Semua Bab ดวงใจ คิมหันต์: Bab 21 - Bab 30

สิ่งที่ไม่คาดหวัง"มาครับ...พี่อุ้มลูกเอง" คิมหันต์เดินไปเปิดประตูรถให้พระพาย เมื่อรถขับมาจอด เเล้วยื่นแขนไปอุ้มลูกสาวขึ้นมาในอ้อมอกแทน ที่ตอนนี้หลับปุ๋ยสนิทอยู่บนตักของพระพาย และเพราะพิพิมตัวก็ไม่ใช่เล็กๆ เป็นเด็กที่อ้วนท้วนสมบูรณ์ตั้งแต่เกิด แถมพระพายก็เป็นคนตัวเล็กนิดเดียวเองพระพายไม่เอ่ยตอบอะไร แล้วยอมให้คิมหันต์อุ้มลูกสาวขึ้นห้องไป ส่วนเธอก็ทำการถือของลงมาตามหลัง แล้วล็อครถและรีบเดินตามคิมหันต์ขึ้นห้องไปเมื่อเข้ามาภายในห้องคิมหันต์ก็อุ้มลูกสาวที่หลับอยู่ไปนอนบนที่นอนนุ่ม แล้วก็เดินกลับมาหาพระพายที่กำลังจัดเตรียมอาหารวางไว้บนโต๊ะ และร่างสูงก็เดินมาใกล้ๆ แล้วสวมกอดเธอทันที"พี่คิมจะมากอดพายทำไมค่ะ พายทำไม่ถนัด""เอาไว้ก่อนเถอะครับ พี่ยังไม่หิวเลย""แต่พายต้องทานน่ะค่ะ เพราะตอนบ่ายพายต้องแวะไปมหาลัย แล้วตอนเย็นพายต้องไปทำงานน่ะค่ะ"พาย...เรื่องเรียน พายลาออก แล้วไปสมัครเอกชนเอาเถอะน่ะ และเรื่องงาน พายไม่ต้องทำได้ไหมครับ พี่อยากให้พายได้ใช้เวลาอยู่กับลูกมากกว่า ลูกยังเล็กพี่ไม่อยากให้พายห่างลูกเลย นะครับถือว่าพี่ขอน่ะ ไว้ให้ลูกโตกว่านี้ และเข้าโรงเรียน พายอยากจะทำงานพี่จะไม่ห้ามเลย

ความจริงจากปาก"มีเรื่องอะไรกันครับ" เป็นคิมหันต์ที่เดินเข้ามาถาม เพราะเสียงเริ่มดังออกไป"พี่คิมค่ะ..." เสียงหวานออดอ้อนทันที เมื่อเห็นคิมหันต์เดินเข้ามาภายในวงสนทนา"หยุดเรียกแบบนี้ ผมเป็นลูกคนเดียว" คิมหันต์เอ่ยเสียงกระแทกใส่ทันที"พาย!...พิพิม!" แล้วหันมาก็ต้องตกใจเพราะเห็นพระพายยืนกอดพิพิมที่ดูเหมือนจะตกใจ ตัวสั่นกลัวอยู่ในอ้อมกอดของพระพาย แล้วจึงเข้าไปอุ้มพิพิมมาแทน เพราะกลัวพระพายตะหนัก"นี่...พี่คิมไปอุ้มไอ้เด็กบ้านี้ทำไมกันค่ะ มันทำชุด..." หญิงสาวเอ่ยขึ้นทันที เมื่อเห็นคิมหันต์เข้าไปอุ้มเด็กมาแทน"ป่ะ ป๊า" เสียงเล็กของพิพิมเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นหน้าคิมหันต์"ป่ะ ป๊า!" เสียงพูดพร้อมกันดังขึ้นทันที เพราะตกใจที่ เด็กเรียกคิมหันต์คิมหันต์เอามือลูบศีรษะลูกสาวเบา ๆ อย่างปลอบขวัญ"ลูกใครก็ไม่รู้...พี่คิมจะไปเอาใจทำไมกันค่ะ พี่คิมควรจะมาเอาในชาสิ ชาเป็นคู่หมั้นพี่น่ะ" น้ำชาพูดขึ้นทันที"อะไรน่ะ คู่หมั้น" เหมันต์เอ่ยย้ำ พร้อมกับหันหน้าไปทางคนึงนิจที่เดินเข้ามาตามหลัง "หมายความว่ายังไงคุณนิจ""ก็หมายความว่าตาคิม กับหนูน้ำชาจะหมั้นกันเร็วนี้ไงค่ะ" คนึงนิจประกาศออกไป ทามกลางผู้คนที่ยืนมุงดู

ปรับความเข้าใจ"คุณพ่อ คุณแม่ มาหาผม มีเรื่องอะไรจะคุยกับผมหรือเปล่าครับ" คิมหันต์ถามขึ้นทันที เมื่อพ่อกับแม่เข้ามาถึงในห้อง"...สวัสดีค่ะ คุณท่าน..." เป็นพระพายที่กล่าวทักทายก่อน พร้อมกับยกมือไหว้"เรียกพ่อกับแม่ เหมือนที่ตาคิมเรียกนั้นแหล่ะลูก ยังไงหนู ก็เป็นสะใภ้บ้านเราน่ะ" เหมันต์เอ่ยบอกพระพาย"ค่ะ...เชิญคุณพ่อ คุณแม่ตามสบายเลยน่ะค่ะ เดี๋ยวพายไปเอาน้ำมาให้ค่ะ" พระพายเอ่ยรัย พร้อมกับลุกขึ้นเดินออกไป"พิพิมสวัสดี คุณปู่ คุณย่าก่อนสิค่ะ" คิมหันต์ หันมาบอกลูกสาวที่ยังนั่งอยู่บนตักของเขานิ่ง"น่ารักจังเลย...ย่าพึ่งจะเคยเห็นหน้าชัดๆเป็นครั้งแรกเลย" คนึงนิจเอ่ยอย่างน้ำเสียงนุ่มนวล "หน้าเหมือนตาคิมตอนเด็กๆเลยน่ะค่ะ คุณว่าไหม" แล้วหันมาถามสามี ที่นั่งข้างๆ"..." เหมันต์ได้แต่พยักหน้ารับ"แม่ขอโทษลูกเรื่องทั้งหมดด้วยน่ะ...ที่แม่ทำอะไรไม่นึกถึงจิตใจของลูกเลย และก็ขอโทษลูกสะใภ้ กับหลานแม่ด้วยน่ะ" คนึงนิจเอ่ยกับลูกชายอย่างรู้สึกผิด"น้ำค่ะ" พระพายเดินถือแก้วน้ำมาวางให้ท่านทั้งสอง"ขอบใจน่ะลูก...นั่งลงคุยกันก่อนน่ะ" เหมันต์เอ่ยบอกพระพาย"นี่พระพาย เมียผมเองครับ" คิมหันต์เอ่ยแนะนำพระพายให้คนทั้ง

On Top ของเมียจ๋า NCทางด้านคิมหันต์เมื่อเหมันต์และคนึงนิจ พาพิพิมออกไปแล้ว ชายหนุ่มจ้องมองหน้า พระพายนิ่ง พร้อมส่งสายตาหวานเยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์มาทางเธอทันที"มองแบบนี้หมายความว่ายังไงค่ะ?" พระพายถามขึ้นทันที"คืนนี้...มีแค่เราสองคนแล้วน่ะ งั้น...เรามาเข้าหอกันดีกว่า" พร้อมกับอ้อมกอดอันแน่นแฟ้น ที่สวมกอดพระพายแบบไม่ทันได้ตั้งตัว"พี่คิม!" พระพายตกใจ เรียกชื่อชายหนุ่มขึ้นมาทันที"ครับ...ว่าไงล่ะเมียจ๋า คืนนี้...เป็นของผัวจ๋านะครับ" คิมหันต์เอ่ยออดอ้อนเสียงหวาน พร้อมกับส่งสายตาเจ้าเล่ห์มอง"พี่คิม นี่มันโซฟานะค่ะ""ตรงไหนก็ได้ครับ พี่ไม่เกี่ยง""แต่พาย...อื้อ...อี้อิม" ปากบางกำลังจะเอ่ยห้าม แต่กลับถูกร่างสูงก้มลงมาจูบปิดปากทันที พร้อมกับดันร่างบางให้นอนราบไปกับโซฟาทันที พระพายยกแขนขึ้นมาคล้องคอชายหนุ่มเอาไว้"หึ...เมียจ๋าของพี่ ไหนบอกว่าตรงนี้..." คิมหันต์กำลังจะเอ่ยแซว แต่ถูกร่างบางดึงคอลงมาจูบปิดปากห้ามไว้เสียก่อน"เมียจ๋า จูบเก่งขึ้นน่ะ" คิมหันต์เอ่ยบอกอย่างชอบใจ ที่พระพายเป็นฝ่ายเริ่มลุกเขา"พี่ไม่ชอบเหรอ?" พระพายเอ่ยถามคนตัวสูง"เปล่าครับ...เมียจ๋าทำอะไรให้ พี่ก็ชอบทั้งนั้นแหล่ะครั

พบครอบครัวอย่างเป็นทางการบ้านฤทธิไพศาล"คุณพ่อ! คุณแม่! สวัสดีครับ..." คิมหันต์กล่าวทักทาย และยกมือขึ้นไหว้ บิดากับมารดาของตน เมื่อเข้ามาถึงภายในบ้าน"สวัสดีค่ะ" พระพายกล่าวทักทายตามหลังที่เดินเข้ามา"มากันแล้วเหรอลูก ตาคิมพาน้องนั่งก่อนสิลูก ดูสิหนูพายหน้าซีดเชียว" คนึงนิจเอ่ยขึ้นทันที เมื่อเห็นสีหน้าพระพายไม่ค่อยจะสู้ดีคิมหันต์จึงพาพระพาย เดินไปนั่งอีกฝั่งตรงข้ามกับมารดา"คุณแม่ครับ แล้วคุณพ่อกับพิพิมล่ะครับ ตั้งแต่ผมเดินเข้ามา ยังไม่เห็นหน้าเลย" คิมหันต์เอ่ยถามขึ้นทันที เมื่อนั่งลงแล้วสายตากวาดมองไปรอบๆบ้าน ไม่เห็นลูกสาวของตน"อ๋อ...อยู่เล่นกับพ่อเราที่สวนโน้นน่ะ" คนึงนิจบอกกับลูกชาย"พิพิมดื้อไหมค่ะ คุณแม่! ถ้ามีอะไรที่พิพิมทำไม่ดี พายต้องขอโทษคุณแม่ กับคุณพ่อแทนพิพิมด้วยน่ะค่ะ" พระพายถามมารดาของชายหนุ่มขึ้น"ไม่เลยลูก พิพิมเป็นเด็กที่เลี้ยงง่ายมากเลยน่า พิพิมเป็นเด็กน่ารัก ไม่ร้องงอแงหาพ่อกัแม่เลยด้วยซ้ำ" คนึงนิจเอ่ยบอก"แกอยู่กับคนอื่นมาตั้งแต่เล็กน่ะค่ะ เลยเข้ากับคนได้ง่ายค่ะ" พระพายเอ่ยบอก"โถว่...แม่ขอโทษหนูพายกับพิพิมแทนตาคิมด้วยน่ะลูก ที่ปล่อยให้หนูต้องลำบากขนาดนี้ หากว่า