All Chapters of อุบัติเหตุลิขิตรัก Accident: Chapter 11 - Chapter 20

วันนี้เป็นวันที่สามที่นิศราพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล และวันนี้หญิงสาวจะได้กลับบ้าน“แผลดีขึ้นมากแล้วนะครับ ไม่ติดเชื้อหมอจะให้กลับไปพักรักษาตัวต่อที่บ้าน เดี๋ยวจะให้พยาบาลเข้ามาสอนวิธีล้างและดูแลแผลให้ แฟนคนไข้อยู่ฟังด้วยก็ดีนะครับ กลับไปจะได้ช่วยทำแผลให้ได้”“เอ่อคือเขาไม่ใช่..”“ครับคุณหมอ”ธีรวัฒน์ไม่ปล่อยให้หญิงสาวพูด รีบรับคำทันทีพร้อมกับหันไปยิ้มหวานให้คนบนเตียงถึงเขาจะดูปากร้ายแต่สองวันมานี้ เขาดูแลเธอเป็นอย่างดี จนเธอแทบไม่ต้องทำอะไรเองเลย ถ้าไม่รวมเรื่องกวนประสาทเขาก็จัดว่าเป็นคนดีอยู่พยาบาลเข้ามาสอนวิธีทำความสะอาดแผล โดยเขาเป็นคนปฏิบัติ จากเริ่มหยิบสำลีขึ้นมาเช็ดรอบแผลอย่างเบามือที่สุดเพราะกลัวจะทำให้เธอเจ็บ“กำลังจะเช็ดแผลให้นะครับ” เขาหันมาบอกก่อนให้เธอได้เตรียมใจ“เดี๋ยวค่ะ ดาวทำเองดีกว่า”เพี้ยะ!  “โอ๊ย! ” เขาตีหลังมือเธอเบา ๆ เมื่อเธอพยายามจะแย่งสำลีไปจากมือเขา“มือคุณสกปรกนั่งเฉย ๆ เลยเดี๋ยวผมจัดการเอง” เธอนั่งนิ่งปล่อยให้เขาจัดการต่อ โดยมีพยาบาลคอยบอกทีละขั้นตอน เ

“บ้า! ไม่ใช่ค่ะ เอ่อ..คือว่า.. คุณธีร์คะดาวมีเรื่องขอให้ช่วยค่ะ” เธอบอกพร้อมส่งสายตาอ้อนวอนให้เขา“มีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับ”“เปล่าค่ะ คือว่าคุณยายคนนั้นไม่ค่อยสบาย แล้ววันนี้ก็เป็นวันเกิดของหลานชายของท่าน ดาวเลยอาสาจะไปส่งที่บ้าน แต่ดาวลืมไปว่าไม่ได้เอารถมา ถ้าจะรบกวนให้คุณช่วยพาคุณยายไปส่งที่บ้านจะได้มั้ยคะ”เธอแทนตัวด้วยชื่ออย่างลืมตัว พร้อมกับพูดเพาะเสียงหวานเชียว พูดไปก็ก้มหน้ามองมือที่จับผสานกันไว้อย่างสุภาพ ก่อนที่จะค่อย ๆ เอียงคอมองสีหน้าคู่สนทนาอย่างลุ้น ๆ กลัวว่าเขาจะต่อว่า ที่ไม่รู้จักกาลเทศะไม่รู้จักเกรงใจ“ครับ”“ห๊ะ!!”เสียงอุทานด้วยความตกใจ เธอรีบเงยหน้าขึ้นมองอย่างรวดเร็ว เหมือนไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่ตนเองได้ยิน ที่เขาไม่บ่นหรือต่อว่าเธอเลยแต่กลับรับคำเธออย่างง่ายดาย“ตกใจอะไรครับ”“คุณจะพาดาวไปส่งคุณยายที่บ้านจริง ๆใช่มั้ยคะ”หญิงสาวจ้องมองและถามย้ำเพื่อความมั่นใจว่าที่เธอได้ยินนั้นมันไม่ผิด&ldqu

จนกระทั่งทั้งสองเดินมาถึงห้องทำงานของธีรวัฒน์“เรื่องซีเรียสหรือคะ พี่ธีร์ทำไมทำหน้าเครียดจัง” หญิงสาวถามด้วยน้ำเสียงกังวล เพราะชายหนุ่มตรงหน้าทำสีหน้าจริงจังมาก“ทำไมถึงไม่ระวังตัว” เขาถามเสียงเข้ม“เรื่องอะไรคะ” นิศราเลิกคิ้วถามด้วยความสงสัย“จะเรื่องอะไร ก็เรื่องที่ดาวไปยืนกอดกับเชษฐากลางโรงงานไง”“ดาวไม่ได้กอดกับคุณเชษนะคะ เขาแค่ช่วยดาวไม่ให้โดนรถชน”หญิงสาวอธิบายทันทีที่คิดถึงเหตุการณ์ ไม่คาดคิดว่าจะมีคนเห็น“รถอยู่ห่างตั้งไกล อีกอย่างรถโฟล์กลิฟต์ไม่วิ่งออกนอกเส้นที่ขีดไว้ คราวหน้าต้องระวังตัวให้มากกว่านี้นะ ใครเห็นเข้ามันจะดูไม่ดี”“พี่ธีร์พูดเหมือนเห็นอย่างนั้นแหละ”“ใช่พี่เห็น” เขาตอบกลับทันควันอย่างลืมตัว“หมายความว่ายังไงคะ อย่าบอกนะว่าพี่แอบดูดาวตลอดเลย” “เปล่าก็แค่เผอิญเห็นเข้าพอดี” เมื่อถูกจับได้ก็รีบแก้ตัวในทันที“เผอิญเห็นได้ถูกจังหวะจริง ๆเลยนะคะ&rdq

หลังจากวันนั้นทั้งสองก็ยังไม่พบหน้าหรือได้พูดคุยอะไรกันอีก เพราะหน้าที่และงานที่ทำ ทำให้ต่างคนต่างไม่มีเวลาได้คิดเรื่องที่เกิดขึ้นต่อ แต่แน่นอนภายในจิตใจต่างก็รู้สึกดีด้วยกันทั้งคู่ เพียงแต่ไม่มั่นใจว่าอีกฝ่ายจะคิดเช่นเดียวกันหรือไม่ท้องฟ้ายามสนธยามืดเร็วกว่าทุกวัน ในงานเปิดตัวโครงการบ้านเดี่ยว ของบริษัทธีรวัฒน์พร็อพเพอร์ตี้อย่างเป็นทางการ ภายในพื้นที่โครงการปกคลุมไปด้วยต้นไม้ใหญ่ บรรยากาศเหมือนอยู่กลางป่าใหญ่ซึ่งแท้จริงแล้ว ตัวโครงการตั้งอยู่ที่ ชายแดนกรุงเทพมหานครและสมุทรสาครที่เป็นเมืองแห่งสีสัน การใช้ชีวิตเป็นไปด้วยความเร่งรีบงานเปิดตัวโครงการในวันนี้มีพาร์ตเนอร์นักอสังหาริมทรัพย์ และลูกค้าที่สนใจทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติ เข้าร่วมงานกันอย่างคึกคัก เนื่องจากเป็นโครงการใหญ่ออกแบบหรูหรา สำหรับผู้อยู่อาศัยที่มีระดับ แขกมากมายที่มาร่วมงานจึงเป็นกลุ่มนักธุรกิจ ไฮโซผู้มีฐานะ ส่วนใหญ่เป็นผู้หญิง ที่ต่างแต่งตัวมาอวดโฉมกันตามประสา เผื่อเจ้าของโครงการจะเห็นความงามของพวกเธอบ้าง งานในวันนี้ถูกจัดขึ้นในช่วงกลางคืนเพื่อให้เห็นความสวยงามของหมู่บ้

“เฮ้ย พวกมึง หนีก่อน”เสียงคนร้ายอีกคนที่ขึ้นไปอยู่ในรถตู้ตะโกนบอกพวกข้างนอก เมื่อเห็นว่าคนที่วิ่งเข้ามาช่วยมีจำนวนมากกว่า พวกมันเห็นเช่นนั้นแล้ว จึงถอยรถแล้วขับหนีไป โดยมีบอดี้การ์ดส่วนหนึ่งของธีรวัฒน์ตามไปด้วย“ขอโทษครับท่าน” วรวิทย์กล่าวขอโทษที่ทำหน้าที่ของตนไม่ดีจนทำให้เจ้านายได้รับบาดเจ็บ“ไม่เป็นไร จับพวกมันให้ได้” เขาสั่งเสียงเรียบ“ไอ้ธีร์เป็นไงบ้างวะ” เสียงนคินทร์ถามเพื่อนหลังจากวิ่งกลับจากการวิ่งตามคนร้ายเมื่อสักครู่“กูไม่เป็นไร ดาวล่ะ” เขาถามพร้อมมองไปทางร่างของหญิงสาวที่นอนอยู่กับพื้นเมื่อคู่ แต่ตอนนี้หายไปแล้ว“คุณดาวถูกเพื่อน ๆ อุ้มไปทางนั้นแล้วครับ” วรวิทย์เห็นท่าทางเป็นห่วงของเจ้านาย จึงรีบบอกและชี้ไปทางร่างของหญิงสาวที่นอนไร้สติอยู่ในอ้อมแขนของแพรไหม“ลุกไหวมั้ย” นคินทร์ถามเพื่อน“อืม!  ไหว” ธีรวัฒน์ตอบพร้อมกับใช้มือจับที่ปากของตนเองซึ่งตอนนี้มีเลือดไหลเช่นกัน ก่อนจะพยุงร่างเดินตรงไปยังจุดที่หญิงสาวอยู่