Semua Bab หลี่หนิงซินข้ามเวลาไปเป็นมารดาให้เจ้าก้อนแป้ง ยุค80: Bab 11 - Bab 20

ตลอดเส้นทางกลับหมู่บ้านเติ้งกู่ หนิงซินพบกับชาวบ้านที่อาศัยอยู่หมู่บ้านข้าง ๆ หลายคน แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าเป็นเธอกับลูกสาวที่กำลังปั่นจักรยานกันอยู่ เพราะเธอห่อหุ้มปิดบังใบหน้าเอาไว้อย่างแน่นหนา ที่สำคัญคงไม่มีใครคิดว่าหนิงซินกับลูกจะมีปัญญาซื้อจักรยานได้หลี่หนิงซินใช้เส้นทางเดิมในการเดินทางมาที่กระท่อมหลังน้อย พอมาถึงเธอก็รีบเก็บจักรยานและสิ่งของแปลกตาทั้งหมดเข้าไปไว้ในมิติ แล้วพาลูกน้อยกลับขึ้นไปอยู่บนกระท่อม พร้อมกับปิดประตูหน้าต่างให้มิดชิด"เป่าเปาลูก ถ้ามีใครมาหาเรา หนูห้ามพูดถึงเรื่องบ้านเช่าหรือพูดถึงคุณลุงคุณป้าในเมืองเด็ดขาดเข้าใจไหมลูก"หนิงซินพาลูกน้อยกลับเข้าไปอยู่ในมิติเพื่อเตรียมตัวเปลี่ยนเสื้อผ้า เธอเตรียมพร้อมตักลิ่มเลือดหมูใส่ถุงเล็ก ๆ เอาไว้หลายถุงแล้วจัดเตรียมใส่ถุงเสื้อให้พร้อมใช้งานตลอดเวลา"ไมหย๋อแม่จ๋า""ถ้าลูกบอกทุกอย่างให้คนอื่นรู้ พวกเราจะไม่ได้เข้าไปอยู่ในเมืองง่าย ๆ อย่างที่คิดเอาไว้ คนบ้านนั้นต้องตามไปหาเรา แม่ถึงอยากให้เก็บเรื่องทุกอย่างไว้เป็นความลับก่อน""โตะยง เป่าเปาม่ายพูก" (ตกลง เป่าเปาไม่พูด)"ดีมาก อีกไม่นานแล้วลูก เดี๋ยวทุกอย่างก็จะจบแล้ว เรามาเ

เช้าวันต่อมา"นี่หนิงซิน ช่วงนี้ร้านของเราดึงลูกค้าเก่า ๆ กลับมาได้เยอะเลยนะ โชคดีที่มีเธอคอยหาของมาให้พวกเราไม่ขาด ถ้าขืนต้องรอแต่บริษัทเก่าที่เราใช้บริการมีหวังคงแย่แน่ ๆ "ชางพ่านเอ๋อกับลูกน้องมาขนของที่บ้านเช่าของหนิปฏิสัมพันธ์ซินแต่เช้า วันนี้มีหลายอย่างที่หนิงซินนำมาขายให้เธอและสามี ส่วนใหญ่ล้วนเป็นสิ่งของที่ร้านเสริมสวยต้องใช้ น้ำยาดัดผม น้ำยายืดผม น้ำยาบำรุงผม ยาสระผมแบบแกลลอน กระทั่งของใช้จุกจิกก็มีมากมายเต็มไปหมด"ตอนได้ยินจากช่างเสริมสวยพูดเมื่อวานฉันก็แปลกใจค่ะ ทำไมของในเมืองมีขายตลอด แต่ของที่ร้านเถ้าแก่เนี้ยเค้ากลับไม่มาส่ง ทั้งที่เรื่องการเงินก็ไม่ได้มีปัญหา""วิธีสกปรกมีอยู่ทุกวงการ ร้านนี้เป็นที่ของเราเอง ต่อให้ไม่มีของขายก็ไม่ได้มีผลกระทบเท่าไหร่หรอก แต่ถ้าเป็นห้องเช่าใจกลางเมืองถ้าไม่มีของขายคงลำบากแน่ พวกเค้ามีต้นทุนสูง ราคาขายก็ต้องสูงตามไปด้วย ทางเดียวที่จะรอดก็คือทำให้ลูกค้าจำเป็นต้องเข้าไปซื้อของที่ร้านให้มากที่สุด""ถึงอย่างนั้นก็เถอะค่ะ เล่นกันแบบขาวสะอาดก็น่าจะภูมิใจกว่าเป็นไหน ๆ""ช่างมันเถอะ ว่าแต่ยัยหนูอยู่ไหนล่ะเนี่ย ป้าจะกลับแล้วนะ"พ่านเอ๋อหันมองหาหลา

หลายวันผ่านมาจนหนิงซินนำสิ่งของออกมาจัดร้านเสร็จไปบางส่วนแล้ว เหลือเพียงแต่รอช่างที่เฉิงฮวนติดต่อให้เข้ามาติดตั้งปล่องควันและเครื่องมือต่าง ๆ ให้อยู่ในจุดที่เหมาะสม 3 คืนแล้วที่หนิงซินพาลูกนอนอยู่ในตึกใหม่แห่งนี้ แต่ถ้าถึงเวลาส่งของให้ร้านค้าเธอก็เลือกใช้บ้านเช่าแห่งเดิมเป็นสถานที่นัดหมาย เพราะที่นั่นสามารถขนย้ายสิ่งของได้อย่างสะดวกและรวดเร็ว"รอให้น้ำเดือดก่อนค่อยเอาเส้นลงต้มนะลูก"เป็นอีกวันที่หนิงซินสอนลูกสาวทำอาหาร แม้ในครัวจะยังไม่สะดวกเท่าไหร่แต่ก็พอมีเคาน์เตอร์ที่หนิงซินนำออกมาจากในมิติให้เธอได้วางของ"ต้งปุ๋งปุ๋ง ฮะ ฮะ" (ต้ม ปุ๋ง ปุ๋ง)"ใช่จ้ะ ต้มปุ๋งปุ๋ง พอเส้นมักกะโรนีสุกเราก็ตักออกมาพักไว้ จากนั้นแม่จ๋าจะพาหนูทำน้ำซอส รอให้ครัวติดตั้งเสร็จเมื่อไหร่แม่จ๋าจะพาหนูทำเมนูอื่นที่อร่อยกว่านี้ดีไหม""ดีค้า เป่าเปาชอบ ของอาหร่อยเยอะแยะเยย" (ดีค่ะ เป่าเปาชอบ ของอร่อยเยอะแยะเลย)ก๊อก ก๊อก ก๊อกในระหว่างที่สองคนแม่ลูกกำลังพูดคุยกันอยู่ เสียงเคาะกระจกหน้าร้านก็ดังขึ้นทำให้หนิงซินต้องวางมือจากทุกอย่างแล้วพาลูกน้อยเดินไปเปิดผ้าม่านดูว่าเป็นใครที่มาเยือนในเวลานี้ จะเป็นช่างที่เฉิงฮวนน

ช่วงค่ำของวันหนิงซินกับเป่าเปากำลังจะกินมื้อเย็นแต่ว่าเสียงเคาะประตูก็ดังมาจากหน้าร้าน หนูน้อยหนูน้อยผู้ที่เฝ้ารอการมาของพ่อจ๋ามากกว่าใครก็รีบเร่งเร้าให้มารดารีบไปหยิบกุญแจก๊อก ก๊อก ก๊อก"แม่จ๋าเย็วเข้า ป้อจ๋ามาแย้ว" (แม่จ๋าเร็วเข้า พ่อจ๋ามาแล้ว)"รู้แล้วจ้า ลูกนั่งดี ๆ นะ เดี๋ยวจะตกเก้าอี้เอา""ยู้แย้วจ้า""หึ ซุกซนจริง ๆ"แอดดด ครืดดดด"หนิงซิน เป่าเปา รบกวนรึเปล่าครับ""ไม่เลยค่ะ เชิญเข้ามาก่อน เรากำลังจะกินมื้อค่ำพอดี ไปล้างมือแล้วมากินข้าวกับเราสิคะ"หนิงซินไม่พูดเปล่า แต่มือของเธอก็เผลอยื่นออกไปรับกระเป๋าแบบแปลนงานของชางหยวนมาถือไว้ ก่อนที่เรียวคิ้วของเธอจะขมวดเป็นปมเมื่อคิดได้ว่าการกระทำของเธอไม่ต่างจากภรรยาที่มาเปิดบ้านต้อนรับสามีหลังเลิกงาน และดูเหมือนว่าชางหยวนเองก็จะอ่านใจเธอออก"รู้สึกดีจังเลยครับ ไปกันลูกรออยู่"นั่นไง สุดท้ายเธอก็ถูกอีกฝ่ายใช้คำว่า พ่อ แม่ ลูก กลับมาทำให้เธอใจสั่นจนได้"ค่ะ"ฟอดดด "คิดถึงหนูกับแม่จ๋าที่สุดเลย"ยังไม่ทันจะถึงอ่างล้างมือ ชางหยวนก็แวะหอมแก้มหนูน้อยที่นั่งประจำที่อยู่บนโต๊ะอาหารจนเกิดเสียงดังฟอดใหญ่ก่อนจะเดินไปที่อ่าง ส่วนหนิงซินก็

หลายวันต่อมาที่ร้านอาหารอิตาเลียนของหนิงซินยังมีลูกค้าหลั่งไหลเข้ามาเรื่อย ๆ ไม่ขาดสาย แม้ว่าพนักงานในร้านจะมีเพียง 2 คนแม่ลูกก็ไม่ใช่ปัญหา เพราะเป่าเปาตอนนี้กลายเป็นเด็กส่งเครื่องดื่มเป็นที่เรียบร้อยแล้วต้องขอบคุณพ่อจ๋าของแกที่มองเห็นปัญหาที่กำลังจะเกิด เขาทำรถเข็นเล็ก ๆ ขนาดความสูงพอดีกับยัยหนู บนรถสามารถตั้งถังใส่น้ำแข็งขนาดพอดีได้ 1 ถัง ใส่น้ำเปล่าขวดเล็ก ได้ 3 ขวด และใส่มีช่องให้วางแก้วได้ทั้งหมด 6 ช่อง โดยที่ไม่ต้องกลัวว่ามันจะหกเลอะเทอะ"เถ่าแก่เนี้ย วันนี้ฉันขอลองสเต๊กเนื้อย่างแบบสุกกำลังดีนะคะ""ของผมเอาสปาเกตตีกุ้งสด""ของฉันสเต๊กหมูพริกไทยดำค่ะ"กลุ่มลูกค้าที่เป็นพนักงานธนาคารกลุ่มนี้กินมื้อเที่ยงที่ร้านของหนิงซินติดกันมา 3 วันแล้ว และดูเหมือนว่าพวกเขาจะชื่นชอบอาหารอิตาเลียนไม่เบาเลย"ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ เปาเป่าจ๊ะ เสิร์ฟน้ำพี่ ๆ ช่วยแม่หน่อยได้ไหม""ได้เยยแม่จ๋า"พอใกล้ถึงเที่ยงวันหนูน้อยก็เริ่มจะรู้หน้าที่ของตัวเอง ยัยหนูรีบวิ่งไปล้างมือแล้วเข็นรถน้ำที่แม่ของเธอเตรียมพร้อมเอาไว้แล้ว ออกไปส่งให้ลูกค้าถึงที่โต๊ะ ส่วนหนิงซินก็รีบย่างเนื้อและตั้งกระทะตักน้ำซอสสปาเกตตีใส่ ไ