All Chapters of ทุ่งรวงร้อยรัก: Chapter 1 - Chapter 10

ตากลมโตมองต้นคูณ ที่ออกดอกบานสะพรั่งสองฝากถนน ด้วยสายตาที่ไร้ความรู้สึก ถ้าเป็นเวลาปกติดอกไม้เหล่านี้คงสวยมาก แต่เวลานี้เธอไม่มีใจจะชื่นชมอะไรทั้งนั้น มือบางยกขึ้นปาดน้ำตาเมื่อคิดมาถึงตรงนี้ เธอเดินทางออกจากบ้านทันที หลังจากที่รู้ว่าน้องสาวกำลังจะเข้าพิธีแต่งงาน จะไม่เสียใจเลยถ้าผู้ชายที่เป็นเจ้าบ่าวไม่ใช่คนรักของเธอ เธอคบหาดูใจกับอนุชาจนถึงขั้นจะแต่งงาน อยู่ๆน้องสาวก็เข้ามาบอกว่ารักและกำลังจะมีลูกกับเขา นาทีนั้นเหมือนโลกหยุดหมุน เมื่อถูกคนที่เธอรักทั้งสองคนหักหลัง และเมื่อเรื่องแดงขึ้นคนรักบอกกับเธอว่าเขารักจิราภร มานาน และกำลังจะสารภาพกับเธอพอดี พ่อแม่แก้ปัญหาเรื่องนี้ด้วยวิธีแต่งงาน เพราะท้องของจิราภรใหญ่ขึ้นทุกวัน ในวันที่น้องแต่งงานเธอก็เก็บกระเป๋าเสื้อผ้า ขึ้นรถโดยสารออกจากบ้าน แม้จะยังไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร แต่ก็ตัดสินใจมาที่นี่ ตามข้อเสนอของผู้ชายคนหนึ่ง ที่เพิ่งจะรู้จักกันผ่านเว็บไซต์หาคู่เมื่อสามวันที่แล้ว เขาประกาศหาสาวโสดมาเป็นภรรยา และกรรัมภาก็คิดว่าเธอมีคุณสมบัตินั้น แม้จะไม่เคยรู้จักหรือเห็นหน้าค่าตากันมาก่อน แต่เธอก็ตกลงเพราะอยากออกมาจากที่นั่นให้เร็วที่สุด แบกหั

หญิงสาวมองออกไปข้างทางที่เต็มไปด้วยทุ่งนาเขียวขจี ผู้ชายคนนี้ชื่อพายุ มีอาชีพทำนาแค่นี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับข้อมูล เขาจะจดทะเบียนสมรสนั่นก็แสดงว่าเขามีความรับผิดชอบ และตั้งใจทำให้มันถูกต้อง มาถึงตอนนี้เธอก็คงปฏิเสธเขาไม่ได้ อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด เริ่มต้นชีวิตใหม่กับคนแปลกหน้ายังดีกว่าอยู่เห็นหน้าคนทรยศ รถกระบะสี่ประตูวิ่งมาตามทางด้วยความเร็วสูง ความง่วงบวกกับความเพลีย ทำให้กรรัมภาเผลอหลับไปอย่างไม่รู้ตัว พายุปรายตามองหน้าหญิงสาว สะดุดกับดวงตาที่บวมช้ำ ถ้าเดาไม่ผิดมันก็น่าจะมีส่วนทำให้เธอมาที่นี่ ระหว่างทางคงร้องไห้มาอย่างหนัก ว่าแต่เธอร้องไห้เรื่องอะไรกัน ถึงจะบอกกับตัวเองว่าไม่สนใจเรื่องอดีต แต่เธอกำลังจะเป็นภรรยาเขา สามีภรรยาคือคนที่จะร่วมทุกข์ร่วมสุข และร่วมหัวจมท้ายไปด้วยกัน เขาก็อยากรู้สักนิดว่าเพราะอะไร เธอถึงมาที่นี่ทั้งที่เพิ่งจะรู้จักกันได้แค่สามวัน กรรัมภารู้สึกตัวตื่น เมื่อรถขับเข้ามาจอดบริเวณที่มีรั้วไม้ไผ่สูงท่วมหัว รอบๆมีแต่ทุ่งนาเขียวขจี ยิ่งเป็นเวลาที่พระอาทิตย์ใกล้จะตกดิน ยิ่งเพิ่มความเหงาให้เธอ อีกไม่นานก็จะมืดสนิท เธอต้องมาใช้ชีวิตกับคนแปลกหน

ใบบัวขอตัวกลับเมื่อรวงข้าวหลับไปแล้ว ผู้ใหญ่หนุ่มขึ้นเรือนไปดูลูกเป็นพักๆ กรรัมภาขยับมานั่งใต้ถุนบ้าน ห่างจากวงเหล้าพอประมาณ หญิงสาวนั่งดูมือถือเงียบๆ มองภาพถ่ายแสนหวานของอดีตคนรักกับน้องสาว ที่ทั้งสองเอาลงเฟซบุ๊ค อยู่ๆน้ำตาก็รื้นหัวตา เจ็บจนจับขั้วหัวใจ มือบางยกขึ้นปาดน้ำตาออกจากใบหน้า เธอพยายามเข้มแข็งแล้ว แต่พอมาเห็นภาพบาดตาบาดใจก็ทนไม่ไหว แผลของเธอยังสดใหม่เหลือเกิน เวลาเท่านั้นที่จะช่วยเยียวยา การกระทำของหญิงสาว อยู่ในสายตาของทุกคนในวงเหล้า ไผ่บอกให้พายุพาเธอกลับบ้าน เมื่อเห็นหญิงสาวร้องไห้ พายุกลืนน้ำลายลงคอ เมื่อหันมาเห็นอาการของเธอ เธอมาจากต่างถิ่น มาอยู่กับคนแปลกหน้าในที่ที่เธอไม่รู้จัก ไม่แปลกถ้าเธอจะสับสน เพราะเขาก็ไม่ได้ดูแลเธอ ก่อนหน้านี้เจอกับอะไรมาบ้าง เขาเองก็ไม่เคยรับรู้ เธอหวังมายึดเขาเป็นหลักและพึ่งพา ในขณะที่เขายังเป็นแค่ไม้หลักปักขี้เลน เธอก็คงเสียใจและหวาดระแวง เพราะคิดผิดที่เอาชีวิตมาฝากไว้กับเขาพายุพากรรัมภากลับในเวลาเกือบสี่ทุ่ม กลิ่นแอลกอฮอล์จากตัวเขากระจายไปทั่วรถ รู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งตัว เมื่อเผลอสบตากับเขา ตากลมโตมองฝ่าความมืดออกไปนอกรถ ที่แ

"อื้อ..." ร่างบางบิดส่ายเมื่อส่วนหัวสอดแทรกเข้าไป เจ็บเหมือนถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ พายุหยุดชะงักเมื่อเห็นน้ำตาไหลที่ลงมาตามหางตา "อดทนนะคุณเพลง" คำรามในลำคอแล้วตัดสินใจตอกสะโพกเข้าไปทีเดียวจนสุดทาง "กรี๊ดด!" คนตัวเล็กร้องลั่น ไม่อาจฝืนความเจ็บปวดเอาไว้ได้ "ชู่ว์...เดี๋ยวมันจะดีขึ้น" ปลอบพร้อมกับจูบซับลงบนใบหน้าสวยที่ชื้นเหงื่อ เขารู้ว่าเธอเจ็บมากและอยากถอยเพื่อให้เวลาเธอ แต่เธอก็ยังดึงดันให้เขาทำแบบนี้ กรรัมภากัดปากความสาวที่เก็บไว้มาตลอดยี่สิบกว่าปี ถูกคนที่เป็นสามีทำลายลง แม้จะรู้จักกันแค่สามวัน แต่เธอก็เต็มใจมอบให้เขา สะโพกสอบเริ่มขยับเป็นจังหวะ เมื่อเธอเริ่มคุ้นชินกับเขา ลำรักรักอวบใหญ่ถูกภายในอ่อนนุ่ม ตอดรัดจนเสียวกระสัน กรามแกร่งขบเข้าหากัน ดึงแท่งร้อนออกมาจนสุดแล้วกระแทกกลับเข้าไปหนักๆ มือบางกำผ้าปูที่นอนไว้แน่น ความเจ็บปวดเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความเสียวกระสัน ตากลมโตหลบตาเมื่อถูกจ้องมอง ใบหน้าสวยแดงก่ำ อับอายกับสิ่งที่เกิดขึ้นจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน เพราะเธอเป็นคนเรียกร้องให้เขาทำ "อ่า...เจ็บมากไหมคุณเพลง" กระซิบชิด

กรรัมภารับรู้อีกอย่างว่า ที่พายุไม่ล้อมรั้วบ้านก็เพราะอยากแบ่งปันผักที่ปลูกไว้ให้เพื่อนบ้าน ตั้งแต่เช้าเธอเห็นชาวบ้านหลายคนเข้ามาเก็บผักที่เขาปลูกไว้ บางคนก็ตกใจที่เห็นเธอ บางคนก็ซอกแซกถามนี่ถามนั่นด้วยความอยากรู้ บางคนก็แค่ทักทายกันหลังจากทำอาหารเสร็จ กรรัมภาก็เดินสำรวจรอบๆบ้าน ชมเขาในใจที่แบ่งสัดส่วนที่ดินทำสวนปลูกผัก เลี้ยงปลา เลี้ยงเป็ดไก่ได้อย่างลงตัว เปิดเป็ดที่ร้องระงมในเล้าออกมาเล่นน้ำ ให้อาหารไก่เมื่อเห็นว่าสายแล้ว ขโมยไข่ไก่ในลังไปใส่ในตู้เย็น ก่อนจะเดินเรื่อยไปยังราวผ้า มองเสื้อผ้าใช้แล้วที่พายุพาดไว้บนราว แล้วมองหาเครื่องซักผ้า เห็นกะละมังใบเขื่องคว่ำอยู่ตรงจุดที่เทปูนหยาบๆข้างห้องน้ำ ก็เข้าใจได้ว่านั่นคือส่วนซักล้างของเขา ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ แล้วหอบผ้าของเขามาใส่กะละมัง บางตัวที่เปื้อนมากๆเธอก็แช่น้ำเอาไว้ก่อน เสื้อผ้าของเขามีแต่คราบดินโคลน หญิงสาวซักให้อย่างไม่นึกรังเกียจ ใบหน้าสวยเห่อร้อนเมื่อเห็นกางเกงชั้นในที่เขาถอดรวมกันเอาไว้ เธอเก็บซักให้หมดทุกชิ้น ซักผ้าด้วยมือมันเหนื่อยแบบนี้นี่เอง กางเกงที่เขาใส่เป็นกางเกงยีนส์ทั้งนั้น คงดีถ้ามีเครื่องซักผ้าสักตัว คิดเมื่อบ