Semua Bab BAD CARELESS พลั้งหัวใจให้นายมาเฟีย: Bab 41 - Bab 50

BAD CARELESS #42เพทายนิ่งไปก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมาช้าๆ “ไม่จริงอะ ไม่จริง!” ก่อนจะหันไปคว้าคอเสื้อหมออย่างคุมตัวเองไม่ได้“มึงเป็นหมอไม่ใช่เหรอวะ! มึงต้องรักษาเมียกูให้ได้ดิ!”“ทาย ใจเย็นๆ” วายุพูดเสียงนิ่งก่อนดึงมือของลูกชายออกจากหมอ “ผมขอโทษแทนลูกชายด้วยครับ”“ไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจ” ชายหนุ่มพยักหน้าเบาๆ“ผมจะไปหาข้าว ผมจะไปหาข้าว” เพทายพูดพึมพำออกมาก่อนจะถูกคนเป็นพ่อรั้งไว้“ทาย!” วายุจับไหล่ไว้แน่น “ตั้งสติ ตอนนี้สิ่งที่ลูกควรจะมีที่สุดคือสติ” ก่อนจะหันไปถามหมอที่ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น “พวกเราสามารถทำอะไรได้บ้างครับ ช่วยอธิบายอาการของคนไข้ให้ผมฟังหน่อยได้มั้ย”“คนไข้มีเลือดคั่งที่ปอดครับ ทางที่ดีควรผ่าตัดแต่ร่างกายของคนไข้ตอนนี้ ถ้าเราเลือกที่จะผ่าตัดผมเกรงว่าคนไข้จะไม่ไหว”“ครับ” วายุพยักหน้าพร้อมกับนิ่งไปอย่างครุ่นคิดอะไรบางอย่าง “แล้วตอนนี้ทางเราสามารถเยี่ยมคนไข้ได้มั้ยครับ”“เราไม่อนุญาตให้เข้าไปเยี่ยมคนไข้นะครับแต่สามารถมองผ่านกระจกห้อง ICU ได้”“ครับ ขอบคุณมากครับ ยังไงผมฝากหมอด้วยนะครับ”“ครับ ผมจะทำให้สุดความสามารถไม่ต้องเป็นห่วง” หมอพูดก่อนจะยิ้มบางๆ แล้วเดินออกไปทันทีเพทายย

BAD CARELESS #44“ทายจะรู้ไปทำไม ข้าวก็บอกไปแล้วไง ว่าเราไม่เกี่ยวข้องกันแล้ว”“ทายไม่มีทางปล่อยข้าวไปง่ายๆ” เพทายพูดขึ้นอย่างไม่ยอมใบข้าวทำหน้านิ่งก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ “ข้าวรู้ว่าทายเข้าใจในสิ่งที่ข้าวพูด”“...”“อย่ายื้อเลยทาย มันไม่มีประโยชน์หรอก”“...”“เราอยู่ด้วยกันมา ทายก็รู้ว่าข้าวเป็นคนยังไง” ใบข้าวพูดพร้อมกับจ้องหน้าเพทาย“แล้วข้าวไม่รู้เหรอว่าทายเป็นคนยังไง ไม่รู้เหรอว่าทายรักข้าวมากแค่ไหนอะ!” เพทายพูดด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด“...”“ใช่! ข้าวคงไม่รู้หรอก ข้าวเลยคิดที่จะไปจากทายอยู่ตลอดเวลา!” เพทายตะคอกขึ้นอย่างหัวเสีย ก่อนจะเดินจากห้องไปทันทีปัง!ใบข้าวสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะหลับตานิ่งและกำแฟ้มเอกสารในมือไว้แน่น-หลายชั่วโมงต่อมา-“ทำอะไรน่ะริน” วายุเอ่ยถามลูกสาวที่ยืนทำลับๆ ล่อๆ อยู่ที่ประตูห้องนั่งเล่น“ป๊า รินตกใจหมดเลย” ไพรินพูดพร้อมกับถอนหายใจออกมาเบาๆ “ดูนู่นสิคะ ไม่รู้เหล้าขวดที่เท่าไหร่แล้ว” ก่อนจะพยักพเยิดหน้าไปทางเพทายวายุมองลูกชายที่เอาแต่นั่งกระดกเหล้าด้วยสีหน้านิ่งเรียบก่อนจะยกมือลูบหัวไพรินที่เอาแต่จ้องพี่ชายด้วยสายตาเป็นห่วง “เรื่องนี้ไม่มีใครช่วยพี่ชายลูกได้”

BAD CARELESS #46-10 เดือนต่อมา-เพทายลุกขึ้นจากที่นอนด้วยท่าทีงัวเงีย ก่อนจะเอื้อมมือไปคว้าโทรศัพท์มาเปิดไลน์ดูภาพของใบข้าวที่เขากำชับลูกน้องว่าต้องถ่ายส่งมาทุกวัน“หึ ซื้อของไปทำกินเองอีกตามเคย” ก่อนจะยิ้มอย่างอ่อนโยนพร้อมกับเลื่อนดูรูปไปมา“ทำไมอยู่ที่นู่นแล้วดูไม่อ้วนขึ้นเลยวะ กินอาหารครบสามมื้อปะเนี่ย”“แล้วไอ้นี่ใครวะ ทำไมมานั่งอยู่กับข้าวได้”“กินแต่มาม่าอีกแล้วล่ะสิ” ก่อนจะเอามาถ่างบนหน้าจอโทรศัพท์เพื่อดูหญิงสาวได้ชัดขึ้น“คิดถึงว่ะข้าว” ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าก่อนจะนิ่งไปเล็กน้อยพร้อมกับวางโทรศัพท์ลงที่เดิมก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัว-สองชั่วโมงต่อมา-“เชิญครับนายน้อย”“ป๊ากับม้าถึงยัง” เพทายถามพร้อมกับมองเข้าไปในโรงแรมหรู“ถึงแล้วครับ นายใหญ่กับนายหญิงรออยู่ด้านในแล้ว”“อื้อ” เพทายพยักหน้านิ่งๆ ก่อนจะเดินตรงเข้าไปในโรงแรมทันที “ทำไมกูต้องมาด้วยวะ อึดอัดฉิบหาย” ก่อนจะบ่นขึ้นเบาๆ“งานนี้สำคัญมากนะครับ นายท่านคงอยากให้นายน้อยมาทำความรู้จักกับหุ้นส่วนคนอื่นๆ ด้วย”เพทายทำหน้าเบื่อๆ พร้อมกับขยับเน็กไทเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าไปในลิฟต์ทันทีติ๊ง! ชายหนุ่มเดินออกม

BAD CARELESS #48“นี่พวกมันร่วมมือกับข้าวหลอกทายว่ายังอยู่เมกางั้นเหรอ” เพทายถามขึ้นยิ้มๆ“เฮ้ย ไม่ได้หลอกดิ แค่ไม่ได้บอก” ใบข้าวยักคิ้วอย่างเจ้าเล่ห์“หึ แสบจริงๆ นะ” เพทายพูดพร้อมลูบหัวคนตรงหน้า “แล้ว...เรื่องของเราล่ะ”ใบข้าวนิ่งไปเล็กน้อยก่อนจะยิ้มให้เพทายอย่างกวนๆ “ไม่รู้”“ไม่รู้คือ?”“ไม่รู้ก็ไม่รู้ไง” ใบข้าวพูดพร้อมกับมองหน้าชายหนุ่ม “ก็...เป็นเพื่อนกันไปก่อนละกัน”“ฮะ!” เพทายทำหน้างอใส่หญิงสาว “ไม่เอาดิข้าว”“ทาย อย่างอแงสิ” ใบข้าวพูดพร้อมมองหน้าชายหนุ่ม “เข้าไปข้างในได้แล้ว คุณอาตามหาแล้วมั้ง”“เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน” เพทายพูดพร้อมกับรั้งหญิงสาวเข้ามาใกล้ “ยังไม่หายโกรธหันอีกเหรอ”“...” ใบข้าวเหลือบไปสบตาเพทายก่อนจะนิ่งไป“หรือยังไม่แน่ใจ ว่าทายจะรักข้าวแค่คนเดียว?” เพทายพูดพร้อมกับก้มลงไปมองพร้อมกับยิ้มมุมปากออกมา “ไอ้เวลาเกือบ 2 ปีนี่มันไม่ได้ทำให้ข้าวมั่นใจขึ้นเลยเหรอไง”“ไม่ใช่...” ใบข้าวพูดเสียงอ่อย “ใช่ก็ได้” ก่อนจะสารภาพออกมาตามตรงเมื่อเห็นสายตาของชายหนุ่มตรงหน้า “มันก็กลัวนี่นา”“หึ ไม่เป็นไร” เพทายจูบหน้าผากหญิงสาวอย่างอ่อนโยน “ทายรอได้”“รอได้จริงน้า งั้นอีกสักสิบปีค

BAD CARELESS #50เพทายยืนนิ่งพร้อมกับยิ้มมุมปากก่อนทำท่าจะยื่นเอาแก้วไปชนกับหญิงสาวตรงหน้าหมับ! ใบข้าวเดินเข้าไปคว้าแขนขายหนุ่มไว้ก่อนจะดึงแก้วเหล้าในมืออกพร้อมกับวางกระเป๋าสตางค์ลงไปแทน “กระเป๋าตังค์”เพทายจ้องใบข้าวที่ทำหน้างออยู่ตรงหน้าก่อนจะรั้งเข้ามากอดเอวไว้ “ขอโทษนะครับ ผมมีแฟนแล้ว”“แฟน?” หญิงสาวพูดพร้อมกับจ้องหน้าใบข้าว “แฟนจริงๆ เหรอคะ”“จริงค่ะ!” ใบข้าวพูดขึ้นอย่างหงุดหงิด “สงสัยอะไรเหรอคะ?”“เปล่าค่ะ ก็แค่ถามเฉยๆ” หญิงสาวตรงหน้าตอบยิ้มๆ ก่อนจะเดินแยกตัวออกไปทันที“เฮ้อ ในที่สุดก็มีแฟน” เพทายยิ้มพร้อมกับก้มลงไปกระซิบข้างๆ หูใบข้าวใบข้าวหันไปค้อนใส่ชายหนุ่ม “ไหนบอกรักข้าวคนเดียวไง?”“ใช่ไง” เพทายยิ้มกวนๆ ใส่คนตรงหน้า“แต่เมื่อกี้จะไปชนแก้วกับผู้หญิงคนอื่นเนี่ยนะ!”“ดัดนิสัยเด็กปากแข็งไง” เพทายพูดพร้อมกับดึงหญิงสาวมาจูบที่หน้าผากอย่างอ่อนโยน “โอ๋เด็กน้อย ไม่หึงนะ”เพียะ! ใบข้าวฟาดมือลงไปบนแขนชายหนุ่มอย่างไม่แรงนัก “เดี๋ยวเหอะ”“นี่จะหวานกันอีกนานมั้ย เกรงใจกูหน่อยครับ” ออสตินพูดขึ้นยิ้มๆ ก่อนจะหันไปทักใบข้าว “ไงข้าว”“หวัดดีติน” ใบข้าวยิ้มให้ออสตินอย่างเป็นมิตร“น่าจะอยู่เม