All Chapters of ก็แค่แฟนเก่า (set..ก็แค่): Chapter 21 - Chapter 30

สงสัยปัจจุบัน"ทำไมหลังจากเกิดเรื่องมึงถึงหนีหน้ากูและยังขอย้ายโรงเรียนกลางคันด้วย"ผมรู้สึกสงสัยพฤติกรรมของไอ้กั้งจึงเอ่ยถามออกไป"ก็...ก็...."อาการของมันดูเลิ่กลั่กพูดติด ๆ ขัด ๆ ทำให้ผมยิ่งสงสัยขึ้นมา"...มะ แม่กูย้ายที่ทำงาน""แม่มึงย้ายที่ทำงาน? แล้วมันเกี่ยวอะไรที่มึงจะต้องย้ายโรงเรียน"ผมถามด้วยความข้องใจ"เอ่อ..กูพูดผิดแม่กูย้ายบ้านอยู่ใกล้โรงเรียนที่ใหม่ด้วย"ผมรู้สึกว่ามันกำลังโกหก สีหน้าแววตามันดูล่ก ๆ ก้มหน้าหลบสายตาผมตลอด"กูรู้มาว่ามึงไม่ได้ไปงานศพไอ้กั้งนิ"ไอ้กั้งเงยหน้าแล้วสวนถามผม"แสดงว่ามึงก็ไม่ได้ไป?"ผมย้อนถามมัน"กูยุ่ง ๆ เรื่องย้ายบ้านน่ะเลยไม่ได้ไป"ผมขมวดคิ้วจ้องหน้ามันอย่างจับผิด"อย่าสนใจกูเลยกูไม่ได้สนิทกับมันเหมือนมึงหนิ..."ไอ้กั้งเปลี่ยนท่าทีและเปลื่ยนเรื่อง."...ทำไมมึงไม่ไปงานศพมัน""ก็แค่...."ภาพงานศพไอ้ตั้งก็ผุดขึ้นมาในหัวจริงแล้วผมไปตั้งแต่วันแรกจนวันเผา แต่ไม่มีใครเห็นผมเพราะผมไม่กล้าสู้หน้าพ่อไอ้ตั้ง.และยังมาได้ยินคำพูดของพ่อไอ้ตั้งทำให้ผมรู้สึกแย่และเสียใจมาก 'พ่อจะไม่มีวันให้อภัยกับคนที่ทำให้แกต้องคิดสั้นแบบนี้'จากนั้นผมจึงแอบเข้าไปในงานอย่างหลบ ๆ

ต้องเป็นน้องสาวพี่ตั้งตอนนี้ฉันกำลังนั่งรถมายังที่ร้านอาหารกับพ่อ เนื่องจากว่าวันนี้พ่อได้นัดทางฝ่ายว่าที่คู่หมั้นฉันคุยเรื่องการยกเลิก ฉันดีใจนะที่พ่อไม่บังคับฉันแล้ว."แกอยากจะเข้าไปทำงานที่บริษัทหรือเปล่า""ต้องอยากไปช่วยพ่อค่ะ"ฉันตอบกลับแล้วยิ้มหวานให้คนเป็นพ่อ"ถ้าพร้อมเมื่อไหร่ก็เข้ามาที่บริษัทได้เลยนะ""ขอบคุณค่ะพ่อ"ว่าจบ พ่อก็ยกมือมาลูบที่หัวฉัน"ฉันเหลือแกคนเดียวแล้วนะ..อย่าทิ้งฉันไปไหนอีกล่ะ"พ่อเอ่ยด้วยน้ำเสียงเศร้า ฉันจึงขยับเข้าไปโอบกอดท่าน"ต้องขอโทษ..ต่อไปต้องจะไม่หนีพ่อไปไหนแล้วค่ะ"มือหนาลูบที่หัวฉันอย่างอ่อนโยนทำให้ฉันรู้สึกถึงความอบอุ่นที่พ่อมีให้ฉันพอมาถึงที่ร้านเราสองคนพ่อลูกก็เข้าไปยังห้องวีไอพีที่จองไว้ แล้วได้รู้ว่าฝั่งนั้นได้พาถึงก่อนหน้าแล้ว และเมื่อเปิดประตูเข้าไปก็พบกับชายวัยกลางคน กับชายหนุ่มที่พ่อบอกว่าเป็นเพื่อนพี่ตั้ง และฉันก็เคยเจอเขาด้วย"ที่แท้ก็เป็นพี่นั่นเอง"เขาเห็นฉันก็ลุกขึ้นสีหน้าดูแปลกใจ"เคยเจอพี่เขาด้วยเหรอยัยต้อง"พ่อถามฉัน"ค่ะต้องเคยเจอพี่เขาที่สถานที่บรรจุอัฐิ"ตึก ตึก ชายหนุ่มเดินตรงมาก่อนจะไหว้พ่อแล้วฉันมาที่ฉัน"วันนั้นเธอไปหาไอ้ตั้งเหร

ก็แค่แฟนเก่าตอนนี้ฉันได้เข้ามาช่วยงานพ่อที่บริษัทแล้วล่ะ ฉันสนุกกับงานที่ทำมากจนไม่มีเวลาคิดถึงพี่ทอยเหมือนแต่ก่อน ถ้าเป็นแบบนี้มันก็จะทำให้ฉันลืมเขาได้ง่ายขึ้น ช่วงหลังมานี้พ่อของฉันท่านดูสุขภาพไม่แข็งแรงเลยรู้สึกเป็นห่วงท่านมาก"คุณหนูต้องคะ"ระหว่างที่ฉันกำลังจะเดินไปยังห้องอาหาร ป้าแม่บ้านก็เรียกฉันจากด้านหลัง"มีอะไรเหรอคะ"ฉันหยุดเดินแล้วหันไปที่เธอ"คุณท่านให้มาบอกว่าวันนี้คุณท่านไม่เข้าบริษัทนะคะ""พ่อเป็นอะไรหรือเปล่าคะ"ฉันเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง"คุณท่านปวดหัวนิดหน่อยค่ะ"สิ้นเสียง ฉันก็รีบก้าวขากำลังจะเดินขึ้นบันไดเพราะต้องการไปดูพ่อ"คุณท่านไม่ได้เป็นอะไรมาก..."ฉันหยุดชะงัก"....คุณหนูไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ คุณท่านฝากเคลียร์งานให้ท่านด้วย"ฉันมองขึ้นไปบนห้องนอนของพ่อแล้วลอบหายใจเบา ๆ"โอเคค่ะ งั้นต้องฝากดูแลพ่อด้วยนะคะมีอะไรโทรหาต้องได้ตลอดเลย""ค่ะ"พอแม่บ้านตอบรับฉันก็เดินไปทานมื้อเช้าที่ห้องอาหาร ระหว่างที่ทานอยู่นั้น ก็มีแม่บ้านอีกคนเดินเข้ามาโดยมีชายหนุ่มเดินตามหลังมาติด ๆ"พี่กั้ง ทานข้าวด้วยกันค่ะ"ฉันยิ้มแล้วทักทายเชิญชวนทานมื้อเช้าทันที ปกติพี่กั้งจะมาที่บ้านฉันบ่อย ๆ แต่วัน

เป็นห่วง? ในฐานะอะไรตอนนี้ฉันรู้สึกเครียดกับอาการป่วยของพ่อมาก เมื่อหมอบอกว่าท่านเป็นโรคหัวใจ ฉันนั่งมองคนเป็นพ่อที่นอนหลับอยู่บนเตียงผู้ป่วยอย่างเศร้าใจ"พ่อต้องอยู่กับต้องนาน ๆ นะ อย่าเพิ่งทิ้งต้องไปอีกคนเลย ต้องไม่เหลือใครแล้ว"ฉันเอื้อมไปกุมมือของพ่อแล้วพึมพำด้วยน้ำเสียงสั่นเคลือ น้ำตาคลอเบ้าระหว่างที่ฉันนั่งก้มหน้าร้องไห้เบา ๆ ก็รู้สึกว่ามือของพ่อกระดิกจึงรีบเงยหน้ายกมือปาดน้ำตาเห็นว่าพ่อของฉันตื่นแล้ว.จึงคลี่ยิ้มกว้างให้ท่าน"พ่อเป็นยังไงบ้าง เจ็บตรงไหนไหม"ฉันรีบเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง."...."พ่อส่ายหน้าแล้วคลี่ยิ้มบาง ก่อนที่จะใช้สายตากวาดมองไปรอบ ๆ ห้องราวกับกำลังหาใคร"พ่อหาใครเหรอคะ""กั้งล่ะ"ฉันเบือนหน้าลอบหายใจเบา ๆ ก่อนจะหันกลับมาตอบพ่อ"ต้องให้พี่เขากลับไปแล้วค่ะ"พ่อฉันขมวดคิ้วสีหน้าสงสัยแฝงความไม่พอใจ"เขาไม่ได้เป็นอะไรกับเรานะคะ จะให้เขามา...""ถ้าพ่อเป็นอะไรขึ้นมา...กั้งเป็นคนเดียวที่ดูแลแกได้นะยัยต้อง"พ่อแทรกพูดก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาพรืดใหญ่ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมพ่อคาดหวังกับพี่กั้งนักหนา และตอนนี้ฉันก็เริ่มไม่ชอบพี่กั้งแล้วเพราะเหมือนเขาจะเช้ามาก้าวก่ายครอบครัวฉัน

เผชิญหน้าหลังจากเยี่ยมพ่อเรียบร้อย พี่กั้งก็ขับรถพาฉันมายังโรงพยาบาล ระหว่างทางฉันได้แต่นั่งเงียบในหัวรู้สึกสับสนกับคำตอบที่ให้พ่อว่าฉันคิดถูกแล้วใช่ไหม"ต้องตัดสินใจถูกแล้วที่ทำตามคำขอของอาต้อ"ฉันหลุดจากภวังค์แล้วหันไปที่คนพูด ใช่ฉันตอบตกลงที่จะแต่งงานกับพี่กั้งตามที่พ่อต้องการ"...."ฉันมองเขาด้วยสีหน้านิ่ง ๆ ก่อนจะเบือนหน้าไปทางอื่น"พี่สัญญาว่าจะทำให้ต้องมีความสุขหลังจากที่เราแต่งงานกัน"แล้วเสียงทุ้มก็ดังขึ้นอีกครั้ง แต่ฉันไม่ได้สนใจ"อาทิตย์หน้าเราไปเลือกชุดกันนะ"คราวนี้ฉันหันมาที่เขา"ค่ะ"แล้วตอบกลับสั้น ๆ เพราะมันเป็นคำสั่งของพ่อด้วย"พี่ดีใจที่สุดเลยรู้ไหมที่ได้แต่งงานกับต้อง"ฉันลอบหายใจเบา ๆ หลังจากที่เขาพูดจบ.การแต่งงานของฉันครั้งนี้ไม่ได้เกิดจากความรัก แต่มันเหมือนเป็นการมัดมือชกชัด ๆจากนั้นบรรยากาศในรถก็เงียบ จนกระทั่งพี่กั้งพาฉันมาถึงบริษัทเราสองคนเดินเคียงคู่กันเข้ามา"คุณต้องคะ"ฉันหันไปที่พนักงานที่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์"คะ""มีแขกมาขอพบ ตอนนี้อยู่ในห้องรับรองค่ะ"ฉันขมวดคิ้วสงสัยว่าแขกคนนั้นเป็นใคร แต่ไม่ทันที่จะได้ถาม พี่กั้งที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็พูดขึ้นมาเสียก่อน"ลูก