Semua Bab หลี่หนิงซินข้ามเวลาไปเป็นมารดาให้เจ้าก้อนแป้ง ยุค80: Bab 31 - Bab 35

เช้าวันนี้หนิงซินกับลูกตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียมออกเดินทางไปกับสามีตามที่คุยกันเอาไว้เมื่อคืนที่ผ่านมา ช่วงนี้เธอตั้งใจที่จะปิดร้านอีกสัก 2-3 วัน แล้วตามไปรับหน้าที่ทำอาหารกลางวันให้คนงานที่รวมตัวกันไปช่วยซ่อมบำรุงบ้าน ให้เพื่อน ๆ ในบริษัทที่ประสบภัยจนครบทุกหลังชางหยวนเองก็ประกาศออกไปแล้วว่าจะจ่ายเงินค่าแรงให้ทุกคนเช่นเดิม พร้อมกับเพิ่มเงินช่วยเหลือให้อีก 1 เท่าของเงินเดือนตามที่คุณนายชางเรียกร้องมา"มีอะไรให้ช่วยไหมครับคุณแม่ พ่อจ๋ากับลูกสาวเสร็จแล้วนะครับ"หนิงซินที่กำลังจัดอุปกรณ์และวัตถุดิบต่าง ๆ ใส่ในหม้อและกระทะใบใหญ่ พอเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นว่าพ่อลูกอาบน้ำแต่งตัวหอมฉุยเดินลงมาจากชั้นสองแล้ว"เสร็จพอดีค่ะ นั่งกินข้าวก่อนไหมคะ พี่หมิงเจ๋อกับพี่เถียนซ่วยยังไม่มาเลย""ได้ครับ ยัยหนูของพ่อจ๋าก็นั่งตรงนี้นะลูก วันนี้เราต้องออกไปช่วยคุณลุงคุณป้าซ่อมบ้านกันนะคะ""ได้เยยค้า ป้อจ๋าไปหน๋ายเป่าเปาไปด้วย" (ได้เลยค่า พ่อจ๋าไปไหนเป่าเปาไปด้วย)ฟอดด"พ่อจ๋ารักหนูที่สุด"จุ๊บ จุ๊บ"เป่าเปาก็ยังป้อจ๋าตี้ฉุด"หนิงซินจ้องมองสองคนพ่อลูกที่บอกรักกันอย่างชื่นมื่น เธอจึงรับตักซุปปูที่ทำไว้เมื่อคืนกับสเต๊ก

หลังจากมรสุมและเรื่องยุ่ง ๆ ผ่านไปตอนนี้ก็เป็นเวลากว่า 2 อาทิตย์แล้วที่เยว่ชิงกับน้องสาวเข้ามาช่วยงานที่ร้ายของหนิงซิน เยว่เล่อเรียนรู้ขั้นตอนการทำอาหารกับหนิงซินเพียงไม่กี่วันก็คล่องตัว หนิงซินไม่ได้ห่วงเรื่องรสชาติ เพราะน้ำซอสทุกอย่างเธอเป็นคนเตรียมเอาไว้ให้แล้ว แทนที่มีผู้ช่วยเข้ามาจะทำให้เธอว่างงานลงบ้างแต่ไม่ใช่เลย ตอนนี้หน้าที่ควบคุมการเงินและดูแลบัญชีของชางหยวน ตกมาเป็นหน้าที่ของเธอจนหมด พอเลิกงานสองคนพ่อลูกก็แอบพากันออกไปนอกบ้านทุกวัน ซึ่งเหตุผลแต่ละวันก็ไม่ซ้ำกันเลย"หวัดดีจ้ะหนิงซิน"หนิงซินเงยหน้าขึ้นตามเสียงเรียกก็พบว่าเป็นชางพ่านเอ๋อกับชางจื่ออัน ญาติผู้พี่ของสามีมาหาถึงที่ เธอจึงรีบลุกขึ้นไปต้อนรับ "อาซ้อ เฮีย สวัสดีค่ะ เชิญนั่งก่อนค่ะ เดี๋ยวฉันไปเอาน้ำมาให้นะคะ""หวัดดี แล้วสองพ่อลูกพากันไปไหน ทำไมไม่เห็นได้ยินเสียงเลย"ชางจื่ออันที่ตั้งใจจะมานั่งเล่นกับหลานสาวตัวน้อยเอ่ยถามด้วยความสงสัย เขามีของมาฝากยัยหนูแก้มซาลาเปาตั้งหลายอย่าง ถ้าไม่ได้ให้เองกับมือคงเสียดายแย่เลย"อีกเดี๋ยวก็มาค่ะเฮีย ช่วงนี้ไม่รู้ทำไมชอบพากับออกจากบ้านหลังเลิกงาน แล้วก็ไปกันสองคนพ่อลูกด้วยนะคะ ทำ

4 ปีต่อมาหน้าหลุมฝังศพขนาดเล็กถูกหนิงซินเช็ดทำความสะอาดเป็นอย่างดีเมื่อถึงวันครบรอบการสูญเสีย ดอกไม้ช่อใหญ่กับของกินอีกหลายอย่าง ที่เป็นของชอบของผู้ที่จากไปถูกจัดเรียงไว้อย่างพร้อมสรรพ"ต้าเป่า มาวางดอกไม้ให้พี่ได้แล้วลูก วันนี้ลูกมีอะไรจะเล่าให้พี่เค้าฟังไหมครับ"หนิงซินเรียกลูกชายคนเล็กที่กำลังถือดอกไม้ช่อเล็ก ๆ ให้เข้าไปพอคุยกับพี่ใหญ่ของเขาเหมือนเช่นทุกครั้งที่มาที่นี่ "พี่หย่าย ต้าเป่าอาวดอกไม้มาห้ายคับ มีฟุกบองด้วย" (พี่ใหญ่ต้าเป่าเอาดอกไม้มาให้ครับ มีฟุตบอลด้วย)เจ้าหนูตัวน้อยชางต้าเป่าค่อย ๆ เดินเอาดอกไม้ไปใส่แจกันตามที่ผู้เป็นแม่บอก แล้ววางลูกฟุตบอลเล็ก ๆ เอาไว้ใกล้ ๆ ของเซ่นไหว้"...""วังนี้ต้าเป่ามีของเล่งมาฝากเยอะแยะเยยนะค้าบ พี่หย่ายเล่งด้วยกังม๊ะ"(วันนี้ต้าเป่ามีของเล่นมาฝากเยอะแยะเลยนะครับ พี่ใหญ่เล่นด้วยกันไหม)หนิงซินที่นั่งอยู่ใกล้ ๆ ร้องไห้ออกมาเป็นสาย แม้ว่าจะผ่านไปกี่ปีเหตุการณ์นั้นก็ยังกลายเป็นภาพติดตาเธออยู่ตลอด ชางหยวนที่เห็นภรรยาเศร้ามากก็ได้แต่รีบมาปลอบใจให้อีกฝ่ายดีขึ้น "ต้าเป่ามาถึงนานรึยัง น้องคงได้เล่นกับพี่ใหญ่ก่อนพี่แล้วสิ""เป่าเปา เย้ เป่าเปามาแย