Semua Bab เสน่ห์รักคุณแม่ลูกแฝด : Bab 31 - Bab 40

ภายในคอนโด A ย่านพระราม 3 ริมแม่น้ำเจ้าพระยา เมย์ที่นอนหลับใหลภายในห้องของเธอ หลังจากเธอกลับมาถึงเมืองไทย เธอยังไม่สามารถปรับตัวได้ อาการเจ็ทแล็กยังคงมีอยู่ ทำเอาเธอต้องนอนเกือบตีสามตีสี่ของที่นี่ตั้งแต่มาถึง แต่ก็ถือว่าวันนี้ดีกว่าวันแรกๆ ที่เธอต้องปรับตัว ส่วนเจ้าเด็กแฝดสุดแสบสองตัว ที่อยู่ในห้องของตัวเอง ที่ทำเป็นนอนหลับก่อนแม่ ตั้งแต่หัวค่ำ พวกเขาทั้งสองดำเนินการตามแผนที่ได้วางกันไว้ตั้งแต่อยู่ที่เมืองพูลแมน และเมื่อกลับมาถึงเมื่อไทย แผนที่พวกเขาวางไว้ก็เริ่มดำเนินการทันที และตอนนี้พวกเขาทั้งสองจำเป็นต้องนอนเอาแรง เพื่อจัดการกับแผนขั้นตอนสุดท้ายในวันพรุ่งนี้ และเรื่องนี้ก็ห้ามให้แม่รู้เด็ดขาด!!! รุ่งเช้าวันใหม่ เวลา 9.30 น. คิระที่เดินทางมาตามนัด เขามาก่อนเวลานัดหมายในอีเมลฉบับนั้น จะบอกว่าเขาทั้งตื่นเต้น และกลัวในเวลาเดียวกัน แต่ท่าทางของเขากลับนิ่งสงบ สถานที่ที่แฮกเกอร์ นัดหมายเขา คือ ร้านคาเฟ่ ที่อยู่ภายในพื้นที่คอนโด A ย่านพระราม 3 ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ซึ่งเป็นคอนโดที่เขาพักอาศัยอยู่นั้นเอง ในตอนแรกที่เขาเห็นแผนที่ที่ทางแฮกเกอร์ส่ง

“ไฮ!! … ไม่ได้เจอกันจะ 10 ปีแล้วนะครับ คุณ มัตสึโมโตะ อคิราห์!” เด็กน้อยที่มีท่าทางเหมือนผู้ใหญ่ รวมไปถึงเสื้อผ้าที่เขาสวมใส่มันก็ดูเหมือนชายวัยทำงานที่อยู่ในร่างของเด็ก เด็กชายสวมชุดอย่างเป็นทางการ คือกางเกงสแล็ค เสื้อเชิ้ตขาว มีเพียงเขาไม่ได้ผูกเนกไทเท่านั้น การแต่งตัวของเด็กคนนี้เรียบร้อยมาก คิระ มองไปยังผู้ที่เพิ่งมาและนั่งลงตรงข้ามกับเขา ที่เป็นเด็กผู้ชาย เขาแทบจะสำลักกาแฟออกมา เขาไม่คาดคิดว่าคนที่กำลังสนทนาอย่างเป็นทางการกับเขานั้น คือ เด็ก ใช่เขายังเป็นเด็ก!!! “นี่หนู ... อือ ... ไม่สิ หากรู้ชื่อฉัน แสดงว่านายคือคนที่ทำการแฮกระบบของบริษัทฉัน ... แต่เราไม่เคยเจอกันเลย และอีกอย่างฉันว่านายอายุไม่น่าจะเกิน 12 ด้วยซ้ำ แล้วเราจะเคยพบกันมาก่อนได้ยังไง” คิระตั้งสติได้ แทนที่จะเรียกเด็กชายว่าหนูน้อย เขากลับเรียกเหมือนเด็กคนนี้เป็นผู้ใหญ่แทน เพราะท่าทางที่เด็กคนนี้แสดงออกมา บ่งบอกว่าเขาคือตัวปัญหาที่สร้างเรื่องให้กับบริษัทของเขาอยู่ “ครับ ผมเป็นคนสั่งให้แฮกระบบของคุณเอง ... และอีกอย่าง ที่ผมบอกคุณว่า เราไม่ได้เจอกันมา 10 ปีแล้วมันคือ

เด็กน้อยที่มองหน้าชายหนุ่มกลับอย่างไม่สะทกสะท้าน แถมยังดูถูกเขาอีก และยังท้าให้ไปตรวจสอบความเกี่ยวข้องทางสายเลือดอีก นี้มันอะไรกัน ตอนนี้คิระอึ้งกับการที่กำลังถูกเด็กผู้ชายที่อายุแค่ 10 ขวบเรียกมาด่าอย่างงั้นเหรอ!!! ปีใหม่ปีนี้มันเป็นอะไรของมันวะ!!! เขาถึงได้เจอสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกอย่างนี้ และสิ่งที่ทำให้ชายหนุ่มที่กำลังปฏิเสธความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับเด็กที่อยู่ตรงหน้า อึ้งอีกครั้ง คือรูปถ่ายของหญิงสาว ที่ทำให้ต้องมองไปที่เด็กคนนี้อีกครั้ง (ช่างเหมือนกับผู้หญิงที่อยู่ในรูปนี้จริงๆ) คิระมองเด็กชายสลับกับมองภาพขึ้นลง เด็กคนนี้มันยังไงกันแน่!!? คิระได้แต่อึ้งไม่รู้ว่าเด็กที่อายุเพียง 10 ขวบจะสามารถพูดจาได้เหมือนผู้ใหญ่อายุไม่ต่ำกว่า 30 ได้ และยังเตรียมหลักฐานเพื่อแสดงตัวตนของตนเองมาอย่างดี เด็กน้อยลุกขึ้นจากโต๊ะ ไม่รอให้ชายหนุ่มที่กำลังงงกับสถานการณ์ปัจจุบัน เขาจ้องไปที่ใบหน้าของชายหนุ่ม จากนั้นก็หันหลังและเอียงศีรษะมาทางชายหนุ่ม พร้อมเหล่ตามองชายที่ยังไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกมาด้วยหางตา ท่าทางที่ใช้มือทั้งสองข้างล่วงไปที่กระเป๋าก

ช่วงเวลาเดียวกันกับที่คิระออกจากคอนโด “ช่วงเช้าพวกลูกไปไหนกันมา แม่ตื่นมาก็ไม่เห็นพวกเรา โทรไปสายก็ไม่ว่าง” เมย์มองไปยังเด็กชายทั้งสองคนที่กำลังก้าวเข้ามาภายในห้องพัก “แม่ตื่นแล้วหรือครับ ขอโทษด้วยครับพวกเราแค่ลงไปข้างล่างนี้เอง” เจ้าวันรีบเดินไปหาแม่ของเขา ออดอ้อนเป็นพิเศษ ทั้งเกาะแข้งเกาะขา เล่นเอาผู้เป็นแม่รู้สึกใจชื่น และโกรธไม่ลง “พวกเราลงไปเดินดูรอบๆ คอนโดมาครับ และก็ลงทะเบียนเรียนเทอมสองกับทางมหาวิทยาลัยด้วยครับ” เจ้าปี ที่เดินตามหลังน้องชายเป็นคนตอบคำถามของผู้เป็นแม่แทน และในมือของเขายังมีโน๊ตบุ๊คติดมาอยู่ด้วย “อือ ... ครั้งต่อไปจะไปไหนเขียนโน๊ตบอกแม่ด้วย เราเพิ่งกลับมาอยู่ที่นี่ รู้ไหมแม่เป็นห่วง ถึงแม่จะรู้ว่าพวกเราน่ะโตแล้ว แต่ตามกฎหมายพวกเรายังเป็นเด็กอยู่เลยนะ อย่าลืมซะล่ะ และอีกอย่างแม่ก็อดที่เป็นจะเป็นห่วงไม่ได้อยู่ดี ...อือ แล้วเป็นไงบ้างล่ะ การลงทะเบียนเรียบร้อยดีหรือเปล่า” “ก็ไม่มีปัญหาอะไรนะครับ คุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงครับ เรื่องเรียนพวกผมไม่มีปัญหาอะไร ส่วนค่าเทอมก็ไม่ต้องเป็นห่วง ... ทางสาขาของพวกเราทั้งสองคนยื่นเรื่องทุนสำหรับนัก

“เรื่องอะไร พูดมาได้เลย” เมย์เดินเข้ามาหาทั้งสามคน เธอนั่งลงข้างๆ ลดา “เราอยากให้เธอมาทำงานที่บริษัทกับเราน่ะ” ลดากล่าวถึงประเด็นที่เธอต้องการคุยกับเมย์ในวันนี้ “ตอนนี้ฉันเป็นคนดูแลฝ่ายการออกแบบของบริษัท และเธอถือเป็นคนที่มีฝีมือ และไว้ใจได้ ดังนั้นฉันจึงต้องการเธอเพื่อมาร่วมพัฒนาบริษัทของเราให้เจริญไปข้างหน้าด้วยกัน” ลดากล่าวยกย่องเมย์ในเรื่องของฝีมือการทำงาน “อือ ...” เมย์มองหน้าเพื่อนรักที่เธออุตส่าห์พูดคำว่า บริษัทของเราออกมา และเธอก็รู้ว่าลดารักเธอมากแค่ไหน และที่ผ่านมาลดาก็ช่วยเหลือเธอมามากเช่นกัน เธอจึงรู้สึกอึดอัดขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด เพราะหากเธอไปทำงานกับลดา เธอคงหนีไม่พ้นผู้ชายคนนั้นเป็นแน่ และเรื่องลูกของเธอที่กำลังโตขึ้นเรื่อยๆ ใบหน้าของเขามันค่อนข้างฟ้องว่าเหมือนใครสักคนที่อยู่บริษัทนั้น แต่เธอจะปฏิเสธเพื่อนรักของเธอยังไงถึงจะไม่ทำร้ายจิตใจเพื่อนคนนี้ของเธอ ท่าทางของเมย์ที่อึดอัด ทำให้ลดาชิงพูดสิ่งที่เมย์เก็บไว้ในใจ “อย่าปฏิเสธเราเชี่ยวนะ เรารู้ว่าเธอยังไม่ได้ทำงานที่ไหน” ลดาดักทางเมย์ทันทีก่อนที่เพื่อนคนนี้จะปฏิเสธข้อเสนอของเธอ