Semua Bab BAD CARELESS พลั้งหัวใจให้นายมาเฟีย: Bab 1 - Bab 10

BAD CARELESS #1ตืดดด ตืดดดตี๊ด! “หายไปไหนกันหมด” เพทายพูดเสียงนิ่งก่อนจะกดโทรศัพท์หาน้องสาวตนเองอีกครั้งตืดดด ตืดดด“นายครับ แฮ่กๆ” ลูกน้องคนหนึ่งวิ่งหน้าตั้งเข้ามาหาเพทาย“มีอะไร” เพทายถามขึ้นอย่างสงสัย ก่อนจะกดวางสายไป“คนที่บ้านแจ้งมาว่าคุณหนูถูกรถชนครับ ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาลครับ”“ฮะ!” เพทายร้องขึ้นด้วยความตกใจ “ตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วทำไมเพิ่งมีคนมาบอกกู!” ก่อนจะเดินไปที่รถแล้วขับออกไปทันที..แกรก!“ริน!” เพทายมองน้องสาวที่นั่งอยู่บนเตียงคนป่วย ก่อนจะพุ่งตัวเข้าไปกอดด้วยสีหน้าเป็นห่วง “ทำไมไม่บอกผมว่าน้องเข้าโรงบาล”“เอ่อ รินบอกป๊ากับม้าเองค่ะเฮีย เห็นเฮียเรียนอยู่” ไพรินพูดขึ้นพร้อมกับส่งยิ้มให้พี่ชาย “รินไม่ได้เป็นอะไรมาก”“ไม่มาก?” เพทายจ้องหน้าน้องสาว “แผลเต็มตัวแบบนี้คือไม่มากเหรอริน!”“ทาย ใจเย็นๆ หน่อยลูก” เฟร์ญ่าพูดขึ้นอย่างเตือนสติ“ใครทำครับป๊า” เพทายหันไปถามคนเป็นพ่อ “บอกผมมา ผมรู้ว่าป๊ารู้”“เฮีย...”“หยุด!” เพทายชี้หน้าน้องสาว “หยุดเห็นใจคนที่ไม่ควรเห็นใจได้แล้วริน!”“ทาย!” วายุลุกขึ้นมองหน้าลูกชาย “สงบสติอารมณ์แล้วฟัง! ป๊าจัดการเอง มันไม่ใช่คนที่แกควรจะไปท้าทาย”

BAD CARELESS #3“ข้าว” เดย์เดินมานั่งข้างเพื่อนสาวที่ก้มหน้าอ่านหนังสืออยู่ในห้องสมุด “ไอ้ข้าว!”“อะไร” ใบข้าวหันไปทำหน้าดุใส่เพื่อน “เบาๆ หน่อย นี่มันห้องสมุดนะเว้ย”“เลิกอ่านหนังสือได้แล้ว ไปดูหนังเป็นเพื่อนหน่อย”“ไม่ได้ ฉันมีงานตอนเย็น” ใบข้าวพูดในขณะที่สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่หนังสือตรงหน้า“งานอะไรวะ”“แต่งหน้าให้พี่แซนด์”“แซนด์ นางแบบน่ะเหรอ?” เดย์ถามอย่างสงสัย“อื้อ” ใบข้าวพยักหน้ารับ“ทำไมแกไม่ไปแคสต์งานพวกนี้ให้มันจบๆ ไปเลยวะ”“อย่างฉันเนี่ยนะ” ใบข้าวหันไปขมวดคิ้วใส่เพื่อนรัก “คงได้อยู่หรอก”เดย์ถอนหายใจออกมาพร้อมกับมองหน้าเพื่อนสาวยิ้มๆ “อย่าดูถูกตัวเอง แก...”“พี่เพทายคะ”ใบข้าวกับเดย์หันไปมองด้านหลังพร้อมกันอย่างอัตโนมัติ“มิกิทำขนมมาให้ค่ะ” หญิงสาวหน้าตาน่ารักคนหนึ่งยื่นกล่องขนมไปให้เพทายที่นั่งหน้านิ่งด้วยสีหน้าตื่นเต้น “มิกิได้ยินมาว่าพี่เพทายชอบทานคุกกี้ ละ...เลย ลองหัดทำดู”“ได้ยิน?” เพทายยิ้มมุมปากเล็กน้อย “จากไหน”“เห็นเค้าพูดกะ...”หมับ! เพทายเอื้อมมือไปรับกล่องคุกกี้มาด้วยสีหน้านิ่งๆ ก่อนจะลุกเดินไปที่ถังขยะตุ้บบ!“อย่ามายุ่งกับฉันอีก มันน่ารำคาญ”“ใจร้ายจัง” ใ

BAD CARELESS #5-วันต่อมา-ก๊อก ก๊อก“ข้าว ตื่นรึยังลูก”ใบข้าวค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาอย่างงัวเงียก่อนจะหันไปมองที่ประตู ที่คนเป็นพ่อเดินยิ้มพร้อมกับมาทิ้งตัวลงข้างๆ เตียง “พ่อคะ กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่”“เช้ามืดลูก” คนเป็นพ่อพูดพร้อมกับลูบหัวลูกสาว“กลับมากะทันหันเหรอคะ”“ใช่ลูก” คนเป็นพ่อพูดพร้อมกับถอนหายใจออกมา “พ่อถูกย้ายไปประจำไซต์งานที่ฮ่องกง”“ฮะ? ฮ่องกงเลยเหรอคะ”“ใช่ลูก”“...” ใบข้าวมองหน้าพ่อตนเองด้วยความรู้สึกใจหาย “ไปวันไหนเหรอคะ”“วันนี้ตอนช่วงเย็นๆ ลูก พ่อก็งงๆ อยู่เหมือนกัน มันค่อนข้างกะทันหัน แต่มันก็ดีนะ เราได้ค่าตอบแทนอีกเท่านึงเลยนะลูก”ใบข้าวพยักหน้าพร้อมกับเขยิบไปสวมกอดคนเป็นพ่อ “พ่อต้องดูแลตัวเองดีๆ นะคะ อย่าหักโหม แล้วก็พักผ่อนเยอะๆ ด้วย”“ได้สิลูก” คนเป็นพ่อตอบพร้อมกับจูบไปที่ขมับของลูกสาว “หนูอยู่ที่นี่ดูแลตัวเองดีๆ นะ”“ค่ะ” ใบข้าวพยักหน้าพร้อมกับกอดคนเป็นพ่อแน่น “ข้าวรักพ่อนะคะ”“พ่อก็รักหนูมากนะลูก ไป ไปอาบน้ำ เดี๋ยวออกไปกินข้าวกัน”“โอเคค่ะ” ใบข้าวพูดพร้อมกับค่อยๆ ลุกลงจากเตียงหมับ!“มือโดนอะไรลูก แก้วบาดเหรอ” คนเป็นพ่อคว้ามือใบข้าวพร้อมกับถามอย่างสงสัย“อ้อ คือ

BAD CARELESS #7“โอ๊ยย~” ใบข้าวร้องขึ้นเบาๆ พร้อมกับค่อยๆ ซับแผลบริเวณคอของตนเอง “ท่าทางจะดวงตกจริงๆ นะเนี่ย” ก่อนจะติดพลาสเตอร์และถอนหายใจออกมาเบาๆจ๊อกก จ๊อกก~ ใบข้าวเอามือกุมท้องพร้อมกับนิ่วหน้า “หิวข้าวอะ” ก่อนจะเดินออกไปนอกห้องพร้อมกับมุ่งไปในครัวทันที“กินไรดีอะ” ใบข้าวพูดกับตัวเองเบาๆ “ไข่เจียวก็ได้ง่ายดะ...ว้ายย!” ก่อนจะทำหน้าตกใจเมื่อเห็นเพทายยืนกอดอกมองอยู่ด้านหลัง “ตกใจหมด”“บ่นอะไร” เพทายพูดเสียงนิ่งพร้อมกับจ้องหน้าหญิงสาว “ถอย” ก่อนจะเดินแทรกตัวไปหยิบน้ำในตู้เย็น“กินข้าวมั้ย” ใบข้าวถามขึ้นเบาๆ “ยังไม่ได้กินข้าวหนิ”เพทายกระดกน้ำพร้อมกับหันมามองหน้าหญิงสาวก่อนจะเดินออกจากห้องครัวไปโดยไม่พูดอะไร“เหอะ กลัวว่าพูดแล้วเหรียญจะร่วงออกจากปากเหรอ” ใบข้าวบ่นขึ้นตามหลังเบาๆ ก่อนจะหันไปทำอาหารต่อปึก “อะระ...”/“ ข้าวไง ทำมาเผื่อ จะกินก็กิน ไม่กินก็เททิ้งไป” ใบข้าวพูดขัดขึ้นพร้อมกับจ้องหน้าชายหนุ่ม “ไม่ต้องห่วง ฉันไม่วางยาคุณหรอก ถึงแม้อยากจะทำแค่ไหนก็ตาม” ก่อนจะถือจานตัวเองออกไปนั่งที่ระเบียงด้านนอกเพทายมองตามหญิงสาวที่เดินออกไปด้วยแววตานิ่งเรียบก่อนจะหันไปมองจานข้าวที่วางอยู่ตรงห

BAD CARELESS #9“มาทำอะไร” เพทายหันไปถามใบข้าวที่นั่งหน้างออยู่ข้างๆ“เอาชีทเรียนมาให้เพื่อน”“ทำไมไม่บอกฉัน”“แล้วทำไมต้องบอก แค่เอาชีทมาให้เพื่อนเอง” ใบข้าวหันไปเถียงชายหนุ่ม“นั่นเพื่อน?”“ใช่” ใบข้าวพยักหน้าพร้อมกับมองหน้าเพทาย “ทำไม ข้าวมีเพื่อนผู้ชายมันแปลกตรงไหน”“เพื่อนหรือผัว”“จะเพื่อนหรือจะผัวมันก็เรื่องของข้าวมั้ย” ใบข้าวพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “อินเหรอ?”“อินอะไรของเธอ”“อินคิดว่าตัวเองเป็นแฟนของข้าวจริงๆ เหรอไง อย่าลืมสิ มันแค่เรื่องที่คุณสร้างขึ้นมา”“เหอะ!” เพทายยิ้มเยาะก่อนจะเปิดกระจกแล้วหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบอย่างหงุดหงิด “ทีให้มากับฉันทำหน้าเหมือนจะตาย แต่พอมาหามันยิ้มจนปากจะฉีกถึงหู!”“ก็คุณบอกเองว่าเค้าเลื่อนนัดอะ” ใบข้าวเถียงอย่างไม่ยอม “แล้วฉันผิดอะไรเนี่ย”“...”“เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เป็นบ้าอะไรเนี่ย ไบโพลาร์เหรอไง” ใบข้าวพูดบ่นขึ้นเบาๆ กับตัวเองก่อนจะหันไปมองชายหนุ่ม “แล้วนี่ไปทำแผลมารึยัง”“อย่ามายุ่ง!” เพทายพูดขึ้นอย่างหงุดหงิด พร้อมกับพ่นควันบุหรี่ออกมาด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์“น่าจะปล่อยให้ไข้ขึ้นตายไปเลย”“ใครขอให้เธอช่วย ยุ่ง!” เพทายหันมาพูดพร้อมกับมองหน้าหญิ