All Chapters of หลี่หนิงซินข้ามเวลาไปเป็นมารดาให้เจ้าก้อนแป้ง ยุค80: Chapter 21 - Chapter 30

ช่วงนี้ร้านของหนิงซินก็มีลูกค้าเข้ามาเรื่อย ๆ ตอนนี้กู้เฉิงฮวนเดินทางไปทำงานต่างเมืองกันสามีได้เกือบเดือนแล้ว ชางหยวนเองก็ยุ่งจนไม่ค่อยมีเวลาว่าง แต่กระนั้นทุกเย็นเขาก็มักจะแวะมาหายัยหนูเป่าเปาก่อนจะกลับบ้านของตัวเองการค้ากับชางจื่ออันและชางพ่านเอ๋อก็ยังดำเนินไปเช่นเดิม โดยชางจื่ออันจะนำคำสั่งซื้อและเงินค่าสินค้ามาให้หนิงซินที่ร้านอาหาร เช้าวันต่อมาเข้าก็ให้ลูกน้องใช้กุญแจที่ได้จากหนิงซินไปเปิดบ้านขนของได้เลย"พี่หนิงซินครับ ลูกค้าโต๊ะ 3 สเต๊กแซลมอน 1 สเต๊กหมูนุ่ม 1 สลัดทูน่า 1 แล้วก็ยำเนื้อ 1 ครับ"เจ้าใหญ่ เด็กในบ้านปันสุขตอนนี้มาช่วยงานหนิงซินทุกวันโดยได้รีบค่าจ้างวันละ 5 หยวน พร้อมกับเลี้ยงอาหารอีก 3 มื้อ ช่วงเย็นถ้าไม่ค่อยมีลูกค้าหนิงซินก็ปล่อยให้น้องกลับได้ตั้งแต่บ่าย 3 โมงเพื่อไปช่วยงานคนอื่น ๆ ที่บ้านปันสุขต่อ"เข้าใจแล้วจ้ะ เสิร์ฟน้ำลูกค้าเสร็จแล้วมาทำบิลไว้เลยนะเจ้าใหญ่""ครับพี่"ส่งรายการอาหารเสร็จเจ้าใหญ่ก็รีบนำเครื่องดื่มออกไปบริการลูกค้าต่อ ส่วนยัยหนูเป่าเปาช่วงนี้กำลังสนุกกับการเรียนรู้ตัวเลขและตัวหนังสือ เพราะยัยหนูอยากจะช่วยแม่จ๋าทำบิลและคิดเงินให้ลูกค้าได้ ทุกครั้ง

"แม่จ๋า"หนิงซินที่กำลังแต่งตัวอยู่ได้ยินเสียงลูกสาวจึงรีบเดินมาดู พอมาถึงเตียงนุ่มยัยหนูก็อ้าแขนรอขอให้กอดอยู่ก่อนแล้ว"โอ๋เอ๋ คนเก่งของแม่จ๋าตื่นแล้ว วันนี้แม่จ๋าทำกุ้งทอดกระเทียมตัวโต ๆ ไว้ให้หนูด้วยนะ มีข้าวผัดปูที่หนูชอบด้วยนะลูก""คงใจย้ายอ่ะ ไปยึยัง" (คนใจร้ายไปรึยัง)เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานยังติดตายัยหนูไม่หาย จนหนิงซินต้องบ่ายเบี่ยงให้เป็นเพียงเรื่องขบขันไป"คงใจร้ายที่ไหนลูก ไม่เห็นมีเลย หนูแค่ฝันร้าย แม่จ๋าเลยไล่ฝันร้ายไปไกล ๆ แล้ว ชิ้ว ชิ้ว แบบนี้เลย""จิ้ว จิ้ว เยยหย๋อ จึงยึป่าว" (ชิ้ว ชิ้ว เลยเหรอ จริงรึเปล่า)"จริงสิจ๊ะ เดี๋ยวอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเราลงไปกินข้าวกันนะลูก ต่อไปนี้เราจะไม่พูดถึงฝันร้ายอีกแล้วนะ แม่จ๋าไล่มันไปหมดแล้ว""อื้อ อาบน้ำกังแม่จ๋า" (อาบน้ำกันแม่จ๋า)หนิงซินรีบพาเป่าเปาเข้าไปอาบน้ำไม่นานก็ออกมาแต่ตัวด้วยชุดที่เธอเตรียมไว้ ส่วนตัวเธอเองวันนี้จำเป็นต้องใช้เครื่องหนีบผมที่มีอยู่ในมิติ หนีบให้ผมหยักของเธอกลายเป็นผมตรงแล้วจัดทรงใหม่ เพื่อให้ผมด้านหน้าลงมาปกปิดรอบบวมช้ำที่แก้มเอาไว้เธอพยายามแล้วที่จะใช้รองพื้นกลบเอาไว้แต่ก็ไม่เป็นผล นั่นก็เพราะเมื่อคืนเ

วันนี้หนิงซินไม่ได้เปิดร้าน เธอใช้เวลาเก็บทุกอย่างให้เข้าที่เข้าทางก่อนที่จะย้ายไปหลับภัยที่บ้านของเฉิงฮวนในวันพรุ่งนี้ ค่ำคืนที่ผ่านมาด้วยความกังวลปนเป็นห่วงที่มีต่อชางหยวน ทำให้เธอไม่อาจข่มตาหลับลงได้เธอรู้เท่านี้หมิงเจ๋อกับเถียนซ่วยเล่าให้ฟังเท่านั้น และตอนนี้ทั้งสองคนก็ยังเฝ้าเธออยู่ที่หน้าร้าน เธอจึงเปิดประตูร้านให้พวกเขาสามารถเข้ามานั่งพักกินข้าวข้างในได้"ทำไมป่านนี้ยังไม่กลับมาอีกนะ ไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง"ก๊อก ก๊อก ก๊อก"ลุงขอเข้าไปหน่อยได้ไหม?"หนิงซินหันมองตามเสียงก็พบว่าเป็นลูกค้าขาประจำที่เธอคุ้นเคยดี และท่านก็เป็นบิดาของชางหยวน ใจหนึ่งหนิงซินก็เกิดความกังวลว่าท่านอาจจะมาต่อว่าอะไรเธอรึเปล่า จะเกี่ยวกับเรื่องที่ชางหยวนทำเมื่อวานหรือไม่"เชิญค่ะคุณลุง""คุณท่านครับ คือ.."หมิงเจ๋อกลัวว่าจะเกิดเรื่องอีก ถึงอยากจะห้ามนายท่านชาง แต่ก็เป็นเรื่องที่ยากเหลือเกิน"ฉันไม่ทำอะไรหนิงซินหรอกหมิงเจ๋อ พวกนายออกไปรอข้างนอกเถอะ""เอ่อ คืออ ครับนายท่าน"แม้จะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกแต่ก็ต้องถอยออกไปตามคำสั่ง"คุณลุงมีอะไรจะพูดกับหนูเหรอคะ ถ้าเป็นเรื่องของคุณชางหยวน ใจจริงหนูก็อยากจะย้ายร้าน

"อื้ออ เฮียคะเดี๋ยวลูกตื่น"คุณแม่ที่เพิ่งกล่อมลูกน้อยให้นอนหลับได้ เธอก็ถูกมือปลาหมึกของสามีหมาด ๆ เกาะแกะไปทั่วจนเริ่มหายใจติดขัด หนำซ้ำพ่อคุณยังเทียวซุกไซ้สูดดมกลิ่นหอมจากลำคอระหงของภรรยาตั้งแต่ตอนที่เห็นลูกน้อยหลับตาลง โชคดีที่ยัยหนูหันหน้าไปอีกทางทั้งยังนอนหลับปุ๋ยเหมือนไม่อยากอยู่ขัดจังหวะพ่อจ๋าของเธอ"งั้นเราไปอีกห้องกันนะครับ"หนิงซินจ้องมองนัยน์ตาของสามีที่เต็มไปด้วยความหิวกระหาย เธอจึงตัดสินใจจะพาชางหยวนเข้าไปดูในมิติของเธอ ยังไงสักวันเขาก็ต้องรู้เรื่องนี้จนได้"ไปที่ของหนูดีกว่านะคะ""หืออ ที่ไหนครับ แล้วลูกล่ะ""ลูกก็รู้ว่าหนูอยู่ที่ไหน ตื่นมาถ้าไม่เห็นหนูเดี๋ยวลูกก็เรียก แกไม่ร้องไห้งอแงหรอกค่ะ"หนิงซินตอบออกไปตามจริง เป่าเปารู้ว่ามีสถานที่ 2 แห่งที่เธอกับแม่สามารถเข้าไปอาศัยอยู่ได้ ถ้าตื่นมาแล้วไม่เจอใครยัยหนูจะนั่งรออยู่บนเตียงแล้วก็เรียกแม่จ๋าให้มาหา"เอาแบบนั้นก็ได้ครับ""งั้นเฮียหลับตานะคะ"ชางหยวนทำตามที่หนิงซินบอกทุกอย่าง พริบตาเดียวทั้งคู่ก็เข้ามาอยู่ในมิติ หนิงซินจึงบอกให้ชางหยวนลืมตาขึ้น เธอคิดว่าพออีกฝ่ายได้เห็นสิ่งรอบข้างคงมีคำถามมากมายที่ต้องตอบ แต่ไม่ใช่....

ทุกคนเร่งมือกับอาหารเช้าของตัวเองแค่พออิ่มท้อง ก่อนจะไปช่วยกันแยกสิ่งของที่ถูกขนมารวมกัน หลี่หนิงซินใช้มิติของเธอทำให้มีถุงหิ้วขนาดใหญ่เพื่อใส่ของให้เพียงพอต่อการใช้งานเด็ก ๆ ในบ้านปันสุขที่กินข้าวเสร็จแล้วก็รีบมาช่วยหนิงซินกับเฉิงฮวนและทุกคนแยกสิ่งของ รวมไปถึงพนักงานคนอื่น ๆ และพนักงานที่ขนของมาจากห้างตระกูลกู้ หลังจากหนิงเหมิงกับเป่าเปาลงมาแล้ว หน้าที่ทำอาหารเที่ยงให้ทุกคนจึงเป็นของแม่ครูเจี้ยน ป้าหวัง และคนครัวที่มีหน้าที่ดูแล"เอาล่ะทุกคน เหมยลี่น้องรับผิดชอบเรื่องเสื้อผ้านะ ส่วนเยี่ยนซี น้องดูแลเรื่องยาสามัญประจำบ้าน เฉิงฮวนหนูดูของใช้ส่วนตัว ส่วนหนิงซินดูเรื่องข้าวสารอาหารแห้งและเครื่องปรุง ซานเฉียวดูเรื่องเมล็ดพันธุ์ผัก เครื่องครัวและเครื่องนอน""ทราบค่ะ/ทราบค่ะ/ค่ะพี่/ค่ะพี่อี้หาน/ได้ค่ะ/ค่ะ""เด็ก ๆ ตัวเล็กเข้าไปช่วยพี่สาวหยิบของตามจุดต่าง ๆ ได้เลยนะ ส่วนคนที่โตแล้วเหมือนเจ้าใหญ่กับเจ้าสองให้ออกมาเดินถือถุงวนรับของตามจุดต่าง ๆ แล้วส่งขึ้นรถบรรทุก ตกลงเอาตามนี้นะครับ ถ้าใครเหนื่อยก็พักได้""ค่า/ค่ะ/ครับ/ครับ"กู้อี้หานแยกงานให้สาว ๆ ตามความถนัดของแต่ละคน โม่เยี่ยนซีถึงเธอไม่ไ