All Chapters of พันธะร้ายดีไซน์รัก : Chapter 1 - Chapter 10

ข้อที่ 1. เชื้อพระวงศ์ทุกพระองค์ห้ามดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์จนกว่าจะบรรลุนิติภาวะ ห้ามมีแอ็กเคานท์โซเชียล ห้ามแจกลายเซ็นหรือเซลฟีข้อที่ 2. ห้ามหลบหลีกหรือหนีการประชุมประจำสถานราชวงศ์ไม่ว่ากรณีใดข้อที่ 3. เชื้อพระวงศ์ห้ามจัดปาร์ตี้หรือการสังสรรค์ไม่ว่าจะเนื่องในวาระโอกาสใดก็ตามข้อที่ 4. ก่อนจะเข้าสู่พิธีหมั้นหมาย คู่รักสามัญชนผู้นั้นจะต้องได้รับการยอมจากสมาชิกราชวงศ์ทุกพระองค์ข้อที่ 5. ห้ามมิให้เชื้อพระวงศ์ทุกพระองค์มีเรื่องทะเลาะวิวาทหรือขัดแย้งกัน ไม่ว่าจะอยู่ในสถานที่ใดก็ตามข้อที่ 6. เชื้อพระวงศ์ต้องคอยระวังตัวไม่ให้สามัญชนทั่วไปแตะถูกร่างกายเด็ดขาดข้อที่ 7. พระนามจริงของทุกพระองค์จะถูกปิดเป็นความลับ เมื่อใดก็ตามที่มีผู้ล่วงรู้ เขาหรือเธอผู้นั้นจะต้องตกเป็นคนของพระองค์โดยไม่มีทางปฏิเสธได้*เชื้อพระวงศ์ทุกพระองค์ต้องปฏิบัติตามกฎอย่างเคร่งครัด*♛┈⛧┈┈•༶ ༶•┈┈⛧┈♛ณ เกาะส่วนตัวเสียงเพลงดังกึกก้องไปทั่วหาดทราย แสงไฟและแสงสปอร์ตไลน์สาดส่องไปทั่วงาน งานปาร์ตี้ส่วนตัวถูกจัดขึ้นและอยู่ในความดูแลที่แน่นหนาของการ์ดนับร้อยคน ชายหญิงเซเลบและกลุ่มคนชนชั้นสูงหลากหลายประเทศ เดินทางเข้าร่วมกัน

"น่าเกลียด"ร่างสูงยกขานั่งไขว่ห้าง เอนตัวนั่งพิงพนักเก้าอี้ จ้องมองไปยังชุดที่สวมใส่อยู่บนหุ่นลองชุด ทุกคนในห้องต่างก้มหน้ามองปลายเท้าตัวเองตัวสั่นเพราะความกลัว"สะ สีนี้ตรงตามที่พระองค์เลือกเลยนะครับ" ชายผู้เป็นเจ้าของห้องเสื้อพูดด้วยท่าทีกล้า ๆ กลัว ๆ ชายตรงหน้าปาดสายตามองไปที่เขา"ไม่ได้บอกว่าสีน่าเกลียด บอกเรื่องการออกแบบและตัดเย็บต่างหาก""..." ทั้งห้องเข้าสู่ความเงียบ ไม่มีใครกล้าปริปากพูดอะไรออกมาแม้แต่คนเดียว"ออกไปได้แล้ว เอาผ้าขี้ริ้วบนหุ่นนั้นออกไปด้วย""คะ ครับ ครับ!" เจ้าของห้องเสื้อและคนของเขาต่างรีบเก็บของทุกอย่างออกจากห้องไปด้วยเวลาที่รวดเร็ว"อีกแล้วเหรอ" เสียงของหญิงสาววัยกลางคนที่คุ้นเคยดังมาจากทางประตู"..." เขาหันไปมองผู้หญิงที่เดินเข้ามา ด้านหลังของเธอเป็นเลขาธิการประจำราชวงศ์เดินตามหลังเข้ามาอีกคน"แบรนด์นี้คือแบรนด์ที่ดีที่สุดติดอันดับโลกแล้วนะเจ้าชาย""จริง ๆ ผมใส่อะไรก็ได้นะครับ ไม่จำเป็นจะต้องเป็นแบรนด์ติดอันดับโลกอะไรทั้งนั้น""ขนาดแบรนด์เหล่านั้นยังโดนไล่ แล้วถ้าห้องเสื้อธรรมดาจะรับมือเจ้าชายได้เหรอ" เธอพูดอย่างรู้ทัน ก็ลูกชายผู้เอาแต่ใจของเธอน่ะเดาอารมณ์

หลายวันต่อมาฉันปรับเปลี่ยนเวลาให้ออกมาทำงานช้าขึ้นจากเดิมเล็กน้อย เพื่อไม่ต้องพบเจอพวกเขาอีก และมันก็ได้ผลอย่างดี ผมหยักศกม้วนมัดยกสูงไว้กลางหัว มีดินสอแท่งยาวเสียบไว้ ร่างบางนั่งหย่องบนเก้าอี้ด้วยท่าประจำตอนทำงาน สายตาจ้องมองไปยังแบบเสื้อผ้าต่าง ๆ ที่วางอยู่บนโต๊ะคิดอะไรไม่ออกเลย ในหัวมีแต่ภาพคนพวกนั้นทำให้คิดไม่หยุด อยากจะกรีดร้อง! ฉันยีหัวตัวเองด้วยความหงุดหงิดและทิ้งตัวนั่งลงในท่าปกติติ้๊ดดด! ติ๊ดดด!เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ส่วนตัวดังขึ้น ฉันเอื้อมมือไปหยิบก็พบว่าเป็นสายของคุณปู่โทรเข้ามาติ๊ด!"ฮัลโหลลลล ~ " ฉันแหกปากใส่โทรศัพท์เต็มเสียง การรับโทรศัพท์แบบปู่หลานเขาทำกัน(รู้ทันหรอกน่า ปู่เปิดลำโพง) โดนบ่อยจนหูจะแตก ต้องหาวิธีมาแก้จนได้"คิดถึงเหรอโทรมาแต่บ่ายเลย"(จริง ๆ ก็จะโทรแต่เช้าแล้ว แต่คิดว่าคงยังไม่ตื่นเลยไม่อยากโทรไป เพราะยังไงคนตื่นยากมันก็ไม่รับสายหรอก) ปู่พูดอย่างรู้ทัน ก็นาฬิกาปลุกเคลื่อนที่ลิงตัวน้อยก็มาจากคุณปู่ของฉันเอง"บ่นเป็นคนแก่เลย เดี๋ยวก็แก่หรอกบ่นขนาดนี้" คุณปู่หัวเราะเมื่อได้ยินคำพูดของฉัน(วันนี้กลับเร็วหน่อยนะ ปู่จะไปหา)"คิดถึงจริง ๆ ด้วย คนแก่คิดถึงห

ร่างสูงยืนมองภาพเหตุการณ์จากชั้นสอง ภาพของผู้หญิงด้านล่าง เธอปาแก้วใส่หน้าผู้ชายที่ตัวใหญ่กว่าเธออย่างไม่เกรงกลัว"เพื่อนคิมนิ" เสียงของการ์เนทดังขึ้นในจังหวะที่เดินเข้ามาหยุดยืนข้างเขาแล้วก้มมองไปยังภาพความวุ่นวายด้านล่าง"เพื่อนนายหญิงน่ะเหรอ" โลกกลมจังนะ"อือ เพื่อนสนิทด้วย แต่เหมือนว่ากำลังมีเรื่องนะ""อือ ยัยนั่นเมาแล้วจะขี้รำคาญน่ะ ไม่ชอบให้คนวุ่นวาย" เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยแต่สายตายังมองไปยังด้านล่าง"พูดแบบนี้...รู้จักดีเลยนิ" สายตาที่มองมาของการ์เนทกำลังจับผิดเขา"เพื่อนเก่าน่ะ" ทุกอย่างที่เขาพูดก็คือความจริง เธอเป็นเพื่อนเก่าที่ไม่ได้รู้จักกันแล้ว"เพื่อน" เหมือนจะไม่ค่อยเชื่อสักเท่าไหร่นะ"อือ""เพื่อน""..." ครั้งนี้เขาละสายตาจากเหตุการณ์ด้านล่างหันไปจ้องหน้าผู้ชายที่อยู่ข้าง ๆ แทน"เพื่อนก็เพื่อน" การ์เนทพูดพร้อมกับอมยิ้ม"พูดไม่รู้เรื่องหรือไง!!"เสียงแหกปากแข่งกับเสียงดนตรีด้านล่างทำให้ทุกคนต่างหันไปสนใจ เคทถูกล็อกแขนทั้งสองข้างไว้ด้วยการ์ด2คน และอีกคนก็กำลังดูแลผู้ชายที่ถูกเธอปากแก้วใส่ เขาเท้าแขนไปกับราวเหล็กและจ้องมองไปยังภาพด้านล่าง ความห้าวหาญของเธอมันมีมากกว่าน

ปึง!"เจ็บ!!"เสียงแหลมตะโกนแหกปากมาตลอดทางเดิน ร่างบางถูกฉุดกระชากลากถูมาจนถึงห้องนอน เมื่อประตูเปิดออกฉันก็ถูกเหวี่ยงเข้ามาในห้องอย่างไม่ไยดีปึก!"กรี๊ด! เจ็บ!" เมื่อเจอแรงเหวี่ยงจากเขาบวกกับแรงดิ้นของฉัน ทำให้ล้มลงบนพื้นเมื่อเขาปล่อยมือ"เสียงดีจริง ๆ" เพราะเป็นคนไม่ชอบเสียงดังโวยวาย แล้วยิ่งฉันแหกปากก็ยิ่งสร้างความรำคาญใจให้เขามากขึ้นไปอีก"ขาสวย ๆ ของฉัน" เป็นแผลด้วยอะ รุนแรงเกินไปแล้วนะ ตัวก็ใหญ่ แรงก็เยอะ"สวยแค่ขาหรือไง" ฮาเซลยืนค้ำหัวและมองฉันที่นั่งจับขาตัวเองอยู่ที่พื้น"เมื่อไหร่จะหุบปากแล้วเลิกยุ่งกับฉันสักที รำคาญ" ฉันเงยหน้ามองคนตัวสูงที่ยืนค้ำหัว เขาเองก็ก้มหน้าลงมองฉันเช่นกัน"เมื่อไหร่จะเลิกทำแบบนี้สักที""แบบไหนอีก ฉันก็ปกติมาตลอด" ปกติในแบบของฉันยังไงล่ะ ในแบบของเขาจะมองว่ายังไงใครสนกันล่ะ"เคท" ฮาเซลเรียกชื่อฉันด้วยน้ำเสียงเหนื่อยใจ แล้วนั่งหย่องลงตรงหน้า มือหนาจับปลายคางให้มองหน้าเขา"อะไร" ฉันสะบัดออกจากมือเขาและยันตัวลุกขึ้นยืน สายตาจ้องไปยังประตูห้องที่อยู่ด้านหลังเขา ตอนนี้แหละ! เมื่อลุกขึ้นยืนเต็มส่วนสูงและอาศัยจังหวะที่ฮาเซลกำลังลุกขึ้นยืนตาม ฉันก็เบี่ยงตั