Sucked Me, Mafia Dark의 모든 챕터: 챕터 61 - 챕터 70

Pakiramdam ko’y sinuntok ako sa sikmura sa narinig ko. Alam kong ginamit ako ni Mr. Dark para makalapit kay Cheska, pero hindi ko pa rin kayang tanggapin na posibleng may mas masahol pa siyang balak. Ang sakit isipin na ang mga yakap, halik, at kahit ang mga titig niyang punong-puno ng emosyon ay maaaring kasinungalingan lang.Nakita kong lumalim ang kunot sa noo ni Tito Jai. "Kung totoo ngang ginagamit ka lang ni Yhlorie, hindi natin pwedeng hayaang magtagumpay siya," madiin niyang sabi. "Kailangan nating gumawa ng plano. At higit sa lahat, kailangan nating hanapin ang tunay na taong responsable sa pagkamatay ng ama niya.""At paano natin gagawin ‘yon, Daddy?!" sagot ni Cheska, naniningkit ang mga mata. "Habang wala pang ebidensya, ako at si Quice ang target niya! Wala siyang ibang pagkakatiwalaan kundi ang sarili niya!"Hindi ako nakapagsalita. Totoo ang sinabi ni Cheska. Sa ngayon, ako lang ang pinakamalapit kay Mr. Dark. Ako lang ang puwedeng magtanim

Lalong tumigas ang mukha ni Villaflor. Kita kong nagpipigil siya, pero hindi niya alam kung paano makakasagot nang hindi siya lalong mapapahiya. "I am simply stating facts," dagdag pa ni Sir Dark. "If you think that’s humiliating, then maybe you should start taking responsibility for your own performance instead of blaming others." Nagsimulang magbulungan ang ibang estudyante. May mga napangisi, may mga nag-aabang ng sagot ni Villaflor, habang ako naman ay nanatiling tahimik sa gilid. Nagpanting ang tenga ni Villaflor. Kita kong nanginginig ang mga kamay niya sa gilid ng kanyang upuan. "So ano, ikaw na ang magaling? Ikaw na ang tama lagi?" madiin niyang tanong. "Bakit, Sir? Dahil ba gusto mo si Smith?!" Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. Biglang natahimik ang buong klase. Tumingin ako kay Sir Dark, pero hindi ko mabasa ang ekspresyon niya. Alam kong hindi niya inaasahan ang biglaang pagsabog n

"Kung iniisip mong hawak mo pa rin ako dahil diyan sa video, nagkakamali ka. Mas mabuti pang makita ng buong mundo ‘yon kaysa manatili sa tabi mo na punong-puno ng kasinungalingan!" Napahawak ako sa dibdib ko, pilit na tinatago ang sakit na hindi ko kayang ilabas sa salita.Nanahimik siya. Parang may gusto siyang sabihin, pero hindi niya magawa.Lumapit ako sa kanya, mas malapit kaysa kanina. "Mahal kita," mahina kong sabi, at sa pagkakataong ‘yon, nakita ko ang takot sa mga mata niya. "Pero mas mahal ko ang sarili ko."Parang biglang tumigil ang mundo ko. Hindi ko alam kung paano ko matutunaw ang mga salitang narinig ko mula sa kanya.Hindi ko siya agad matignan. Ramdam kong nanginginig ang buong katawan ko, hindi dahil sa takot, kundi dahil sa sakit."Ano?" Mahina kong tanong, halos pabulong, pero sigurado akong narinig niya.Napangisi siya—isang mapanuksong ngiti na parang dinudurog ako. "Hindi ako kailanman na-in love sa mas

Hindi ko alam kung anong isasagot ko. Gusto kong sabihin sa kanya na susundin ko siya, na lalayuan ko si Mr. Dark, na hahayaan ko na lang ang lahat. Pero kaya ko ba talaga? Kaya ko bang basta na lang isantabi ang nararamdaman ko, kahit alam kong mali na?Pumikit ako sandali, humugot ng malalim na hininga bago bumukas muli ang mga mata ko at tumingin sa kanya."Susubukan ko, Cheska," mahina kong sagot. Hindi ko maipangako, pero susubukan ko.At sana, sapat na iyon—for now.Hindi ko na siya pinansin habang nasa klase. Kahit pa ilang beses niyang sinubukang kunin ang atensyon ko, nanatili akong walang kibo."Ms. Smith, can you answer this?" tanong niya habang nakatingin sa akin, hawak ang marker at nakaturo sa equation na isinulat niya sa pisara.Lahat ng kaklase ko ay napatingin sa akin, hinihintay ang isasagot ko. Dati-rati, tuwing tinatawag niya ako, may halong kaba at kilig ang nararamdaman ko. Pero ngayon, wala na akong ibang g

“Wala akong ginagawang masama kay Cheska!” sigaw niya habang hinahabol ang hininga, may dugo na sa labi niya.“Hindi ba't ikaw ang pumigil sa plano ko?! Ikaw ang dahilan kung bakit hindi ko siya maituloy!” sigaw ko pabalik, may apoy sa boses ko. “Ngayon lalabas kang inosente?”“Hindi ako ‘yan! Hindi ako ang nasa larawan! Niloloko ka lang ng mga mata mo—” sagot niya, pero hindi ko na siya pinatapos. Isa pang suntok ang binitiwan ko.Bagsak siya sa semento, nanginginig ang kamay, pero hindi pa rin siya sumusuko. “Hindi ako traydor. Sana malaman mo ‘yan habang may oras pa.”Tumigil ako. Nakatingin sa kanya. Sa kabila ng galit, may bahagi sa akin ang nagdududa… paano kung totoo ang sinasabi niya?Sumabog ang galit ko. Hindi ko na kayang pigilan pa ang nararamdaman kong sama ng loob at pagkabigo. Ang mga salita niya parang kutsilyong tumusok sa puso ko. "Limang taon na tayong magkaibigan, tapos mas tutulungan mo siya kaysa sa akin!" ang sigaw