Semua Bab ทุ่งรวงร้อยรัก: Bab 41 - Bab 50

ภาพที่เห็นทำให้หัวใจแกร่งเจ็บร้าว นิลรัตน์หันมามองเมื่อเห็นแทนไทเดินเข้ามาในบ้าน“รวงข้าวเป็นไงบ้างครับครู”“ร้องไห้จนเลือดกำเดาไหลเลยค่ะ มิ้มเช็ดตัวให้แล้วค่ะ”“รวงข้าวลูก” เรียกพร้อมกับนั่งลงตรงหน้าลูก มือหนา เช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าของลูก ทันทีที่เห็นหน้าพ่อ รวงข้าว ก็โผกอดพร้อมกับร้องไห้ออกมาอย่างหนัก“พ่อจ๋าน้าบัวไปแล้ว น้าบัวทิ้งรวงข้าวไปแล้ว” พูดพร้อมกับสะอื้นออกมา “มิ้มบอกแกว่าน้องบัวไปเรียนต่อ เดี๋ยวก็กลับมา แต่แกยังไม่เข้าใจค่ะ” นิลรัตน์อธิบายให้แทนไทฟัง“ขอบคุณนะครับ”“พ่อจ๋าพารวงข้าวไปหาน้าบัวหน่อย รวงข้าวคิดถึงน้าบัว”เด็กน้อยบอกกับพ่อ อยากให้พ่อพาไปหาน้าสาว“เดี๋ยวน้าบัวก็มาลูก” บอกลูกทั้ง ๆ ที่ตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่า ใบบัวจะกลับมาหรือไม่“รวงข้าวคิดถึงน้าบัว รวงข้าวอยากนอนกอดน้าบัว ฮือ ๆ ๆ พ่อบอกน้าบัวให้หน่อย ให้น้าบัวพารวงข้าวไปด้วย รวงข้าวจะไม่ดื้อ รวงข้าวจะกินข้าวเยอะ ๆ จะอาบน้ำเอง พ่อบอกให้น้าบัวมารับรวงข้าวด้วย บอกน้าบัวให้ที”“โธ่ลูกเดี๋ยวน้าบัวก็มา” แทนไทกอดลูกแนบอก สงสารลูกจับใจ ใจของใบบัวทำด้วยอะไรถึงได้ทิ้งรวงข้าวได้ลงคอ“แกผูกพันกับน้อ

กระบะสี่ประตูยกสูงคันงามขับออกมาจากโรงจอดรถ เมื่อคนขับตั้งใจแล้วว่าจะไปตามหาหัวใจตัวเอง รวงข้าวอาบน้ำประแป้งหน้าขาว ยืนรอพ่ออยู่บนแคร่ใต้ถุนบ้าน คนตัวเล็กสะพายกระเป๋าคู่ใจที่อัดแน่นไปด้วยการ์ดการ์ตูน และกระดาษที่เขียนบอกรักน้าบัว เด็กน้อยยืนกอดอกด้วยความมุ่งมั่น ไปบ้านแม่ครั้งนี้ต้องได้น้าสาวกลับมาด้วย “พร้อมยังลูก” ผู้ใหญ่หนุ่มที่อาบน้ำแต่งตัวโก้ ถามลูก เพื่อเตรียมความพร้อม “พร้อม!” เจ้าตัวเล็กพูดพร้อมกับทำท่าประกอบ แทนไทยิ้มให้กับความไร้เดียงสาให้ลูก“ถ้าเจอน้าบัวต้องทำยังไง”“กอดน้าบัวแล้วบอกน้าบัวว่ารวงข้าวรักน้าบัวที่สุด”“แล้วยังไงต่อ”“ชวนน้าบัวกลับบ้านของเรา”“แล้วต่อจากนั้น”“บอกน้าบัวว่าพ่อรักน้าบัวมาก พ่ออยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีน้าบัว”“ดีมากลูก อ้อนน้าบัวเยอะ ๆ น้าจะได้กลับบ้านเรา”นี่คือส่วนหนึ่งที่แทนไทสอนเจ้าตัวเล็ก ถึงแม้จะรู้ว่า ไม่สมควรและไม่ถูกต้อง แต่ต้องแก้ปัญหาเฉพาะหน้าไปก่อน ดีกว่าปล่อยให้ใบบัวไปแบบเข้าใจเขาผิด อะไรก็ยังไม่ชัดเจน สักอย่าง ขอแค่ได้พูดความในใจและความรู้สึกที่มีต่อเธอออกไป หลังจากนั้นก็ให้ใบบัวเป็นคนตัดสินใจ อนาคตของเธอคือ

วัสสานฤดูย่างเข้าสู่เหมันต์ ลมหนาวที่พัดผ่านยอดข้าวมากระทบผิว ทำให้คนที่เดินอุดรอยรั่วตามคันนาต้องยิ้มกับตัวเอง หน้าหนาววนกลับมาอีกครั้ง ช่วยยืนยันว่าเวลาไม่ได้หยุดอยู่กับที่ ฤดูทำนามาพร้อมกับน้ำเหนือที่ไหลทะลัก มาตามลำคลอง ผู้ใหญ่หนุ่มถอนหายใจ ถึงแม้การเฝ้าระวังการวางกระสอบทรายตามแนวคันกั้นน้ำ จะเป็นหน้าที่ขององค์การบริหารส่วนตำบล แต่เขาก็ไม่ได้นิ่งนอนใจ ระดมพรรคพวก และคนในหมู่บ้านออกไปช่วยกันกรอกทราย คนไหนที่มีกำลังมากหน่อยก็ช่วยกันเอาทรายไปวางตามแนวคัน ชาวบ้านให้ความร่วมมืออย่างเต็มที่ เพราะเป็นเรื่องของส่วนรวม ถ้าน้ำไหลเข้ามาได้ก็สร้างความเสียหายให้กับทุกหลังคาเรือน น้ำเหนือไม่ได้มีผลกับนาของเขา เพราะอยู่บนที่ดอนแต่ก็ประมาทไม่ได้ ถ้าน้ำเข้ามาจริง ๆ ก็อาจจะเอาไม่อยู่ หลังจากเก็บเกี่ยวเสร็จแทนไทก็เฝ้าดูสถานการณ์ ถ้าน้ำมากอาจจะหยุดทำนาปีไปก่อน นาปีนาปรังผ่านมาสามฤดูกาลแล้ว แต่หัวใจของเขาเหมือนหยุดอยู่ที่เดิม น้ำเหนือไหลบ่าลงมาภาคกลางก็ยิ่งทำให้เขาคิดถึง และเป็นห่วงคนที่อยู่ทางเหนือที่สุดตั้งแต่แยกทางกันที่นครสวรรค์ นี่ก็สองปีแล้วที่ใบบัวหายไปจากชีวิตของเขา ไม่ทักทายและไม่โทร

คืนนี้อากาศหนาวมาก บัวขึ้นมาดูดาวบนดาดฟ้า ดาวสวยมาก แต่คงไม่สวยเหมือนดาวที่บ้านเรา สองปีกว่าแล้วที่บัวมาอยู่ที่นี่ เวลาแต่ละวันเดินช้าเหลือเกิน อยากกลับสุพรรณบ้านเราที่สุด ก็ได้แต่ตัดใจ เพราะรู้ว่าถ้ากลับไปคงแพ้ใจตัวเอง พยายามทำชีวิตให้วุ่นวาย เรียน ทำกิจกรรรม ทำการบ้าน ทำงานส่งอาจารย์ เพื่อห่างจากโลกโซเชียล ไม่เข้าไปส่องเพราะกลัวทำใจไม่ได้ แข่งกับอะไรก็ไม่ยากเท่าแข่งกับหัวใจตัวเอง บัวคิดถึงพี่แทนทุกวัน ได้แต่บอกผ่านตัวอักษร ถ้าพี่แทนรักและสงสารบัว พี่รอบัวด้วยนะ ให้โอกาสบัวได้กลับเข้าไปอยู่ในหัวใจพี่อีกครั้ง สัญญาว่าบัวจะเป็นเด็กดี เพื่ออนาคตของเรา ปล.วันนี้พี่แทนหล่อมาก หมูกระทะอร่อยไหม ถ้าบัวกลับบ้านพี่พาบัวไปกินด้วยนะ แค่นี้ก่อนนะบัวต้องนอนแล้วรักพี่แทนที่สุดเป็นอันสิ้นสุดภารกิจของวันนี้ ไม่ว่าจะดึกแค่ไหน ใบบัวยังจดบันทึกเสมอ เพื่อเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นในแต่ละวันให้แทนไทฟัง แล้วปิดท้ายด้วยคำว่ารักเขาผ่านตัวอักษร ไม่ว่าจะขึ้นต้นประโยคว่าอะไรแต่ก็ลงท้ายเหมือนกันเสมอ รักพี่แทนที่สุด คือสิ่งที่ใบบัวเขียนลงสมุดบันทึกทุกวัน ร่างบางเดินลงมาจากชั้นดาดฟ้า เวลาที่คิดถึงบ้า

ภาพที่อยู่เบื้องหน้าทำให้ผู้ใหญ่หนุ่มเผลอกำพวงมาลัยรถจนเส้นเลือดปูดโปน นักศึกษาที่เดินผ่านหน้ารถเขาไป คือคนที่เขาเฝ้าคิดถึง และเป็นคนเดียวกับคนที่สั่งให้เขาพาหัวใจมาที่นี่ ไม่เจอกันสองปีใบบัวเปลี่ยนไปมากจริง ๆ ผมที่เคยเคลียไหล่ยาวสลายไปจนถึงกลางหลัง ใบหน้าที่มีแก้มห้อยย้อยเรียวกระชับ ทรวดทรงองเอวสมส่วนเข้ารูป นาทีที่เห็นหน้าเธอ หัวใจเขาเต้นรัวจนแทบกระดอนออกมานอกอก ตื่นเต้นดีใจ จนเก็บเอาไว้ไม่ไหว อยากลงไปหาและถามไถ่สารทุกข์สุกดิบด้วยความคิดถึง แต่ความคิดของเขาต้องหยุดเอาไว้แค่นั้น เมื่อเห็นคนที่เดินเคียงคู่มากับเธอ ผู้ชายคนนั้นใส่ชุดนักศึกษาเช่นกัน หน้าตาหล่อเหลาเกลี้ยงเกลา ผิวขาวสะอาดสะอ้านดูก็รู้ว่าเป็นลูกคนมีฐานะ นี่คงเป็นเหตุผลที่ใบบัวไม่กลับบ้านและ ไม่ติดต่อกับเขา ใบบัวเรียนหนัก และมีแฟนแล้ว คือสิ่งที่แทนไทรับรู้ในตอนนี้ ถึงแม้ทั้งสองคนจะไม่ได้ใกล้ชิดสนิทสนมจนออกนอกหน้า แต่เขาคิดว่าทั้งสองคงคบกัน จังหวะที่ใบบัวนั่งรถไปกับผู้ชายคนนั้น ก็ทำให้แทนไทแน่ใจว่าข้อสันนิษฐานของเขาเป็นจริง ผู้ชายคนนั้นคงเป็นแฟนของเธอเหมือนโลกหยุดหมุนหัวใจเจ็บร้าว พยายามตั้งสติเพราะกลัวจะเผล