Semua Bab So What รักแล้วให้ทำไง: Bab 1 - Bab 10

​“อีเพลงขวัญ!”“ขา~ เพื่อนซี”“อย่ามาทำเสียงตอแหลใส่! มึงแย่งงานกู” หึ! เพลงขวัญนึกไว้แล้วค่ะว่าเมื่อไหร่ที่เพื่อนซี หรือซีแนมคนสวย แม่พริตตี้ MC เบอร์หนึ่ง แม่นัมเบอร์วันของวงการมาถึงเมื่อไหร่นางจะต้องปรี่เข้ามาหาเพลงขวัญคนนี้แล้วก็ตามด้วยประโยคแรกอย่าง...อี ...เพลง ...ขวัญ!“พริตตี้โนบอดี้แถมโคตรโนเนมอย่างเพื่อนเพลงจะเอาปัญญาที่ไหนไปแย่งงานพริตตี้ MC เบอร์หนึ่งของวงการอย่างเพื่อนซีล่ะจ้ะ” ฉันหันไปทำหน้าใสซื่อตอบออกไปท่ามกลางเพื่อน ๆ พริตตี้ด้วยกันที่ต่างก็รู้ไส้รู้พุงฉันกับยัยซีแนมหมดเปลือกแล้ว เพราะทุกคนเคยเจอพลังองค์แม่จากซีแนมกันมาถ้วนหน้า“มึงใช้เต้าไต่ไงอีเพลง อีแรด!” ซีแนมชี้หน้าตะโกนด่าฉัน แต่ฉันชินแล้วค่ะ นางด่าใครก็ด่าอีแรดทั้งนั้นแหละ ไม่เป็นไรอีเพลงภูมิใจเพราะแรดเป็นสัตว์สงวน ถรุ้ย!เอาตรง ๆ เลยก็แล้วกันค่ะเลิกแอ๊บแอ๊ตอแหลแล้ว วันนี้ถ้าไม่ได้ตบอีปากปีจออย่ามาเรียกอีเพลงเลยค่ะ มึงอยากจะด่าใครก็ด่าไปแต่มึงจะด่าพร้อมชี้หน้าอีเพลงขวัญแล้วให้เรื่องมันจบง่าย ๆ ไม่ได้แน่นอน!เพี๊ยะ!“อีเพลง!” หน้าหันค่ะ ยัยซีแนมแหนมเน่าหน้าหันไปตามแรงตบแล้วก็หันกลับมามองหน้าฉันพร้อมตะโกนเรียก

​“เธอกล้าว่าฉันขนาดนี้เลยเหรอเพลงขวัญ!” เขารู้จักชื่อและเรียกฉันเต็มยศแบบนี้มาเป็นครั้งที่สองแสดงว่าไม่ใช่แค่ติ่งร่องนมซีแนมแบบธรรมดาแล้วล่ะค่ะ แบบนี้ผัวชัวร์ ๆ“แล้วเรารู้จักกันเหรอคุณถึงได้กล้ากล่าวหาว่าฉันเป็นเด็กเสี่ย?” ฉันงงไปหมดแล้วว่าคนตรงหน้าฉันเขาเป็นผู้บริหารของบริษัทนำเข้ารถยนต์ที่ใหญ่ระดับประเทศจริง ๆ เหรอ นึกว่าเด็กมหาลัยที่เพิ่งก้าวข้ามการเตะบอลกับเพื่อนจนตัวเหม็นเหงื่อมาเป็นหนุ่มมหาลัยร้อนรักที่หัดมีเมียเป็นครั้งแรก นี่ถ้าเป็นเพื่อนกันจะเดินไปตบหัวแรง ๆ แล้วบอกว่า ...เฮ้ย! ไอ้ฟรังซ์เดี๋ยวนี้มึงติดหมีจนดูไม่ฉลาดแล้วนะเพื่อน! ฉันจะทำจริง ๆ นะถ้าสนิท แค่คำบอกเล่าจากซีแนมเขาก็กล้ามากล่าวหาฉัน ฉันเนี่ยนะเป็นเด็กเสี่ย ยิ่งเป็นเด็กคุณพอร์ชยิ่งไม่มีทางเพราะเคยเจอคุณพอร์ชไหมก็ไม่เคย แค่รู้จักเพราะเขาเป็นคนดัง แถมเป็นเจ้าของบริษัทออแกไนซ์ที่เป็นสายงานใกล้ชิดกับอาชีพของฉันก็เท่านั้น“ถ้าไม่จริงทำไมคนที่ฉันบรีฟไว้ถึงโดนถอด? ลูกค้าระบุตัว MC ชัดเจนใครที่ไหนจะกล้าเปลี่ยนตัวถ้าคนที่มาเสียบแทนไม่ใช่คนพิเศษของเจ้าของบริษัท?” นี่โดนหมอเสน่ห์ที่ไหนมาคะคุณ อยากรู้ว่าซีแนมมันใช้น้ำมันพลายสำ

“เรียกอะไรนักหนา คุณเพิ่งรู้จักชื่อฉันวันนี้คุณก็เรียกชื่อฉันจนฉันเริ่มรำคาญชื่อตัวเองแล้วนะ หรือว่าชอบชื่อฉันมากกว่าชื่อเมียตัวเอง ระวังเรียกมาก ๆ แล้วจะติดปากจนเผลอครางชื่อฉันตอนยัยนี่ขย่มอยู่บนตัวนะคะคุณฟรังซ์”ผู้หญิงคนนี้กำลังทำให้ผมปวดหัว อันธพาลแล้วก็ปากร้ายสิ้นดี ผมไม่รู้หรอกว่าสองคนนี้มีเรื่องบาดหมางอะไรกันมา อาจจะเป็นเรื่องงาน เรื่องผู้ชายที่ชื่อกายอะไรนั่นหรือเรื่องอื่นแต่การที่เธอบุกเข้ามาตบคนอื่นยามวิกาลแบบนี้มันเกินไป“พี่ฟรังซ์ช่วยซีด้วยค่ะ” ซีแนมก็โดนตบจนล้มผมแค่จะเข้าไปลากผู้หญิงคนนี้ออกไปจากห้องแต่เธอดันตาไวคว้ามีดปอกผลไม้มาเป็นอาวุธซะก่อน“ออกไปซะเพลงขวัญ อย่ามาบ้าแถวนี้ก่อนที่ฉันจะเรียกตำรวจ”“ก็เรียกสิคุณคิดว่าฉันกลัวเหรอ แลกกับการได้ตบเมียคุณจะโดนกี่กระทงฉันก็รู้สึกคุ้ม” สุดยอดจริง ๆ เอามีดชี้หน้าปากกล้าแล้วยักคิ้วให้ผมอีกต่างหาก“แกมันบ้าเพลงขวัญ!”“ฉันไม่บ้าแบบนี้แน่นอนถ้าไม่มีอีหมาลอบกัดส่งข้อความไปด่าฉัน แน่จริงทำไมไม่เคลียร์ให้จบตั้งแต่แรกฮะ! หรือเห็นผัวเก่าแล้วเกรงใจผัวใหม่จนต้องรีบกลับ”“พูดอะไรของเธอ อย่าไปฟังนะคะพี่ฟรังซ์” ผมไม่ได้แปลกใจอะไรหรอกครับกับกา

​“พี่ไพรบกวนเข้ามาพบผมหน่อยครับ”ก๊อก ๆๆ“คุณฟรังซ์มีอะไรให้พี่รับใช้คะ” แค่ผมบอกไม่ถึงสามสิบวินาทีเลขามือฉมังที่เคยเป็นอดีตเลขาของพ่อก็รีบเข้ามาหาผมในทันที“ผมอยากจัดงานเลี้ยงสิ้นปีให้พนักงานน่ะครับ พี่ไพจัดการให้ผมหน่อย” พอผมพูดจบพี่ไพก็ทำหน้างง“พี่ไพไม่เข้าใจหรือสงสัยตรงไหนรึเปล่าครับ”“เปล่าค่ะคุณฟรังซ์ แต่ปาร์ตี้ปีใหม่บริษัทเราก็มีทุกปีอยู่แล้วนี่คะ”“ผมทราบครับแต่ปีนี้ขอพิเศษหน่อย พี่ไพเขียนโครงการให้ผมที ไม่ต้องให้ใครมารับผิดชอบนะครับเดี๋ยวผมจัดการที่เหลือเอง ขอบคุณมากครับ” ผมสั่งไปเท่านั้นแล้วก็ก้มหน้าดูเอกสารต่อ พี่ไพแกก็รู้งานครับ ถึงจะงงแต่เดี๋ยวแกก็แก้ปัญหาและจัดการได้อยู่ดีอีกสามอาทิตย์จะปีใหม่ บริษัทผมมีปาร์ตี้ทุกปีแต่ผมเพิ่งได้ร่วมเมื่อปีที่แล้วเพราะเรียนจบแล้วก็มาเป็นรองประธานบริษัทจนปีนี้ได้ขึ้นเป็นประธานบริษัทเต็มตัวผมขอลงความเห็นเลยว่าปาร์ตี้ปีที่ผ่านมามันโคตรห่วย ห่วยแตกโคตร ๆ นั่งกินโต๊ะจีน มีนักร้องบนเวทีคั่นด้วยการจับฉลากของรางวัลจากบริษัทเป็นระยะ ๆ ห่วยแตกไหมล่ะครับ เพราะฉะนั้นปีนี้ท่านประธานอย่างผมจะเสิร์ฟความมันให้พนักงานทุกคนเองตื๊ดดดด ตื๊ดดดติ๊ด!(ว่าไง

“อื้อ~ มีชุดให้เปลี่ยนไหม~”“มีแค่เสื้อคลุมถ้าลุกไหวก็ไปเปลี่ยนในห้องน้ำ” ผมบอกไปอย่างนั้นล่ะครับคุยกับคนเมาให้มันจบ ๆ เพลงขวัญไม่มีปัญญาลุกไปเปลี่ยนเสื้อผ้าหรอก“อืม~” หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้ใส่ใจเพลงขวัญต่อ ขอไปอาบน้ำก่อนดีกว่าผมรู้สึกเหมือนกลิ่นอ้วกติดอยู่ทุกอณูรูขุมขนของผมยังไงก็ไม่รู้แอด~ผมอาบน้ำเสร็จพอเปิดประตูกระจกห้องอาบน้ำออกมาโซนแห้งก็เจอเพลงขวัญที่อยู่ในสภาพใส่ชุดคลุมยืนแปรงฟันอยู่ ผมก็นึกว่าไม่มีแรงไม่มีสติจะลุกแล้วสะอีก“มีแรงลุกด้วยเหรอ?” ผมค่อนข้างแปลกใจกับผู้หญิงคนนี้จริง ๆ แต่พอเธอหันหน้ามาสติที่ฉายอยู่บนหน้าก็บอกชัดเจนว่าเธอไม่ได้ดีขึ้นหรอกครับ แค่มีแรงลุกแต่ความเมายังเท่าเดิม“อือ~ เหม็นอ้วก~” เพลงขวัญตอบผมแล้วก็หันหน้าไปมองกระจกจากนั้นก็ขยับมือแปรงฟันต่อ“แปรงสีฟันทำไมมันคุ้น ๆ วะ” ผมมองแปรงสีฟันที่อยู่ในมือและปากของเพลงขวัญ“เฮ้อ! เพลงขวัญเอ้ย~” ผมยืนกุมขมับมองเพลงขวัญที่ยืนแปรงฟันต่ออย่างไม่รู้สึกรู้สา ขอคืนนี้เป็นคืนสุดท้ายเถอะครับที่จะต้องข้องเกี่ยวกับเธอ เจอกี่ครั้งก็มีแต่ทำให้ผมปวดหัวปวดประสาท-เช้าวันต่อมา-“กรี๊ด!!!!! กรี๊ด!!!!!!!!!”“Shit! อะไรวะ!” ผมกำลังห