All Chapters of Sucked Me, Mafia Dark: Chapter 41 - Chapter 50

"Do as you say," sagot ko nang walang pag-aaksaya ng oras. "Pero siguraduhin mong tatamaan mo ako sa unang tira, dahil kapag ako ang nakabawi, hindi na kita bibigyan ng pagkakataong huminga."Hindi agad nakasagot ang kausap ko, marahil nagulat sa sagot ko."You talk too much," dagdag ko. "Kung may balak kayong patayin ako, bakit ka pa tumawag? Ah, let me guess—pananakot? O gusto mo lang marinig ang boses ko bago kita ipaligpit?""You're arrogant, Dark.""No. I'm just stating facts. Kung matagal ka nang nasa larong ‘to, alam mong hindi nakakatakot ang mga taong puro dakdak. Alam mo kung sino ang talagang delikado? ‘Yung tahimik. ‘Yung hindi na nag-aaksaya ng oras sa mga walang kwentang babala.""You're dead. Just wait—""Tigil mo na ‘yan. Kung talagang kaya mo, ginawa mo na. Hindi ‘yung tatawag ka pa at sasayangin ang oras natin pareho."Bago pa siya makasagot, pinatay ko na ang tawag. Napabuntong-hininga ako, napailing.

"Sir, I completely agree with what Miss Monticello said, but I would like to emphasize additional key aspects that are just as crucial in the field of nursing," panimula niya habang nakatingin diretso kay Mr. Dark."Aside from patient-centered care and ethical responsibility, one of the most important rules in nursing is critical thinking and clinical judgment. Nurses are not just assistants to doctors—we are frontline healthcare providers. We need to be able to assess a patient’s condition, recognize early warning signs of complications, and make quick, evidence-based decisions that could potentially save lives."May ilan sa mga kaklase namin ang nagbulungan, halatang bilib sa confidence ni Villaflor. Samantala, si Mr. Dark ay nakikinig nang mabuti, hindi agad nagbigay ng reaksyon."Another crucial rule is effective communication. Nurses serve as the bridge between patients, doctors, and other healthcare professionals. A simple miscommunication in medicat

Tahimik akong bumuntong-hininga at saka tinapik ang kamay ni Cheska. "Thanks."Ngumiti lang siya. "Kumain ka na lang diyan. Hindi natin sila kailangang patulan."Sinulyapan ko ang babae na kumontra kay Villaflor kanina. Hindi ko pa rin alam ang pangalan niya, pero nang lingunin niya ako, saglit siyang ngumiti na para bang sinasabing ‘wala yun’ bago siya nagpatuloy sa pagkain.At kahit may mga nakatitig pa rin sa amin, pakiramdam ko, gumaan na nang kaunti ang loob ko.Napangiti ako, pero hindi ito yung tipong masaya—ito yung mapait, punong-puno ng hinanakit na matagal ko nang kinikimkim. Dahan-dahan akong tumayo, dahilan para unti-unting manahimik ang mga nakapaligid. Lahat sila nakatingin sa akin, lalo na ‘yung mga nagkakalat ng tsismis."Ako naman?" Seryoso kong tanong, hindi na tinatago ang sarkasmo sa tono ko. "Pinagalitan ako ni Daddy dahil nag-aalala siya sa akin? Tama? Kasi he cared for me?"Napatingin ako sa paligid, hinah

"That’s a big accusation, Mr. Santos," matigas na sagot ng ama ni Villaflor."I’m only stating what I observed," sagot ni Daddy. "I’m well aware of how my daughter behaves. If she stood up for herself today, then something must have pushed her to do so. Hindi siya basta-basta pumapatol kung walang dahilan.""Your daughter is not as innocent as you think," mariing sagot ni Mr. Villaflor."And neither is yours," sagot ni Daddy, hindi nagpapatalo.Nagkatinginan kaming lahat sa loob ng opisina. Kahit si Villaflor ay mukhang hindi makapaniwala na may lumalaban para sa akin."I’ve been funding this school for years, Mr. Santos. I can easily make your daughter’s life here a living hell," pananakot ni Mr. Villaflor.Pero hindi natinag si Daddy. Bagkus, tumawa siya nang bahagya, pero walang halong saya. "And I can easily pull out my investments here as well. Let's see how the school survives if I do that."Natahimik ang lahat. Al

Tumikhim si Mr. Dark at marahang sumulyap kay Cheska bago muling ibinalik ang tingin sa akin. "Let's go." Hindi ko alam kung tama ba ang ginagawa ko, pero hinayaan ko siyang pangunahan ako, ang mga hakbang namin palayo kay Cheska na nanatiling nakatayo, hindi maipinta ang mukha sa pag-aalala. May kung anong kaba ang bumalot sa dibdib ko habang naglalakad papunta sa kung saan man niya ako dadalhin. Pero isang bagay ang sigurado—hindi ko na mababawi ang desisyon kong sumama sa kanya. Pagdating namin sa isang sulok sa likod ng paaralan, kung saan halos walang dumadaan, hindi ko na namalayan kung paano ako napasandal sa pader. Ang isang kamay ni Mr. Dark ay nasa bewang ko, ang isa naman ay nakapatong sa dingding, parang sinasakop niya ang buong paligid ko. "Alam mo bang hindi kita matitiis?" mahina niyang bulong, at bago pa ako makasagot, naramdaman ko na ang mainit niyang labi sa akin. Hindi ko alam kung bakit h