ดวงใจ คิมหันต์

สมัครงาน"พาย...จบ ม.6 เราจะไปเรียนที่ไหนต่อล่ะลูก" พรพรรณ ป้าของพระพาย ญาติเพียงคนเดียวของเธอ เอ่ยถามหลานสาวขึ้นพระพาย บุญพิทักษ์ วัย 18 ปี อาศัยอยู่กับป้าในจังหวัดหนึ่งของภาคกลาง ป้าพรพรรณมีอาชีพทำสวน ปลูกผักสวนครัวขาย ซึ่งพรพรรณเป็นญาติทางพ่อเพียงคนเดียวของเธอ ทั้งสองอาศัยอยู่ในบ้านเช่าหลังหนึ่งไม่ใหญ่มาก เพราะพวกเธอไม่มีทรัพย์สมบัติอะไรเลย พรพรรณ เป็นหญิงวัยกลางคน ที่ไม่มีครอบครัวหรือสามี เพราะเธอมีโรคประจำตัว...เธอจึงไม่คิดมีสามี และเมื่อพี่ชาย พ่อของพระพายเสีย ตนจึงรับมาเลี้ยงตั้งแต่อายุ 10 ขวบ ส่งเสียต่อจนหญิงสาวจบระดับมัธยมศึกษา"พายว่าจะเข้าไปเรียนต่อที่กรุงเทพฯจ่ะป้า...เรียนมหาลัยเปิดเอา...แล้วพายจะได้หางานพิเศษทำด้วยค่ะ" พระพายเอ่ยตอบเมื่อคนเป็นป้าถามขึ้น"จ่ะ...ดีเหมือนกันลูก...กรุงเทพก็ถือว่าไม่ไกลจากบ้านเรามาก...ไป-มาก็สะดวกอยู่" พรพรรณเอ่ยตอบ"แต่พายห่วงที่ป้าต้องอยู่คนเดียวนี้ค่ะ" พระพายเอ่ยขึ้นมาน้ำเสียงเปลี่ยนทันที เเล้วมาสวมกอดพรพรรณเอาไว้"ป้าไม่เป็นไรหรอกลูก...พายไม่ต้องห่วงป้าน่ะ" พรพรรณเอ่ยพร้อมมือลูบศีรษะของพระพายเบาๆ"ป้าไปอยู่กรุงเทพกับพายได้ไหมค่ะ...เราเช่า

ทำงานเมื่อธันวากลับออกจากผับไปแล้ว คิมหันต์จึงเดินกลับมาที่ห้องทำงานส่วนของตน แล้วนั่งเคลียร์งานอยู่สักพักใหญ่จนผับใกล้จะปิด จึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายหาผู้จัดการร้านทันที"คุณปาลิน...เรียกแม่บ้านคนใหม่เข้ามาทำความสะอาดห้องทำงานของผมหน่อย เดี๋ยวนี้เลยน่ะ...ผมขอแบบด่วนด้วย"[ค่ะ...คุณคิม อ๋อ...น้องเขาชื่อพระพายค่ะคุณคิม]ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ดด้านหลังของผับ พระพายที่ตอนนี้เตรียมตัวกำลังจะกลับที่พัก เพราะใกล้ถึงเวลาเลิกงานแล้ว"พาย...พระพาย" ปาลินเดินเข้ามาเรียก"ค่ะพี่ลิน...มีอะไรหรือเปล่าค่ะ" พระพายเอ่ยตอบ เมื่อเห็นว่าปลาลินเอ่ยเรียกตน"คือ...คุณคิทเรียกเราขึ้นไปทำความสะอาดน่ะ...เดี๋ยวนี้เลย" ปาลินเอ่ยบอกหญิงสาว"แต่นี้...มันใกล้ถึงเวลาเลิกงานแล้วนะครับ...พี่ลิน" ภาคภูมิ พนักงานชายในร้านคนหนึ่งเอ่ยถามขึ้น เมื่อเห็นว่าใกล้ถึงเวลาเลิกงานแล้ว เต้านายยังเรียกหญิงสาวขึ้นไปทำความสะอาดอีก"แกอยู่เฉยๆไปเลยไอ้ภูมิ...ไม่ใช่หน้าที่อะไรของแก ทำงานที่นี่ก็หัดหุบปากไว้สะบ้างนะ" ปาลินต่อว่าทันที"แต่นี่มัน...""ค่ะ...พายจะรีบไปเดี๋ยวนี้ค่ะ" พระพายตอบตกลง แล้วหันไปพูดกับภาคภูมิ "พี่ภูมิกลับก่อนเลยน่ะค่ะ ไ

เรียกใช้งานเมื่อทั้งคู่รับประทานอาหารกันเสร็จแล้ว ก็เป็นหน้าที่ของพระพาย ที่ต้องเก็บถ้วยชามไปล้าง และก็ทำความสะอาดต่อ"เก็บกวาดที่ครัวเสร็จแล้ว...ก็เข้าไปทำความสะอาดที่ห้องนอนฉันด้วย" เสียงเข้มเอ่ยบอก พร้อมลุกออกจากเก้าอี้"ค่ะ"ร่างสูงลุกขึ้นยืน แล้วหมุนตัวเดินออกไปทันที ปล่อยให้พระพายทำความสะอาดตรงนั้นต่อพระพายทำความสะอาดจนเกือบถึงเย็น จนคิมหันต์ต้องเดินออกมาบอก"พอได้แล้ว...รีบไปอาบน้ำแต่งตัว ฉันจะพาออกไปข้างนอก" เสียงเข้มของคิมหันต์เอ่ยบอก"ไปข้างนอก!...จะไปไหนค่ะ" พระพายถามขึ้น อย่างสงสัย เมื่อคิมหันต์บอกจะพาเธอไปข้างนอก เพราะนี้ก็เริ่มเย็นแล้ว อีกไม่กี่ชั่วโมงเธอก็ต้องเตรียมตัวไปทำงานที่ผับต่อ"รีบไปอาบน้ำเถอะ ไปถึงเดี๋ยวก็รู้เองแหล่ะ ฉันไม่พาเธอไปขายหรอกน่า" เสียงเข้มเอ่ยสั่งพระพายรีบสาวท้าวเข้าไปในห้องทันที โดยที่ใช้เวลาไม่นานนักก็ออกมาจากห้องด้วยชุดใหม่"เป็นผู้หญิงประสาอะไร อาบน้ำแต่งตัวไม่ถึง 10 นาทีด้วยซ้ำ"@ห้างสรรพสินค้า"คุณพาหนูมาที่นี่ทำไมค่ะ" พระพายถามขึ้นเมื่อรถเข้ามาจอดภายใต้ห้างสรรพสินค้า"แล้วมาห้างเขามาทำอะไรกันล่ะ...ฉันไม่ได้พาเธอมาปล้นจี้หรอก" เสียงเข้มยังค

ความรู้สึกที่เปลี่ยนไปนานสองนานที่ทั้งคู่มองสบตากัน โดยที่ไร้เสียงพูดคุย มีเพียงเสียงลมหายใจเเละเสียงหัวใจที่เต้นแรงแทบจะทะลุออกมาของทั้งสองมือหนาจับมือบาง มาสัมผัสที่อกข้างซ้ายของตน ที่ตอนนี้เต้นแรงแทบไม่เป็นจังหวะ"คุณ...ป่วยเหรอค่ะ" พระพายเลิกคิ้วถาม เมื่อสัมผัสเข้าที่อกแกร่งของคิมหันต์ที่เต้นแรงผิดจังหวะ"นี่ยัยบื้อเอ้ย!...ถ้าฉันป่วยเธอก็ป่วยเหมือนกันนั้นแหล่ะ" คิมหันต์ตอกกลับเธอทันที เพราะใจของเธอก็เต้นแรงไม่แพ้กัน"คุณ...ลุกออกก่อนได้ไหมค่ะ...หนูหนัก" พระพายเอ่ยพร้อมกับดันอกออกคิมหันต์จึงทิ้งตัวลงนอนข้างๆหญิงสาว ใช้แขนข้างหนึ่งหนุนที่ศีรษะของตัวเอง และสอดอีกข้างไปให้พระพายหนุน"คือหนูจะรีบไปแต่งตัวค่ะ...ใกล้จะถึงเวลาที่หนูต้องไปทำงานแล้ว""คุยกันก่อน...วันนี้ฉันอนุญาตให้เธอเข้างานสายได้ อย่าลืมสิว่าฉันเป็นเจ้าของน่ะ""แต่พี่ลินเป็นคนรับหนูเข้าทำงานน่ะค่ะ ขืนหนูเข้างานสาย พี่ลินไล่หนูออกแน่ค่ะ""เดี๋ยว...ฉันจัดการเอง""..." พระพายนิ่งเงียบทันที"เธอไม่มีญาติพี่น้องที่ไหนเหรอ?...ทำไมเธอถึงต้องหางานทำตั้งแต่อายุยังน้อยขนาดนี้" จนคิมหันต์ต้องถามขึ้น"หนูไม่มีญาติที่ไหนหรอกค่ะ...พ

หลับคาอก NC+"พี่คิม!" เสียงหวานเอ่ยเรียกเบาๆมือบางกำผ้าไว้แน่น จิกเล็บลงบนผ้าห่ม พร้อมส่ายหน้าบิดไปมาอย่างเสียวซ่าน"พิ พี่คิม...พะ พายไม่ไหวแล้ว พายเหมือนจะปวดฉี่" หญิงสาวเอ่ยบอกเสียงกระเส่าแทงไม่ได้ศัพท์"ปล่อยออกมา...""พาย...ไม่ไหว อ้ะ อ้ายยยย" เป็นความรู้สึกครั้งแรกที่เคยได้รับของพระพาย ร่างกายหอบหายใจเหนื่อย นอนอ่อนระทวย หมดแรง มีเพียงลมหายใจรวยริน"เสร็จแล้วสิน่ะ...อืม หวานจัง" เสียงเอ่ยชม พร้อมก้มลงฉกชิมน้ำหวานของหญิงสาวจนหมดสิ้นร่างหนาลุกขึ้น ถอดเสื้อผ้าของตนเองออก ที่พึ่งจะสวมใส่ชุดนอนได้ไม่กี่นาทีที่ผ่านมานี้เอง ร่างกายอันเปลือยเปล่าของร่างสูง ก้มลงโน้มมาคร่อมหญิงสาวอีกครั้ง ที่ตอนนี้เริ่มปรับลมหายใจเป็นปกติแล้ว"คะ คุณจะ...อื้อ..." เสียงเอ่ยถูกดูดกลืนลงไปในลำคอทันที เมื่อปากหยักก้มลงชิงจูบคนใต้ร่างเสียก่อน"บอกว่า...ให้เรียกพี่ไงครับ...แล้วแทนตัวเองว่าพายเหมือนเมื่อกี้นี้น่ะ" เสียงนุ่มเอ่ยสั่งทันที เมื่อถอนจูบออก"..." พระพายไม่ตอบอะไรออกมา"เงียบทำไม...เขินเหรอ?" เสียงนุ่มเอ่ยถามอีกครั้ง แล้วมือหนาก็ลูบไปแก้มนวลของพระพายเบาๆ "พาย...ยินดีจะเป็นของพี่ และเป็นผู้หญิงของพี