All Chapters of ชู้รักกับคนใกล้ตัว : Chapter 1 - Chapter 10

วันนี้วันศุกร์ เวลา 18:50 น. “ไงลูกวันนี้กลับมาอยู่บ้านได้กี่วัน” คุณแม่ถามฉันในขณะที่ฉันพึ่งมาถึงบ้านได้ไม่กี่วินาที ฉันชื่อ เอเดียร์ เป็นนักศึกษาชั้นที่ปีที่ 3 แล้ว จากที่ไม่ค่อยได้กลับมาบ้านนานหลังจากที่ได้ไปเข้าเรียนมหาวิทยาลัยที่ต่างจังหวัด ฉันไม่ค่อยได้กลับบ้านประมาณช่วงปี1และปี2 ตกมาปีนี้ฉันก็เริ่มจะกลับมาบ้านบ้างแล้ว เพราะอะไรเดี๋ยวได้รู้พร้อมกัน บ้านครอบครัวฉันอยู่กัน 4 คน พ่อแม่และน้องสาวของฉันร่วมฉันด้วยเป็น 4 คน และก็มีเพื่อนบ้านอย่างคุณป้าส้มที่อายุน้อยกว่าแม่ฉันไม่กี่ปี คุณแม่ของฉันอายุ 41 ปี ส่วนป้าส้มก็ 38 ปี อ๋อและยังมีคุณลุง น่าน ที่เป็นสามีของป้าส้มด้วย บ้านของป้าส้มอยู่ติดบ้านฉันข้างๆ กันเลยแหละ วันไหนที่ป้าส้มกลับจากทำงานไวหน่อย คุณป้ากับคุณลุงก็จะมากินข้าวเย็นด้วยกันที่บ้านของฉัน แต่บางวันที่ป้าเขาทำงานจนดึกก็จะไม่ได้เห็นป้าเขาโผล่มาบ้านเราหรอกนะ ส่วนคุณลุงก็ทำงานเหมือนกันแต่คนละที่กับคุณป้า แต่งานของคุณลุงจะเลิกเป็นเวลาเพราะงานของลุงไม่ได้มีทำโอแบบของคุณป้า และวันนี้เหมือนว่าคุณป้าจะเลิกงานไว เพราะตอนนี้ได้ยินเสียงคุณป้ามาจากทางประตูบ้าน “กลับมาแล้วหรอเอเ

แล้วเสียงก็เงียบไปจากนั้น ฉันที่นั่งลงบนเตียงนอนคิดถึงเรื่องเมื่อคืน จากที่ฉันกับน่านมีอะไรกันเมื่อคืนเสร็จฉันก็ลงไปส่งเขาที่ประตูบ้านแบบมืดและแบบรีบๆด้วยเพราะกลัวใครมาเห็น คิดแล้วก็ตลกว่าฉันทำอะไรลงไป แต่คิดอีกมุมก็ตลกไม่ลงเพราะฉันกำลังเป็นคนที่ทำผิดอยู่“เห้ออออ!! นี่ฉันกำลังทำบ้าอะไรอยู่เนี่ย”ช่วงเที่ยงของวันนี้ฉันที่กำลังนั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยอยู่ที่สวนหลังบ้านของตัวเองมือขวาใครคนนึงจับมาที่ไหล่ซ้ายของฉัน ฉันรีบหันหลังไปดูว่าใคร“อ้าว!! ป้าส้มเองหรอคะ”“ทำไมจ๊ะ หนูเอเดียร์นึกว่าเป็นใคร แล้วทำไมถึงตกใจขนาดนั้น”“เปล่าค่ะ!!” ฉันรู้สึกว่าเป็นวันหยุดที่ฉันกลับมาบ้านแล้วไม่ได้พักเลยจริงๆ ฉันมีความรู้สึกกลัวไปหมดแม้กระทั่งนั่งอยู่เงียบๆมีใครมาแตะตัวก็สะดุ้ง“แล้วนี่แม่เราไปไหน”“ไปข้างนอกกับน้องค่ะ ว่าแต่คุณป้าไม่ได้ไปทำงานหรอคะวันนี้”“วันนี้นี่วันเสาร์จ๊ะ ป้าหยุด” เออว่ะวันนี้วันหยุดนี่หว่า เราก็ถามไม่คิดเลย“อ๋อหนูลืมไปเลยค่ะว่าวันนี้วันเสาร์”“ไม่น่าลืมนะเพราะหนูเองก็กลับมาบ้านเพราะว่าเป็นวันหยุดไม่ใช่ไงจ๊ะ” คุณป้าพูดแช้วก็ยิ้มอ่อนๆมาที่ฉัน ฉันละอยากบอกคุณป้าละจริงๆว่าฉันมีเรื่

10 วันต่อมา ฉันรอที่จะให้คุณลุงมาหาฉันอีกครั้งแต่ก็ยังไม่มีวี่แววจะมาเลย โทรคุยกันแต่ละคืนเขาก็บอกว่าช่วงนี้เขางานยุ่งมาก เลยไม่มีเวลาได้มาหาเรา /// พอเวลาผ่านไปหลายวันเข้า ฉันเลยตัดสิ้นใจกลับบ้านในหยุดวันเสาร์อาทิตย์ที่จะถึงนี้ …………………………………………………. ตอนเย็นวันศุกร์ เวลา 18:00 น. ฉันกลับบ้านในตอนเย็นของวันศุกร์ และบอกคุณลุงและพ่อกับแม่ไว้แล้วด้วย ครั้งนี้ฉันไม่ได้เอารถกับฉันนั่งทัวร์กลับบ้าน และบังเอิญมากว่าแม่ให้คุณลุงที่ทำงานในเมืองมารับฉันที่สถานีขนส่ง นี่รีบมากจนไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะมาขึ้นรถเลย แบบนี้ฉันจะโดนใครว่าอะไรไหมหนิที่ใส่ชุดแบบนี้ ทีีฉันนั่งรถทัวร์มาเพราะกลัวแต่เป็นห่วงหรอกนะ แต่ยิ่งไม่อยากให้ฉันขับรถตอนกลางคืนอยู่ มาถึงแล้วสถานีขนส่งที่ในเมืองบ้านฉันแล้ว พอฉันเห็นรถคุณลุงที่มารอรับฉันแล้ว ฉันก็รีบลงจากรถทัวร์แล้วไปขึ้นรถของคุณลุงต่อเลย พอฉันขึ้นมานั่งด้านหน้าตรงข้างคนขับที่เป็นคุณลุงนั่งอยู่ คุณลุงก็มามองมาที่ฉันที่ใส่ชุดนักศึกษากระโปรงทรงเอสั้นๆ ต่างจากวันนั้นที่คุณลุงเคยไปส่งฉันที่มอ วันนั้นฉันใส่กระโปรงยาวเลยเข่าเพราะว่ากลัวคุณลุงดุถ้าเกิดใส่สั้นให้เห็น

“พรุ่งนี้หนูก็กลับไปที่มอแล้วใช่ไหม” คุณลุงถามฉันขึ้นมาในขณะที่กำลังขับรถพาฉันกลับบ้าน“ใช่ค่ะ”“แล้วแบบนี้จะได้กลับมาหาลุงที่นี่อีกวันไหนหรอ”“หนูไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ อาทิตย์หน้าที่คณะของหนู เขามีให้ออกไปศึกษาดูงานในกรุงเทพค่ะ ส่วนอาทิตย์ต่อๆไป หนูก็ไม่แน่ใจอีกเช่น แต่ถ้าว่างเมื่อไหร่หนูจะกลับมาบ้านแน่นอน”“พูดแล้วนะ ต้องกลับมาจริงๆอย่าปล่อยให้ลุงเหงานาน”“ได้เลยค่ะ หนูมาแน่นอน”วันพฤหัสบดีเหลือเวลาเตรียมตัววันนี้และวันพรุ่งนี้เท่านั้นก่อนไปศึกษาดูงานในวันเสาร์“นี่แกก่อนจะออกไปดูงานที่กรุงเทพวันเสาร์นี้ ในวันพรุ่งนี้เขาได้นัดให้เราไปประชุมและไปเช็คชื่อก่อนวันออกเดินทางว่ามีใครบ้างที่ไปในครั้งนี้แกอย่าลืมไปเชียวนะเดี๋ยวไม่งั้นเขาก็ตัดรายชื่อแกออกหรอก แบบนี้แกจะไม่ได้ข้อมูลไปทำโปรเจ็คจบเอาล่ะถ้าไม่ได้ไปดูงานในครั้งนี้หน่ะ” และนี่เป็นแชทจากเพื่อนฉันที่เขียนมาอย่างยาวเพราะกลัวฉันไม่ได้ไป“เออๆ รู้แล้วหน่า ฉันไม่พลาดหรอกถ้าพลาดก็ไม่รู้จะจบไหม เขามีอะไรมาให้เราไปเราก็ต้องไปแหละ”“พูดแล้วนะพรุ่งนี้ฉันต้องเจอแกที่หน้าตึกคณะเวลา 17 :00 น.ฉันต้องเจอแก”อาจจะสงสัยกันว่าทำไมถึงนัดตอนเย็นและเวล

สองมือเรียวยาวเรื่อยลูบบริเวณท้ายทอยของอาจารย์ในขณะที่อาจารย์ใช้ปากเข้าจูบดูดดื่มที่เต้านมของเธอ สีหน้าและแววตาของเธอบงบอกถึงความเสียงซ่านไปทั่วเรือนร่างแล้ว พร้อมกับน้องสาวของเธอที่ตอดตุบๆในขณะที่นั่งทับแก่นกายท่อนเอ็นแข็งนั้นอยู่"อาจารย์ขา หนูไม่ไหวแล้ว อื้อออ"อาจารย์ยกสะโพกเธอขึ้นอุ้มแล้วหันวางเธอลงนอนบนโต๊ะทำงานและอาจารย์ก็โน้มตัวลงมาจูบที่ริมฝีปากเธออีกครั้ง"เออ พวกมึงนี่ขี้ลืมชิปหาย กูหิวข้าวจะแย่แล้วนะอิพวกนี้"พออาจารย์กับเอเดียร์ได้ยินเสียงนักศึกษามาแต่ไกลก็รีบลุกขึ้นทันทีต"กูแค่ลืมหนังสือ ก็บ่นกูชะเยอะเลยนะมึง หิวแล้วทำไมไม่รีบไปรอที่ร้านอาหารก่อน""ก็กูไม่มีเพื่อนไปรอด้วยคนอ่ะ""อ้าวอาจารย์จังไม่ไปกินข้าวอีกหรอคะ แล้วทำไมผมด้านหลังอาจารย์เป็นแบบนั้นละคะ" ไอ้คนที่บ่นเพื่อนเมื่อกี้ทักอาจารย์ขึ้นมาในขณะที่เปิดประตูมาเจออาจารย์ในลุกที่ผมตรงท้ายทอยชี้อยู่ ส่วนเอเดียร์เธอจัดการกับตัวเองในกลับมาเป็นปกติไม่ทันเธอเลยไปหลบที่ใต้โต๊ะทำงาน"อ๋อพอดีอาจารย์ง่วงเผลอหลับไปเมื่อกี้ผมเลยยุ่งครับนิดหน่อยครับ""พวกหนูมาทำให้อาจารย์ตื่นใช่ไหมคะ ขอโทษทีนะคะ พอดีหนูลืมหนังสือค่ะ นี่ค่ะ ได้แล้