Semua Bab บอสร้ายกระหายรัก: Bab 21 - Bab 30

เธอแลบลิ้นใส่เขาก่อนจะหันหลังให้ ตั้งใจจะเดินออกจากห้องแบบสวย ๆ แต่กลับสะดุดขาตัวเองแล้วหกล้มคะมำลงไปกองกับพื้นซะงั้น“ฮ่า ๆ ๆ” เขาหัวเราะลั่นออกมาอย่างลืมตัว ทำเอาชานนท์ตกใจกว่าเดิม เพราะไม่เคยเห็นเจ้านายหัวเราะเสียสติขนาดนี้ นี่ใช่เจ้านายของเขาจริงมั้ย“อูย บ้าที่สุด” อัยย์ญาดารู้สึกอับอายจนอยากจะร้องไห้ วินาทีนี้เธอเกลียดความซุ่มซ่ามโก๊ะกังของตัวเองจับใจ หากไม่ได้ชานนท์มาช่วยประคองให้ลุก เธอก็คงจะคลานออกจากห้องนี้ไปเป็นแน่แท้“หึ ๆ ๆ” เขายังขำไม่เลิก กระทั่งเห็นหน้าของหญิงสาวที่จ้องเขาด้วยสีหน้าเย็นชาเหมือนงูพิษที่พร้อมจะฉกคอเขาให้เลือดสาด ทำเอาเขาเสียบวาบตั้งแต่หัวจรดเท้า “ฮึ่ม...ฮึ่ม...ผมไม่ได้ผลักคุณลงไปนะ ทำไมถึงทำหน้าเหมือนผมเป็นคนผลัก”อัยย์ญาดารู้สึกอายมาก แต่แกล้งทำเป็นเข้มเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกของผู้แพ้“พื้นห้องของคุณไม่ปลอดภัยเอาซะเลย ไม่ได้มาตรฐาน อันตรายมาก”“ว่าไงนะ” เขาไม่อยากจะเชื่อเลย“ฉันกลับก่อนนะคะคุณนนท์ พอดีเจ้านายเก่าโทรมาง้อให้กลับไปทำงานน่ะค่ะ”“เดี๋ยว!”ธีรุตจ์เรียกเธอไว้ แม้รู้สึกเจ็บที่โดนเธอต่อว่าตั้งหลายคำ แต่การที่เธอบอกว่าไม่ได้ต้องการให้เขาชอบ ม

“ทำไมบอสถึงให้ฉันนั่งอ่านแต่เอกสารเก่าๆ และพิมพ์เอกสารเก่าๆพวกนั้นอยู่ได้ ทำไมไม่มอบหมายงานอื่นๆให้บ้าง อย่างเอกสารการประชุม หรือทำตารางนัดหมายลูกค้าก็ยังดี ไม่อยากเชื่อเลยว่างานเลขาที่นี่จะน่าเบื่อขนาดนี้”เขามองหน้าจอมโวยวายด้วยสายตาราวงูพิษ “พูดคำว่าน่าเบื่อต่อหน้าผมเนี่ยนะ”“ก็งานมันน่าเบื่อจริงๆนี่คะ” ยังอีก เธอยังไม่หยุดอีก “ฉันพูดตามความรู้สึก ไม่จำเป็นต้องเสแสร้งนี่คะ”“ก็ได้ งั้นทำตารางนัดหมายผู้หญิงในแฟ้มนี้ให้ผมหน่อย” เขาโยนแฟ้มหนึ่งให้แก่เธอด้วยความโมโห...โมโหตัวเองที่ยอมให้เธอจนได้ “จัดตารางให้ผมพบกับผู้หญิงทั้ง 7 คนนี้จนครบภายในหนึ่งสัปดาห์ หาเวลาให้ได้ครั้งละสองชั่วโมงต่อหนึ่งคน อย่าให้กระทบกับงานเด็ดขาด และต้องเป็นตอนกลางวันเท่านั้น ทำได้มั้ย?”เธออึ้งเล็กน้อย ก่อนจะก้มมองชื่อแฟ้ม “ผู้ผ่านการคัดเลือกตำแหน่งแบรนด์แอมบาสเดอร์รอบแรกทั้ง 10 คน”“ผมพบไปแล้ว 3 คน เลยอยากจะลองให้โอกาสอีก 7คนที่เหลืออยู่ในแฟ้มนี้ ไปจัดการและทำตารางนัดหมายมา ให้เรียบร้อย ผมอยากได้ข้อสรุปก่อนเลิกงานเย็นนี้”เขาคิดว่าเธอต้องทำไม่เสร็จแน่ เพราะดารานางแบบพวกนั้นกว่าจะได้คิวกว่าจะนัดหมายมันก็ไม่ใช่

เขาส่ายหน้าระอาใจ เดินข้ามเจ้าหล่อนไปโดยไม่คิดจะขัดขวางความสุขของคนนอนหลับ“เบียร์อยู่ไหนนะ...” เขาเปิดตู้เย็นจะคุ้ยหาเบียร์กระป๋อง แต่กลับได้ยินฝีเท้าคนใกล้เข้ามาเสียก่อน เขาจึงรีบหลบไปอยู่ในมุมอับ แล้วสอดส่องมองคนที่กำลังเดินเหมือนคนละเมอเข้ามาในห้องครัว“อือ...อือ....” เธอเดินโดยไม่ยอมเปิดตาด้วยซ้ำ ขณะควานหยิบน้ำในตู้เย็นออกมาแล้วเปิดซดอั่ก ๆ จนเกือบหมดกระป๋อง แล้วนำกระป๋องนั้นไปทิ้งลงถังขยะ แล้วเดินกลับออกไปโดยไม่รู้เลยว่ามีใครแอบมองอยู่ เขาก้าวออกจากที่ซ่อน มองตามหลังเธอไปอย่างรู้สึกขำกับความโก๊ะกังไร้ที่ติ “รู้รึเปล่านั่นว่ากินเบียร์เข้าไป ยัยแสบเอ๊ย พรุ่งนี้หลับยาวชัวร์ คิดแล้วก็อยากเห็นตอนที่ตื่นขึ้นมา โดยที่พนักงานทุกคนนั่งทำงานกันอยู่แล้ว โอย คงมันส์”เขาคิดแล้วก็นึกสนุก ยืนดื่มน้ำเปล่ารอรีอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะออกจากครัวไป เขามองจนแน่ใจแล้วว่าเจ้าหล่อนนอนหลับไปแล้วจริง ๆ ถึงได้เดินไปที่หน้าห้อง ก้าวข้ามเจ้าหล่อนไปเหมือนตอนขาออก “อ่า...” เขาข้ามแล้วก็ชะงักฝีเท้า อดไม่ได้ที่จะหันมองเจ้าหล่อนอีกครั้ง เพื่อจะมองใบหน้าเกลี้ยงเกลาไร้เครื่องสำอางนั่นอย่างนึกสนใจคร๊อก....เสียง

“เหมือนสิ เราก็ชอบผู้หญิงเหมือนกันไง”แล้วมันเกี่ยวอะไรกับงานวะ...“เอ่อ บอสน่าจะรีบตรวจเอกสารให้เสร็จเรียบร้อยนะคะ เผื่อต้องแก้ไขตรงไหนจะได้รีบทำให้เสร็จ อย่าลืมสิคะว่าลูกค้าคนนี้อยู่เมืองไทยแค่สองสามชั่วโมง ตอนนี้ก็เกือบสิบโมงแล้ว เขาน่าจะใกล้ขึ้นเครื่องไปสิงค์โปร์แล้ว”เขาเหลือบมองเธออย่างมีเลศนัย“ไม่ต้องห่วงเรื่องนี้หรอก เขาเปลี่ยนไฟท์บินกะทันหัน ตอนนี้ยังอยู่ที่อินเดียอยู่เลย”“โอว โล่งใจไป โชคดีที่เขาเปลี่ยนเที่ยวบิน งั้นฉันออกไปทำงานก่อนนะคะบอส ถ้ามีอะไรก็เรียกได้เลยนะคะ”“เดี๋ยว!”“อะไรคะ”“เอาเอกสารไปแก้เลย ผมติ๊กไว้หมดแล้วว่าจะต้องแก้ตรงไหนบ้าง” พูดพร้อมกับโยนเอกสารลงบนโต๊ะ เธอตกใจหน้าเหวอ“บอสอ่านตอนไหนเนี่ย”“ก็ตอนที่คณคุยแจ้ว ๆน่ะแหละ ออกไปได้แล้วไป”“แล้วจะรับกาแฟมั้ยคะ”เสียงเคาะประตูดังขึ้น ก่อนที่หญิงสาวคนหนึ่งจะก้าวเข้ามาในห้องอย่างสวยสง่า ซึ่งทำให้เลขาสาวตกใจไม่น้อย นั่นเพราะเจ้าหล่อนก็คือนางเอกคนดังที่เหวี่ยงใส่เธอเมื่อหลายวันก่อนนั่นเอง เจ้าหล่อนไม่ได้อยู่ในรายชื่อที่นัดกับบอสในช่วงบ่ายนี้เสียหน่อย “สวัสดีค่ะคุณธี ไม่โทรไปเลยนะคะ นนนี่คิดถึงก็เลยซื้อขนมเค้กร้า

“ค่ะ” เธอตอบรับคำสั่ง พลางมองรอบกายอย่างสงสัย “ห้องใหญ่มากเลยนะคะ บอสอยู่คนเดียวหรือคะ”“ยุ่งไรด้วย ไปทำงานตามที่ผมสั่งได้แล้ว”“ค่าบอสขา เดี๋ยวจัดให้ค่ะ” แหม่ ออกปากชวนเธอมาคอนโดทั้งที ก็แอบคิดว่าพิศวาสเธอรึเปล่า แต่ที่ไหนได้ ลากเธอมาให้ช่วยอุ่นอาหารกับชงกาแฟให้เนี่ยนะ “ปล่อยฉันไว้คนเดียวเถอะค่ะ เชิญบอสไปแช่น้ำอุ่นในอ่างจากุดชี่ให้สบายใจได้เลย”“ห้ามนะ”เธอตาตื่น “ห้ามอะไรคะ”“ห้ามเช็คอินเด็ดขาด”“โอะ...กำลังจะเช็คพอดี”“นี่เป็นเซฟเฮ้าส์ของผม ห้ามเด็ดขาดนะ ผมต้องการความเป็นส่วนตัว เข้าใจไว้ด้วย”เขาชี้หน้าเธออย่างคาดโทษแล้วเข้าไปในห้องนอนใหญ่ เพื่อจะทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำ ปล่อยให้เธอยืนเซ็งเหมือนหมาหงอยอยู่ในห้องโถงเพียงลำพัง พร้อมกับภารกิจที่ยิ่งใหญ่ นั่นก็คืออุ่นอาหาร“ชิ! ถ้ารักความเป็นส่วนตัวขนาดแล้วจะพาเรามาทำไมล่ะ เดี๋ยวก็แอบถ่ายรูปส่งให้นักข่าวหรอก ชิ!” เธอล่ะหมั่นไส้ แต่เอาเหอะ ในเมื่อเขายอมให้เธอก้าวล่วงเข้ามาในเขตหวงห้ามของเขาขนาดนี้ เธอก็ควรจะเคารพสิทธิ์ของเจ้าของบ้าน เธอจะไม่ถ่ายรูปห้องของเขาก็ได้ แต่ขอถ่ายรูปวิวเมืองอันแสนมโหฬารนี่หน่อยเหอะนะเพราะงั้น ระหว่างที่เขา