Semua Bab ก็แค่แฟนเก่า (set..ก็แค่): Bab 31 - Bab 40

ด้วยความคิดถึง"พี่ไม่ยอมให้เธอไปแต่งงานกับใครหน้าไหนทั้งนั้น...เพราะเธอเป็นของพี่แค่คนเดียว"สายตาคมกริบจ้องมาที่ฉันแฝงความดุดัน"ปล่อยต้องนะ ต้องจะกลับ..."ยังพูดไปไม่จบประโยคมือทั้งสองของฉันก็ถูกรวบตรึงไว้เหนือหัวแล้วกดไว้จนฉันขยับไม่ได้"ก็บอกแล้วไงว่าพี่จะไม่ปล่อยให้ต้องไปแต่งงานกับใครทั้งนั้น""พี่ทอย!"แคว่ก!! มือหนาฉีกชุดราตรีที่ฉันสวมใส่จนขาดติดมือเขา"หึ เธอต้องใส่ชุดนี้ในงานแต่งของเราเท่านั้น""พี่จะบ้าไปแล้วเหรอ ปล่อยนะ!"ฉันตวาดใส่เขาประโยคหลังด้วยความโมโห แล้วพยายามขัดขืนสุดฤทธิ์แต่ก็สู้แรงเขาไม่ได้แคว่ก!! ชุดแต่งงานแสนสวยของฉันถูกฉีกขาดลงเผยให้เห็นเนินอกที่ยังมาบราปีกนกปกปิดอยู่"พี่จะมาทำแบบนี่กับต้องไม่ได้นะ!...."ฉันตวาดใส่เสียงดัง.ทำให้คนบนร่างหยุดชะงัก"...ลืมเป็นแล้วเหรอว่าต้องเป็นแค่แฟนเก่า""แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว"ฉันต้องมองใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังอมยิ้มให้อย่างงวยงง"ตอนนี้เธอคือเมียพี่"ว่าจบ มือหนาที่ว่างก็ดึงบราปีกนกฉันออกแล้วโยนมันทิ้งอย่างไม่ใยดี แน่นอนว่าตอนนี้ช่วงบนของฉันเปลือยเปล่า"พี่รักเธอ และไม่เคยลืมเธอเลย"พอพี่ทอยพูดจบก็ก้มลงใช้ลิ้นแตะไปที่ยอดปทุมถันก่อนจะ

วันพิเศษพี่ทอยขับรถพาฉันมาถึงบ้านพ่อของเขาเรียบร้อย พอรถจอดสนิทเขาก็หันมายิ้มให้ในขณะที่ฉันนั่งตัวเกร็งหัวใจเต้นแรงแทบไม่เป็นจังหวะ ก็เพราะว่าฉันตื่นเต้นน่ะ เป็นครั้งแรกเลยที่ฉันจะได้เจอกับครอบครัวของแฟนหนุ่มอย่างเป็นทางการแบบนี้"พี่ทอย พ่อพี่กับน้าเรอาจะชอบต้องไหมอ่า..ต้องกลัวว่าพวกท่านจะ...""พ่อพี่กับน้าเรอาต้องชอบเธอแน่เชื่อพี่ เราเข้าไปในบ้านกันเถอะ"ว่าจบ พี่ทอยก็พาฉันลงจากรถแล้วจับมือฉันเดินเข้าบ้าน"พี่ทอยมาแล้ว"นั้นเป็นเสียงชายหนุ่มวัยรุ่นที่ฉันก็รู้จักดี นั้นก็คือเทมโปน้องชายพี่ทอยนั้นเอง."หวัดดีพี่ต้อง"เทมโปหันมาทักทายฉัน"หวัดดีเทมโป"ฉันก็ทักทายกลับจากนั้นน้องชายแฟนก็หันไปยักคิ้วให้กับพี่ชาย"เหอะ"ก่อนจะกลั้วหัวเราะใส่"หัวเราะอะไร"พี่ทอยพูดพลางยกมือยีหัวน้องชายอย่างเอ็นดู"พี่ทอย ผมโตแล้วนะเล่นเป็นเด็กไปได้ ผมเสียทรงหมด..."คนเป็นน้องบ่นพึมพำให้กับพี่ตัวเอง.ฉันก็ได้คลี่ยิ้มให้กับความรักความเอ็นดูที่พี่ทอยมีให้กับน้องชาย"...พ่อแม่รออยู่รีบพาพี่ต้องเข้าไปได้แล้ว"ที่เทมโปพูดแบบนั้นเพราะก่อนหน้าพี่ทอยได้โทรบอกพ่อของเขาไว้แล้วว่าจะพาฉันเข้ามา"เรื่องใหญ่เลยใช่ไหม""อืม"พี่ทอ

คนที่รักและเอ็นดูถึงแม้พ่อจะห้ามติดต่อกับพี่ทอย แต่ฉันก็ไม่ฟัง ยังคงลักลอบติดต่อกับแฟนหนุ่มอยู่ตลอดโดยที่ไม่ให้พ่อรู้(ทางนั้นเป็นยังไงบ้าง)เป็นเสียงของคนรักเอ่ยถามเข้ามาที่โทรศัพท์"พี่กั้งหายไปเลยค่ะ เขาไม่เข้ามาที่บริษัทสอง สามวันแล้ว"ฉันบอกไปตามความจริง หลังจากที่พ่อปิดระบบทั้งหมด พี่กั้งราวกับรู้ตัวจึงหายเงียบไปเลย ตอนนี้พ่อก็เข้ามาทำงานที่บริษัทเหมือนเดิม และให้ฉันเข้ามาช่วยงานด้วย(ยังไงก็ระวังตัวด้วย พี่คิดว่าไอ้กั้งมันไม่ยกเลิกแผนการทำร้ายครอบครัวเธอแน่ ตอนนี้มันอาจจะคิดวางแผนอะไรสักอย่าง)"ต้องไม่เข้าใจเลยทำไมพ่อไม่ยอมแจ้งความจับพี่กั้ง ปล่อยให้ลอยนวลอยู่ได้"ฉันพูดตามความรู้สึกที่พ่อไม่ทำอะไรกับพี่กั้ง ทั้ง ๆ ที่ท่านก็รู้ว่าเขาต้องการทำลายบริษัท น่าหงุดหงิดชะมัด(ท่านคงมีเหตุผลน่ะ)"เหอะ"ฉันกลั้วหัวเราะออกมา(พี่เข้าประชุมก่อนนะ เดี๋ยวเสร็จแล้วจะโทรไป รักนะครับ)เดี๋ยวนี้แฟนหนุ่มฉันบอกรักฉันบ่อยมาก ซึ่งฉันก็เขินทุกครั้ง"ตัองก็รักพี่ค่ะ"แม้จะเขิน แต่ฉันก็ต้องบอกความรู้สึกให้เขาได้ยินบ้าง เราสองคนจะคอยเป็นกำลังใจให้กัน มอบความรักให้กันทุกวัน แม้ว่าช่วงนี้เราอาจจะไม่ได้เจอกัน

คาใจTOYหลังจากที่ผมเดินออกมาโดยที่ไม่ทันได้เห็นคนที่รักฟื้นแต่ผมก็ต้องทำใจรอโอกาส จากนั้นผมก็รีบไปยังสถานีตำรวจทันที พอไปถึงตำรวจก็กำลังควบคุมไอ้กั้งเพื่อนร่วมชั้นเข้าไปในห้องขัง."คุณมาพอดีเลยผมจะได้สอบปากคำไว้ก่อน...."นายตำรวจท่านนึงพูดพลางมองไปยังไอ้กั้งที่เดินคอตกเข้าไปในห้องขังโดยไม่ปริปากพูดอะไรเลย"...ทางผู้ต้องหาไม่พูดอะไรเลยได้แต่ถามหาอาของเขา"ได้ยินแบบนั้นผมก็หันไปที่เพื่อนร่วมชั้นแล้วลอบหายใจออกมาเบา ๆหลังจากที่ผมให้ปากคำเสร็จเรียบร้อยผมก็ขอไปพูดคุยกับไอ้กั้งซึ่งตำรวจก็ได้อนุญาต"มึงจะมาสมน้ำหน้ากูงั้นเหรอ"ผมยังไม่ทันได้พูดอะไรเพื่อนร่วมชั้นสมัยมัธยมก็พูดขึ้นก่อน"หึ"ผมได้แต่ส่ายหน้าแล้วแค่นหัวเราะในลำคอ"รอให้กูออกไปได้ก่อนเถอะ"น้ำเสียงเค้นแฝงความโกรธแค้นดังออกมาจากปากคนตรงหน้าที่อยู่ในห้องขัง"มึงจะออกมาได้ยังไง..คดีพยายามฆ่าไม่ได้ออกมาง่าย ๆ นะ"ผมเอ่ยบอกกับมันให้รู้ตัว."ยังไงอาโตมรต้องพากูออกไปได้แน่""เหอะ..."ผมกลั้วหัวเราะแล้วส่ายหน้าให้ความคิดอันน้อยนิดของมัน"....อามึงนะเหรอที่จะช่วยมึงได้ขนาดตัวเขาเองยังต้องหนีอยู่เลย""มึงรู้ได้ยังไง"ไอ้กั้งขมวดคิ้วจ้องหน้าผมด

ความจริงเช้าวันต่อมาประธานบริษัทใหญ่ เดินทางมายังที่โรงพักซึ่งเป็นสถานที่กักคุมเพื่อนของลูกชาย การมาของเขาครั้งนี้ก็เพราะมายื่นประกันตัวชายหนุ่มรุ่นลูกด้วยความสงสาร และเห็นใจ โดยเขาได้ให้ตำรวจเปลี่ยนสำนวนคดีจากการพยายามฆ่า เป็นแค่ทำร้ายร่างกายเท่านั้น จากนั้นก็ให้ทนายยื่นประกันตัวคดี ฉ้อโกง รวมถึงการทำร้ายร่างกายเขาและลูกสาวหลังจากที่ประกันตัวเรียบร้อย กั้งก็ได้เดินออกมาด้วยสีหน้าเศร้า ดวงตาแดงก่ำ วิโรจที่รู้สึกรักและเอ็นดูลูกชายของเจ้านายก็รีบเดินเข้าไปหาด้วยความดีใจ"ขอบคุณนะครับอาโรจ"เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่น และรู้สึกเสียใจ ที่พอได้รู้ความจริงทุกอย่างจากปากคนสนิทของพ่อตัวเอง.ว่าโดนอาแท้ ๆ หลอกใช้ ยังรู้อีกว่าเขายังมีส่วนร่วมในการตายของพ่อแม่อีกด้วย"คนที่คุณกั้งควรจะขอบคุณก็คือคุณต้อ"วิโรจบอกพร้อมกับหันไปที่ประธานบริษัทใหญ่ จากนั้นชายหนุ่มรุ่นลูกก็เดินไป แล้วคุกเข่า"จะทำอะไร..."ประธานวัยกลางคนเอ่ยถามด้วยสีหน้าตกใจ แต่ชะงักอึ้ง เมื่อชายหนุ่มรุ่นลูกก้มกราบเท้าของเขา"ผมขอโทษ...ฮึก"ชายหนุ่มรุ่นลูกเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเทาพร้อมกับกลั้นร้องไห้ แต่น้ำตาก็ยังไหลออกมา เงยมองหน้าพ่อของเพื