Semua Bab คลื่นรักเชลยหัวใจ 2 เมียจอมโจร: Bab 11 - Bab 20

หลังจากที่เสียงรถยนต์ของโทบีดังห่างออกไปจากคฤหาสน์แล้ว เฮอร์แมนที่นั่งเป็นเพื่อนอยู่ด้วยห่างๆ ภายในห้อง ก็ลุกจากเก้าอี้ ค่อยๆ เดินกระย่องกระแย่งเข้ามาหา เขามองเห็นสีหน้าของผู้เป็นนายก็พลอยมีความสุขไปด้วย แต่พ่อบ้านวัยชรารู้ดีว่า เคนเน็ธยังเก็บซ่อนความสงสัยอะไรบางอย่างเกี่ยวกับเจโคบีเอาไว้“เขาเป็นเด็กน่ารักใช่ไหม...” เคนเน็ธถามลอยๆ“คุณเจค็อบเป็นคนร่าเริงแล้วก็น่ารักมากครับ... ที่สำคัญ เขาดูรักท่านมาก...” เฮอร์แมนตอบตามตรง“ฉันก็รู้สึกอย่างนั้น เฮอร์แมน... แต่เจค็อบคนนี้มีอะไรหลายอย่างเปลี่ยนไป... เขาเคยรักเรือบังคับวิทยุของเขามาก เขาเคยชอบออกไปมองทะเลที่ประภาคารเก่า ต่อให้เวลาผ่านไปนานแค่ไหน เจค็อบก็ควรจะจำเรื่องพวกนี้ได้ในส่วนลึกของหัวใจ โดยเฉพาะชื่อเรือซีเซอร์เพนต์ของเขา... นี่เขาไม่เคยพูดถึงแม้แต่คำว่าทะเล...”“คุณเจค็อบต้องเผชิญหน้ากับโจรสลัดกลางทะเลตั้งแต่เล็กๆ แถมยังถูกพวกมันจับโยนลงทะเลอีก มันอาจจะฝังใจจนทำให้เขากลายเป็นคนเกลียดทะเลไปก็ได้ครับ...” พ่อบ้านของเคนเน็ธให้ความเห็น“ก็เป็นไปได้... แต่ที่ฉันเป็นห่วงที่สุดคือเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเขากับโรสนี่สิ จะให้ฉันเชื่อจริงๆ เ

“หัวหน้า นั่นมันเรือนำเที่ยวธรรมดานะ... มันจะเป็นการเหยียบจมูกพวก ‘อิมบ์’ เกินไปหรือเปล่า แค่เราเข้ามาอาละวาดแถวนี้บ่อยๆ ฉันก็ว่าเสี่ยงจะแย่แล้ว...” ชายฉกรรจ์สะพายปืนกลกล่าวอย่างเป็นกังวล ขณะที่เรือเร็วขนาดเล็กซึ่งเขายืนโดยสารอยู่ข้างๆ ผู้เป็นหัวหน้า กำลังมุ่งตรงไปหาเรือเดินสมุทรลำนั้น“รักจะเป็นโจรแล้วยังจะกลัวอะไรนักหนาวะ วันนี้ฉันอยากสนุกนี่หว่า ไม่ได้ยินเสียงวี้ดว้ายของพวกผู้หญิงนานๆ เข้า เดี๋ยวไอ้หนูจะพานฝ่อไปหมด แค่ปล้นเล่นๆ ไม่ได้ฆ่าใคร ไม่ต้องไปกลัวตำรวจน้ำหรอกโว้ย” ชายหนุ่มท่าทางอ่อนวัยแต่มีความห้าวหาญและดุดันกว่า ตะคอกด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ ก่อนจะตะโกนสั่งกำชับกับบรรดาลูกน้องในเรือเร็วที่แล่นขนาบอยู่ห่างๆ “พวกแกอย่าเปลืองกระสุนนักล่ะ ใช้การทูตก่อนลูกปืนนะเว้ย อย่าลืมว่าเราเป็นโจรผู้ดี ฮ่ะๆๆ”ด้วยวัยยี่สิบห้าปีเต็ม เวลานี้ อัลวาโร อัลทาซา หรือชื่อในอดีต เจโคบี ชาร์ลสตัน ได้ถูกไอเกลือและเปลวแดดเคี่ยวกรำท่ามกลางเกลียวคลื่นลมทะเล จนเติบโตขึ้นมาเป็นชายหนุ่มร่างสูงใหญ่กำยำ อกผายไหล่ผึ่ง เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ ผิวขาวละเอียดและใบหน้าอย่างลูกครึ่งจีนเมื่อครั้งยังเด็ก เปลี่ยนเป็นแดงคล

“คุณหญิง... เป็นยังไงบ้างคะ เจ็บตรงไหนบ้าง...” เสียงละล่ำละลักแสดงความห่วงใยของแม่นมผู้ซื่อสัตย์สะกิดให้หญิงสาวรู้สึกตัว เธอจึงรีบละสายตาจากอัลวาโรแล้วหันกลับไปหาพวงพะยอมแทบไม่ทัน“หญิงไม่เป็นอะไร นมล่ะ เจ็บตรงไหนบ้างหรือเปล่า...” ถามแล้วก็ลูบคลำไปตามเนื้อตัวของอีกฝ่ายเพื่อมองหาบาดแผลฟกช้ำ“อิฉันก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ...” แม่นมวัยกลางคนตอบเสียงเครือ มือป้อมๆ ยกขึ้นปาดน้ำตาบนแก้มทั้งสองข้าง“หัวหน้า... ผู้หญิงสองคนนี้ไม่ยอมทำตามคำสั่ง ฉันไปเจออยู่ในห้องพักชั้นล่าง หัวหน้าจะให้ลงโทษยังไงดี... จับโยนลงทะเลเหมือนผัวเมียฝรั่งเศสคู่เมื่อกี้ดีไหม...” เมื่อเห็นอาเหม็ดวางร่างหญิงวัยกลางคนลงบนพื้นเรียบร้อยแล้ว เอซิซก็ปั้นสีหน้าเคร่งขรึมจริงจัง รายงานให้หัวหน้าของเขารับทราบ ในขณะที่เหล่าโจรสลัดหลายคนต้องลอบกลั้นหัวเราะ“จะถ่วงน้ำตอนนี้เลยก็น่าเสียดายนะหัวหน้า นังคนลูก หัวหน้าก็พาไปสนุกเสียก่อนสิ ส่วนนังคนแม่ก็ยกให้ไอ้บราฮิมไป มันไม่เกี่ยงหรอกว่าเด็กหรือแก่” ฮัสซัน ลูกน้องคนสนิทที่ยืนอยู่ด้านข้างอัลวาโรบอก เรียกเสียงหัวเราะชอบใจจากบรรดาสมุนโจร ไม่เว้นแม้แต่ตัวอัลวาโรเอง“พวกแกอยากเห็นสาวสวยเต้นระบำเป

หลังจากฮัสซันรายงานว่านำตัวเชลยไปไว้ที่ห้องรับรองตามคำสั่งแล้ว อัลวาโรต้องแกล้งทำทีเมินเฉย นั่งดื่มเหล้าร่วมกับบรรดาลูกน้องโจรสลัดอยู่อีกพักใหญ่ๆ เพราะเขาไม่ต้องการให้ผู้ใต้บังคับบัญชารู้ว่าเขากำลังสนใจหญิงสาวที่จับตัวมาเป็นพิเศษใจจริงหัวหน้าโจรสลัดหนุ่มอยากจะกลับห้องพักส่วนตัวเพื่ออาบน้ำชำระไอเกลือที่ติดตัวมาเสียก่อน แต่จิตใจของเขามัวแต่พะวงถึงใบหน้าขาวสะอาดของอนามิกา แล้วก็ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่เคยพบผู้หญิงเอเชียที่สวยกว่าเธอมาก่อน แต่สิ่งที่ทำให้เขาตัดสินใจพาหญิงสาวกลับมาด้วยก็เพราะว่าเธอเป็นชาวไทยต่างหาก อัลวาโรอดคิดไม่ได้ว่าถ้าหากเขาพาเธอกลับไปที่ทาร์ฟายา จะสร้างความประหลาดใจให้แก่นรินทร์นารถได้มากแค่ไหนหน้าประตูห้องปราศจากคนเฝ้าดูแล เพราะระบบคีย์การ์ดและรหัสล็อกประตูอัตโนมัติก็เป็นเครื่องป้องกันไม่ให้เชลยของเขาหลบหนีได้อยู่แล้ว... อัลวาโรลอบยิ้มด้วยความพึงพอใจเมื่อจินตนาการถึงใบหน้าที่กำลังหวาดหวั่น ไหล่บางๆ กำลังสั่นเทาด้วยความกลัว... หากทว่าทันทีที่ประตูห้องถูกเปิดเข้าไป เขาก็ต้องยืนอึ้ง รอยยิ้มที่มุมปากจางหายไปกะทันหันเมื่อเห็นภาพที่ปรากฏตรงหน้าห้องรับรองซึ่งตกแต่งเอาไว้อย่างหร

“เก็บกวาดห้องนี้ให้สะอาดเหมือนเดิม...” อัลวาโรสั่งเสียงเรียบ จากนั้นเขาก็เดินไปหยิบเก้าอี้ไม้ตัวหนึ่งซึ่งล้มตะแคงอยู่ขึ้นมาวางตั้ง แล้วนั่งกอดอก ยกขาไขว่ห้าง เอนหลังมองไปที่เธอด้วยท่าทีสบายๆอนามิกายืนอึ้งด้วยความงุนงงไปชั่วอึดใจ...ทำความสะอาดห้องอย่างนั้นหรือ อย่าบอกว่านี่คือการลงโทษของเขานะ...“เอ้า... จะเริ่มทำงานได้หรือยัง หรืออยากให้ฉันลงโทษด้วยวิธีอื่น” หัวหน้าโจรสลัดหนุ่มตวาด ใจจริงอยากจะคาดคั้นให้หญิงสาวรับปากเชื่อฟังเขาให้ได้ แต่เห็นทีว่าวันนี้จะยังไม่เหมาะ เพราะอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ทำให้สภาพร่างกายส่วนล่างของเขาไม่ปกติ และจำเป็นต้องใช้เวลาสงบใจอีกระยะหนึ่งก่อนจะลุกขึ้นยืนได้ถนัดหม่อมราชวงศ์หญิงอนามิการีบลุกขึ้นจากเตียงอย่างเต็มอกเต็มใจ ไม่รอให้เขาสั่งซ้ำ ถึงแม้ว่าคนรับใช้ที่วังเศวตวรรณจะไม่เคยเปิดโอกาสให้หญิงสาวได้หยิบจับอะไรเลยสักครั้ง แต่ระยะเวลาสามปี ระหว่างเรียนปริญญาโทที่ฝรั่งเศส เธอก็พอจะมีประสบการณ์ในการช่วยพวงพะยอมเก็บกวาดและทำความสะอาดห้องพักมาบ้างขณะที่หญิงสาวทยอยหยิบข้าวของระเกะระกะบนพื้นกลับไปจัดวางยังที่ที่มันควรอยู่ เธอรู้สึกได้ว่าอีกคนในห้องยังคอ