Semua Bab แค้นรักของนายมาเฟีย: Bab 31 - Bab 40

​"ของใคร"โอลิเวียนั่งรถเข็นของโรงพยาบาลออกมาชมวิวด้านนอกห้องพักต้องชะงักสายตาเพราะมีช่อดอกไม้พร้อมด้วยกล่องของขวัญมากมายกำลังเดินขบวนกันมาทางเธอ"พวกผมไม่รู้ครับ มีคนเอามาส่งเมื่อเช้าพร้อมจดหมาย"บอดี้การ์ดคนหนึ่งยื่นจดหมายซองเล็กให้กับหญิงสาว แล้วรีบถอยห่างเพราะคุณหนูของเขาไม่ได้ใจดีเหมือนคนเดิมอีกต่อไปแล้ว"คุณปู่วิลเลียม"โอลิเวียเปิดซองจดหมายออกเพื่อดูเนื้อด้านใน แล้วเธอก็ขย้ำมันทิ้งต่อหน้าทุกคน เธอไม่ได้โกรธเกลียดเจ้าของจดหมายแต่เพราะสิ่งนี้ทำให้ภาพของใครบางคนปรากฏขึ้นในความคิดของเธออย่างชัดเจนในช่วงเวลาที่เธออยากลืมทุกอย่างแบบนี้"พี่จะให้คนเอาไปทิ้ง"คอนเนอร์โบกมือไล่พวกบอดี้การ์ดให้ออกไปให้พ้นหน้าน้องสาวเขาก่อนที่เขาจะช่วยอะไรพวกมันไม่ได้ โอลิเวียโมโหร้ายกว่าเดิมเป็นร้อยเท่าตั้งแต่เรื่องในคืนนั้น"เราเข้าห้องกันนะ"ไอลินยิ้มละมุนให้โอลิเวีย เธอสงสารหญิงสาวแทบขาดใจที่จดจำบางสิ่งไม่ได้และยังมีอารมณ์ตรงข้ามกับเมื่อก่อนทุกอย่างจนเธออยากช่วยให้โอลิเวียหายเป็นปกติและเธอก็คิดว่าความรักเท่านั้นที่จะช่วยโอลิเวียได้"เอาไปให้พ้น อย่าให้ฉันเห็นของจากบ้านไอ้คนใจร้ายใจดำนั้นอีก ไป ไปให้พ

"ใครเป็นคนลงข่าวนี้ แล้วไอ้คนที่มันมายืนข้างลูกสาวของเราเป็นใคร"แมกซ์แวลล์ที่นั่งไล่อ่านข่าวผ่านมือถือและที่สำคัญเขาอ้อนเมียให้มานั่งในอ้อมกอดให้เขาหอมแก้มไปพลางอ่านข่าวไปพลางแต่ทุกอย่างต้องชะงักเพราะข่าวของลูกสาวของเขา"แมกซ์ แพรตกใจนะคะ"แพรพลอยที่นั่งอยู่บนตักแมกซ์แวลล์สะดุ้งตกใจในเสียงอันดังใหญ่ของเขาเธอมัวแต่เอาใบหน้าซบอกแกร่งจนไม่ได้มองอะไรด้วยเพราะแค่อยากหลบหน้าเขาไม่ให้เขาหอมเธอต่อแค่ผ่านไปไม่กี่นาทีที่ปล่อยให้เขาหอมแก้มเธอก็ช้ำไปหมดแล้ว"แพรดูภาพนี้สิ"เขายังคงกอดเมียเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อยเพราะวันนี้มันวันหยุดของเขาต้องกอดเมียให้หายเหนื่อยแต่ก็ต้องสะสางเรื่องร้อนใจนี้ไปด้วยโดยการฟ้องเมีย"เป็นแฟนหนูโอ๋เองค่ะ เขาชื่อมอร์แกนหรือพี่เดย์"โอลิเวียเดินมาตามเสียงดังเอะอะโว้ยวายของพ่อเพราะเธอพอเดาออกว่าพ่อกำลังโว้ยวายเรื่องอะไรถ้าไม่พ้นเรื่องข่าวของเธอที่นักข่าวกำลังให้ความสนใจตั้งแต่เมื่อวานนี้"เลิกกับมันซะ เดี๋ยวนี้""ไม่ค่ะ หนูเรียนจบแล้ว และหนูก็โตพอจะมีแฟนได้แล้ว พ่ออย่าห้ามหนูโอ๋เลยน๊า"เสียงหวานหูของโอเวียพูดอย่างออดอ้อนแมกซ์แวลล์ผู้เป็นพ่อ เพราะเธออยากมีชีวิตที่ลืมเรื่องในว

​"นิก คุณทำแบบนี้กับรีน่าไม่ได้นะ นิก"เสียงแหลมเล็กแผดดังเพื่อเรียกให้ชายคนที่เธอรักเขาหวังในตัวเขาเพื่อชีวิตที่สุขสบายให้เดินกลับมาเปลี่ยนแปลงคำพูดที่ให้ไว้กับลูกน้อง เธอไม่อยากไปจากที่นี้และไม่อยากไร้โอกาสที่จะกลับมาถึงเขาจะไม่ได้สั่งฆ่าเธอแต่เขาก็ได้ตัดขาดจากเธอไปแล้วจริงๆ โอกาสที่จะใช้ชีวิตอยู่บนกองเงินของเขาอย่างสุขสบายได้จางหายไปแล้วร่างเล็กที่ถูกเอดานจับตัวเอาไว้อ่อนแรงยืนแทบไม่อยู่พร้อมกับหยดน้ำตาที่ร่วงริน ชะเง้อคอมองให้เขาย้อนเดินกลับมายกเลิกทุกอย่างแต่มันคงไร้หนทางนั่นแล้วเพราะความร้ายกาจของเธอเองที่คิดแต่จะทำร้ายคนอื่นจนต้องเจอจุดจบแบบนี้“เชิญครับ คุณอีรีน่า”อีรีน่าถูกพาขึ้นรถของเคโอที่เขาใช้เดินทางจากสนามบินมาที่นี้ เธอถูกปิดตาเอาไว้ทันทีที่ก้าวขึ้นรถด้วยคนของเคโอที่รออยู่ด้านนอกโรงแรมและถูกพาตัวไปในที่ที่ไกลแสนไกลอย่างที่ไม่มีใครตามไปพบและจะไม่มีโอกาสได้กลับมาก่อเรื่องอีกเพราะถ้าเคโอสั่งจัดการใครแล้วคนคนนั้นจะไม่มีโอกาสได้ก่อเรื่องซ้ำขึ้นอีกอีกด้านหนึ่งของโรงแรม เคโอพาร่างเล็กที่หมดสติวิ่งมาทางประตูทางออกของงานเปิดตัวเครื่องเพชรโชดดีที่ผู้คนต่างเข้าไปดูงานเดิ

"ไม่เห็นต้องนัดพี่ออกมาข้างนอกเลย"มอร์แกนในชุดสูทสีดำกับเสื้อเชิ้ตสีขาวที่ใส่เอาไว้ด้านในนั่งลงตรงข้ามกับหญิงสาวที่นัดเขาออกมาทานข้าวเย็นนอกบ้าน นัดนี้ของเขาสำคัญจนเขาต้องรีบเคลียงานและบึ้งรถตรงมาที่นี้ให้ทันเวลาเพราะตั้งแต่เป็นแฟนกับโอลิเวียมาเขาแทบไม่เคยมีเวลาสวีสกับเธอเลยพอมีโอกาสเขาก็ต้องรีบทำคะแนน"หนูโอ๋อยากเปลี่ยนบรรยากาศบ้างคะ"โอลิเวียจ้องมองหน้าชายหนุ่มด้วยความกังว]ในสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นเพราะการนัดครั้งนี้มีความสำคัญกับเขาและเธอมาก"หนูโอ๋ยังไม่หายดีนะ พี่เป็นห่วง"เขาพูดออกไปตรงๆ กับหญิงสาว เพราะเขาทั้งรักและเป็นห่วงเธอเพียงคนเดียว"หนูโอ๋นัดเพื่อนอีกคนไว้ด้วยค่ะ อีกสักพักคงจะมาถึง""เพื่อน? "เขามองหน้าเธอด้วยความสงสัย โอลิเวียไม่มีเพื่อนคงจะมีแต่แคทธารีนที่ครอบครัวเธอสั่งให้ตัดขาดเลิกคบไปแล้วนอกนั้นเขาก็ไม่เคยเห็นเธอมีเพื่อนที่ไหนอีก"ค่ะเพื่อน"เพื่อนที่เธอคิดถึงแม้ในยามที่จำไม่ได้หรือในตอนนี้ที่ทุกอย่างเป็นปกติ เพื่อนเพียงคนเดียวที่เธอจดจำได้ในทุกเวลา"พี่ไม่เคยเห็นหนูโอ๋มีเพื่อน"มอร์แกนยิ้มหวานเหมือนอย่างที่เคยทำส่งให้โอลิเวีย ยิ่งมองเธอเขาก็ยิ่งหลงรักเสน่ห์ในดวงต

"สวัสดีค่ะคุณเคโอ"โอลิเวียรีบปลีกตัวออกจากครอบครัวของเธอเข้ามาภายในห้องนอนส่วนตัว เสียงหวานรับสายโทรศัพท์จากแดนไกลถึงวันนี้จะดูแปลกไปนิดที่เขาเป็นฝ่ายโทรมาและก็โทรมาทางไลน์ไม่ใช่เบอร์มือถือเหมือนทุกครั้งที่ใช้คุยกัน ถึงจะดูแปลกใจแต่เธอก็ดีใจที่ความสัมพันธ์ของเธอกับเขามีแต่ทางที่ดีขึ้นในทุกๆ วัน"ทำไมวันนี้ไม่โทรหาฉัน"ปลายสายร้อนรนจนนั่งไม่ติดเก้าอี้เดินวนไปมาภายในห้องนอนใหม่ของบ้านหลังเก่าที่เขาจากไปเมื่อสองปีก่อนเพราะเขารอโทรศัพท์จากเธอมาทั้งวันจนต้องตัดสินใจโทรหาและเธอก็ยังไม่ยอมรับสายเขาสะทีทำให้เขาต้องรอเพิ่มเป็นนานสองนาน"ขอโทษนะคะ"โอลิเวียเปิดลำโพงของโทรศัพท์และวางลงบนที่นอนนุ่มส่วนตัวเธอเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ข้างๆ เตรียมที่จะอาบน้ำ วันนี้ทั้งวันเธอยุ่งอยู่กับงานเลี้ยงครบรอบแต่งงานของพ่อกับแม่และงานหน้าเตาปิ้งย่างที่เธอรับอาสาทำก็ทำให้เหงื่อของหญิงสาวออกท่วมตัวแทบจะตลอดทั้งงานและตอนนี้มันก็เริ่มคันแล้วด้วย"ทำไม"เคโอทิ้งร่างลงนอนบนเตียงนุ่มด้วยความชื่นใจ ความเหนื่อยล้าที่ต้องนั่งเครื่องบินข้ามประเทศมาพร้อมกับต้องทำงานทันทีที่มาถึงสิ่งเหล่านั้นหายไปในพริบตาเพราะเขาได้ยินเสียงของ