Semua Bab แค้นรักของนายมาเฟีย: Bab 21 - Bab 30

​"พอแล้วค่ะแม่ หนูโอ๋อิ่มแล้ว"โอลิเวียส่ายหน้าหนีผลไม้ที่แม่ของเธอส่งให้ พร้อมกับชี้ไปที่ท้องของตัวเองเพื่อบอกเป็นนัยให้แม่รู้ว่าเธออิ่มมากแล้ว"แล้วหนูสวยละ เอาอีกไหม"แพรพลอยหันไปยื่นผลไม้ชิ้นที่เธอเพิ่งปอกเปลือกออกเสร็จส่งให้ลูกสาวคนโต"ไม่ไหวแล้วค่ะแม่"บิ้วตี้ก็มีอาการไม่ต่างจากน้องสาวของเธอเอง เพราะตั้งแต่มานั่งในโซนพักผ่อนของโรงพยาบาลที่มีหน้าต่างห้องเป็นกระจกใสบานใหญ่ให้ได้เห็นวิวด้านนอกแม่แพรของเธอก็ยังไม่เคยหยุดหยิบนู้นนี้ที่เตรียมมาจากบ้านให้ลูกได้กินเลย"ถ้าเป็นพ่อ คงฝืนกินจนหมดนี้"แพรพลอยเก็บผลไม้เข้าตะกร้าพร้อมกับบ่นถึงคนที่แอบไปทำงานไม่คอยมาเฝ้าเธอกับลูก"คิดถึงพ่อ"โอลิเวียหันมาพูดละยิ้มกับแม่ของเธอเหมือนอย่างเคย หญิงสาวที่สดใสร่าเริงคนเดิมกลับมาแล้วแต่ก็กับแค่คนในครอบครัวเท่านั้น"ห่างกันแค่สองชั่วโมงเองนะคะ"บิ้วตี้เองก็อดที่จะรวมวงด้วยไม่ได้เพราะตั้งแต่เธอโตมาก็คุ้นชินกับความรักและความใกล้ชิดที่มีมากของพ่อกับแม่มาตลอด ทั้งสองไม่เคยห่างกันนานเลยถ้าไม่จำเป็น"ไปนานแบบนี้ กลับมาต้องดุซะหน่อย"แพรพลอยแกล้งทำหน้าดุใส่ลูกสาวทั้งสองจนสองสาวอดหัวเราะไม่ได้ และเสียงหัวเรา

"นี้คุณดูรูปใครกันคะ ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร"อีรีน่าจ้องมองหน้าจอโทรศัพท์ที่เพิ่งดับลงอย่างไม่ละสายตา ผู้หญิงที่แสนคุ้นหน้าคุ้นตาคนนั้นเหมือนเธอเคยเจอที่ไหนแต่ยังนึกไม่ออก"อีรีน่า"เคโอหันไปดุคนอยากรู้อยากเห็น อารมณ์ที่ดีของเขาเริ่มขุ่นเคืองขึ้นเพียงพริบตา เขาไม่ชอบให้ใครมายุ่งเรื่องส่วนตัวโดนเฉพาะคนที่กลายเป็นคนนอกอย่างอีรีน่า"คุณกำลังคิดมีคนอื่น ก็เลยหาเรื่องถอนหมั้นรีน่า มันไม่ง่ายหรอกนะคะนิก รีน่ารู้ทันคุณแบบนี้เราก็ควรจะเป็นคู่หมั้นกันต่อไปดีไหม"ร่างเล็กก้มลงกอดเคโอที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ หน้าอกใหญ่โตเกินตัวเบียดเสียดไปกับไหลกว้างของเขาอย่างคุ้นเคยเพราะเขาเคยชอบให้เธอทำแบบนี้"ผมไม่น่าหมั้นกับคุณตั้งแต่แรกด้วยซ้ำไป ผู้หญิงที่ภายนอกดูดีที่ข้างในเน่า"เคโอสะบัดผู้หญิงที่เขาไม่คิดจะผูกพันด้วยออกห่างก่อนเขาจะลุกหนีมายืนมองวิวด้านนอกห้องทำงานตรงบานกระจกใหญ่"คุณต่างหากที่คิดนอกใจรีน่า คิดจะทิ้งรีน่า แล้วยังหาเรื่องด่าว่ารีน่าสารพัด จนรีน่าไม่มีอะไรดีสำหรับคุณ คุณมันใจร้าย"อีรีน่ายังคงใช้มารยาทของเธอบีบน้ำตารีบวิ่งเข้าไปกอดเขาเอาไว้อีกรอบ ยังไงเธอก็ไม่คิดไปไหนจากเขา ต้องทนจนกว่าเขาจะกลับ

"นัดมันไปต่อกันที่ไหนฉันจะได้พาเธอไปถูก ฉันจะได้เอากับเธอที่นั่น""กรี้ดดดด"ใบหน้าหล่อคมที่ใครเห็นก็ปรารถนาจะเข้าใกล้แต่ไม่ใช่เธอก้มลงมาไซร้ซอกคอระหงของเธอ เขาถูกไรหนวดแข็งๆ ไปกับเนื้ออ่อนของเธอจนมีแต่รอยแดง โอลิเวียกรีดร้องด้วยความรังเกียจที่มีให้"เงียบ"เคโอพยายามดึงตัวเขาเองให้กลับมาเป็นปกติและถอยตัวเองให้ออกห่างจากตัวของหญิงสาวถึงจะแค่คืบเดียวก็ตาม แต่สายตาเขาไม่ได้ถอยออกมาห่างจากเธอเลยแม้แต่นิดยังคงจ้องมองอยู่อย่างนั้น"กรี้ดด"ร่างเล็กถูกจับหมุนไปมาเพื่อให้เขาเปิดประตูรถและจับเธอยัดเข้าไปแต่เธอไม่มีทางยอมไปกับเขา ร่างเล็กที่ดูจะแรงน้อยกว่ายืนตัวแข็งไปยอมให้เขายัดเธอใส่รถง่ายๆ"ขึ้นไป"เคโอดันร่างเล็กอีกรอบแต่เขาก็ไม่กล้าทำเต็มแรงเพราะกลัวจะมีอะไรในร่างกายที่แสนบอบบางหักไปเสียก่อนที่จะได้กินอย่างดื่มด่ำตามที่ตั้งใจไว้"จะทำอะไร"สองขาเล็กรีบก้าวเบี่ยงหลบร่างใหญ่ที่โน้มหน้าเข้ามาใกล้เธออีกครั้ง แต่เธอก็ไปไหนไม่รอดเพราะเขาใช้สองแขนกักตัวเธอเอาไว้"ทวนความจำให้เธอ"ตอนนี้เขาไม่สนอะไรทั้งนั้นใครที่จะมาเห็นเวลาที่เขาร่วมรักกับเธอเขาก็ไม่สนเพราะยิ่งเธอดีดดิ้นเขาก็ยิ่งต้องการจนแทบแตกค

​"ออกไปจากตัวฉัน""ไม่"เขาอุ้มเธอออกมาจากในรถทั้งที่ร่างกายยังเชื่อมติดกันอยู่ ทุกย่างก้าวของเขายิ่งทำให้เขาต้องการเธอมากขึ้นเพราะแค่ขยับแกนกายก็ยิ่งตอกเข้าไปหาเธอลึกขึ้นหญิงสาวก็ยิ่งตอดรัดแน่นขึ้นจากภายใน"หยุดนะ ฉันไม่เอากับคุณแล้ว"โอลิเวียมองไปรอบๆ ห้องกว้างที่เธอไม่คุ้นเคยพร้อมกับกำปั้นเล็กไล่ทุบกล้ามเนื้อก้อนโตบนอกเขาเพื่อให้เขาปล่อยเธอ แต่ภายในร่างกายของเธอกำลังต้องการเขาอีกรอบ"ฉันไม่ได้ให้เธอเอา ฉันให้เธอนอนนิ่งๆ แล้วก็ครางดังๆ "เขาวางเธอลงอย่างทะนุถนอมและปล่อยให้เป็นอิสระอย่างที่เธอร้องขอ ส่วนตัวเขาก็รีบก้าวขึ้นกองไม้ที่เขาเป็นคนเนรมิตให้มันเป็นเตียงด้วยมือของเขาเองทันทีไม่ได้ปล่อยเธอให้ออกห่างเขานาน"คนบ้า ทุเรศ ฉันเกลียดคุณ"โอลิเวียรีบดึงชุดสวยของเธอให้ปกปิดร่างกายจนมิดชิดเหมือนเดิมและลุกหนีเขาแต่ว่า"จะไปไหน บอกให้นอนนิ่งๆ "เขาดึงสองขาเล็กให้ร่างของเธอกลับมาหาเขาเหมือนเดิม ร่างเล็กที่ดูอ่อนล้าช่างยั่วยวนใจเขายิ่งกว่านางแบบแถวหน้าที่เขาเคยเจอมาซะอีก"ไม่นะ ไม่ ไม่"สองมือเล็กป้องปัดเป็นพัลวันเพราะเขากำลังดึงถอดเสื้อผ้าของเธอออก แต่เธอก็สู้เขาไม่ได้อยู่ดีแค่ขยับก็แพ้เข

​"โอลิเวีย"เคโออุ้มร่างเล็กขึ้นแนบอก มองดูสีหน้าซีดเผือดของหญิงสาวด้วยใจหวั่นไปทั้งอก และนึกขอโทษที่ทำรุนแรงกับเธอเกินไป"พังเข้าไปสิวะ เร็ว ใครช้ากูยิงทิ้ง เร็วสิวะ"คอนเนอร์ถือปืนจ่อไปที่หน้าประตูโกดังที่ทำจากเหล็กแผ่นใหญ่ขนาดมหึมา เขาจะยิงทันทีถ้าเปิดเข้าไปด้านในเจอมันทำร้ายน้องสาวเขา เขาไม่มีทางปล่อยมันเอาไว้แน่อย่างน้อยก็ต้องให้มันเจ็บสาหัสเจือนตาย"ครับนาย"ลูกน้องสิบกว่าคนกำลังช่วยกันตัดประตูเหล็กหนาให้เปิดออกตามคำสั่งของเจ้านาย และมีอีกเกือบครึ่งร้อยที่ยืนรอเล็งปืนมาทางประตูเพื่อรอเวลาประตูเปิดและจัดการกับคนที่มันกล้าลักพาตัวคุณหนูของบ้านราเซมา"โอลิเวีย"เคโอไม่ได้สนใจเสียงรอบข้างหรือสิ่งรอบกายอะไรทั้งนั้น เขาเอาแต่เรียกชื่อของหญิงสาวตรงหน้าให้เธอตื่นคืนสติขึ้นมาคุยกับเขาไม่ใช่เงียบไปแบบนี้ ถึงเขาจะร้ายกับเธอแต่ไม่ได้ต้องการให้เธอเป็นอะไรมากมายอย่างที่เป็นอยู่แบบนี้เลยสักนิด"ไอ้สารเลว มึงทำอะไรน้องสาวกู"คอนเนอร์วิ่งหาน้องสาวตามห้องเล็กห้องน้อยมากมายนับสิบห้องจนมาเจอน้องสาวของเขานอนหลับสนิทอยู่ในอ้อมอกของคนที่มันกล้าท้าความตายพาตัวเธอมา"ปล่อยกูนะ ปล่อย"ลูกน้องนับสิบคนกรู