Semua Bab วิศวะมาเฟียเพื่อน(ไม่)รัก: Bab 21 - Bab 30

หลังจากที่เธอฟื้นขึ้นมา จากการที่เรียวตะเอาแต่รังแกเธอเธอก็รีบต่อสายหาแม่ของเธอทันที เพราะเธอไม่อยากอยู่กับเรียวตะเต็มทนแล้ว เขามันเอาแต่ใจและเผด็จการ และคอยสั่งนู้นสั่งนี้จนเธอนั้นไม่ได้เป็นตัวของตัวเอง[ฮัลโหล ลูกรัก ว่ายังไงจ้ะ แม่กำลังเตรียมงานหมั้นให้ลูกอยู่เลย][คะ…คุณแม่คะ คือว่า…][อะไรจ้ะลูก??][คือพลอยไม่อยากหมั้นกับเรียวตะค่ะ][ทำไมล่ะลูก เรียวตะเขารักหนูมากนะ][คือพลอยใสไม่ได้ชอบเรียวตะค่ะ][หนูพลอย วันนี้กลับมาบ้านหาแม่ได้ไหม แม่มีเรื่องจะคุยกับลูก][ได้ค่ะ อีกหนึ่งชั่วโมงเจอกันนะคะ]หลังจากหญิงสาววางสายไป เธอก็ขออนุญาตเรียวตะที่นั่งทำงานอยู่ห้องทำงานทันที และบอกเหตุผลว่าแม่ต้องการพบตัวเรียวตะที่ได้ยินดังนั้นก็คิ้วขมวด และเตรียมตัวจะไปด้วย แต่เธอยืนยันว่าจะไปคนเดียว เขาจริงให้เซย์จิขับรถไปส่งเธอที่บ้าน“แม่คะ พลอยคิดถึง แม่จังเลยค่ะ”หญิงสาวที่เดินทางมาถึงบ้านของตัวเองก็เดินเข้าไปสวมกอดผู้เป็นแม่ทันที“แม่ก็คิดถึงลูกจ้ะ”“ฮึก ฮือ หนูไม่อยากใช้ชีวิตอยู่กับเรียวตะค่ะ แม่ช่วยพูดกับพ่อและคุณอา ให้ยกเลิกงานหมั้นนี้ได้ไหมคะ”หญิงสาวที่อัดอั้นตันใจมานานก็ร้องไห้ออกมา เพราะตอนน

เรียวตะยืนมองดูเธอตาค้างไปนานหลายวินาที จนเธอที่ไม่เต็มใจหมั้นกับเขาอยู่นั้น ก็เกิดอาการเขินขึ้นมาทันที นานมากแล้วที่เธอไม่เคยเห็นรอยยิ้มจากเขา และพอเธอมองไปยังเขาก็พบว่าวันนี้เขาก็ดูดีเป็นอย่างมากเลยล่ะ ชุดสูทราคาแพงสีดำและพอดีกับตัวเขา มันดูเหมาะกับเขาเป็นอย่างมาก เขาหล่อไร้ที่ติเลยล่ะ“คุณพลอยใสคะ คุณพลอยใส” พนักงานบริการกระซิบเรียกเธอเบาๆ“คะ มีอะไรหรือเปล่าคะ”“คุณเรียวตะ ดูหล่อมากเลยใช่ไหมคะ”“ปะ เปล่าค่ะ ก็งั้นๆ“แต่เมื่อสักครู่ เราเรียกคุณพลอยใสไปตั้งหลายครั้งนะคะ คุณพลอยใสไม่รู้สึกตัวเลย” พนักงานกระซิบเบาๆ และยิ้มให้เธอ เมื่อเธอได้ยินดังนั้นก็มองต่ำลง ดูที่มือของตัวเองที่กำลังถือช่อพดอกไม้อยู่“นี่เธอกำลังเขินให้นายนั่นอย่างนั้นเหรอ” เธอถามตัวเองเบาๆก่อนที่จะหลุดจากภวังค์อีกครั้งเมื่อเธอและเขาจะต้องถ่ายรูปร่วมกัน“คุณเรียวตะ เอามือโอบเอวคุณพลอยใสหน่อยครับ” พนักงานหนุ่มบอกเรียวตะได้ยินดังนั้นก็ดึงหญิงสาวเข้ามากอดชิดกับตัวเองทันที“ดีมากครับ ทั้งสองท่านรบกวนยิ้มด้วยนะครับ เรากำลังจะถ่ายแล้วครับ” ทั้งสองคนได้ยินดังนั้นก็มองกล้องและยิ้มออกมาทันที“ดีมากเลยครับ ท่าต่อไปรบกวนคุณ

แคว่กกกกก!!!!“อื้อออ นายทำบ้าอะไรของนาย”พลอยใสถามออกไปในขณะที่เขาทั้งสองจะเป็นของกันและกัน แต่ทว่าจู่ๆ เรียวตะก็ใช้มือแกร่งของเขากระชากชุดนอนอันบ้างหวิวของเธอจนขาดหวิ่น“ขอโทษนะ ทนไม่ไหวแล้ว เธอใส่ชุดนี้แล้วเซ็กซี่เป็นบ้า ขอเอาเลยละกัน”พูดจบเรียวที่ก็จัดการคล่อมร่างเธอไว้ที่ปลายเตียงและหลังจากนั้นก็จับยัดแก่นกายของเขาเข้าไปมิดลำในรวดเดียว“กรี๊ดดดด อ่าส์ ตาบ้า ใส่มาได้ไงรวดเดียว” เธอบ่นชายหนุ่มที่ใส่แก่นกายเข้ามารวดเดียวไม่ให้เธอนั้นไม่ทันได้ตั้งตัว จนร่องของเธอรู้สึกเหมือนจะฉีกออกมาเพิ่มอีก“ซี๊ด แม่งร่องเธอโครตรัดอ่ะ ไอ้เชี้ยเอ้ย แม่งโครตแน่น เสียวมาก” เขาขบกรามแน่นและสบถคำหยาบออกมา“นาย ข้างล่างของฉันมันตึงมาก” หญิงสาวพูดออกมา และพยายามดันหน้าท้องแกร่งให้เขาขยับออกเมื่อชายหนุ่มได้รับสัญญาณก็ค่อยๆ ถอนแก่นกายออกอยากช้าๆ แต่ไม่นานเขาก็กลับกระแทกเข้าร่องของเธอจนสุดลำอีกครั้ง“อ๊ะ นายทำบ้าอะไรของนายอีกเนี้ยะ” หญิงสาวด่าเขาออกมา เพราะในช่วงที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัวเขากระแทกใส่เข้าไปในตัวเธอ จนเธอผวาและสะดุ้งก่อนชายหนุ่มเอาไว้แน่น“ขอโทษนะ ไม่ไหวแล้ว เรียวตะ ขอเอาพลอยแรงๆ นะ” พูดจบเขาก็ป

ณ ทะเลเกาะมันนอก...และบทสรุปสุดท้ายผมก็ต้องมาอยู่ที่นี่กับเธอ พร้อมกับเพื่อนของเธอและไรอัน ที่ผมไม่ค่อยชอบขี้หน้ามันสักเท่าไหร่ ถึงตอนนี้มันจะเป็นแฟนกันกับเกรซเพื่อนสนิทของพลอยใสก็เถอะ แต่ก่อนหน้านี้มันเคยคบกับพลอยใส ที่ขึ้นชื่อว่าผู้หญิงของผมผมไม่ชอบเอาเสียเลย เธอยืนยันและยืนกร้านจะมาเที่ยวกับเพื่อนของเธอให้ได้ ผมเสนอเที่ยวรอบโลกเธอก็ไม่เอา ไม่ยอมท่าเดียว และผมก็ได้นอนแยกห้องกับเธอถึงสามคืน เพราะเธอไม่ยอมให้ผมเข้าใกล้เลยแม้แต่นิดเดียว จนผมต้องยอมใจอ่อนและมาที่นี่กับเธอยังไงล่ะและตอนนี้ผมกับไรอันก็จัดการเปย์สาวๆ โดยเหมาทั้งเกาะให้เป็นที่ส่วนตัว มีเพียงแค่เหล่าบอดี้การ์ดของผมและบอดี้การ์ดของฝั่งไรอัน โดยแบ่งกันคอยดูแลอย่างละครึ่งๆ โดยนำเรือยอร์ชขนาดกลางมาจอดเทียบที่เกาะแห่งนี้นั่นเองเกาะที่นี่ถึงแม้จะไพรเวท มีความเป็นส่วนตัวและเงียบสงบมากๆ ก็ตาม แต่ผมก็ไม่ค่อยชอบคนแปลกหน้ามาคอยพลุกพล่านสักเท่าไหร่ เพราะคำว่ามาทะเล นั่นหมายความว่า พลอยใสของผมก็ต้องใส่เสื้อผ้าชิ้นเล็กชิ้นน้อยอยู่แล้วยิ่งสวยๆ น่ารัก แถมยังซื่อบื้อขนาดนั้น ผมไม่อยากให้ใครมองเธอเลยผมคงจะชอบเธอมากเกินไป ‘ทำไมช่วงนี้รู้

พลอยใสห้ามปรามเรียวตะ แต่ทว่าเหมือนว่ามันจะไม่ทันเสียแล้ว เพราะตอนนี้เขาดูดกลืนกินหน้าอกของเธออย่างตละและมูมมาม“อ๊ะ เรียวตะ บอกว่าอย่ากัดไง อ๊า” หญิงสาวที่มัวแต่ห้ามปรามชายหนุ่มและร้องครางออกมาด้วยความเจ็บปนเสียว ก็ก็นิ่วหน้าออกมา เพราะจู่ๆ เรียวตะก็ยกขาของเธอขึ้นหนึ่งของขนาบเอวของเขาไว้ทำให้หญิงสาวไม่สามารถยืนทรงตัวได้จึงใช้มือทั้งสองข้างโอบกอดต้นคอของเขาไว้แน่น และจากนั้นไม่นานชายหนุ่มก็จัดการนำแก่นกายที่แข็งตัวยัดเข้าไปในกลีบกุหลาบของหญิงสาวทันที ทำเธอนั้นครางออกมาจนเสียงหลง เพราะความคับตึงบริเวณร่องรักของเธอ“อื้ออออ เรียวตะ มัน จุก มันเจ็บด้วย อ๊ะ” หญิงสาวร้องออกมา“ทนแปปเดียวนะครับ เดี๋ยวมันจะดีขึ้น” เรียวตะพูดปลอบใจหญิงสาว และจับใบหน้าที่เหยเกมาประกบจูบอย่างเร่าร้อน จนหญิงสาวเคลิ้มไปกับเขาท่ามกลางสายน้ำจากฝักบัวที่ชโลมรดร่างที่เปลือยเปล่าทั้งสองกอดจูบกัน โดยมีแก่นกายที่ค้างไว้ยังกลีบกุหลาบของเธอ“ดีขึ้นแล้วยัง??” เรียวตะถามหญิงสาวออกมา เธอที่กำลังเคลิ้มและสติหลุดลอยไปกับสัมผัสที่เขามอบให้ก็พยักหน้าตอบชายหนุ่มว่าตอนนี้เธอนั้นโอเคแล้ว“ช่วยพลอยหน่อยได้ไหม??” หญิงสาวพูดออกมาด้วยเ