All Chapters of บุปผาแห่งสายลมเหนือ: Chapter 61 - Chapter 70

"ซือเฟิง!!!"เสียงคำรามของหลี่จิ่งหยวนดังก้องไปทั่วห้องเมื่อเห็นร่างคนรักทรุดฮวบลงไป เขารู้สึกราวกับหัวใจถูกกระชากออกจากอก ความกลัวที่จะสูญเสียนางไปอีกครั้งถาโถมเข้ามาอย่างรุนแรงยิ่งกว่าพายุคลั่ง เขาเคยเกือบจะเสียนางไปแล้วครั้งหนึ่งเพราะพิษร้ายและคมดาบในสนามรบครั้งที่แล้ว และครั้งนี้...เขาจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นอีกเป็นอันขาด!เป็นความผิดของข้า! เป็นเพราะข้าเอง! หากข้าไม่ดึงนางเข้ามาในเส้นทางนี้ นางคงไม่ต้องมาพบเจอเรื่องเลวร้ายเช่นนี้! เขาคร่ำครวญในใจความโกรธแค้นและความหวาดกลัวแปรเปลี่ยนเป็นพลังมหาศาล! เพลงดาบของเขาไม่เหลือเค้าโครงความสง่างามอีกต่อไป มีเพียงไอสังหารที่เย็นเยียบและเด็ดขาด เขาละทิ้งกระบวนท่าป้องกันตัวทั้งหมด ท่วงท่าของเขาเต็มไปด้วยการจู่โจมที่พร้อมจะแลกชีวิต เขาไม่ปัดป้องดาบของศัตรู แต่กลับบิดตัวหลบเพียงเล็กน้อย ยอมให้ใบดาบเฉือนเข้าที่แขนของตนเองเพื่อสร้างโอกาสในการแทงดาบสวนเข้าที่หัวใจของศัตรูในจังหวะเดียวกันเหล่ามือสังหารที่เคยผยองในฝีมือ บัดนี้ในดวงตาของพวกมันมีเพียงความหวาดกลัวต่อเทพสงครามแห่งเป่ยเหลียงที่คลุ้มคลั่งอยู่เบื้องหน้า ในที่สุด มือสังหารคนสุดท้ายก็ถูกดาบข

หลังจากพ้นขีดอันตรายแล้ว อาการของเฟิงซือเฟิงก็ค่อยๆ ดีขึ้นตามลำดับ นางฟื้นคืนสติขึ้นมาในอีกสองวันต่อมา สิ่งแรกที่นางรู้สึกไม่ใช่ความเจ็บปวดจากบาดแผล แต่เป็น "ความเย็นเยียบ" ประหลาดที่ยังคงหลงเหลืออยู่ลึกๆ ภายในร่าง เป็นความรู้สึกที่บอกว่าร่างกายยังไม่กลับมาเป็นปกติอย่างแท้จริงเมื่อนางลืมตาขึ้น สิ่งแรกที่เห็นก็คือใบหน้าของหลี่จิ่งหยวนที่กำลังเฝ้ามองนางอยู่ข้างเตียง แม้ดวงตาของเขาจะเปี่ยมด้วยความรักและความห่วงใย แต่ใบหน้าของเขากลับ "ซีดเซียว" และดู "อ่อนล้า" อย่างเห็นได้ชัด เป็นร่องรอยจากการที่เขาถ่ายทอดพลังลมปราณเพื่อช่วยชีวิตนาง"จิ่ง...หยวน..." นางเรียกชื่อเขาเสียงแผ่ว"ข้าอยู่นี่แล้ว ซือเฟิง"เขายิ้มกว้าง แต่รอยยิ้มนั้นก็ไม่อาจปิดบังความอ่อนเพลียของเขาได้"เจ้าปลอดภัยแล้วนะ"ความทรงจำเกี่ยวกับเหตุการณ์ในคืนนั้นค่อยๆ ไหลย้อนกลับเข้ามา...การลอบสังหาร...การต่อสู้...และคำสารภาพรัก...แก้มของนางขึ้นสีระเรื่ออย่างช่วยไม่ได้เมื่อนึกถึงคำพูดสุดท้ายที่นางได้บอกกับเขาไป"ข้า...ข้าพูดอะไรออกไปบ้างหรือเปล่า?" นางถามเสียงอ้อมแอ้มหลี่จิ่งหยวนหัวเราะเบาๆ"ท่านพูดในสิ่งที่ข้าอยากจะได้ยินมานานที่สุ

ณ โรงน้ำชาแห่งหนึ่งในเมืองหลวงต้าถังที่คึกคัก ชายในชุดผ้าไหมหรูหราแต่ปิดบังใบหน้า กำลังยื่นถุงเงินหนักอึ้งให้กับนักเล่านิทานชื่อดังของเมือง"จงเล่านิทานเรื่องนี้ให้แพร่สะพัดไปทั่วเมืองหลวง" ชายลึกลับกล่าวเสียงเรียบ "เรื่องราวความรักอันลึกซึ้งของ 'องค์ชายนักปฏิรูป' แห่งเป่ยเหลียง และ 'เทพธิดาแห่งการค้า' บุตรีของแม่ทัพพิทักษ์แผ่นดินต้าถัง...เล่าให้ดูโรแมนติก แต่ก็แฝงนัยยะของการเมืองและความไม่เหมาะสม ให้มันกลายเป็นหัวข้อที่ทุกคนต้องพูดถึง!"ในขณะที่ หลี่จิ่งหยวน กำลังสืบหาความจริงเบื้องหลังการลอบสังหาร เฟิงซือเฟิง อยู่นั้นเอง แผนสองของศัตรูก็ได้เริ่มขึ้นแล้ว พายุลูกใหม่กำลังจะก่อตัวขึ้นจากทิศทางที่ไม่คาดคิด...ข่าวลือแพร่สะพัดไปในวงกว้างอย่างรวดเร็ว และมันก็ได้ไปถึงหูของ แม่ทัพเฟิงอวี่ซาน ผู้เป็นบิดาในห้องฝึกซ้อมที่เต็มไปด้วยอาวุธและกลิ่นอายของสนามรบแม่ทัพเฟิงอวี่ซานกำลังฟังรายงานจากนายทหารคนสนิทที่เพิ่งกลับมาจากเมืองเล่าหยาง เมื่อได้ยินเรื่องราวทั้งหมดเกี่ยวกับข่าวลือที่แพร่สะพัดในเมืองหลวง สีหน้าของเขาแปรเปลี่ยนเป็นเคร่งเครียดและกังวลอย่างเห็นได้ชัด แม้ก่อนหน้านี้เขาจะรับรู้และเริ่มย

เรื่องราวความสัมพันธ์ต้องห้ามระหว่างบุปผางามแห่งต้าถังกับมังกรหนุ่มจากแดนเหนือ มิได้หยุดอยู่เพียงแค่จวนแม่ทัพที่ร้อนระอุด้วยความห่วงใยยิ่งของบิดาหากแต่ข่าวคราวนั้นได้ล่องลอยไปตามสายลมแห่งโชคชะตา ทะลุทะลวงกำแพงวังหลวงอันสูงตระหง่าน และเล็ดลอดเข้าไปถึงพระกรรณของ ฮ่องเต้แห่งต้าถัง อย่างรวดเร็วปานวายุคลั่ง ซึ่งสร้างความไม่พอพระทัยให้กับพระองค์เป็นอย่างมาก ราวกับมีเมฆดำทะมึนปกคลุมเหนือราชบัลลังก์ในท้องพระโรงอันโอ่อ่าโอฬาร บรรยากาศเงียบสงัดจนได้ยินแม้กระทั่งเสียงลมหายใจของเหล่าขุนนางผู้ใหญ่ ฮ่องเต้ประทับอยู่บนบัลลังก์มังกรทองอร่าม ฉลองพระองค์ด้วยอาภรณ์สีทองปักลายมังกรห้าเล็บอันสูงส่ง พระพักตร์ของพระองค์เรียบเฉย ทว่าแฝงไว้ด้วยความขุ่นเคืองอันยากจะหยั่งถึง ดวงเนตรคมกริบกวาดมองไปทั่วท้องพระโรง ก่อนจะหยุดลงที่ร่างของเจ้ากรมพิธีการผู้กำลังคุกเข่าตัวสั่นงันงก"เจ้ากรมพิธีการ... เจ้าได้ยินข่าวลือเรื่ององค์ชายหลี่จิ่งหยวนแห่งเป่ยเหลียงแล้วหรือยัง?"พระสุรเสียงของฮ่องเต้เย็นชาดุจน้ำแข็งจากขั้วโลกเหนือ แม้ไม่ดังนัก แต่กลับแผ่รัศมีแห่งอำนาจจนทุกคนในท้องพระโรงต่างรู้สึกถึงแรงกดดันเจ้ากรมพิธีการรีบคุ

เมื่อสายฟ้าแห่งโองการจากฮ่องเต้ต้าถังฟาดลงซ้ำเติม เฟิงซือเฟิงและองค์ชายหลี่จิ่งหยวนต่างก็รู้ดีว่าพวกเขาไม่อาจหลีกเลี่ยงชะตากรรมที่กำลังจะมาถึงได้อีกแล้ว ดุจดังนักรบผู้หาญกล้าที่ยืนหยัดอยู่ท่ามกลางสมรภูมิรบที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ ทั้งสองตัดสินใจที่จะเผชิญหน้ากับมันอย่างกล้าหาญ และจะพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อปกป้องความรักของตนเองที่เพิ่งผลิบาน"ข้าจะเดินทางกลับเมืองหลวงไปกับเจ้า ซือเฟิง"หลี่จิ่งหยวนกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น แววตาของเขาฉายชัดถึงความมุ่งมั่นดุจหินผา"ข้าจะไปอธิบายความจริงทั้งหมดให้ทุกฝ่ายฟังด้วยตัวเอง"เฟิงซือเฟิงมองเขาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความซาบซึ้งและปนเปด้วยความกังวล นางรู้ว่าการตัดสินใจของเขานั้นหาญกล้าเพียงใด เพราะการที่องค์ชายต่างแคว้นจะบุกเข้าไปในเมืองหลวงของต้าถังในสถานการณ์เช่นนี้ย่อมไม่ใช่เรื่องธรรมดา"ขอบคุณนะ จิ่งหยวน" นางกล่าวเสียงแผ่วเบา"แต่ข้ากลัวว่า...มันอาจจะไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างที่เราคิด ท่านพ่อของข้าเป็นคนเด็ดขาด อีกทั้งยังมีพระบัญชาจากฮ่องเต้แล้วด้วย...""ข้ารู้ดี"หลี่จิ่งหยวนตอบ พลางกระชับมือของนางแน่น "แต่เราจะพยายามให้ถึงที่สุดใช่ไหม? ตราบใด