All Chapters of The CEO's Wallflower: His Wife in Name Only: Chapter 71 - Chapter 80

Napaisip nang mabigat si Kate sa sinabi ni Madame Hazel. May isang pangungusap na tumimo sa kanya, na gusto ba talaga niyang ipagkait sa anak at pamangkin ang isang ama? Gayong wala naman silang kasalanan, ang nagkamali ay si Madame Hazel mismo.“Kailan ka pa dumating, ate?”Napatalon si Kate nang marinig ang boses ni Jacey. Nakarating na pala ito kanina pa, pero nanatili lang sa tapat ng bahay para bigyan ng oras ang sarili na makapag-isip.“Jacey.”“Opo?”“Jacey, bumalik ka na kay Lorien, ha?”“Ate, sinabi ko na huwag na nating pag-usapan ‘yan.”“Alam mo kung gaano kahirap ang lumaki na walang nanay o tatay. Gusto mo bang maranasan ng anak mo ang parehong hirap na pinagdaanan natin? Huwag mong kalimutan, hindi habang buhay nandito tayo. Paano kung bigla tayong mawala, katulad nina mama at papa noon? Paano mabubuhay ang anak mo, gusto mo bang magtiis sila sa gutom tulad natin dati?”Hindi na nakasagot si Jaceyy kundi napahikbi lang. Paano ba niya hindi iisipin ang bagay na iyon, gayon

“Sa tingin ko mas mabuti kung sa bahay ko ka na muna magpahinga.” Suhestiyon ni Madame Hazel sa kapatid.“Huwag na, hindi alam ni Peter na pumunta ako.” “Hindi ko maintindihan kung bakit itinago mo pa ’to sa anak mo.” “May aayusin lang ako sandali, kaya huwag niyo na munang alalahanin kung ano ang ginagawa ko.”“Pwede pala ’yun?” Kung ganoon kaprangka ang kapatid na babae niya, paano pa kaya siya mismo.Naglakad-lakad si Madame Hillary sa loob ng hotel ng pamangkin niya. Oo, nag-check-in siya sa hotel ni Michelle at gumamit ng ibang pangalan. Bukod sa kapatid niya, wala nang ibang nakakaalam na bumalik siya sa Pilipinas.“Isang buwan? Suite pa talaga?” napabulalas ang si Michelle matapos ulitin ang sinabi ng staff na may isang babaeng nag-book ng suite nang isang buwan. Mataas ang presyo nito bawat gabi, kaya kung isang buwan, siguradong malaki ang bayad.“Wala kayong dapat ipag-alala, Ma’am. Bayad na po nang buo ang reservation niya.”“Bayad na?”“Opo.”Malapit na magtanghali sa par

“Tita??” Takang tanong ni Peter.“Opo, siya po ang tita ko,” mabilis na sabi ni Kate dahil baka hindi siya paniwalaan ni Peter.“Peter, ako na lang po ang kukuha ng maiinom,” sabat ni Diana, na mukhang nagbago ng plano para makabawi.“Kate, pakiayos nga ng kape na may lemon at honey,” utos ni Peter, na parang walang narinig kay Diana. Napahiya tuloy ito at naglakad palayo nang may inis sa mukha.“Opo,” sagot ni Kate, kaya siya na ang nag-asikaso ng inumin para sa presidente ng kumpanya. Pumasok na si Peter sa guest room kasama ang tita na inangkin ni Kate, at isinara pa niya agad ang pinto.Inihanda ni Kate ang kape na may lemon at pulot, pati na rin ang orange juice at tubig para sa tita.“Nandito na po,” sabi niya nang buksan ulit ang pinto, at parang bumalik sa normal ang lahat sa loob ng kwarto. Pasimpleng sumulyap si Kate kay Peter, iniisip kung bakit siya nagpapakaabala sa isang taong hindi naman talaga niya kamag-anak.Inilapag niya ang orange juice at tubig sa harap ng matanda

Hindi naisip ni Kate na ang babaeng ito ay ang ina ng lalaking minahal niya noon… ang magagandang mata niya ay nakatitig sa ginang na yakap-yakap ang anak niya at ayaw pakawalan. Kitang-kita niya ang pananabik at pangungulila na nararapat sa isang lola para sa kanyang apo.“Ate Kate,” wika ni Jacey na nag-aalala sa nararamdaman ng ate niya, lalo na ngayong kitang-kita na nagpipigil ng luha ang ate niya.“Kate, pahiram lang ako kay Katie kahit sandali, tapos aalis na ako,” mahinahong sabi ni Madame Hillary, alam niyang mali ang mga nagawa niya noon, at kahit pa paalisin siya mula sa bahay na ito, tatanggapin niya iyon.“Ate, pagod ka na, maligo ka muna,” sabi ni Jacey sa ate niya… lahat ay nagkatinginan. Kahit sinabi niyang maliligo siya, alam naman ng lahat na binibigyan lang niya ng pagkakataon ang lola na makasama ang apo nito.Dahan-dahang bumuhos ang tubig mula sa shower at dumampi sa katawan niyang nanginginig, kasabay ng mga luhang hindi niya mapigil. Kung haharangin niya ang pag

“Kumusta ka na?”“Kaya ko pa,” sagot ni Peter matapos kumain. Pero bigla niyang sinabi na sumasakit ang tiyan niya. Akala ni Kate noong una ay nagbibiro lang ito para makitulog doon, kaya binigyan niya ng unan para makahiga sa sala ng bahay.“Ohhh…” pilit na tiniis ng lalaki, pero ramdam niyang parang may lalabas na, kaya napilitan siyang tumakbo agad sa banyo.Unang beses, tapos pangalawa, at pangatlo na agad na sunod-sunod.“Magpatingin ka na sa doktor,” sabi ni Kate nang lumabas siya ng banyo, pero tinanggihan niya.“Kaya ko pa,” dahan-dahang sabi ni Peter habang naglalakad papunta sa mahabang sofa. Pero bago pa man tuluyang makaupo, biglang sumakit na naman ang tiyan niya.“Ahhh!” napilitan siyang bumalik sa banyo nang mabilis.“Boss,” tawag ni Kate sa pintuan ng kwarto ni Lorien, mukhang hindi na niya alam ang gagawin.“Bakit?” binuksan ni Lorien ang pinto, habang natutulog na si Jacey, at tahimik din ang isa pang kwarto.“Pakisama po siya sa ospital.”“Sino?”“Si… si Peter po.”“