Semua Bab รัก(ลับ)นายวิศวะ: Bab 81 - Bab 90

ด้านเจมส์หลังจากที่ร่างสูงพาอันนาไปทานข้าวเสร็จผมก็พาเธอไปส่งที่ร้านอาหารที่อันนาเธอทำงาน แต่ก่อนที่ร่างบางก้าวขาจะลงจากรถสปอร์ตคันหรูของเจมส์นั้น"อันนาเธอจะไม่ขอบใจฉันบ้างเลยหรือไง" เสียงทุ่มเอ่ยถามพร้อมกับจับเข้าที่เรียวแขนเล็กของเธอ ใบหน้าสวยหวานได้แต่เสมองใบหน้าของเจมส์ ฉันไม่ค่อยชินกับเจมส์ในเวอร์ชั่นนี้ซักเท่าไหร่ จู่ๆ เขาก็โทรเรียกฉันไปหา และพาออกไปทานข้าว เอาจริงตั้งแต่ที่เจมส์พาเธอออกมาจากมหาลัย ร่างบางก็เอาแต่หน้าบึ้งถามคำตอบคำ เพราะเธอยังโกรธที่เจมส์นั้นเล่นจูบเธอต่อหน้าเพื่อนๆ ของเขา ฉันอายดีเอ็มและทีเทล จนไม่กล้าจะมองหน้าพวกเขา"ขอบคุณ""แค่คำขอบคุณมันไม่พอหรอก ถ้าเธอโกรธที่ฉันจูบเธอๆ ก็แค่จูบฉันกลับ และก็เลิกทำหน้าบึ้งๆ ใส่ฉันซักที ดูแล้วไม่น่ารักเลย" เจมส์เอ่ยกับอันนามาราวกับคนอารมณ์ดี เขาไม่ได้ตั้งใจจะจูบเธอต่อหน้าพวกนั้น และไอ้เชี่ยดีเทลแม่งมันกวนตีนผม เล่นกอดเธอแบบนี้ ผมก็หงุดหงิดนะสิครับ ของๆ ใครให้มันรู้ซะบ้าง"บ้า ใครบอกว่าฉันอยากจูบนายกลับกัน ไม่เลยซักนิด" ใบหน้าสวยเอ่ยกับเจมส์อย่างเอาเรื่อง"อ้าว...นิเธอไม่ได้อยากจูบฉันหรอกเหรอ ก็เห็นว่าโกรธ คิดว่าอยากเอาคืน เอ

@มหาลัย B หลายวันต่อมาด้านอันนาหลังจากที่เจมส์เขายกเลิกสถานะเด็กเลี้ยงของฉัน เอาจริงนี้ก็ผ่านมาสัปดาห์น่าจะได้แล้ว อีกอย่างหลายวันมานี้ฉันเองก็ไม่ได้เจอเขา แต่วันนี้ที่ฉันและเขาเรามีเรียนคลาสเดียวกัน ฉันจะหลบหน้าเขาได้ยังไง "เธอไม่ต้องเสนอหน้ามาให้ฉันเห็นอีก" คำพูดของเขามันยังคงวนเวียนในหัวของฉันพอจบสถานะบ้าๆ ที่เขาตั้งไว้กับฉันแล้ว ฉันเองก็ได้กลับมาเป็นตัวของตัวเองอีกทีซักที ไม่รู้สิฉันไม่รู้ว่าการมีความรักมีแฟน เมื่อผิดหวังแล้วจะเป็นยังไง แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันเสิร์ชกูเกิ้ลมา ฉันต้องสาวอย่างนั้นเหรอ ฉันไม่ได้เปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อใครหรอกนะ ฉันอาจจะเปลี่ยนแปลงเพื่อตัวฉันเอง ฉันไม่อยากรู้สึกเศร้าและให้เจมส์เขารู้ว่าฉันนั้นคิดยังไงกับเขาร่างบางในชุดนักศึกษาพอดีตัว ผมสียาวน้ำตาลบลอนด์ถูกดัดปลาย ไว้หน้าม้าบางๆ เพื่อเพิ่มลุคให้ดูสดใสน่ารักราวกับไม่ใช่อันนาคนเดิม ขาเรียวเล็กก้าวขึ้นบันไดของตึกคณะบริหาร ในเมื่อเลี่ยงไม่ได้ เจอก็ต้องเจอสินะ แต่หัวใจของฉันที่รู้สึกกับคนแบบนั้นไปแล้วนี้สิ มันจะแข็งได้มากแค่ไหนกันเชียว วันนี้ฉันเลือกที่จะเข้าห้องเร็วกว่าปกติ เพราะต้องมาจองที่นั่งก่อนที่เพื่อนๆ

ด้านอันนาหลังจากที่ร่างบางนั้นเดินออกมาจากทั้งสามหนุ่มและเดินกลับมานั่งที่เดิมของเธอแล้วนั้น ให้ตายเถอะคนบ้าทำไมถึงได้มองฉันได้น่ากลัวมากขนาดนี้ ร่างบางได้แต่คิดในใจ เพราะสายตาที่เจมส์มองเธอเมื่อก่อนหน้านี้นั้นราวกับโกรธแค้นอะไรเธอก็ไม่ปาน ฉันทำอะไรผิดไม่ทราบในเมื่อเขาต่างหากที่เป็นคนผิดสัญญา แค่หน้าเขาเอาจริงฉันไม่ได้อยากจะมองด้วยซ้ำ ร่างบางได้แต่ครุ่นคิดจนกระทั่งถึงเวลาเลิกเรียนที่เพื่อนในห้องนั้นเริ่มทยอยกันออกจากห้องเรียน"แกยัยอัน พวกแกวันนี้อาจารย์ปล่อยเร็ว พวกเรากินชาบูกันไหม" เสียงของน้ำอิงที่เอ่ยชวนฉันและยัยลูกพีชมา"ฉันอะได้เสมอ แกอะยัยอัน ไปป่าว" ยัยลูกพีชหันมาถามฉัน ด้านอันนามีสีหน้าหนักใจ เพราะวันนี้เธอนัดกับหมอหนุ่มสุดหล่ออย่างนธีร์เอาไว้"ว่าไงแก แค่ตอบว่าไปหรือไม่ ทำไมแกต้องคิดมากขนาดนั้น""ฉันนัดกับพี่ธีร์ไว้หนะ ฉันคงไปกับพวกแกไม่ได้แล้วแหละ" เสียงหวานเอ่ยกับเพื่อนของเธอไปเช่นนั้น"แหมๆ เห็นนิ่งๆ แบบนี้ร้ายไม่เบาเลยนะยะ นัดกับผู้ แต่เทเพื่อน" เสียงของลูกพีชเอ่ยว่าให้กับอันนา แต่นั้นทั้งสามสาวกับไม่รู้เลยว่ามีทั้งสามหนุ่มที่เดินตามหลังพวกเธอมาด้านอันนาเมื่อโดนลูกพีชว

ด้านเจมส์เมื่อเห็นว่า อันนายอมขึ้นรถมากับตนแล้วนั้น ใบหน้าอันหล่อเหลาถึงกับผุดรอยยิ้มอันร้ายกาจขึ้นมาบนใบหน้าด้วยท่าทีพึงพอใจ แผนการที่ให้อันนามากับผมไม่ใช่ความคิดของผมหรอกครับ จู่ๆ ไอ้เชี่ยดีเอ็มก็ปัดให้ผมนั้นมารับอันนาแทนมัน อย่างว่าแหละถึงไอ้ดีเอ็มไม่บอกเรื่องอะไรผมจะยอมให้เธอนั่งรถไปกับคนอื่น ถึงจะเป็นไอ้ดีเอ็มก็เถอะ ยังไงอันนาเธอก็ต้องไปกับผม สายตาคมเหลือบมองร่างบางที่นั่งมากับตนเป็นระยะ ส่วนคนที่นั่งมาด้วยนั้น อันนาเธอไม่ยอมปริปากหรือเอ่ยคุยอะไรกับผมออกมาแม้แต่คำเดียว ภายในรถสปอร์ตคันหรูมีเพียงเสียงเพลงที่ผมนั้นเปิดทิ้งเอาไว้คลอมาเบาๆด้านอันนาหลังจากที่ฉันขึ้นรถมากับคนใจร้ายอย่างเจมส์แล้วนั่น นับว่าครั้งนี้เป็นครั้งแรกหลังจากที่ฉันนั้นจบสถานะเด็กเลี้ยงของเขา แล้วฉันอยู่กับเจมส์ตามลำพัง ให้ตายเถอะแค่อยู่กับเขาไม่กี่นาทีแต่ฉันกับรู้สึกอึดอัดมากขนาดนี้ๆ ฉันต้องทนนั่งไปกับเขาอีกนานแค่ไหน ภาวนาให้ถึงที่หมายเร็วๆ ด้วยเถอะนี้ฉันอึดอัดจะแย่ ร่างบางก็เอาแต่นิ่ง ที่นิ่งเพราะฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคนอย่างเขา หึ...ฉันไม่หน้าหลงกลดีเอ็มเลย อย่างว่าแหละพวกเขาเพื่อนกันนิสัยก็คงจะเจ้าเล่ห์เหมือนก

ร่างสูงโน้มใบหน้าอันหล่อเหลาเขาหาคนใต้ร่างจนจมูกของเขาและเธอนั้นแนบชิดกัน มือเรียวบางของอันนายังคงกระตุกขึ้นๆ ลงๆ"อ่า...ซี๊ด ไม่ไหวแล้ว วะอันนา ฉัน...อยากจิ้มเธอแล้ว" ร่างสูงเอ่ยมาด้วยน้ำเสียงแหบกระเส่าราวกับไม่ปิดกั้นความรู้รู้สึกของตน"ไม่นะ นายรับปากฉันแล้ว ว่าจะไม่ทำไง" เสียงหวานเอ่ยออกมาอย่างขัดใจ พร้อมกับเบืองหน้าหนีเพื่อหลบจมูกของเจมส์"อ่า...อืมอันครับ นะครับ" น้ำเสียงแหบกระเส่าด้วยความเสียวปรนทรมารของเจมส์เอ่ยเข้ามาที่ใบหูเล็กของฉัน ร่างบางที่โดนจมูกไล่สัมผัสเข้าที่ซอกคอของเธอมาเบาๆ ถึงกับขนลุกซู่ขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ มือเรียวใต้ผ้าเช็ดตัวชะงักหยุดกระตุกไว้แค่นั้น อย่างไม่คิดจะไม่คิดจะทำต่อ"อันนาเธอสบตาฉันสิ" เสียงอันเซ็กซี่ของเจมส์เอ่ยมาปากหนาไล่ขบเข้าที่ใบหูไล่เล็กและลงมาประทับรอยจูบลงที่คอของฉัน"จะ...เจมส์ ไหนนายบอกว่าจะไม่ทำแบบนี้กับฉัยนไงละ นี้นายจำไมได้เหรอ" คนตัวเล็กเอ่ยทวงสัญญาน้ำเสียง ขาดๆ หายๆ ที่ตอนนี้เธอนั้นไม่ได้โดนคนเอาแต่ใจนั้นรุกจู่โจมแค่ปากและจมูก แต่ฝ่ามือหนาของคนเอาแต่ใจล่วงลึกเข้ามาใต้เสื้อยืดตัวโตที่ไร้ยกทรงปิดกลั้นด้านอันนาเมื่อโดนฝ่ามือหนาล่วงลึกเข้