Chapter 131

Tahimik akong nakaupo sa tabi ni Yhlorie, hawak ang malamig niyang kamay, nang bigla siyang bumuka ng mga mata at ngumiti ng bahagya.“Ang eme mo,” sabi niya nang may pagka-biro, habang pinipisil ang kamay ko nang dahan-dahan. “Malayo naman ‘to sa bituka.”Hindi ko mapigilan ang pagtawa sa kanya, pero napansin ko ang bahagyang pagluha sa kanyang mga mata—parang naghalo ang saya at lungkot.Biglang pumasok si Quice sa kwarto, at nang makita si Yhlorie na nakangiti kahit bahagyang, napaiyak siya ng hindi mapigilan. Dahan-dahan niyang niyakap ang lalaki, hinaplos ang likod nito nang may pagkabusog at pag-iyak ng damdamin.“Bawal bang maging eme?” tanong ko habang nakatitig sa kanila, medyo nanginginig ang boses ko.Si Yhlorie ay ngumiti, tumingin sa akin ng may init ng pasensya at pagmamahal. “Hindi, hindi bawal. Minsan, ang pagiging eme ay tanda lang ng tapang na ipakita ang totoong nararamdaman.”Napuno ako ng emosyon, parang ang

Last Updated : 2025-08-23

Chapter 130

"Si Cheska?" tanong niya habang inaayos ang jacket niya."Ewan, baka nasa labas? Hindi ko nakita sa lobby kanina eh," sagot ko habang binubulsa ang phone.At paglabas naming tatlo, sabay kaming napatigil. Doon, sa tabi ng isang itim na kotse, nakasandal si Cheska—at sa harap niya, walang iba kundi si Red, yakap-yakap siya habang magkahinang ang labi nila sa isang halik na hindi basta-basta. Hindi simpleng smack—halik 'yung may kilig, damdamin, at 'di alintana ang paligid. Halos mapasigaw ako sa gulat."WOIII!!! GRABE NAMAN! NASA PUBLIC PLACE KAYO!!!" sigaw kong may halong pang-aasar habang tinakpan ko pa ang mata ko ng isang kamay, kunwari'y maselan.Tumawa nang malakas si Jayten, halos mahulog pa sa tuwa. Si Criscel, natatawa rin at umiiling.Bigla namang bumitaw si Cheska at Red, medyo namumula pa si Cheska habang ayos-ayos ng buhok. Tapos, bigla siyang tumingin sa akin at ngumisi ng malupit."Nasa hospital lang si Yhlorie kaya

Last Updated : 2025-08-23

Chapter 132

Pagdating namin, ramdam agad ang kasiyahan. Nagsimula kami sa paglakad sa mga makukulay na kalsada ng parke, hawak-kamay namin ni Dark habang tinitingnan ang paligid—mga malalaking ferris wheel, mga nakakatuwang stalls, at ang mga naglalakad na masayang tao. “Alam mo, ang tagal ko nang hindi ganito kalaya,” bungad ni Dark habang ngumiti sa akin.“Tama ka,” sagot ko, pinisil ko ang kanyang kamay nang mahigpit. “Kailangan talaga nating maglaan ng ganitong oras para sa sarili natin, para sa mga mahal natin.”Habang naglalakad, napansin kong nakatingin si Jayten kay Criscel na abala sa pagkuha ng litrato. “Jayten, mukhang na-love mo talaga ‘yan ha,” biro ni Red, sabay tawa.Napailing si Jayten, pero hindi maikubli ang ngiti sa kanyang mukha. “Siyempre naman. Siya lang ang dahilan para bumalik ang saya sa buhay ko,” sagot niya, sabay yakap kay Criscel.Sumunod naman si Cheska at Red na magkasabay din naglalakad. “Ang saya lang talaga dito,” sabi ni Che

Last Updated : 2025-08-24

Chapter 133

Ang araw ay tila nakisama—maaliwalas, may banayad na hangin, at ang liwanag ng araw ay tumatama sa makukulay na bulaklak na nakahilera sa labas ng San Ysidro Cathedral, isang simbahan na parang hinango sa isang panaginip.Ang simbahan ay matatagpuan sa isang tahimik at luntiang bayan sa may paanan ng burol. Mapapansin agad ang mala-kastilyong arkitektura nito—may matataas na arko, mga stained glass na naglalarawan ng mga banal na kwento, at isang bell tower na tila tanod ng langit. Sa loob, humahaplos sa damdamin ang malamig na hangin na may halimuyak ng mga puting rosas, habang ang organong tumutugtog ay tila humihinga ng kapayapaan.Lahat ay nakasuot ng puti at pastel—mula sa mga abay hanggang sa mga bisita. Si Cheska ang maid of honor habang si Jayten ang best man, at hindi maitago ang mga ngiti nila habang inaayos ang lahat para sa seremonyang mag-uumpisa na. Si Dark, o Yhlorie, ay nasa isang silid sa gilid ng simbahan. Nakaupo siya sa harap ng salamin, suot an

Last Updated : 2025-08-24

Chapter 134

Sa garden reception, habang humahampas ang hangin sa malamlam na mga ilaw, sumayaw si Quice at Yhlorie sa ilalim ng gabi. Hindi ito engrandeng sayaw. Simpleng pagyakap lang, mata sa mata, tahimik ang musika—pero damang-dama ng lahat, ito ang pinakatotoong sayaw ng pag-ibig.At sa puntong ‘yon, alam ng lahat:Hindi ito basta kwento ng mafia, away, o aksyon—ito ay kwento ng dalawang pusong, sa kabila ng dilim, ay piniling magmahal.Siyempre! Heto ang detailed at masayang pictorial scene matapos ang kasal nina Quice at Yhlorie (Dark) sa simbahan:Matapos ang emosyonal at makapangyarihang seremonya ng kasal, hindi pa man tuluyang nauubos ang luha sa mga mata ng mga bisita, ay agad nang sinimulan ang pictorial sa loob at labas ng simbahan—mga larawang magiging testamento ng isang pag-ibig na pinanday ng pagsubok, ng kabiguan, at sa huli, ng pananampalataya sa isa’t isa.Ang araw ay tila lalong luminaw, at ang sinag ng araw ay tumatama sa stained gl

Last Updated : 2025-08-25

Epilogue

Sa loob ng isang abandonadong gusali na ngayo’y naging opisyal na headquarters ng dati naming grupo, tahimik ang lahat habang nakatayo sa gitna si Yhlorie “Dark” Salves, nakasuot ng simpleng itim na polo at pantalon, malayo sa dati niyang presensyang malamig at nakakatakot. Kasama ko si Cheska, parehong tahimik at nakikinig, habang unti-unting nagsimula ang kanyang huling pahayag bilang pinuno ng isang mundong matagal niyang ginamit upang takasan ang sakit.Tahimik muna si Yhlorie habang pinagmamasdan ang bawat isa sa kanyang mga tauhan—mga taong ilang taon na niyang kasama sa dilim, dugo, at tahimik na pakikibaka. Hanggang sa nagsalita siya, mababa ang tinig ngunit ramdam ang bigat.> “Nagsimula ako bilang isang sakim… walang awang lider. Isang taong hindi natutong magtiwala, walang ibang alam kundi pumatay at sumunod sa sarili niyang batas.”Nagkatinginan ang ilan, lalo na ang mga pinakamatagal na miyembro. Ako naman, nakatayo sa tabi ni Cheska