Semua Bab บ่วงรัก บ่วงเสน่หา: Bab 21 - Bab 30

คุณอนงค์สั่นศีรษะเล็กน้อยเมื่อบุตรชายหันหลังเดินกลับออกไปด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์ เรื่องราวระหว่างบุตรชายกับอดีตคนรัก ปานชนก โกมลหิรัญนั้นท่านรับทราบความสัมพันธ์ของทั้งคู่มาโดยตลอด หญิงสาวเป็นบุตรสาวเพื่อนของท่าน แม้โดยส่วนตัวท่านจะชอบปานชนกมากแค่ไหนแต่ท่านก็ไม่เคยรู้สึกว่าเด็กสาวจะเหมาะสมกับบุตรชายของท่านเลยสักครั้ง แต่เมื่อทั้งคู่ตัดสินใจคบหาดูใจกัน ท่านก็ไม่ขัดขวางคุณอนงค์ยังจำได้ดีเมื่อปานชนกได้พบกับอัศวินครั้งแรกในงานการกุศลของทางสมาคมซึ่งท่านและมารดาของหญิงสาวเป็นแม่งาน ในวันนั้นมีการจัดละครการกุศลซึ่งดารารับเชิญคืออัศวิน พระเอกดาวรุ่งที่กำลังเป็นที่จับตามอง ส่วนนางเอกในวันนั้นคือปานชนก ซึ่งคบหาอยู่กับบุตรชายของท่าน และนั่นเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ฝ่ายหญิงเปลี่ยนใจไปจากบุตรชายของท่าน“ถ้ารวิสรักหนูสายป่านจริงอย่างที่ปากพูด วันนี้รวิสคงไม่ทำเหมือนไม่รู้สึกรู้สมอะไรแบบนี้หรอก” คุณอนงค์ถอนหายใจเบา ๆหลังกลับออกมาจากบ้านของมารดา ปลายเท้าของเขาต้องหยุดชะงักเล็กน้อยเมื่อมีเสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์มือถือของตน มือใหญ่ล้วงเข้าหยิบโทรศัพท์ของตนขึ้นดูเบอร์โชว์หน้าจอและต้องแปลกใจเมื่อปลายสายเรี

“ว่าไงล่ะ เธอมีฝาแฝดอีกคนหรือไง” เสียงกระด้างตวาดถามอีกครั้ง“ไม่...ไม่มี”“แล้วใครที่เธอหมายถึง ผู้หญิงหน้าเหมือนอย่างนั้นเหรอ” มุมปากแสยะยิ้มหยัน“ฉัน...ฉัน” เธออ้ำอึ้งหาคำตอบให้เขาไม่ได้ พร้อมพยายามขยับตัวเดินหนีเมื่อคนตรงหน้าก้าวเข้าหาช้า ๆ“ถ้าเธอไม่สร้างความเดือดร้อนให้ป่าน ฉันคงไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องตัณหาของเธอ เธอมันแส่หาเรื่องเองนะแพรพลอย”“ฉันขอโทษ...ต่อไปฉันจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเขาอีก ปล่อยฉันไปเถอะนะ”“ไม่มีทาง เธอมันปลิ้นปล้อน ฉันเคยเตือนเธอแล้วใช่ไหมว่าให้เลิกยุ่งเกี่ยวกับมัน แต่เธอยังกล้าขัดคำสั่งของฉัน”“ไม่นะ ฉันสาบานก็ได้ว่าฉันจะไม่ทำอีก” เธอถอยหลังหนีก้าวต่อก้าว“มันสายไปแล้วยัยแม่มด”เขาจบคำพูดด้วยการปรี่เข้าหาเธอซึ่งถอยหลังหนีจนไปสุดที่ผนังมุมห้องใกล้หัวเตียงเนื้อตัวสั่นเทาใบหน้าซีดเผือดด้วยความหวาดกลัวคนตรงหน้า เมื่อจนตรอกเธอก็ไม่คิดหนีอีกต่อไปแม้ว่าจะกลัวเขามากเพียงไร ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนหมาจนตรอกที่ไม่สู้ก็ตาย“ผู้ชายเฮงซวย รังแกได้แต่ผู้หญิง ถ้าฉันผิดหมอนั่นก็ผิดเหมือนกัน ทำไมคุณไม่ไปจัดการเขาล่ะ” เธอเชิดหน้าขึ้นเถียงเขาเสียงดัง“เก่งนี่ กล้าเสียงดังใส่ฉัน”เขายื

“อย่าเกร็งแพรพลอย ผมจะพยายามทำให้เบาที่สุด”“ไม่ ไม่ ได้โปรด” เธอพยายามขัดขืนทั้งเสียงสะอื้น“จุ๊ จุ๊ อย่าต่อต้าน”เสียงร้องต่อต้านพร้อมกับอาการเกร็งเพราะความเจ็บปวดเริ่มคลายลงเมื่อเขาเริ่มปลุกเร้าอย่างเร่าร้อนด้วยการขยับตัวช้า ๆ ทำให้หัวใจที่เคยต่อต้านเพราะความหวาดกลัวและเจ็บปวดเริ่มมีความรู้สึกหนึ่งแทรกขึ้นมาแทนที่ความอยากรู้อยากลิ้มลองไปกับสิ่งที่เขาพยายามพร่ำสอนและยัดเหยียดให้เธอ ร่างกายของเธอเริ่มตอบสนองไปกับความเร่าร้อนที่เขาปลุกปั่น สายธารแห่งความพิศวาสเริ่มหลั่งไหลลดทอนความเจ็บปวดริมฝีปากร้อนจูบไซ้ไปตามไหล่เปล่าเปลือย มือหนาสอดเข้าลูบไล้ไปตามแผ่นหลังหยัดโค้งลงมากระทั่งถึงบั้นเอว ลำตัวหนาขยับช้า ๆ พร้อมเสียงหอบหายใจเข้าลึกสะท้อนในอกแกร่งแม้จะต้องการไปให้ไวกว่านี้แต่เขาก็ยังไม่กล้าบุ่มบ่ามเพราะกลัวเธอจะรับไว้ไม่ไหว เสียงร้องครวญของเธอสะท้อนก้องไปทั่วห้องทำให้อารมณ์ของเขาถูกปลุกให้ลุกโพลงจนแทบจะรั้งตัวเองไม่อยู่“ยังอยากให้ผมหยุดอีกไหมแพรพลอย”เขาค่อย ๆ ขยับกายเบียดบดเป็นจังหวะเชื่องช้าแต่ทว่าหนักหน่วงไปกับความคับแน่นของกายสาวที่โอบรัดเขาไว้ลมหายใจหอบสะท้านเมื่อความต้องการเดิน

“โอ้...อื้ม” สะโพกผายปัดป่ายไปตามอารมณ์ที่ปั่นป่วน ร่างกายของเธอวอนขอให้เขาทำมากกว่านั้นอย่างเหิมเกริมจนหัวใจอ่อนล้าของเธอหวิวโหวงเขาดูดอย่างอ่อนโยนแล้วตวัดลิ้นไล้เล็มอย่างบ้าคลั่งจนเธอบิดกายเร่า ๆ เมื่อความสุขสมแล่นพร่านไปทั่วร่าง แก่นกลางกายบีบเกร็งรุนแรงจนเนื้อตัวสะท้านยะเยือกขณะที่เขารุกดันปลายลิ้นเข้าไปสัมผัสแรงกระตุกรัดเป็นระลอกของเธอพร้อมกับตวัดพลิ้วปัดลิ้นลงบนจุดอ่อนไหวระรัวเร็วแล้วแทรกลึกเข้าไปในร่างบางกระตุ้นพาเธอไปแตะสวรรค์อย่างบ้าคลั่งร่างกายของเธอพึงพอใจสัมผัสเร่าร้อนที่เขาปรนเปรอให้จนทำลายกำแพงที่ปิดกั้นอารมณ์เธอไว้จนพังพินาศ เมื่ออสิรวิสไม่ยอมหยุดวนปลายลิ้นรอบช่องทางที่สั่นระริกของเธอ ตวัดเลียจุดไว้ต่ออารมณ์ของเธออย่างเร่งเร้าจนเธอตื่นตอบสนองปรารถนาของเขาอย่างไม่อาจต้านทานได้ เมื่อเขาถอนริมฝีปากออกแล้วเลื่อนตัวขึ้นจนเท่าเทียม แววตาเปี่ยมอำนาจทอดมองสบตาเธอราวสะกดให้อยู่ใต้อาณัติคู่นั้นทำให้เธอเผลอลืมหายใจและสยบยอมเขาอย่างศิโรราบ“ผมรู้ว่าคุณกำลังต้องการผม แต่คุณลองสัมผัสผมสิลูกแพรแล้วคุณจะรู้ว่าผมเองก็ต้องการคุณไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากันเลยทีเดียว” เขาเลื่อนตัวขึ้นและคว้าฝ่

“เพี๊ยะ”มือเรียวสะบัดไวกระทบแก้มสากหันไปตามแรงปะทะ ใบหน้านวลเชิดขึ้นด้วยความเกรี้ยวกราดในขณะที่ใบหน้าคมหันกลับมามีรอยยิ้มยกยิ้ม มือใหญ่ยกขึ้นสัมผัสเบา ๆ มุมปากปลายลิ้นแตะเพียงแผ่ว ๆ แต่ดวงตาร้ายกาจที่จ้องมองเธอตอนนี้แรงพอที่จะทำให้เธอขยับตัวเตรียมพร้อมกับอารมณ์ของเขาทันที“เก่งดีนี่ยังกล้าตบฉันอีกครั้ง ไม่เป็นไรลูกแพร หนึ่งตบของเธอแลกกับความสุขที่ฉันต้องได้ตอบแทนหนึ่งครั้ง”เขาส่งยิ้มดุดันพร้อมก้าวเดินเข้าหาเธอก้าวต่อก้าว“ไม่นะ...”เธอพยายามกรีดร้อง เมื่อเขาพุ่งตัวเข้าประชิดพร้อมกับกระชากผ้าขนหนูสีขาวออกจากร่างบางรวดเร็วก่อนจะรัดเธอไว้ทั้งตัวพาก้าวเดินกลับมาที่เตียงกว้างโยนเธอลงอย่างไร้ความปรานี เขาโถมตัวตามทาบทับร่างระหงไว้แนบชิดปิดทางหนีของเธออย่างสิ้นเชิง มือกว้างรวบมือบางของเธอไว้และขยับตัวขึ้นคร่อมอยู่บนต้นขาขาวนวล“ไม่นะ พอแล้ว อย่าทำแบบนี้กับฉันอีก”“ไม่มีวัน ต่อไปนี้เธอคือผู้หญิงของฉัน ไม่ว่าใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์ในตัวเธอ จนกว่า...”“จนกว่าอะไร” เธอถามสวนขึ้นทันที“จนกว่าฉันจะเบื่อและเขี่ยเธอทิ้งเองนะสิแพรพลอย”เขาจบคำพูดด้วยการโน้มใบหน้าลงหวังจะประกบปิดริมฝีปากอิ่มแต่เธอเบี