All Chapters of The CEO's Wallflower: His Wife in Name Only: Chapter 61 - Chapter 70

Iniisip ni Kate na baka wala namang masamang balak si Rica, dahil humingi na rin naman ito ng tawad. Kaya pumayag siyang inumin ang alak na ibinigay."Matagal na ba siyang nawala?" narinig ni Peter na tinatanong ng sekretarya ni Mr. Perez tungkol sa boss, kaya nilapitan niya ito at nagtanong din kung matagal na ba itong nawala, dahil nakalimutan niyang bantayan."Halos kalahating oras na po siyang wala. Sabi niya pupunta lang sa banyo, pero pina-check ko na rin sa isang lalaki, wala naman daw.""Sige, ako na ang bahala rito. Kayo, ituloy niyo lang ang kasiyahan," sabi niya, ayaw niyang masira ang saya ng okasyon kaya pinayagan niya silang mag-enjoy pa.Nang makita na wala masyadong tao sa paligid, sumulyap si Diana kay Rica para magbigay ng senyas na sila lang ang nakakaintindi."Ang sikip sa loob, gusto mo bang lumabas muna para makapagkuwentuhan?" yaya ni Rica kay Kate."Okay lang ako dito, hindi magandang lumabas.""Okay lang, ako na lang mag-isa," sabi ni Rica sabay tayo at lumabas

Kinailangan ni Kate na manatiling nagtatrabaho hanggang gabi dahil bukas ay may meeting sila sa bagong kliyente. Kailangan niyang ihanda ang maraming dokumento. Pero hindi naman siya nag-iisa sa opisina dahil nandoon din ang presidente.Maya-maya, may isang babaeng palaging nag-aasta na parang pag-aari niya si Peter na dumaan sa harap ng mesa ni Kate.“Uwi na tayo, Peter,” ani Diana na basta na lang binuksan ang pinto at niyaya siyang umalis, para bang napag-usapan na nila iyon.“Mauna ka na sa baba,” sabi ng lalaki habang nakatingin sa labas, pero hindi niya tinitingnan ang babae na nagyayang umuwi.“Ayoko, hihintayin kita.” Pilit ni Diana.“Sabi ko mauna ka na.”“Sige na nga, pero bilisan mo ha,” tugon ni Diana. Pero bago siya tuluyang lumabas, yumakap pa ito at humalik sa pisngi ni Peter. Hindi rin naman tumanggi si Peter at hinayaan lang ang halik niya.Kahit hindi nakatingin, narinig ni Kate ang lahat. Alam niyang may ginagawa ang dalawa na hindi dapat ginagawa sa opisina.Nang ma

Ang sinabi ni Michelle ay naging dahilan para mapatingin ang lahat kay Baby Katie, pati na rin ang tiyahin ng bata na si Jacey, dahil hindi pa niya kailanman nakita ang ama ng kanyang pamangkin.Noong panahong iyon, abala siya sa pag-aaral dahil malapit na siyang magtapos, at hindi rin naman kailanman ipinakilala ng kanyang kapatid na babae ang lalaki na karelasyon nito sa kanilang bahay.“Pero siguro hindi naman, di ba? Kasi noon bumalik ka na sa ibang bansa, tama ba?” dagdag na sabi ni Michelle para hindi masira ang pangalan ng dalawang panig.Naroon din ang taong tunay na nakakaalam kung ano talaga ang nangyari sa dalawang ito, pero wala siyang masabi dahil kakalutas pa lang sa dating kaso. Sa totoo lang, mas nauna pa ngang mangyari ang kasong ito bago ang kasong katatapos lang, kaya gusto niyang ayusin ang lahat nang maayos at hayaan na magkaharap ang dalawang tao mismo. Hindi lang niya inasahan na kahit nagkaharap na sila, ayaw pa rin nilang mag-usap o magkaayos.“Nakahain na po,”

Mabilis na sumakay si Kate sa sariling sasakyan at sinundan ang kotse ni Peter, para hanapan ng pagkakataong maunahan ito.Gusto sana niyang tawagan ang kapatid, pero paano niya sasabihin na itago muna ang pamangkin?Habang patuloy siyang sumusunod, hindi siya makasingit o makalusot dahil tuloy-tuloy at pantay ang takbo ni Peter.“Hala, hindi ka man lang ba bibili ng kung ano?” Pagkasabi niya niyon, bigla namang lumiko ang sasakyan sa tapat ng convenience store malapit sa gate ng bahay.‘Narinig kaya niya ako? Parang hindi naman siguro.’ Kaya dali-daling nag-overtake si Kate at nauna nang pumasok.Paano ngayon… kung ipaparada ko ang kotse sa harap o sa parking, siguradong makikita niya. Kaya pinaikot niya ang sasakyan papunta sa likod ng bahay at doon niya ito itinago.Mabilis siyang pumasok sa loob, at dumiretso sa kwarto ng kapatid. Pareho na silang nakalipat sa baba, dahil ayaw ni Lorien na umakyat-baba nang madalas si Jacey. Sumama na rin si Kate na tumira sa kuwartong katabi nito

“Umalis na tayo, Kate,” kahit na nakaluhod pa rin sa harap nila ang lalaki, wala nang kahit katiting na awa si Kate para sa kanya.“Saan ka pupunta?” halos sabay na naitanong ni Peter at Lorien.“Iaalis ko ang ate ko rito. Pasensya na kung nagdulot kami ng gulo sa buhay ninyong lahat.” Sa narinig na iyon, alam na niya kung gaano sila kinasusuklaman ng pamilyang ito, at hindi rin kumontra si Kate sa desisyon ng kapatid niya.“Hindi kita papayagang umalis,” mabilis na hinawakan ni Lorien ang braso ng asawa niya.“Pwede bang kalmahin mo muna ang sarili mo?” si Madame Hazel ang sumabat, dahil nang mapagtanto niyang mali ang ginawa niya, huli na… o baka huli na talaga.“Hayaan mo na kaming umalis, ako at ang ate ko. Kapag hindi ka para sa isang tao, kahit pilitin mo, hindi ka pa rin magiging kanya. Walang araw na matamis ang alat, kagaya rin ng walang araw na magiging maalat ang asukal.”“Kate,” sabay hawak ni Michelle sa kamay ng hipag niya, “patawad sa lahat ng nangyari. Hinihiling ko, hu