All Chapters of ข้ามเส้น มาลุ้นรัก: Chapter 11 - Chapter 20

ง้อหนักๆทางด้านปุยนุ่น พัสกรขับรถมาส่งเธอที่บ้านของพ่อแม่เธอ ซึ่งบ้านหลังนี้พัสกรสามารถเดินเข้าออกได้ทุกซอกทุกมุมเหมือนกับว่าบ้านหลังนี้เป็นบ้านอีกหลังของเขาเลยก็ว่าได้ เพราะนรวิชญ์ เอ็นดูชายหนุ่มเหมือนกับลูกคนหนึ่งแถมยังมาสนิทกับปุยนุ่นอีก ทำให้นรวิชญ์เชื่อใจและไว้ใจพัสกรได้ และเขาก็เชื่อว่าพัสกรจะสามารถดูแลปุยนุ่นได้ หากเกิดว่าทั้งสองจะชอบพอกันขึ้นมาจริงๆ“นุ่น...ถึงบ้านแล้วครับ” เสียงนุ่มเอ่ยเรียกเมื่อขับรถเข้ามาภายในบ้านของหญิงสาว แต่เจ้าของบ้านกับเจ้าของรถ หลับสนิทไม่รู้เรื่องอะไรเลยพัสกรพยายามปลุกหญิงสาวอยู่หลายต่อหลายครั้ง แต่ก็ไม่เป็นผล ร่างสูงจึงจำต้องอุ้มหญิงสาวขึ้นไปยังชั้นบนของบ้าน ซึ่งก็คือห้องนอนของหญิงสาวนั้นเอง พัสกรวางร่างบางลงอย่างเบาๆมือ เมื่อมาถึงห้องนอนของปุยนุ่น แล้วตวัดผ้าห่มมาคลุมตัวให้แก่หญิงสาว และเดินออกจากห้องของหญิงสาวไป“อานิชาสวัสดีครับ” ชายหนุ่มพนมมือขึ้นเมื่อเปิดประตูห้องออกมาเจอเข้ากับณัฐณิชา แม่ของหญิงสาวที่ยืนรออยู่พอดี“พัดกลับยังไง...” นิชาเอ่ยถามขึ้น เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มเป็นคนขับรถของลูกสาวเธอมาส่งปุยนุ่นที่บ้าน“เอ่อ...ผมเรียกแท็กซี่กลับก็ได้ค

ง้อต่อ ไม่รอแล้วน่ะ NCอีกด้านของพัสกร เมื่อได้รับอนุญาตให้นอนค้างที่ห้องของปุยนุ่นได้ ชายหนุ่มก็ไม่รอช้า เข้าไปในห้องของหญิงสาว แล้วก้าวขาขึ้นเตียง มุดเข้าไปนอนใต้ผ้าห่มผืนเดียวกับหญิงสาว แล้วดึงร่างบางเข้ามาสวมกอด พร้อมกับหอมแก้มของหญิงสาวไปหลายฟอด จนร่างบางรู้สึกถึงสิ่งรบกวน ลืมตาตื่นขึ้นมาทันที“อื้อ...พี่พัด!” หญิงสาวงัวเงียลืมตาขึ้นมา กลับต้องสายตาลุกวาวขึ้น เพราะเห็นว่าสิ่งที่รบกวนเธอนั้นคืออะไร“ครับ”“พี่มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง” ปุยนุ่นรีบดีดตัวลุกขึ้นนั่ง แล้วถามชายหนุ่มกลับไปทันที“พี่ก็มาส่งนุ่นไง จำไม่ได้แล้วเหรอ” พัสกรตอบกลับหญิงสาวไป“นุ่นหมายถึง ว่าพี่ขึ้นมาอยู่บนเตียงนุ่นได้ยังไง” หญิงสาวถามย้ำอีกรอบ พร้อมกับจ้องมองหน้าของชายหนุ่มอย่างรอคำตอบจากร่างสูง“ทำไมจะไม่ได้ล่ะครับ ก็อาไปร์ กับอานิชาเป็นคนอนุญาตให้พี่เข้ามานอนในห้องนี้เอง” พัสกรเอ่ยตอบไปแบบทำหน้าตาเฉย เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น“พี่หมายความว่ายังไง แล้วพ่อกับแม่มาเกี่ยวอะไรด้วย อย่าบอกน่ะว่า...” หญิงสาวเลิกคิ้วมองชายหนุ่ม และก็ต้องตาลุกวาวขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้“ครับ พี่สารภาพกับพวกท่านเองแหล่ะ ขอโทษท

ขอโอกาสรุ่งเช้า“ลงมากันแล้วเหรอ...พ่อนึกว่าจะต้องให้คนขึ้นไปตามเสียแล้ว สรุปแล้วเป็นยังไงบ้าง พัด ปุยนุ่น” นรวิชญ์เเซวขึ้นมาทันที เมื่อเห็นทั้งคู่เดินลงมาด้วยท่าที ที่ยิ้มแย้ม“เอ่อ ก็...ดีครับอาไปร์” พัสกรเป็นฝ่ายตอบ“ถ้าอย่างนั้น ก็มานั่งทานข้าวกันลูก” นิชาเอ่ยบอกให้ทั้งสองมานั่งลง เพราะได้เวลาของอาหารเช้าแล้วพัสกรเดินไปเลื่อนเก้าอี้ให้หญิงสาวนั่ง แล้วนั่งลงเก้าอี้อีกตัวข้างๆ กับหญิงสาว“ตามสบายเลยน่ะพัด...ถือเสียว่าที่นี่เป็นบ้านอีกหลังก็แล้วกัน” นรวิชญ์เอ่ยบอก ซึ่งน่าจะเป็นประโยคประจำที่นรวิชญ์ชอบพูดกับพัสกรทุกคนรั้ง ที่ชายหนุ่มมาบ้านนี้“ขอบคุณอาทั้งสองอีกครั้งน่ะครับ...ผมมาที่นี่ทีไร พวกอาก็พูดคำนี้กับผมตลอดเลย” ชายหนุ่มรีบถ่อมตัวทันที เมื่อเจ้าของบ้านเอ่ยคำนี้“พัดก็เหมือนลูกชายอาอีกคน ใช่ไหมตัวแสบ” นรวิชญ์พูดบอก พร้อมกับหันมาแซวลูกสาวต่อ“แล้วเกี่ยวอะไรกับนุ่นด้วยค่ะ”“ทานเยอะๆ น่ะครับ จะได้มีแรง” พัสกรเป็นฝ่ายเอ่ยแซวขึ้นมาบ้าง เมื่อตักอาหารลงจานของปุยนุ่น“พี่พัด”ทั้งสี่คุยไปทานไปอย่างมีความสุข เมื่อเสียงหัวเราะดังขึ้นตามมาช่วงสายของวันทางด้านดาราหนุ่ม ที่เมื่อคืนกว่าจะ

ตามหาหัวใจ“พี่พัด มันอะไรยังไงกันค่ะ พี่กับพี่นุ่น” ต้นข้าวถามขึ้นทันที พร้อมกับจ้องมองทั้งสองสลับไปมา“ก็ตามที่ข้าวเห็นนั่นแหล่ะ” พัสกรเอ่ยออกไป“แล้วรถพี่ล่ะค่ะ ทำไมข้าวไม่เห็นรถพี่ที่โรงรถเลย พี่มายังไง” ต้นข้าวถามขึ้นด้วยความสงสัย“พี่ให้ไอ้โน่มันเอาไปใช้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว”“แล้วพี่จะกลับคอนโดไหมค่ะ” ต้นข้าวถามขึ้นมาอีกครั้ง“กลับสิครับ น้องรัก” เสียงนุ่มเอ่ยตอบ“อย่าจู้จี้ พี่เขามากนักเลยครับ อ้วนไม่ดีใจเหรอที่พี่พัดมีเมียสักที แถมเมียก็ไม่ใช่ใครที่ไหนด้วย” ปุยเมฆขัดขึ้นมาทันที เมื่อต้นข้าวเริ่มถามจี้พัสกร“ข้าวแค่อยากรู้นี้ค่ะ”“พอดีเลยพี่พัด ผมแต่งออกไปอยู่กับข้าว ส่วนพี่ก็แต่งเข้ามาอยู่กับนุ่นก็แล้วกันน่ะ” ปุยเมฆจัดแจงขึ้นมาทันที เมื่อนึกอะไรขึ้นมา“รู้จักวางแผนชีวิตคนอื่นน่ะเรา ตั้งแต่มีครอบครัว มีเมียมีลูกนี้” นรวิชญ์ที่เดินลงมาจากชั้นบนของบ้านเเซวลูกชายขึ้นมาทันที“คนเราก็หัดเรียนรู้บ้างสิครับคุณพ่อ”“พี่นพเป็นยังไงบ้างล่ะหนูข้าว” นรวิชญ์เอ่ยถามต้นข้าวถึงพ่อของหญิงสาว“ก็ตามประสาคนแก่ล่ะค่ะคุณพ่อ เฝ้าแต่ต้นไม้ทั้งวันตามเคย”“หลานพ่อเป็นยังไงบ้างลูก”“อีกไม่กี่เดือนก็คลอดแ

ข้ามผ่านบททดสอบอีกด้านหลังจากที่วันนั้น พัสกรสารภาพความจริงทุกอย่างกับพ่อแม่ของปุยนุ่น นรวิชญ์ ก็อนุญาตให้ชายหนุ่มอยู่ที่นี่ได้ตามสะดวก และตั้งแต่วันนั้น พัสกรก็แทบจะไม่ค่อยได้กลับคอนโดเลย“ชีโน่ มีเป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ ไม่ค่อยได้เจอหน้าเลย แถมยังบอกให้พี่ งดรับงานให้อีก” ปุยนุ่นถามพัสกรขึ้น เมื่อเห็นว่าดาราหนุ่มในการปกครองของพัสกร ช่วงนี้หายหน้าหายตาไป แถมยังงดรับงานอีก“นุ่นรู้อะไรไหม...ไอ้โน่น่ะ ถึงมันจะไม่รับงานหรือทำงาน มันก็มีเงินเหลือใช้ครับ” พัสกรพูดขึ้นมา“ยังไงค่ะ” ปุยนุ่มถามกลับไปทันที ด้วยความสงสัย“บ้านมันรวยจะตายครับ รวยกว่าพวกเราเสียด้วยซ้ำ” พัสกรเอ่ยตอบหญิงสาวกลับไป ถึงฐานะของชีโน่ดาราหนุ่มในความดูแลของเขา“แล้วเขามาทำงานใน วงการนี้ทำไมกันค่ะ” ปุยนุ่นยังคงถามต่อในความสงสัย“พี่ว่า...มันก็คงจะมีเหตุผลส่วนตัวของมันแหล่ะ”“แล้วที่หายไปนี้...ก็น่าจะเป็นเหตุผลส่วนตัวด้วยใช่ไหมค่ะ”“พี่ว่าน่าจะเป็น...เรื่องหัวใจมากกว่า” เพราะพัสกร เริ่มสังเกตเห็นอาการแปลกๆที่เปลี่ยนไปของชีโน่ เพราะชายหนุ่มจะเที่ยวน้อยลง ตั้งแต่วันที่กลับจากที่เขาไปตามปุยนุ่นกลับมาแล้ว“หัวใจ!...ชีโน่มีแฟนแล