All Chapters of มาเฟีย&เมียอุ้มบุญ: Chapter 71 - Chapter 80

“คุณทำอาหารเป็นด้วยหรือคะ”อลิชาถามด้วยความแปลกใจ มองอาหารตรงหน้าอย่างนึกทึ่ง ไม่คิดว่าเขาจะทำอาหารได้เก่ง“ผมทำไม่เป็นหรอก ที่บอกว่าตั้งใจคือ ตั้งใจสั่งมาให้คุณกิน แล้วก็ตั้งใจอุ่นอย่างดีด้วยนะ”คำตอบของเขา ทำเอาคนฟังหัวเราะขำ เธอประเมินเขาสูงเกินไป น่าจะรู้ตั้งแต่ตอนทำบัวลอยแล้วว่า เขาทำอาหารไม่เป็น“เรื่องอื่นผมเก่งทุกอย่าง แต่เรื่องทำกับข้าว ผมยกให้คุณแล้วกันนะ ผมขอเป็นแผนกรอกิน” เขาพูดติดตลกมองหญิงสาวด้วยแววตาอบอุ่น เห็นรอยยิ้มของเธอแล้ว หัวใจของเขาก็ผ่อนคลายลง ก่อนหน้าเขาโมโหบลูโน่มาก ที่กล้าจับตัวเธอไป เขายั้งอารมณ์ตัวเองไม่ได้เลยเผลอฆ่าหมอนั่นไป ชีวิตของเขาอยู่ท่ามกลางควันปืนและความตายมาตลอดชีวิต มันทำให้เขากลายเป็นคนเลือดร้อน เขามาสงบลงเมื่ออยู่ใกล้เธอ อลิชาเปรียบดังสายน้ำฉ่ำเย็น รินรดหัวใจของเขาให้ผ่อนเบาความร้อนลงไป“เมื่อกี้คุณบอกว่าหิวไม่ใช่เหรอคะ”อลิชาตักอาหารยื่นให้เขา เธอยิ้มเมื่อเห็นเขารีบอ้าปากรับ“อืม อร่อย ขออีกคำสิครับ”“ตักกินเองสิคะ โตแล้วนะไม่ใช่เด็กๆ”อลิชาไม่ยอมตามใจ ทำเอาอีกฝ่ายหน้างอขัดใจ แต่ก็ยอมตักรับประทานเอง เมื่ออาหารหมดจาน ไวน์ก็เริ่มพร่อง ริคคาโด้

“ก่อนที่คุณเอริกจะพาโรมิโอไปให้คุณฉันขอให้นมแก โรมิโอดื่มนมจากอกฉันครั้งแรกและครั้งเดียวในชีวิตของแก ฉันไม่รู้ว่าลูกไม่เคยดื่มนมของใครอีก โถ่... ลูกแม่” อลิชาน้ำตาไหลออกมาด้วยความสงสารลูกชาย โรซี่น้อยอยู่กับเธอตั้งแต่แกคลอดจนโต แกได้ดื่มน้ำนมจากอกแม่ ได้อยู่ในอ้อมกอดของเธอทุกคืนวัน แม้ไม่มีพ่อแต่โรซี่ไม่เคยขาดความอบอุ่น“หากตอนนั้น ผมใส่ใจสักนิด ผมคงอนุญาตให้คุณดูแลโรมิโอจนแกโต ผมคิดง่ายๆ ว่าแค่มีลูกชายก็พอแล้ว คุณปู่คงพอใจที่ได้ทายาทสืบทอดตระกูลรุ่นต่อไป ผมเป็นพ่อที่ไม่ได้เรื่องเลย”ริคคาโด้นึกเสียใจ เขาปล่อยให้ลูกชายเติบโตอย่างโดดเดี่ยว ไม่เคยทำหน้าที่พ่อที่ดีให้โรมิโอ แกมีไอคิวสูงกว่าเด็กทั่วไปแต่อีคิวกลับตรงกันข้าม โรมิโอขาดความปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่น ไม่ร่าเริงสดใส“เราต้องชดเชยให้ลูกๆ นะคะ โรซี่ก็ขาดพ่อ และยังต่อต้านผู้ชายที่เข้ามาหาฉัน มีคุณคนเดียวที่แกยอมรับ”“แน่นอน ผมจะปรับปรุงตัวใหม่ จะเป็นพ่อที่ดีของโรซี่น้อยและโรมิโอ และจะเป็นสามีที่ดีของคุณด้วย”ริคคาโด้บอกเสียงนุ่ม เขาพลิกตัวมาหาหญิงสาว ร่างหนาก่ายเกยร่างบอบบางของเธอไว้ โดยใช้ศอกยันพื้นไว้ไม่ให้ลงไปทับเธอ เขาจ้องดวงหน้าง

“ได้ชุดสวยๆ กันแล้ว เดี๋ยวเราไปหาของอร่อยกินกันดีไหมคะ” ไลลาเสนอ“ไปค่ะๆ”โรซี่น้อยยกมือก่อนคนแรก อลิชาหัวเราะขำลูกสาว ส่วนโรมิโอนั้นได้แต่ยิ้มมุมปากมองน้องสาวด้วยสายตารักใคร่สิ่งที่ขาดไม่ได้สำหรับการจัดงานแต่งคือการถ่ายรูปพรีเวดดิ้ง งานนี้โรซี่น้อยก็ตื่นเต้นอีกเช่นเคย เมื่อทีมงานพากันมาเตรียมสถานที่และอุปกรณ์ประกอบฉาก สำหรับให้เจ้าบ่าวเจ้าสาวได้ถ่ายรูปคู่กัน ไม่ว่าจะเป็นซุ้มประดับด้วยดอกกุหลาบสีขาวสลับกับชมพู สนามในสวนหลังคฤหาสน์เหมาะสำหรับการถ่ายรูป มีพื้นที่กว้างขวางและต้นไม้ดอกไม้งดงามอยู่หลายมุม“แม่ลิชขา ให้โรซี่ถ่ายรูปด้วยนะคะ” เด็กหญิงรบเร้าอย่างตื่นเต้น“ได้อยู่แล้วจ้า เราจะถ่ายรูปด้วยกันทุกคนเลย โรมิโอด้วยนะลูก”อลิชาบอกลูกชายที่นั่งเงียบอยู่ หญิงสาวกำลังให้ช่างแต่งหน้าทำผมให้ ริคคาโด้แต่งตัวอยู่อีกห้องหนึ่ง เขาไม่ค่อยชอบถ่ายรูปนัก แต่ถูกราฟาเอลเกลี้ยกล่อมอยากให้พี่ชายมีรูปแต่งงานสวยๆ จึงต้องจำยอมเพื่อเห็นแก่ความสุขของอลิชาและลูกๆ“วันนี้แม่ลิชสวยมากครับ” คนไม่ค่อยพูดเอ่ยชมมารดา“ขอบคุณค่ะ โรมิโอกับโรซี่น้อยก็น่ารักทั้งสองคนเลยค่ะ โรซี่ไปบอกพ่อริคกี้ให้แม่หน่อย ว่าให้ลงไปเ

หลังจากนั้นหนึ่งอาทิตย์ คู่แต่งงานหมาดๆ ก็พากันไปฮันนีมูน ปกติการฮันนีมูนต้องไปกันสองคน แต่ริคคาโด้กับอลิชาเลือกพาลูกทั้งสองไปด้วย“แม่ลิชขา ฮันนีมูนคืออะไรคะ”โรซี่น้อยเอ่ยถามมารดา ขณะนั่งอยู่บนเครื่องบินส่วนตัว ซึ่งกำลังพาครอบครัวสุขสันต์บินไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง“คือการไปท่องเที่ยวหลังแต่งงานค่ะ แบบที่พวกเรากำลังไปกันยังไงล่ะคะ” อลิชาพยายามอธิบาย“มันต้องไปกันสองคนไม่ใช่เหรอครับ”โรมิโอเอ่ยท้วง เด็กชายเคยอ่านหนังสือพบว่าการฮันนีมูนคือการไปท่องเที่ยวฉลองกันสองคนของคู่แต่งงาน“ก็ครอบครัวของเรา มีกันสี่คนก็ต้องไปด้วยกันทั้งหมดไง” ริคคาโด้เสริมให้ลูกๆ เข้าใจ“ดีจังเลยค่ะ พ่อริคกี้กับแม่ลิช ต้องฮันนีมูนกันบ่อยๆ นะคะ โรซี่กับโรมิโอจะได้ไปเที่ยวกัน” โรซี่น้อยปรบมือชอบใจ“แล้วนี่เราไปเที่ยวที่ไหนกันบ้างคะ” อลิชาถามสามี“ผมจะพาทุกคนไปที่กรุงบรัสเซลส์ประเทศเบลเยียม เราจะแวะไปเยี่ยมท่านวิลเลียม เดอร์บีเรียส ท่านเป็นเพื่อนสนิทของคุณปู่ ท่านเป็นเจ้าของอาณาจักรเพชรเดอร์บีเรีย หลังจากนั้นเราจะไปเที่ยวชมเมืองกัน”ริคคาโด้ได้นำเครื่องเพชรจากแบรนด์เลโอนิก้าของเขา ไปร่วมประมูลในงานการกุศลของเดอร์บีเรี

สิบสองปีต่อมา…สายน้ำไหลไปไม่ไหลย้อนคืน วันเวลาผ่านพันจากวันเป็นปี ทุกสิ่งย่อมมีการเปลี่ยนแปลง นายฟรองซัวร์ประมุขของตระกูลมาร์เซียอาโน่ ได้จากไป หลังจากงานฉลองวันเกิดลูกชายคนเล็กของริคคาโด้ในวัยห้าขวบริคคาโด้จึงขึ้นเป็นประมุขของตระกูลคนต่อมา โดยมีน้องชายคือราฟาเอลคอยช่วยเหลือพี่ชาย มีอลิชาและลูกทั้งสามอยู่เคียงข้างโรซี่น้อยและโรมิโอเติบโตขึ้น ได้ถูกส่งไปเรียนต่อยังโรงเรียนมัธยมเซนส์โจนา เมืองคาซาญ่า ซึ่งเป็นเมืองหลวงของคารัสซีเลีย โรงเรียนแห่งนี้เป็นโรงเรียนเก่าแก่ นักเรียนมาจากครอบครัวของผู้มีฐานะและชนชั้นสูงในสังคม แยกเรียนเป็นตึกชายและหญิง มีหอพักสำหรับนักเรียนประจำโรซี่ได้เข้าเรียนต่อที่นี่พร้อมโรมิโอ ทั้งสองเป็นนักเรียนประจำมาจากแคว้นปาสคาล ต้องพักอยู่ในหอของโรงเรียนร่วมกับเพื่อนๆ ต่างแคว้น หอพักของเด็กผู้หญิงอยู่ทางทิศใต้ของโรงเรียนส่วนหอพักของเด็กผู้ชายอยู่ทางทิศเหนือ โดยมีอาคารเรียนกั้นกลางโรซี่และโรมิโอเป็นทายาทของตระกูลมาร์เซียอาโน่ หนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ของคารัสซีเลีย จึงได้รับการดูแลอย่างดี เช่นเดียวกับทายาทของอีกสามตระกูล คือ ตระกูลเบตาโทรี่ ตระกูลไมโอเน่ และตระกูลฟาราส