Semua Bab ทุ่งรวงร้อยรัก: Bab 11 - Bab 20

เมื่อตกลงกับเพื่อนๆเรื่องช่างทำบ้านเรียบร้อย พายุก็พากรรัมภากลับบ้าน วันนี้เขาไม่ติดลมเพราะต้องกลับมาจัดข้าวของที่เพิ่งซื้อมาใหม่ มีหลายอย่างที่ต้องต่อไฟถ้ามืดค่ำจะทำไม่สะดวก อันที่จริงเรื่องพวกนี้ไม่ใช่ปัญหา แต่เพราะเขาแอบเกรงใจเธอจึงขอตัวกลับก่อน เลยถูกไอ้พวกนั้นหัวเราะเยาะหาว่ากลัวเมียอีกจนได้ กรรัมภาช่วยเขายกของลงจากรถ และเข้าครัวเมื่อได้เวลาทำอาหารเย็น หญิงสาวหุงข้าวและเอากับข้าวเก่าออกมาอุ่น ในขณะที่พายุเริ่มต่ออุปกรณ์ไฟฟ้า ไม่นานเขาก็เรียกเธอออกไปดู เมื่อต่อน้ำเข้าเครื่องซักผ้าเสร็จ หัวใจดวงน้อยสั่นไหว เมื่อคิดเข้าข้างตัวเองว่า เขาใส่ใจเธอขนาดนี้เลยเหรอ "ลองเอาผ้ามาซักสิ ถ้าไม่สะอาดจะได้เอาไปคืน"พายุพูดเมื่อขันนอตตัวสุดท้ายเสร็จ กรรัมภาหัวเราะกับคำพูดของสามี มีเครื่องซักผ้าที่ไหนบ้างซักผ้าไม่สะอาด และอีกอย่างร้านก็คงจะไม่รับคืน "หมื่นสองเลยนะเนี่ย จะใช้ดีเท่ามือหรือเปล่า"คนขี้บ่นยังบ่นไปเรื่อย สาเหตุที่เขาไม่มีเครื่องซักผ้าเพราะงก หรือกลัวมันซักไม่สะอาดกันแน่ คนต่างจังหวัดก็เป็นแบบนี้ ชอบคิดว่าเครื่องซักผ้าซักสะอาดสู้ซักมือไม่ได้ อันที่จริง

เสียงที่ดังมาจากข้างล่าง ปลุกคนที่นอนหลับมายาวนานให้ตื่นขึ้น ตากลมโตมองหมอนว่างเปล่าที่วางอยู่ข้างๆ ยิ้มกับตัวเองที่ไม่รู้ว่า คนที่นอนกอดเธอมาทั้งคืนลุกออกไปตอนไหน เขาต้องเป็นพวกย่องเบาแน่ๆ ตัวก็ใหญ่แต่ทำไมเท้าเบา เธอไม่รู้สึกตัวเลยว่าเขาลุกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ นาฬิกาฝาผนังบอกเวลาตีห้า นอนต่อก็คงไม่หลับเพราะอีกไม่นานฟ้าก็สาง หยิบเสื้อผ้ามาเปลี่ยนอาบน้ำ แล้วเดินลงมาข้างล่าง ตื่นแต่เช้าก็ดีจะได้มีเวลาเตรียมของที่จะทำกับข้าวเลี้ยงคนงาน "ผมกวนคุณอีกแล้วใช่ไหม" คำถามของชายหนุ่มทำให้เธอต้องหันไปมอง "ทำอะไรคะ" ถามเมื่อเห็นเขายกมีดขึ้นมาฟันอะไรบางอย่าง "ปอกมะพร้าว" "ออ..." รับคำก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ๆ "ตื่นตั้งแต่ตอนไหน ทำไมฉันไม่รู้สึกตัวเลย" "ตีสี่กว่าๆ ไม่มีงานก็ตื่นเวลานี้แหละมันชินแล้ว" "ออกไปนามาแล้วเหรอคะ" ถามเพราะเห็นเสื้อที่เขาใส่มีโคลนติดมาด้วย "เดินไปแหวกร่องน้ำที่แปลงหลังบ้านนี่แหละ ข้าวกำลังตั้งท้องต้องหล่อน้ำให้ท่วมโคน ไม่งั้นจะออกรวงไม่ดี" พูดไปมือก็ทำงานไป อธิบายเรื่องข้าวในนาให้เธอ

ตะวันคล้อยต่ำลงเป็นเวลาที่ช่างพากันเก็บของ เพราะเป็นเวลาเลิกงาน ต่างคนต่างก็แยกย้ายกันกลับบ้าน บางคนที่ไม่รีบก็นั่งคุยกันต่อ ปรึกษาถึงงานที่จะทำวันพรุ่งนี้เพราะอยากให้เสร็จเร็วๆ หนุ่มๆนักดื่มช่วยกันเก็บของเพราะจะได้ตั้งวงเหล้าต่อ ใบบัวช่วยกรรัมภาทำกับแกล้มในครัว ไม่นานเด็กสาวก็ยกกุ้งแช่น้ำปลาถาดใหญ่ออกมา ตามด้วยปลานิลเผาอีกหลายตัว เจ๋งอาสาเผาปลายกน้ำจิ้มกับผักเคียงตามมาทีหลัง วงเหล้าแบ่งเป็นสองวง เป็นวงช่างหนึ่งวงกับวงเพื่อนๆ ใบบัวหาข้าวให้หลานกินเพราะต้องรีบกลับไปทำการบ้าน วันนี้เป็นวันหยุดนักขัตฤกษ์เธอพารวงข้าวมาขลุกอยู่ที่นี่ทั้งวัน จึงไม่ได้แตะการบ้านสักตัว กรรัมภาเดินมานั่งข้างๆสามีเมื่อเขาเรียกเธอมานั่งด้วยกัน พายุถือโอกาสแนะนำเธอให้ทุกคนรู้จักอีกครั้ง หญิงสาวไหว้คนที่มีอายุมากกว่าและยิ้มให้ทุกคน นั่งคุยกับสามีสักพักจึงขอตัวไปนั่งกับใบบัว อาสาไปส่งเธอที่บ้าน แต่เด็กสาวปฏิเสธด้วยความเกรงใจ แทนไทจึงขอตัวกลับก่อนเพราะต้องไปส่งใบบัว พรุ่งนี้รวงข้าวต้องไปโรงเรียนเลยต้องพาลูกเข้านอนแต่วัน "ได้ครูเป็นเมียก็ดีนะผู้ใหญ่ จะได้มีคนสอนลูก" ข่าวเรื่องที่แทนไทคุยกับครูประจำชั้นร

เสียงรถมอเตอร์ไซค์ที่ขับเข้ามา พร้อมกับเสียงโวยวายของผู้หญิง ทำให้กรรัมภาต้องลุกขึ้นมาดู ใบบัวยืนท้าวเอวอยู่หน้าบ้าน โดยมีรวงข้าวนั่งอยู่หน้ารถมอเตอร์ไซค์ กรรัมภาลงมาจากบ้านเพราะอยากคุยกับใบบัว แต่เมื่อเห็นเด็กสาวกำลังอาละวาดใส่ผู้ใหญ่หนุ่ม ก็ได้แต่ยืนดูอยู่ที่บันได "ขออนุญาตนะพี่ลม" ถึงแม้จะโมโหเพียงใด แต่สาวน้อยก็ยังมีมารยาท ขออนุญาตเจ้าของบ้านก่อนจะโวยวาย พายุไม่พูดอะไรได้แต่อมยิ้ม เมื่อเห็นแทนไทหน้าเปลี่ยนสี "พี่แทนดึกป่านนี้ทำไมยังไมกลับบ้าน!" เมื่อเจ้าของบ้านไม่พูดอะไร ใบบัวก็เล่นงานแทนไททันที โมโหที่ดึกป่านนี้แล้วยังไม่กลับบ้าน พรุ่งนี้เธอกับรวงข้าวต้องไปโรงเรียน ระยะทางจากบ้านเขาไปบ้านเธอไม่ไกลก็จริง แต่ถ้าแทนไทกลับช้ากว่าจะเข้าบ้านก็ดึกดื่น พ่อกับแม่ยิ่งคอยจะว่าเธอด้วย ไหนจะช่อผกาอีกที่ตอนนี้หอบลูกใหม่กลับมาอยู่ที่บ้าน เพราะทะเลาะกับสามี คนที่บ้านเป็นห่วงเพราะเธอเป็นสาวแล้ว ระแวงว่าแทนไทจะล่วงเกินเธอ "กำลังจะกลับอยู่แล้วเนี่ย" ตอบพร้อมกับลุกขึ้น คนในวงเหล้ามองหน้ากันไปมา เมื่อเห็นผู้ใหญ่ทำท่าเหมือนกลัวน้องเมีย "ก็ถ้าฉันไม่มาตาม

"อื้อ...คุณลมขา" ร่างบางบิดส่ายเมื่อมือหนาลูบไล้ไปมาบนเนินสวาทนูนเด่น สะโพกเล็กส่ายร่อนรอรับการเติมเต็มของเขา พายุอมยิ้มดีใจที่เธอยินยอมพร้อมใจไปกับเขา "ครับ" ปากร้อนที่ครอบอยู่บนอกอวบ ขานรับเบาๆไอร้อนจากลมหายใจ สร้างความซ่านสยิวให้เธอ ขนอ่อนพากันลุกเกลียว "อย่าทรมานเพลงสิคะ" คนตัวเล็กประท้วง เมื่อนิ้วร้ายสอดแทรกเข้าไปในช่องทางรัก ขยับเข้าออกในจังหวะที่เนิบนาบ ก่อนจะเพิ่มเป็นสองนิ้ว เมื่อเห็นว่าเธอทรมาน น้ำหวานสีใสไหลลงมาอาบนิ้ว เมื่อเขาเร่งความเร็ว มือบางกำผู้ปูที่นอนไว้แน่น หายใจติดขัดเธออยากได้มากกว่านี้ อยากให้เขาเติมเต็ม "อื้อ...ให้เพลงนะคะ" เสียงหวานใสที่หอบกระเส่าร้องขอ ใบหน้าหล่อเหลาเลื่อนลงต่ำรู้ว่าเธอทรมาน แต่ก็อยากให้เธอมีความสุขที่สุด ดึงนิ้วร้ายที่คาอยู่ในร่องรักออกมา แล้วใช้มันแยกแย้มเธอออก ก่อนจะฝังหน้าเข้าหาใจกลางความเป็นหญิงสูดดมกลิ่นหอมของดอกไม้ช่องาม ส่งลิ้นร้อนเข้าไปทักทายตุ่มไตที่ไวต่อความรู้สึก ตวัดเลียเบาๆเพื่อสร้างความซ่านสยิวให้เธอ สะโพกบางที่ส่ายร่อนเกร็งค้าง เมื่อถูกเล่นงานตรงจุด ลิ้นร้ายตวัดรัวเร็วเร่งจังหวะ เมื่อคนใต้