บททั้งหมดของ บ่วงรัก บ่วงเสน่หา: บทที่ 161 - บทที่ 163

พฤทธิ์กลืนน้ำลายลงคอเมื่อซับในชิ้นเล็กถูกถอดออกจนเหลือเพียงบราเกาะอกอะร้าอร่ามยืนส่งตาหวานแสนเซ็กซี่ให้เขาได้ตื่นไปทั้งตัว รอยยิ้มเจ้าเล่ห์มุมปากบางทำให้เขาแทบคลั่งเมื่อคิดถึง “ไฟแดง”“ที่รัก นี่คุณจงใจยั่วให้ผมทำผิดกฎจราจรจริง ๆ ใช่ไหมฮึ” เขาเข่นเขี้ยวเธอด้วยความหมั่นไส้ท่าทางนางแมวยั่วสวาทที่เธอจงใจแสดงแกล้งให้เขาคลั่ง“ใครยั่วใครที่ไหน ไม่มี๊ไม่มี แพรวแค่จะไปอาบน้ำ ว่าแต่...อาบน้ำด้วยกันไหมคะสามี”เธอหัวเราะร่วนก่อนจะคว้าผ้าเช็ดตัวเดินหายเข้าไปในห้องน้ำทิ้งให้คนเป็นสามีทำหน้าง้ำหงายหลังล้มตัวลงบนเตียงด้วยท่าทางเซ็งสุดชีวิตทีเดียว“ไฟเขียวเมื่อไหร่จะเอาให้ยั่วไม่ออกเลย มิ้วกี้ ฝากไว้ก่อนเถอะนางแมวป่า” เขาบ่นพึมพำแพรวพรรณตัดสินใจยื่นใบลาออกจากงานหลังแต่งงานได้เพียงหนึ่งเดือนโดยยังไม่บอกสามี ที่เธอต้องลาออกก็เนื่องมาจากสามีขี้หวงของเธอขอร้องทั้งออดอ้อนจนเธอใจอ่อนด้วยเหตุผลเพียงแค่เขาอยากอยู่ใกล้เธอตลอดเวลาหลังเลิกงาน แต่อาชีพของเธอทำให้มีเวลาให้ครอบครัวไม่แน่นอน ทั้งที่ตอนแรกเธอตั้งใจจะไม่ยอมทำตามคำขอร้องของเขาแต่พฤทธิ์นั้นเชี่ยวชาญในการออดอ้อนภรรยาจนเธออ่อนใจและยอมทำตามด้วยความเต็มใ

ชาญชัยย่อตัวลงช้อนตัวคนรักอุ้มก้าวตรงไปยังเตียงกว้าง ดวงตาสบกันแน่วนิ่ง น้ำตาเพิ่งเหือดแห้งจากแก้มนวล มือเรียวคล้องคอของเขาไว้มั่นและเธอเป็นฝ่ายยืดศีรษะขึ้นจนริมฝีปากอิ่มอยู่ระดับเดียวกับเรียวปากหนา เรียวลิ้นร้อนตวัดไล้เบา ๆ กับริมฝีปากล่างของเขา หน้าอกอิ่มเบียดแนบแผ่นอกกว้าง ปลายลิ้นร้อนแทรกเข้าทักทายลิ้นร้อนที่ตอบรับการหยอกเย้าน่ารักของเธอทันที“เราจะทำสนธิสัญญากันใช่ไหมค่ะพี่ชาญ” เธอกระเซ้าชิดริมฝีปากนุ่ม“อื้ม ฉบับสุดท้ายที่นี่หนูนิด เพราะพรุ่งนี้เราจะกลับบ้านเสียที”“แต่นิดยังไม่ได้ลางานเลยนะคะ”“ฝากหมอนั่นทำแทนก็ได้มั้ง”“ใครค่ะ”“ก็อาจารย์วิลเลี่ยมของคุณไง”“ของพี่ชาญต่างหาก”เธออมยิ้มในขณะที่ชาญชัยส่งสายตาเอาเรื่องให้เธอพร้อมกับแผ่นหลังเนียนสัมผัสที่นอนนุ่ม แล้วร่างใหญ่ที่แนบสนิททาบทับลงมาบนตัวเธอ ดวงตาสบกันด้วยแววหวานฉ่ำปลายเล็บแหลมกรีดเบา ๆ กับแผ่นอกกว้างเรื่อยต่ำลงไปจนถึงเอวหนา หัวคิ้วยกท้าทายเมื่อสอดมือเล็กผ่านเข้าไปสัมผัสก้นสอบได้รูปบีบเบา ๆ คล้ายกำลังหมั่นเขี้ยวอยากสัมผัสให้มากกว่านี้ เธอดึงมือกลับมาวางทาบที่แผ่นอกกว้างพร้อมดันเบา ๆ ให้เขาล้มตัวลงนอนให้เธอพลิกตัวขึ้นอยู