Semua Bab บ่วงรัก บ่วงเสน่หา: Bab 51 - Bab 60

วนิดาทำหน้าแหย ๆ เพราะได้แต่ตกตะลึงกับเหตุการณ์ไม่คาดคิดว่าจะได้พบคู่แฝดของแพรพลอยที่มีใบหน้าเหมือนกันราวคน ๆ เดียวกันอย่างแพรจันทร์ และเห็นสองสาวโต้เถียงกันเสียงดังลั่นจนกลายมาเป็นการโต้เถียงกันระหว่างอสิรวิสและแพรพลอยหลังจากแพรจันทร์จากไป“เอ่อ...พี่ลูกแพรขา พี่รวิสขา หนูนิดขอขัดจังหวะหน่อยนะคะ คนอื่นมองเรากันใหญ่แล้วเห็นไหม”เสียงของวนิดาเรียกสติของสองหนุ่มสาวให้กลับคืนมาทำให้แพรพลอยสะบัดหน้าใส่ชายหนุ่มและดึงแขนน้องสาวของเขาให้เดินตามโดยมีอสิรวิสและชาญชัยเดินรั้งท้ายตามมาเพื่อตรงไปยังท่าเรือ“เราต้องคุยกันลูกแพร” อสิรวิสรั้งตัวเธอไว้ก่อนจะหันไปพยักพเยิดส่งสัญญาณบอกน้องสาวกับการ์ดหนุ่มให้เดินไปก่อน“ถ้าคุยแบบมีเหตุผล ไม่ใช่ใช้อารมณ์พาลใส่ฉันแบบที่ผ่าน ๆ มา ฉันก็อยากคุย แต่ถ้าคุณหมายถึงการคุยโดยเอาเหตุผลของคุณเป็นที่ตั้ง ฉันก็เบื่อที่จะฟัง”“โอเค ๆ เราจะคุยกันดี ๆ” เขายกมือขึ้นทั้งสองข้าง แสดงอาการยอมรับคำกล่าวของหญิงสาว ให้สัญญาว่าจะใช้เหตุผลคุยกับเธอไม่ใช้อารมณ์อย่างเดียวเหมือนที่ผ่านมา บางทีทุกอย่างที่เกิดอาจเป็นความผิดของเขาโดยที่เธอไม่รู้เรื่องก็ได้...ในขณะที่ลูกผู้น้องของอสิรว

“โธ่ลูกจันทร์จ๋า...อย่าโกรธผมเลยเพราะคุณกับผมก็ไม่แตกต่างกันเท่าไหร่ ผมยังไม่โกรธเรื่องที่คุณก็คิดว่าผมคือไอ้หมอนั่นเลย”เขาเอื้อมมือคว้าเอวบางไว้มั่นพร้อมซบหน้าลงกับซอกไหล่ขาวเนียนซ่อนแววตาราวสัตว์ป่าดุร้ายไว้กับซอกคอหอมของหญิงสาว“คุณพูดอะไร!” เสียงหวาดสะบัดห้วน“หึหึ แค่เห็นสายตาเวลาคุณมองมัน ผมก็รู้ว่าคุณต้องการอะไรแพรจันทร์”“ปล่อยฉัน...” แพรจันทร์สะบัดตัวด้วยความโกรธเมื่อถูกชายหนุ่มจับผิดเรื่องความรู้สึกของเธอได้“อย่ามาทำสะดีดสะดิ้งน่าแพรจันทร์ คุณกับผมมันพวกไก่เห็นตีนงู แล้วงูอย่างผมก็เห็นมากกว่านมไก่อย่างคุณเสียด้วย” อนาดลจบคำกล่าวด้วยการกัดบ่าของเธอแรง ๆ“โอ๊ย! ทำบ้าอะไรของคุณน่ะ”“ตอนนี้ผมอยากเล่นบทแรง ๆ กับแพรพลอย และคุณคือเงาของเธอ”ดวงตาของอนาดลเรืองแสงคล้ายปีศาจร้ายในความรู้สึกของแพรจันทร์ ความเจ็บที่โดนฟันคมของเขากัดที่บ่าเนียนทำให้เธอเริ่มหวาดกลัวชายหนุ่มตรงหน้าขึ้นมาทันทีดวงตากลมเบิกโตพร้อมกับลนลานผลักไสมือหนา เธอพยายามดิ้นหนีหวังจะพาตัวเองหลุดออกจากต้นแขนแข็งแรงของเขาให้ได้“ไม่นะ ฉันไม่ใช่แพรพลอย คุณจะทำอย่างนี้กับฉันไม่ได้”“ฮ่า ๆๆๆ”ข้อมือของแพรจันทร์ถูกอนาดลผ

“แต่อะไรไม่ทราบ” เธอรีบถามเสียงดัง“แต่ผมไม่ปล่อยให้คุณนอนคนเดียวอย่างเมื่อคืนอีกแล้วนะ ผมไม่อยากเป็นคนขี้เกียจทำการบ้าน”“ทะลึ่ง”“หึหึ...ไป ไปกินข้าวกันดีกว่า ส่วนเรื่องจดหรือไม่จดผมให้คุณคิดดูใหม่อีกทีเพราะถ้าจดไวคุณก็ได้กลับไปหาแม่ไว แต่ถ้าคุณยังมัวแต่ถ่วงเวลา แม่คุณก็คงต้องรอ น้องสาวของคุณก็อาจสร้างเรื่องเสื่อมเสียให้กับชื่อเสียงของคุณได้อีกมากโข”อสิรวิสกล่าวพร้อมดึงมือของเธอบังคับให้ก้าวตามโดยที่เธอเองกำลังคิดตามคำพูดของเขาไปเรื่อย ๆ จึงไม่ได้ขัดขืนเมื่อเขาพาเธอเดินตรงไปยังตึกใหญ่ที่มีมารดาและน้องสาวของเขาอยู่ เพราะความที่หญิงสาวกำลังจมอยู่กับความคิดของตนเองจึงไม่ทันสังเกตใบหน้าคมยิ้มกริ่มและมือหนาที่กระชับมือของเธอไว้อย่างอ่อนโยนมากขึ้นกว่าเดิมอย่างน่าแปลกใจอนงค์อมยิ้มมองบุตรชายกุมมือของแพรพลอยแน่นและดึงหญิงสาวให้เดินตามทั้งที่ปกติบรรดาคู่ควงของอสิรวิสจะเป็นฝ่ายตามเกี่ยวแขนของเขาโดยที่เจ้าตัวไม่เคยใสใจ ต่างกับที่ท่านเห็นในขณะนี้อย่างสิ้นเชิง“ดูพี่ชายแกสิยัยนิด ป้าไม่เคยเห็นเป็นฝ่ายบังคับให้ผู้หญิงเดินตามสักคน”“ดูท่าคนนี้จะมาแรงค่ะคุณป้า พี่รวิสขี้หึงเป็นบ้า” วนิดากระซิบกระซ

“แฮ่ม..”เสียงกระแอมดังขึ้นข้างหลังหญิงสาวทันทีพร้อมสายตาข่มขู่เมื่อได้ยินเธอชมชาญชัย“ตายยากจริงพี่รวิส” วนิดาทักทายพี่ชาย“แน่นอนสิ ฉันยังไม่ได้แต่งงานเลย เรื่องอะไรจะยอมตายง่าย ๆ ให้บางคนเขาดีใจล่ะ”“แหมพี่รวิสก็ มาก็ดีแล้วพี่ลูกแพรอยากไปดำน้ำ พี่รวิสไปด้วยกันไหมคะ”“เมียพี่ไปไหนพี่ก็จะไปด้วย ยิ่งเสน่ห์แรงแบบนี้ไม่อยากให้คลาดสายตาเดี๋ยวจะไปหว่านเสน่ห์ใส่กุ้งหอยปูปลาให้มันติดบ่วงเข้าอีก” อสิรวิสประชดใส่หญิงสาว“หนูนิดเชื่อค่ะว่าพี่ลูกแพรเสน่ห์แรงจริง ๆ เพราะอย่างน้อยก็มีพี่รวิสคนหนึ่งแล้วที่ติดบ่วงเสน่หาของพี่ลูกแพรจนถอนตัวไม่ขึ้นแบบนี้” วนิดากระเซ้าพี่ชายคิ้วเข้มยกขึ้นเล็กน้อยพร้อมกับมองใบหน้าหวานละมุนของแพรพลอย หรือเขาจะเป็นอย่างที่วนิดากล่าวจริง ๆ เป็นไปได้หรือที่เขาหลงติดบ่วงเธอเข้าแล้ว จากความโกรธเกลียดกลับกลายมาเป็นความเสน่หาและความผูกพันทางกายที่หลอมรวมเขาไว้กับความเย้ายวนอย่างไร้เดียงสาของเธอยิ่งรู้ว่าตัวเองเป็นฝ่ายเข้าใจเธอผิดและทำร้ายเธออย่างอยุติธรรม ความเสียใจและสงสารในตัวเธอมันล้นกระแทกลงกลางใจ แต่นั่นจะใช่ความรักจริง ๆ หรือไม่เขาเองก็ยังไม่แน่ใจเรือลำใหญ่ถูกแล่นออกม

“รู้ไหมหนูนิด คุณทำให้ผมทรมานแค่ไหน” ชาญชัยจบคำพูดด้วยการประกบริมฝีปากจูบเธออย่างดุเดือดชนิดที่เรียกว่าต้องการสูบลมหายใจออกจากร่างของเธอเลยก็ว่าได้“อื้อ...” เสียงหวานครางประท้วงเมื่อเขาจาบจ้วงรุนแรงจนเธอเจ็บระบมไปทั่วริมฝีปากอิ่ม ทำให้เขาลดความดุดันของจุมพิตลงทดแทนด้วยความนุ่มนวลชวนวาบหวามลิ้นร้อนป่ายปัดไปมากับริมฝีปากอิ่มก่อนจะจงใจดูดเบา ๆ ที่ริมฝีปากล่างเย้ายวน เธอเริ่มตอบสนองสัมผัสของเขาอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ มือทั้งสองยกขึ้นโอบลำคอแข็งแรงของเขาไว้มั่น ปลายนิ้วจิกทึ้งอยู่กับผมตรงท้ายทอย ครางแผ่วหวานเมื่อฝ่ามือใหญ่ป้วนเปี้ยนไม่ห่างผิวเปลือย ริมฝีปากหนาแตะแต้มไปทั่วนวลแก้มเลยไปถึงซอกคอ บ่าไหล่ ทิ้งรอยสัมผัสไว้ตามแรงอารมณ์ที่ถูกปลุกเร้า“คุณรู้ไหมว่าผู้หญิงกับผู้ชายแตกต่างกัน การที่คุณจงใจยั่วผมแบบนี้ บางทีผมหยุดตัวเองไม่ได้ง่าย ๆ ถ้าตอนนี้มีแค่คุณกับผมสองคนหนูนิด”เขากระซิบบอกด้วยน้ำเสียงแหบพร่าชิดเนินอกอิ่มก่อนจะครอบครองเนินถันและกักไว้ด้วยริมฝีปากและแนวฟันหยอกยั่วเล่นอย่างย่ามใจพลางเหลือบตามองปฏิกิริยาตอบสนองที่เกิดเองอัตโนมัติของเรือนร่างระหง เป็นไปตามครรลองปรารถนา ตามธรรมชาติของชา