All Chapters of พันธะร้ายดีไซน์รัก : Chapter 41 - Chapter 50

พึ่บ! หมับ!เมื่อตั้งสติจากการพบกันอย่างกะทันหันของบุคคลที่ไม่อยากให้รู้เรื่องมากที่สุดในตอนนี้ ก็รีบหันหลังกลับเพื่อวิ่งหนีเข้าห้อง แต่ถูกแขนของฮาเซลล็อกเข้าที่คอและลากให้เดินตามเข้าไปหาแม่ของเขา"ปล่อยนะฮาเซล!" ฉันทั้งพยายามดิ้นและผลักออก แต่ก็สู้แรงไม่ไหวทำให้ถูกพาไปหยุดยืนอยู่ตรงหน้าของควีน ดวงตาสีฟ้าสวยแบบเดียวกับลูกชายของเธอจ้องมองมาที่เราทั้งคู่ด้วยสีหน้าตกตะลึง ควีนชี้นิ้วมาที่ฉันและชี้ไปที่ฮาเซลสลับกันไปมา ฉันไม่รอดแล้ว ฮือ!"ถ้างั้น ก่อนที่เราจะมานั่งคุยกันขอให้เคทอาบน้ำแต่งตัวสักหน่อยก็แล้วกันนะครับแม่" ฮาเซลปล่อยมือออกจากคอแล้วหันมาส่งยิ้มให้ ยังมีอารมณ์อาบน้ำแต่งตัวอีกเหรอ!"อื้อ จ้ะ" ดูควีนจะอยู่ในการช็อกไม่หาย"ขอเวลาแป๊บนะคะ...มานี่!" ฉันกล่าวขออนุญาตจากเธอแล้วหันกลับมาลากแขนฮาเซลให้เดินตามเข้าห้องนอน ซึ่งเขาก็ยอมตามมาอย่างว่าง่ายปึง!"ทำไมควีนจะมานายไม่บอกฉัน!" เมื่อประตูปิดสนิทลงฉันก็หันไปสาดคำถามใส่เขาทันทีและฉันก็ไม่เชื่อว่าคนอย่างเขาจะไม่รู้ว่าแม่ตัวเองจะมา"ฉันไม่รู้" ฮาเซลตอบกลับด้วยสีหน้าเรียบเฉย เหมือนกับว่าเขาไม่รู้จริง ๆ"ไม่มีทาง" ใครจะไปเชื่อ อย่างเขาเนี่

"..." คำถามของฮาเซลไร้เสียงตอบกลับจากฉัน ทุกอย่างภายในห้องเงียบสงบราวกับว่าถูกหยุดเวลา คนตัวสูงยังคงโอบกอดจากด้านหลังและซุกหน้าลงบนไหล่เล็ก"ขอร้อง..." เสียงทุ้มต่ำกระซิบแผ่วเบา มือหน้าทั้งสองข้างกอดไหล่ของฉันไว้แน่น"..." ฉันเล่นแรงไปหรือเปล่านะ แต่สิ่งที่เขาทำก็ไม่เบาเหมือนกัน"พูดเถอะนะ...""..." เอาไงดีล่ะ เสียงของเขาสั่นแล้วด้วย ไม่เคยเห็นเป็นแบบมาก่อน"เรากำลังจะได้หมั้นกันแล้วนะ อย่าให้เป็นแบบนี้สิ""..." อีกนิดละกัน ฮาเซลกำลังน่ารักเลย"แต่ถึงเธอไม่พูดก็ไม่เป็นไร..." น้ำเสียงสั่นเครือเมื่อกี้เหมือนจะหายไปแล้วนะ กลายมาเป็นเสียงนิ่งเรียบแทน"..." ฉันอุตส่าห์คิดว่านายน่ารัก จะมาไม้ไหนอีก"เพราะไม่ว่ายังไง...""..." ฉันรู้สึกได้ถึงอ้อมกอดที่ถูกคลายออก ฮาเซลเงยหน้าขึ้นจากไหล่ ถึงจะอยากหันไปมองว่าเขากำลังจะทำอะไร แต่สิ่งที่ทำได้ตอนนี้คือแกล้งนั่งนิ่ง ๆ ไม่สนใจสายตามองไปยังภาพสะท้อนในกระจก ฮาเซลเดินวนมาหยุดยืนด้านหน้า ดวงตาสีฟ้าจ้องมองผ่านแสงไฟสลัวจากหน้าต่าง ฉันมองเลยเขาไปอย่างไร้ เยื้อไย ใบหน้าเรียบเฉย ตอนนี้พยายามจะไม่สบตาเขา ไม่ว่ายังไงก็ห้ามมองเด็ดขาด ดวงตาที่สะกดฉันได้ทุกครั้ง

3วัน ก่อนงานพิธีหมั้น"ฮาเซล""หื้อ~""ถ้าไม่ปล่อย ฉันทำอะไรไม่สะดวกนะ""ทำเลย ฉันไม่ขัดขืน""เข้าใจไปคนละเรื่องแล้ว ปล่อย!" เสียงแหลมตะโกนลั่นห้องทำงานด้วยความหงุดหงิด แต่ถึงฉันจะแหกปากตะโกนหรือหยิกเขายังไงฮาเซลก็ไม่ยอมปล่อยเขาโอบกอดจากด้านหลังในขณะที่ฉันกำลังเก็บรายละเอียดชุดเดรส ในพิธีงานหมั้นที่ใกล้จะถึง แต่ทุกอย่างมันช้าขึ้นกว่าปกติหลายเท่าตัวก็เพราะมีเขาติดห้อยมาด้วยนี่แหละ"เสียงดีจังเลยนะ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็เสียงดังฟังชัดเสมอเลย" อยากจะกรี๊ดให้คอแตก ไม่ว่าจะทำอะไรก็โยงเข้าเรื่องอย่างว่าได้เสมอเลย"เจ้าชายไปนั่ง!" เมื่อความอดทนหมดลง กำลังจึงเป็นตัวเลือกสุดท้าย"อยากอยู่ด้วยนิครับ ทำไมต้องดุด้วย" เสียงบ่นของฮาเซลดังขึ้น ในขณะฉันออกแรงลากแขนพาเขาไปนั่งที่โซฟาพึ่บ! ฮาเซลนั่งลงด้วยความไม่เต็มใจหนักหมับ! เขาดึงข้อมือฉันเอาไว้ไม่ให้เดินหนี ก่อนจะออกแรงดึงให้นั่งลงบนตัก"ถ้าเอาแต่ใจตัวเองแบบนี้ ฉันจะทำชุดไม่เสร็จนะ""เคทเก่งจะตายไป ของแค่นี้ไม่มีทางที่ทำไม่เสร็จหรอก" พอถูกชมก็ทำให้ฉันรู้สึกเขินขึ้นมาหน่อย มาชมกันด้วยสายตาแบบนี้เดี๋ยวฉันก็ใจอ่อนอีก"ถึงเก่งยังไงก็ต้องใช้เวลาทำ ไม่ไ

จ้อง~ดวงตากลมโตจ้องมองใบหน้าของคนตัวสูง ตั้งแต่ที่ก้าวขึ้นมานั่งบนรถ ภายในปกคลุมด้วยความเงียบ แม้ฉากกั้นจะถูกปิดขึ้นเพื่อความเป็นส่วนตัวของเราทั้งคู่ แต่ฮาเซลก็เอาแต่นั่งเงียบไม่ยอมปริปากพูด"..." เขามองออกไปนอกหน้าต่าง ไม่แม้แต่จะหันมาสนใจฉันสักนิด"นี่..." นิ้วเรียวจิ้มไปที่ต้นแขน ฮาเซลละสายตาหันกลับมามองที่ฉัน"..." ดวงตาสีฟ้าจ้องมองนิ้วที่จิ้มอยู่ต้นแขน"อย่าเงียบสิ ฉันอธิบายได้" เมื่อได้โอกาสที่เขาเริ่มสนใจ ฉันก็ขยับเข้านั่งชิดติดกับเขา"เรื่อง" คำแรกที่ยอมเป็นปากพูด ก็รู้สึกได้ถึงความหนาวเย็นจากน้ำเสียง"เรื่องที่เกรซี่พูด" ยัยปากมากนั้นตั้งใจพูดให้ฮาเซลเข้าใจฉันผิดสินะ"ครับ" แม้ปากจะพูดด้วยคำสุภาพ แต่สายตาที่มองนี่ไม่ใช่เลย เหมือนเขากำลังพยายามเก็บอาการยังไงก็ไม่รู้"นายไม่ได้เชื่อคำพูดยัยนั่นใช่ไหม""ยัยนั่นที่ว่า เธอเป็นใครล่ะ""ก็เกรซี่ ว่าที่เลขาธิการไง""รู้แล้วครับ ที่หมายถึงก็คือ ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครทำไมผมต้องเชื่อ""..." ฉันขมวดคิ้วให้กับคำพูดของฮาเซล ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครทำไมต้องเชื่อ นี่คืออะไร"อยู่ ๆ ก็เข้าใจยากขึ้นมาอีก เฮ้อ!" เขาถอนหายใจใส่ฉันเฮือกใหญ่และปาดสายตา

"อื้อ~"เสียงครางในลำคอของหญิงสาวที่พยายามดันแขนหนัก ๆ ที่พลาดกลางลำตัวออก แต่ก็ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้ผล จนในที่สุดเธอต้องลืมตาตื่นจ้อง~ดวงตาสีฟ้าจ้องมองใบหน้าของคนตัวเล็กที่ลืมตาหันมามองทางเขา"มองแบบนี้หมายความว่ายังไง" ฉันขยี้ตาและเอ่ยปากถามเขาด้วยความสงสัย"ยัยขี้เซา""ก็ฉันเหนื่อยนิ" หลับเป็นตายตื่นมาอีกทีก็จะเที่ยง ฉันกวาดสายตามองคนตัวสูงที่นอนตะแคงอยู่ข้างกาย ฮาเซลอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย"แล้ววันนี้จะออกไปที่ร้านไหม""ไป แล้วทำไมตื่นแล้วไม่ปลุกฉันด้วยล่ะ" "ก็รู้ว่าเคทเหนื่อยมาทั้งคืน เลยปล่อยให้ได้พักผ่อน""ซึ้งใจจังเลย" ฉันบีบแก้มเขาด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม ก่อนจะเปลี่ยนเป็นหน้าบึ้งเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืน กล้าพูดว่าให้ฉันได้พักผ่อน"รู้ครับว่าเมียรักและซึ้งใจมากแค่ไหน" สาบานว่าไม่รู้ว่าฉันประชด"แล้วแต่เลยค่ะเจ้าชาย" ฉันพูดด้วยความเหนื่อยใจและยันตัวลุกขึ้นจากเตียงขาเรียวหย่อนแตะพื้นห้องและเดินตรงไปยังห้องน้ำ แต่ยังไม่ทันจะได้เดินไปถึงห้องน้ำก็ถูกคนตัวสูงที่ลุกเดินเข้ามากอดจากด้านหลังหมับ!"ยังกับฝันเลย" ฮาเซลพูดพร้อมกับโน้มหน้ามาหอมแก้ม อ้อนแต่เช้าเลยนะ"ฝันอะไร" ฉัน