Semua Bab พันธะร้ายดีไซน์รัก : Bab 11 - Bab 20

หลังจากออกจากพระราชวังฉันก็ขับรถกลับมาที่เพนท์เฮ้าส์ เพื่อมาหาใครบางคนเอี๊ยด!เสียงล้อรถเบรกบดไปกับพื้นถนนกะทันหัน เพราะเมื่อฉันกำลังหักเลี้ยวพวงมาลัยกำลังเข้าประตู ก็มีรถคันหนึ่งขับออกมาพร้อมกันบรื้น!!รถตรงหน้าเหยียบคันเร่งใส่ เพราะฉันก็ไม่คิดจะหักหลบให้เขา ก็รถที่อยู่ตรงหน้าน่ะ เป็นของคนที่ฉันกำลังต้องการเจอมากที่สุด รถของฮาเซลถอยหลังห่างออกไป ฉันนั่งมองรถของเขาที่ถอยห่างออกไปเรื่อย ๆ โดยที่ไม่คิดจะเบี่ยงหลบทางให้เขาบรื้น!!เสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นพร้อมกับตัวรถที่มุ่งตรงมาทางฉัน ทุกสายตาของผู้ดูแลต่างจ้องมองด้วยความตกใจ เพราะฉันเองก็ไม่คิดจะหลบให้เขา รถของฮาเซลหักเลี้ยวหลบขับผ่านรถของฉันผ่านประตูไป ท่ามกลางสายตาของความตกใจของทุกคนที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่ ยกเว้นฉันที่ยังคงนั่งนิ่งอยู่ในรถ"ให้มันได้แบบนี้สิ" เสียงเล็กบ่นพึมพำแล้วแตะคันเร่งเคลื่อนรถเข้าไปยังด้านใน สองวันของเขานี่นับตั้งแต่วันไหนนะ ฉันก็ลืมถาม แต่เอาเถอะเดี๋ยวดักรอให้กลับมาก็ได้เมื่อขึ้นมายังห้องพัก ฉันก็จัดการกับร่างกายตัวเองให้เรียบร้อยแล้วนั่งรอเวลาให้เขากลับมา เมินฉันไม่ว่าหรอกดีใจด้วยซ้ำที่เขาไม่สนใจ แต่ถ้าไม่ติ

ณ ห้องพักชั้นที่ 60"ไม่ต้องแก้ตัวเลย ไม่คุยด้วยแล้ว!"(เดี๋ยวสิ ก็บอกแล้วไงว่าแค่ไปพักผ่อน)"โกรธปู่มาก!" ฉันแกล้งทำเสียงดังใส่คนในสาย ซึ่งปู่เองก็พยายามอธิบายว่าที่หายไปไม่ได้ถูกพาตัวไปไหนแค่ไปพักผ่อน แต่ขอแค่ปู่ปลอดภัยฉันก็สบายใจแล้ว(นี่หลานบ่นปู่มากี่ชั่วโมงแล้วเนี่ย ไม่ใช่สร้างเรื่องอะไรมาแล้วบ่นกลบเกลื่อนหรือเปล่า) แหนะ! รู้ทันอีก"ไม่มี!" ใครจะพูดได้ล่ะ ฉันพยายามหาน้ำยาทุกอย่างมาลบหมึกปากกาบนตัวเท่าไหร่ก็ไม่จางลงเลย(เสียงสูง! ทำไม) คุณปู่เองก็ทำเสียงสูงคืนมาเช่นกัน"แค่นี้นะ! โกรธแล้ว!" เมื่อถูกไล่ต้อนฉันก็หาทางชิ่งหนีไปซะดื้อ ๆ เลย(เออ!!) ดูคุณปู่จะรำคาญที่ฉันเสียงสูงใส่ แล้วก็วางสายไป"เฮ้อ~" เมื่อปู่วางสายไปฉันก็ถอนหายใจออกมา เพื่อระบายความอึดอัด สายตามองไปยังชุดเพื่อนเจ้าสาวแสนสวยที่ฉันเป็นคนออกแบบและตัดเย็บเองกับมือเรื่องดอกไม้ที่ฮาเซลบอกไว้หลอกหลอนฉันอยู่ในหัวมาตลอดตั้งแต่ที่เขาพูด จนในที่สุดก็ถึงวันแต่งงานของคิมในวันพรุ่งนี้ ไม่ว่ายังไงฉันต้องหลบและหนีจากการรับดอกไม้นั่นซะ ลางสังหรณ์ในใจตอนนี้มันทำให้ฉันกลัวอย่างบอกไม่ถูกก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูห้องนอนดังขึ้น

"ฉันขอเวลาอีกหน่อยนะ" เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายรุกเร้าหนักหน่วงขึ้น ฉันต้องรีบหาทางเบี่ยงเบนความสนใจจากเขาและหลุดไปจากตรงนี้ให้ได้ซะก่อน"ฉันเป็นผู้ชายนะ เห็นอะไรแบบนี้ต่อหน้ามันจะไปหยุดได้ยังไง" ดวงตาสีฟ้ามองไล่ไปตามร่างบางของผู้หญิงตรงหน้าเขาผิวขาวเนียนสวย อกอวบเกินตัวที่ซ่อนรูป หน้าท้องแบนราบ เนินอูมเนียนที่ทำให้เขาต้องเผลอกลืนน้ำลายลงคอ เห็นกันมาตั้งแต่เด็กจนโต ไม่เคยคิดว่าเธอจะสวยทั้งตัวขนาดนี้ ฮาเซลแทรกลำตัวเข้ากลางระหว่างขาเรียว แม้ฉันจะพยายามหุบมันเข้าก็ไม่เป็นผล มือทั้งสองของเขาค้ำยันไปข้างหัว โน้มหน้าเข้าใกล้"ฮาเซล" ฉันเรียกชื่อเขาอีกครั้งพร้อมกับเบนหน้าหลบใบหน้าที่โน้มเข้ามาใกล้"หื้อ""ที่เรียกชื่อ ไม่ได้หมายความว่าฉันจะเป็นของนายไปตลอด" เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าไม่หยุด ทำให้ฉันเลือกที่จะพูดออกไปตรง ๆ"คิดว่าจะหนีไปจากฉันได้เหรอ""ก็เพราะไม่มีทางเลือก นายใช้วิธีสกปรกเอาปู่ฉันมาเป็นข้อต่อรองไม่ใช่หรือไง!" ยิ่งเธอพูด เขาก็ยิ่งรุกหนักขึ้นมือหนาจับหน้าอกเปลือยและบีบมัน แม้ว่าเธอจะพยายามดึงมือเขาออกแค่ไหน พยายามต่อต้านยังไง ก็ดูเขาจะยิ่งเข้าใกล้เส้นชัยมากขึ้น มือไม้เริ่มอ่อนแรง ร่างกา

ฉันยืนจ้องมองยาเม็ดเล็กในมือชั่งใจอยู่นาน ก่อนจะตัดสินใจกลืนมันลงคอ ปกติกินยาคุมเพื่อปรับฮอร์โมนอยู่แล้ว ทีนี้ฉันต้องเปลี่ยนไหมนะ โอ๊ย!คิดแล้วก็ปวดหัวเดี๋ยวค่อยหาข้อมูลป้องกันละกัน ฮาเซลไม่มีทางปล่อยฉันไปง่ายๆ แน่ การกระทำและแสดงออกก็เริ่มเปลี่ยนไปมากขึ้นเรื่อย ๆ ฉันล่ะกลัวคนอื่นจะรู้เพราะเขานี่แหละแต่ฉันต้องจัดการกับปัญหาตอนนี้ก่อน สายตาจ้องมองไปยังกระจกที่สะท้อนภาพตัวเองอยู่ในนั้น เสื้อฮู้ดแขนยาวและกางเกงขายาว ฉันก็ถือว่าแต่งมิดชิดสุดแล้วนะ เอาล่ะไปได้! ตอนนี้ก็เป็นเวลาที่เริ่มดึกพอสมควร ฉันก็รู้มาตลอดว่าพวกเขาน่ะชอบไปรวมตัวกันที่ห้องพักของฮาเซล เพราะที่นั่นอยู่ในจุดที่ไม่มีผู้ดูแลคนไหนกล้าเข้ามายุ่งฉันพาตัวเองขึ้นมายังห้องชั้นสูงสุด ประตูลิฟต์ถูกเปิด ท่ามกลางสายตาของผู้ดูแลที่หันมามอง พวกเขาดูแลชั้นนี้เป็นพิเศษเลยก็ว่าได้ ประตูห้องถูกเปิดให้ฉันเข้าไปได้อย่างง่ายดายกว่าครั้งก่อนที่"พี่เคท~"เมื่อฉันปรากฏตัวเสียงของวานิสก็ดังขึ้นมาทันที ทุกคนหันมามองที่ฉันอย่างพร้อมเพรียง แต่ฉันดันโฟกัสไปที่ฮาเซล เขาอยู่ในชุดสบายและผมที่ไม่ได้เช็ท ดวงตาสีฟ้าสวยตอนนี้มีแว่นสายตาบังอยู่ พ่อเด็กเนิร

ณ คลับการ์เบรียลล่า"อะไรยังไง!"เฮเลนแหกปากโวยวายอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง ตอนนี้ทั้งคลับถูกปิดและเหลือพวกเราแค่4คน ฉัน เฮเลน คิมและการ์เนท"ก็อย่างที่บอกนั่นแหละ" ฉันไม่ได้บอกว่ามันเกิดอะไรขึ้นที่นั่นบ้าง แต่บอกแค่ว่าต้องเข้าไปเป็นผู้ดูแลให้เขาและข่าวที่ออกมาก็เป็นความเข้าใจผิด"แต่ภาพที่ออกมามันไม่ได้มีแค่นั้นน่ะสิ" เฮเลนพูดพร้อมกับกุมขมับ เธอเองก็พอจะรู้ความยุ่งยากของข่าวประเภทนี้ แล้วยังเป็นกับเชื้อพระวงศ์ เรื่องมันจึงจบยากกว่าที่ผ่านมาแน่นอน"ฉีดยาให้ฉันตายไปเลย ฆ่าฉันทีเฮเลน!" ฉันจับมือเฮเลนมาจับไว้ที่คอตัวเอง แต่ดูยัยนั่นอยากจะบีบมันจริง ๆ"การ์เนทรู้เรื่องนี้หรือเปล่า" คิมที่นั่งฟังอยู่นานหันไปถามสามีตัวเอง"ไม่" ดูเหมือนเขาจะไม่รู้เรื่องนี้จริง ๆ ว่าเป็นเพราะฝีมือใครติ้ด ติ้ด ติ้ด!เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น ทำให้ทุกคนหันไปมองพร้อมกัน ชื่อที่ปรากฏขึ้นมาคือ คุณปู่"รับให้ที!" ฉันยื่นโทรศัพท์ไปให้คิม วันนี้ปู่โทรหาทั้งวันอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนและฉันก็ยังไม่รับสายใครเลยจนถึงตอนนี้"รับเองสิ!" เฮเลนดันมือขึ้นและขยับตัวหนี"ไม่เอาหรอก!"ปึง!ฉันโยนโทรศัพท์ในมือลงโต๊ะและฟุบหน้าลงเหมือ