Semua Bab CEOทวงแค้น: Bab 21 - Bab 30

ฉัตรญาดากลับมาทำงานตามปกติในเช้าวันอังคารซึ่งเธอก็ยังไม่ได้นามบัตรจากครูวิทยาเลยยังไม่รู้ว่าภคชนท์กับวีรวัชร์ใช่คนเดียวกันหรือเปล่า“กลับบ้านมาเป็นยังไงบ้างล่ะ”“ก็ดีค่ะ ญาดาไม่ได้กลับบ้านนานก็เลยมีเรื่องให้คุยกับที่บ้านเยอะเลยค่ะ”“ก็ดีแล้วครับการกลับไปหาครอบครัวก็เหมือนการไปเติมกำลังใจ”“จริงค่ะแล้วบอสล่ะคะวันหยุดได้ไปเที่ยวที่ไหนหรือเปล่า”“ผมก็ไปหาอาหารทะเลแถวหัวหินน่ะ”“ช่วงนี้ทะเลคงกำลังสวยนะคะ ญาดาไม่ได้ไปทะเลนานแล้ว”“ชอบไปทะเลเหรอ”“มีใครไม่ชอบบ้างคะ ยิ่งได้เดินบนพื้นทรายนิ่มๆ ได้นั่งมองพระอาทิตย์ยิ่งดีเลยค่ะ เวลาคลื่นมันมากระทบเท้าและมันก็สลายไปทำให้ความรู้สึกเหมือนว่าเวลาเราเจอปัญหาแล้วสักพักมันก็จะหายไปเหมือนคลื่นลูกใหญ่ที่มันซัดมาหาแต่สุดท้ายมันก็หายไป”“คุณกำลังเจอปัญหาอะไรเหรอญาดาบอกผมได้ไหม บางทีผมอาจช่วยได้นะ”“ไม่มีหรอกค่ะ ญาดาก็แค่พูดไปตามที่อ่านเจอในหนังสือค่ะ ไม่มีอะไรหรอก ญาดาขอทำงานก่อนนะคะ”หญิงสาวนั่งทำงานต่อแต่สายตาก็คอยจ้องโทรศัพท์เพราะครูวิทยาบอกว่าเขาเริ่มเปิดกล่องของทั้งหมดและให้ลูกสาวกับลูกเขยมาช่วยกันหาและคิดว่าอีกไม่นานจะเจอนามบัตรของลูกศิษย์ใจบุญที่มอ

เช้าวันใหม่ฉัตรญาดาตื่นนอนเร็วกว่าทุกวันแม้จะเข้านอนดึกกว่าทุกครั้งเพราะเอาแต่คิดเรื่องที่คุยกับภคชนท์แต่เธอก็ตื่นมาด้วยความสดชื่นหญิงสาวมีเวลาเหลือพอที่จะจอดรถแวะซื้อมัฟฟินร้านโปรดไปฝากภคชนท์เพื่อให้เขาได้ทานกับกาแฟในตอนเช้าเพราะปกติแล้วแพรพรรณจะเป็นคนจัดหาอาหารเช้ามาให้เขาทานคู่กับกาแฟเพราะเจ้าตัวจะไม่ทานอะไรก่อนมาทำงาน แต่ฉัตรญาดาก็ไม่ได้ซื้อไปฝากแค่เจ้านายเพราะเธอซื้อไปฝากเลขาของเขาด้วยเพราะถ้าซื้อไปฝากแต่เจ้านายก็กลัวว่าแพรพรรณจะสงสัยในความสัมพันธ์“สวัสดีค่ะพี่แพร ญาดาซื้อขนมมาฝากพี่แพรค่ะ” เธอส่งขนมถุงแรกให้แพรพรรณ“ขอบใจจ้ะ กลิ่นหอมน่ากินจัง” แพรพรรณเปิดถึงขนมออกแล้วกลิ่นหอมก็ลอยมาปะทะจมูก“ส่วนถุงนี้ของบอสค่ะ”“ดีเลยพี่จะได้ไม่ต้องสั่งร้านข้างล่างให้ขึ้นมาส่ง”“พอดีวันนี้ญาดาตื่นเช้ากว่าทุกวันค่ะก็เลยมีเวลา ถ้าญาดาไม่ตื่นสายจะแวะซื้อมาอีกนะคะบอสจะได้เปลี่ยนเมนูบ้าง ร้านนี้ขนมอร่อยทุกอย่างเลยค่ะ”“ถ้าซื้อมาบ่อยๆ ญาดาต้องไปเบิกเงินค่าขนมกับฝ่ายบัญชีด้วยนะ”“ขนมแค่นี้ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่แพร” ฉัตรญาดาอยากตอบแทนภคชนท์บ้างเพราะในอดีตเขาก็ซื้อขนมให้เธอทานเป็นประจำและยังพาเธอไปเที่ยว

“บอสคุยอะไรกับพี่โอปอทำไมหน้าตาเครียดจังคะ” ฉัตรญาดาเก็บของเข้าที่แล้วลากเก้าอี้มานั่งข้างเตียงผู้ป่วย สายตาเธอจ้องเจ้านายที่ดูเหมือนกำลังใช้ความคิดอย่างหนัก“ก็หลายเรื่อง”“เรื่องปัจจุบันหรืออดีตค่ะ”“อดีต”“บอสบอกพี่โอปอแล้วเหรอคะ” ฉัตรญาดาตกใจเพราะเขาเองเป็นเคยบอกเธอว่าห้ามบอกเรื่องนี้กับลดาภัสน์“ผมยังไม่ได้บอกหรอก แต่เธอเล่าเรื่องในอดีตของเธอนะและมันเลยทำให้ผมรู้ว่าว่าแต่ก่อนพี่สาวของญาดาไม่เคยรู้สึกอะไรกับผมเลย” น้ำเสียงฟังดูผิดหวัง“พี่โอปอบอกบอสเหรอคะ”“ใครจะบอกตรงๆ กันล่ะญาดา พี่ของคุณก็แค่เล่าถึงเรื่องในอดีตของเธอกับเด็กรุ่นน้องคนหนึ่งที่มาชอบเธอแต่เธอก็ไม่ได้คิดจะคบด้วยแต่ที่ยอมไปไหนมาไหนด้วยก็เพราะรู้สึกสงสารและคิดว่าเป็นการใช้ชีวิตสนุกในช่วงปิดเทอมนะ เขาไม่เคยผมมองว่าเป็นคนรักเลยสักนิด”“บอสอย่าคิดมากเลยค่ะ พี่เขาก็พูดไปเรื่อย ตอนนั้นญาดาคิดว่าพี่เขาก็ชอบบอสจริงๆ นะคะถ้าอย่างนั้นคงไม่ยอมไปไหนมาไหนด้วยหรอกค่ะ”“ผมรู้ว่ายังไงญาดาก็ต้องเข้าข้างที่สาวตัวเอง แต่ลองมาคิดดูอีกทีนะเป็นผมเองนั่นแหละญาดาที่โง่ มองไม่ออกว่าเธอกำลังหลอกใช้เธอหลอกให้ผมพาไปเที่ยวให้ผมพาไปดูหนัง ตอนนั้น

การประชุมผ่านไปได้ด้วยดี ฉัตรญาดาช่วยในการประชุมได้เยอะมากภคชนท์ชื่นชมที่ผู้ช่วยของเขาช่วยงานได้มากกว่าที่คิดไว้“บอสพักผ่อนอีกสักวันนะคะ ยังไม่ต้องรีบมาทำงานหรอกค่ะ ช่วงนี้ไม่มีงานด่วนอะไร”“ทำไมผมถึงรู้สึกเหมือนกำลังจะโดนคุณยึดบริษัทนะญาดา” เขาพูดพลางหัวเราะอย่างอารมณ์“ญาดาไม่ยึดหรอกค่ะแค่อยากให้บอสหายดีจริงๆ แล้วค่อยมาทำงาน บริษัทมันไม่ไปหนีไปไหนหรอกค่ะ เย็นนี้เลิกงานแล้วญาดาแวะไปเยี่ยมได้ไหมคะ”“รู้เหรอคอนโดผมอยู่ที่ไหน”“ญาดาก็กำลังจะถามบอสอยู่นี่แหละค่ะ บอสจะให้ญาดาไปเยี่ยมไหมล่ะคะ”“ไม่รีบไปไหนใช่ไหม”“ไม่ค่ะ ผู้ช่วยอย่างญาดาจะไปไหนได้ล่ะคะถ้าไม่คอยช่วยเหลือเจ้านาย ตกลงให้ญาดาไปนะคะ ญาดาอยากไปดูด้วยว่าบอสได้ยาอะไรมาบ้างแล้วทานยาถูกไหม”“เหตุผลดีนี่ งั้นผมจะส่งโลเคชั่นไปให้นะ”“แล้วเย็นนี้อยากทานอะไรคะญาดาจะซื้อที่ร้านประจำไปให้”“อยากทานอะไรก็ซื้อมาเลย ญาดาคงรู้ว่าผมทานอะไรได้บ้าง”“บอสจะให้ญาดาทานข้าวที่คอนโดบอสเหรอคะ”“อือ ทานแล้วค่อยกลับ ถ้าไม่อยากให้ผมไปทำงานพรุ่งนี้ก็เอาแฟ้มบนโต๊ะมาด้วยได้ไหมล่ะ” ภคชนท์บอกให้เธอเอาแฟ้มงานมาให้เพราะกลัวคนอื่นรู้แล้วจะมองเธอไม่ดี แต่ถ้าบอกว

ภคชนท์พักผ่อนอยู่ที่คอนโดมิเนียมจนกระทั่งบ่ายก็รู้สึกเบื่อเขาจึงออกมายังห้างสรรพสินค้าเพื่อจะหาหนังดูสักเรื่องตามที่ฉัตรญาดาแนะนำเขาเดินเข้ามาแล้วก็เจอกับบูทจัดแสดงสินค้าเพื่อสุขภาพที่ทางห้างจัดขึ้นและหนึ่งในนั้นก็คือบูทของโรงพยาบาลที่ลดาภัสน์ทำงานอยู่ เขายิ้มเมื่อเห็นเธออยู่ที่นี่ด้วย“สวัสดีครับคุณโอปอ”“อ้าวคุณชนท์ สวัสดีค่ะ หายดีแล้วใช่ไหมถึงมาเดินเที่ยวได้”“หายดีแล้วครับ แต่วันนี้ยังหยุดอีกวัน คุณโอปอยุ่งไหมครับ”“ไม่ค่ะ โอปอแค่มาดูความเรียบร้อยค่ะ”“งั้นไปเดินเล่นกันไหม ผมกำลังหาเพื่อนเลย”“รอสักครู่นะคะโอปอขอสั่งงานก่อน”เมื่อสั่งงานลูกน้องในแผนกแล้วลดาภัสน์ก็เดินมาหาภคชนท์ที่ยืนรออยู่“ผมคงไม่ทำให้คุณเสียงาน”“ไม่หรอกค่ะ เราจะไปไหนกันคะ”“ผมเองก็ยังไม่รู้ เราไปเดินดูกันก่อนเผื่อมีอะไรอยากซื้อ นานแล้วที่ผมไม่ได้มาเดินห้าง”ภคชนท์และลดาภัสน์เดินขึ้นมายังชั้นสามของห้างซึ่งเป็นชั้นที่จำหน่ายสินค้าแบรนด์เนมเป็นส่วนใหญ่“สนใจไหมครับกำลังลดราคาเลย” ภคชนท์ถามเมื่อเดินผ่านร้านขายกระเป๋าซึ่งตอนนี้กำลังจัดโปรโมชั่นลดราคามากถึงห้าสิบเปอร์เซ็นต์เขารู้ว่าผู้หญิงชอบของลดราคาและยิ่งเป็นของแ