Semua Bab วิศวะมาเฟียเพื่อน(ไม่)รัก: Bab 51 - Bab 60

“นายพูดบ้าอะไร นายจะมาทำกับฉันแบบนี้ไม่ได้นะเรียวตะ นายมีคุณมาริโกะอยู่แล้ว”“ทำไมจะไม่ได้ ก็เมียของฉันอยู่ตรงนี้”“แต่นายกำลังจะ...”“ฉันกำลังจะแต่งงาน??” เมื่อเธอได้ยินก็ทำตาเศร้าลง เพราะไม่คิดว่าเวลาที่เธอได้ยินออกจากปากเขามันจะทำให้หัวใจของเธอเจ็บได้ขนาดนี้“อืมม นายกำลังจะแต่งงาน เพราะฉะนั้นก็เลิกกยุ่งกับฉันได้แล้ว”“ใช่ ฉันกำลังจะแต่งงาน แต่ฉันไม่ได้หมายความว่าฉันจะแต่งงานกับมาริโกะ” เมื่อเธอได้ยินก็คิ้วขมวดทันที ถ้าเขาไม่ได้แต่งงานกับมาริโกะ แล้วเขาจะแต่งงานกับใคร“นายหมายความว่ายังไง??”“ก็หมายความตามที่พูดนั้นแหละ”“…”“ฉันจะแต่งงานกับเธอ”ตึกตัก ตึกตัก ตึกตักเมื่อได้ยินเสียงจากชายหนุ่ม หัวใจที่มันเหี่ยวเฉาก็รู้สึกเหมือนถูกรดน้ำให้กลับมาชุ่มช่ำและเบิกบานขึ้น“แล้วคุณมาริโกะล่ะ??”“ยัยนั้นมีแฟนแล้ว แฟนของมันก็หวงมากด้วย”“แล้วที่นายกำลังจูบกับเธอวันนั้นล่ะ”“ยัยบ้า แค่ยัยนั้นเวียนหัวแล้วหน้ามืด ฉันเลยเดินเข้าไปประคอง เพราะกำลังตั้งท้องอ่อนๆ อยู่ ร่างกายเลยน่าจะปรับตัวไม่ทัน” เมื่อเธอได้ยินดังนั้นก็รู้หน้าแตกขึ้นมาทันที“แล้วทำไมไม่ยอมอธิบายกันล่ะ”“ใครกันที่ไม่ยอมฟังเหตุผลอะไ

“ที่นี่ที่ไหนกันนะ??”หญิงสาวลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ และมองไปรอบๆ ก็พบว่าภายในห้องที่ปิดทึบมืดสนิท มีกลิ่นคลุ้งของความชื้นที่เหม็นอับไปทั่วห้อง และมีหลอดไฟแสงสีส้มแขวนอยู่ตรงด้านบนศีรษะของเธอหนึ่งดวง เธอยังรู้สึกเจ็บปวดที่บริเวณศีรษะเป็นอย่างมาก และที่เจ็บปวดมากที่สุดในตอนนี้ก็คือบริเวณช่วงท้องของเธอนั่นเอง เมื่อเธอกำลังจะขยับตัวก็พบว่าตัวของเธอนั้นนั่งพิงอยู่บนเก้าอี้ไม้ตัวเล็กและมือเชือกเส้นใหญ่ผูกมัดข้อมือของเธอเอาไว้ ทำให้เธอไม่สามารถขยับไปไหนได้เลย“ฮึก ช่วยด้วย ใครอยู่ข้างนอก ช่วยฉันด้วย” เธอตะโกนร้องออกมาด้วยความกลัว ตอนนี้เธอรู้สึกกลัวเป็นอย่างมาก มองไปทางไหนก็มืดมิด ไม่มีใครอยู่ในห้องนี้เลยแม้แต่คนเดียวเมื่อเธอตะโกนร้องขอความช่วยเหลือออกไปก็พบว่าประตูบานที่อยู่ตรงหน้าของเธอนั้นถูกเปิดออกมา พร้อมกับชายชุดดำอีกสามคนที่มีอาวุธปืนแนบเอาไว้ข้างเอวแอ๊ดดด!!“ตื่นแล้วเหรอสาวน้อย??” มีชายชุดดำคนหนึ่งมีอายุเดินเข้ามาและเดินเข้ามาจับที่ใบหน้าของเธอ แต่ทว่าเธอกลับหันหน้าหนีจากมือของเขา“พวกแกเป็นใคร จับฉันมาทำไม ปล่อยฉันไปนะ” เธอพูดออกมา“เดี๋ยวอีกไม่นานเธอก็จะรู้เองว่าพวกฉันจับตัวเธอมาทำ

Ryota Part..วันนี้ผมตื่นเช้าขึ้นมา รู้สึกใจมันหวิวๆ ยังไงไม่รู้ ผมบอกไม่ถูก และวันนี้ผมมีบินไปดูงานที่ญี่ปุ่นในตอนเย็นด้วย แต่ผมกลับไม่อยากไปไหนเลย ผมอยากอยู่กับเธอ ‘พลอยใส’ คนรักของผม และว่าที่ภรรยาของผมเต็มตัวในอนาคต ทุกวันนี้ผมกับเธอตัวติดกันแทบจะตลอดเวลา ไม่ว่าจะไปไหนมาไหนผมก็ไม่ยอมให้เธอห่างจากข้างกายของผมเลยพอรู้สึกว่าเราทั้งสองต้องห่างกันผมก็รู้สึกงอแงขึ้นมาทันที บอกให้เธอไปกับผมด้วยเธอก็ไม่ยอมไปแต่นั่นแหละครับ ผมคิดว่าคงไม่กี่วันก็จะกลับมาเลยยอมใจอ่อนปล่อยให้เธออยู่ที่ประเทศไทย แต่มีข้อแม้ว่าต้องกลับไปอยู่ที่บ้าน ห้ามอยู่คนเดียว ซึ่งเธอก็รับปากผม ทำให้ผมนั้นโล่งใจไปได้นิดหน่อยในช่วงที่ผมคุกเข่าขอเธอแต่งงานในสนามบิน ตอนนั้นผมรู้สึกมีความสุขและตื่นเต้นเป็นอย่างมาก กลัวว่าเธอจะไม่รับรักจากผม เพราะว่าผมเคยบังคับให้เธอหมั้นกับผมในช่วงก่อนหน้านี้ แต่ทว่าเหมือนผมก็ชนะใจของเธอได้ และสุดท้ายเธอก็ตอบตกลงยอมแต่งงานกับผม ผมดีใจมากๆ เลยล่ะผมคิดว่าหลังจากที่ผมกลับมาครั้งนี้จะวางแผนเรื่องการจัดงานแต่งงานเลย แล้วจะพาเธอไปตรวจครรภ์ด้วย เพราะผมรู้สึกว่าเธอต้องมีเจ้าตัวเล็กให้ผมแน่นอน ผมทั

“พลอยใส ฮึก เธอฟื้นแล้ว ฮึก ขอบคุณพระเจ้าที่ยังเข้าข้างผม” เรียวตะร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ ก่อนจะเอื้อมมือไปกดกริ่งเรียกหมอให้เข้ามาตรวจร่างกายของเธอ“พลอยใส ขอบคุณที่เธอฟื้นขึ้นมา ฉันคิดถึงเธอมากๆ เลยนะรู้ไหม” เรียวตะโผล่เข้ากอดร่างเธอที่กำลังนอนอยู่บนเตียงคนไข้พลอยใสยิ้มออกมาทั้งน้ำตา ด้วยความดีใจเช่นเดียวกัน ก่อนที่จะใช้มือเรียวบางเกลี่ยน้ำตาที่ไหลอาบแก้มของชายหนุ่ม เธอส่ายหน้าออกมาเบาๆ เพื่อบอกกับเรียวตะว่าไม่ต้องร้องไห้และไม่นานหลังจากนั้นหมอก็เข้ามาตรวจอาการของพลอยใสทันที และนำเครื่องช่วยหายใจออกจากหญิงสาวเรียวตะจึงเอาน้ำขึ้นมาให้เธอดื่มทันที“ค่อยๆ ดื่มนะ พลอยใส”“ขอบคุณนะเรียวตะ”หลังจากดื่มน้ำเสร็จเรียวตะก็วางแก้วน้ำลงข้างเตียงและหลังจากนั้นก็กุมมือเธอและบีบนวดให้เบาๆ“เรียวตะปลอดภัยดีใช่ไหม??”“ฉันสบายดี เธอล่ะ เจ็บตรงไหนไหม??”“ฮึก ฉันเจ็บจังเลย แต่นายไม่เป็นอะไรฉันก็ดีใจแล้ว ฉันนึกว่าจะไม่ได้เจอหน้าของนายอีกแล้ว” พลอยใสร้องไห้ออกมา“พลอยใส อย่าพูดแบบนั้นได้ไหม” “ฉันคิดถึงนายจัง”“ฉันก็คิดถึงเธอ ต่อไปนี้ฉันสัญญาจะดูแลเธออย่างดี และจะไม่ห่างเธอไปไหนอีกแล้ว” เรียวตะโผล่เ

ณ ประเทศมัลดีฟส์...รุ่งเช้าพลอยใสและเรียวตะก็เดินทางไปยังสนามบินและบินด้วยเครื่องบินส่วนตัวไปยังประเทศมัลดีฟส์ ซึ่งเป็นประเทศที่มีพื้นที่ประกอบด้วยหมู่เกาะปะการังจำนวนมากในมหาสมุทรอินเดีย เมื่อมาถึงสนามบินก็เดินทางมายังท่าเทียบเรือและตรงไปยังที่พักที่ตั้งอยู่ในทะเลภายในที่พักเป็นวิลล่าขนาดไหนที่มองเห็นวิวทะเลน้ำสีฟ้าสดใสและมองเห็นพระอาทิตย์ตกในยามเย็น ภายในห้องตกแต่งสไตล์โมเดิร์น ภายในห้องนอนสามารถมองเห็นวิวทะเลได้อย่างเต็มตาและภายนอกหน้าระเบียงถูกออกแบบให้เป็นสระว่ายน้ำส่วนตัว และยังมีบันไดให้เดินลงไปว่ายน้ำและดำน้ำเล่นกับปลาฉลามบนเกาะแห่งนี้“เดินทางมาหลายชั่วโมง เหนื่อยไหมคนดี” เรียวตะถามพลอยใสที่เดินเข้ามาภายในห้องและเปิดประตูออกไปสูดอากาศที่หน้าระเบียงของวิลล่า“ไม่เหนื่อยเลย พลอยชอบที่นี่มากเลยเรียวตะ ขอบคุณนะ”“พลอยใสชอบ ฉันก็ดีใจ นี่ก็บ่ายโมงแล้ว เราทานอาหารกันก่อนดีกว่าไหม??”“อืม ได้สิ”“จะทานที่นี่หรือว่าไปห้องอาหาร”“ไปห้องอาหารก็ได้ค่ะ พลอยอยากเห็นวิวหลายๆ ที่”“ได้สิ งั้นเราไปทานอาหารที่ห้องอาหารกัน”เมื่อมาถึงยังห้องอาหารทั้งสองคนก็ทานอาหารโดยจัดเซตซีฟู้ดชุดใหญ่ จนเธอ