All Chapters of บ่วงรัก บ่วงเสน่หา: Chapter 11 - Chapter 20

ประตูรถยนต์คันหรูถูกเลื่อนเปิดพร้อมกับที่ชาญชัยดันร่างโปร่งระหงเข้าไปด้านในรวดเร็วจนเธอไม่สามารถต้านทาน กระโปรงผ้าพริ้วเลื่อนขึ้นมากองอยู่บนต้นขาโชว์ความขาวของผิวเนียน เธอรีบดึงชายกระโปรงลงคลุมขาของตนเองก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองคนที่จับเธอมา ดวงตาคมวาวของเขาลุกโชนด้วยความถือดีไม่ต่างกับดวงตาราวเสือสาวบาดเจ็บของเธอที่จ้องมองเขาอย่างระแวดระวัง“คุณต้องการอะไร” แพรพลอยตวาดถามเสียงดังลั่นพร้อมกับถดตัวหนีจนติดประตูรถ“เธอสนิทกับไอ้อัศวินมานานแค่ไหนแล้ว” เสียงทุ้มดุเอ่ยถามโดยไม่สนใจอาการของคนตรงหน้า“คุณพูดเรื่องบ้าบออะไร ใครคืออัศวิน” แพรพลอยตวาดแว๊ดดังลั่นรถ“อย่ามาทำไขสือ เธอกับไอ้อัศวินพระเอกบ้ากามนั่นกำลังจะทำอะไรลับหลังสายป่าน”“จะบ้าหรือไง ใครคือสายป่าน แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันไม่ทราบ” เธอตวาดเสียงเขียวไม่ยอมแพ้เช่นกัน“แพศยา ผู้หญิงอย่างเธอนี่มันหน้าด้านจริง ๆ ไม่คิดจะสนใจเลยใช่ไหมว่าลูกใครผัวใคร ถ้ากระสันขึ้นมาเมื่อไหร่ก็พร้อมจะถ่างขานอนอ้าให้มันหมด” อสิรวิสกัดฟันกรอดพร้อมเอื้อมมือบิดแขนเธอแรงจนใบหน้านวลบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บ“แม่แกสิที่พร้อมจะอ้าขาเวลากระสันเลือดบ้ามันถึงได้ติดมาถึงแกแบบ

แพรจันทร์กระหยิ่มยิ้มย่องเมื่อวางสายของอัศวินลง เธอไม่แคร์เรื่องหัวใจอะไรนั่นหรอกนอกจากความพึงพอใจในรูปร่างหน้าตาของดาราหนุ่มและความสนุกที่จะได้กลั่นแกล้งพี่สาวฝาแฝดให้เดือดร้อนใจเล่น เธอเชื่อว่าหากแพรพลอยทราบเรื่องจะต้องตามหาตัวเธอจ้าละหวั่นและเธอก็เตรียมซ่อนตัวจากการติดตามของพี่สาวคู่แฝดแล้วด้วยการเปลี่ยนที่อยู่แต่เล็กจนโตเธอไม่เคยชอบการมีคู่แฝดเลยแม้สักนิด ในขณะที่ทุกคนรุมรักและชื่นชมแพรพลอย เธอจะกลายเป็นจุดด่างในชีวิตของพี่สาวทุกครั้งเมื่อถูกนำมาเปรียบเทียบ เริ่มตั้งแต่รูปร่างของเธอกับแพรพลอยถ้ายืนคู่กันทุกคนจะเห็นได้ถึงความแตกต่าง เธอเตี้ยกว่าพี่สาวหลายเซนต์ อวบกว่า ผิวหยาบกว่า เรียกว่าโดยรวมเธอดูด้อยกว่าพี่สาวทุกด้านการเรียนของเธอก็แย่กว่าแพรพลอยชนิดฟ้ากับเหว เมื่อแพรพลอยสอบได้ที่หนึ่งของจังหวัดในขณะที่เธอสอบตกแล้วตกอีกจนเธอเลิกคิดที่จะเรียนต่อหลังจบชั้นมัธยมต้นทำให้เธอกลายเป็นส่วนเกินของครอบครัวไม่ว่าจะไปไหนมาไหนบิดามารดามักจะพาแต่แพรพลอยไปปล่อยให้เธออยู่อย่างตามมีตามเกิด จนกระทั่งบิดาเสียชีวิตในวันที่แพรพลอยรับปริญญา เธอเลยแยกออกมาอยู่ตามลำพัง ใช้ชีวิตเสเพลกับการเกาะผู้ชายรว

เพี้ยะ!อัศวินไม่ตอบโต้ภรรยาด้วยพละกำลังแต่เขาคว้าใบหน้านวลไว้ด้วยฝ่ามือทั้งสองแล้วก้มลงประกบริมฝีบดจุมพิตเธออย่างไม่สนใจฝ่ามือเล็กที่ทุบตีตน ขณะที่อสิรวิสยืนกัดฟันมองภาพตรงหน้าอย่างหงุดหงิดจนลืมหญิงสาวอีกคนที่แบะปากใส่สองสามีภรรยาพร้อมกับไหวไหล่เบา ๆ แล้วลุกเดินไปอย่างไม่สนใจใยดี“กลับบ้านกับผมเดี๋ยวนี้ป่าน ถ้าไม่อยากให้ผมทำมากกว่านี้”“แต่ป่านจะกลับพร้อมรวิส”“ไม่มีทาง ไปกับผมเดี๋ยวนี้ถ้าไม่อยากให้ผมกับมันมีเรื่องกัน” อัศวินกัดฟันกรอด“คุณมันบ้า”“ใช่ ผมมันบ้าเพราะหึงคุณไง”อัศวินตวัดสายตามองศัตรูหัวใจที่ยังคงตามราวีเขาแม้ว่าหญิงสาวตรงหน้าจะเลือกเขาและเป็นภรรยาของเขาแล้วก็ตาม“รวิสค่ะ ป่านขอโทษ” ปานชนกหันไปกล่าวกับอดีตคนรักด้วยน้ำเสียงเศร้า“ไม่เป็นไรครับ ไม่ใช่ความผิดของป่าน” อสิรวิสถอนหายใจพร้อมกับกล่าวเสียงอ่อนโยนกับหญิงสาว“กลับบ้าน” อัศวินกระชากแขนคนรักที่พยายามขืนตัวจนเขาหมดความอดทนย่อเข่าลงช้อนตัวเธอขึ้นอุ้มเดินเร็ว ๆ โดยไม่แคร์สายตาหลายคู่ที่มองด้วยความสนใจ รวมถึงสายตาคมของอสิรวิสที่มองตามทั้งคู่ไปจนสุดสายตา ใบหน้าเข้มขึงเครียดเมื่อไม่สามารถทำอะไรกับเหตุการณ์ในครั้งนี้ เขาไม

“อ๊ะ ๆ ใครกันนะที่ตอบสนองอย่างน่ารักอย่างเมื่อกี้น่ะ” เขากระเซ้าด้วยความเอ็นดู“ใครตอบสนอง เปล่าสักหน่อย” เธอท้วงหน้าแดงปลั่ง“นั่นสิ ใครน่ะ ต้องจับให้ได้แบบคาหนังคาเขาถึงจะยอมรับ”เขายักคิ้วก่อนจะขยับกายเบียดไปกับต้นขาขาว ทำให้ดวงตากลมเบิกกว้างผลักอกเขาแรงเตรียมพลิกกายหนีด้วยความเขินอายแต่สามีบ้าพลังไม่ยอมให้เธอทำได้อย่างใจคิดเมื่อเขาจับเธอพลิกคว่ำลงบนที่นอนกว้างพร้อมแทรกเข่าแยกเรียวขาของเธอออกมือกว้างรั้งสะโพกมนดึงขึ้นเปิดทางให้กายแกร่งสอดแทรกเข้าสู่ความบอบบางบีบรัดของเธออีกครั้ง“โอ๊ะ...คุณวิน”ร่างบางสะดุ้งไหวสะท้าน มือเรียวดันตัวไว้กับเตียงกว้างเมื่อสามีขยับสะโพกไหวแรงอีกครั้ง เสียงหวานครวญดังไปตามจังหวะที่เขาเร่งเร้า มือหนาบีบเคล้นสะโพกมนโน้มตัวแนบชิดแผ่นหลังเนียนดันร่างบางแนบไปกับที่นอนนุ่ม ริมฝีปากอุ่นซุกไซ้กับซอกคอขาวตลอดจนสอดเข้าหยอกเย้ากับใบหูสร้างความซ่านเสียวให้เธอจนควบคุมน้ำเสียงตนเองไว้ไม่ได้“ยอมรับหรือยังที่รักว่าคุณเองก็ต้องการผมเหมือนกัน”“คุณวิน...”บทเพลงแห่งรักบทที่สองที่สามีจอมเจ้าชู้แต่รักและขี้หึงภรรยาที่สุดอย่างอัศวินบรรจงสอนและเรียกร้องให้เธอตอบสนองเขาแบบเร่

ชาญชัยถอนหายใจเมื่อผู้เป็นนายปิดประตูปังใหญ่ตามแรงอารมณ์ ใบหน้าเกรี้ยวกราดของนายหนุ่มทำให้เขารู้สึกเป็นห่วงหญิงสาวที่ต้องตกเป็นเหยื่ออารมณ์ของอสิรวิส“นายครับ”“มีอะไรชาญ” เขาหันกลับมาถามลูกน้องเสียงเย็นเพราะกำลังควบคุมอารมณ์ของตนเองอยู่“นายจะขังเธอไว้จริง ๆ เหรอครับ”“นายมีปัญหาอะไรอย่างนั้นเหรอ”“ผมแค่สงสารเธอ”“นี่อย่าบอกนะว่านายหลงเสน่ห์แม่นี่” อสิรวิสถามเสียงห้วน“เปล่าครับนาย ผมแค่เห็นว่าเธอดูต่างกับผู้หญิงคนที่เราเจอ”“นายก็รู้นี่ชาญ ว่าเธอเป็นนักแสดง และแค่เรื่องแบบนี้ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเธอเลย”“แต่ผมว่า...”“พอเถอะชาญ ไม่ว่าเธอจะเป็นยังไง ฉันก็ไม่ยอมปล่อยเธอให้กลับไปทำร้ายครอบครัวป่านแน่ ๆ”“แล้วแม่ของเธอละครับ ถ้าเราจับเธอไว้แบบนี้ แม่ของเธออาจจะ...”“ให้คนดูแลแม่ของเธอ ค่าใช้จ่ายทั้งหมดฉันจะจัดการเอง” อสิรวิสสรุป“แต่เธอจะหายไปเฉย ๆ ได้ยังไงครับนาย ในเมื่อเธอยังมีงานที่ต้องทำแบบนี้” ชาญชัยพยายามค้าน“นายมีหน้าที่ทำให้ทุกคนเลิกสงสัย ไม่ใช่กลับมาถามฉันเข้าใจใช่ไหมชาญ” เขากล่าวเสียงเย็น“ครับ”ชาญชัยถอนหายใจแรงเมื่อเหตุผลนานาประการของเขาไม่สามารถเปลี่ยนใจนายหนุ่มได้ เขาจึงไ