All Chapters of [HUSBAND]:คุณผัวขา (มี E-BOOK): Chapter 21 - Chapter 30

[HUSBAND]:(nc นิดหน่อย)สวมเขา1 เดือนผ่านไป...หนุ่มหล่อเจ้าของใบหน้าคมคายกำลังนั่งจิบไวน์องุ่นแดงชั้นเลิศจากเมืองนอกชิวๆอย่างสบายใจที่โต๊ะทำงานสุดหรูกลางห้องทำงานกว้างของบริษัท"วันนี้คุณเวลดูมีความสุขมากเลยนะครับ""กูก็อารมณ์ดีทุกวันนั่นแหละหลายสัปดาห์มานี้ไม่ค่อยมีใครมากวนใจ" เขาตอบเสียงเรียบหน้าระรื่นก่อนที่จะกระดกไวน์ที่แสนเลิศรสเข้าปาก"วันนี้มีตารางงานที่ไหนบ้าง""วันนี้คุณเวลว่างทั้งวันเลยครับ เว้นแต่ว่า...." เขาเหลือบตาไปมองบอดี้การ์ดหนุ่มด้วยใบนิ่งเฉย"ว่า?""คุณแพนลูกสาวท่านธเนศอยากจะสานสัมพันธ์กับคุณเวลให้มากขึ้นจึงชวนไปดินเนอร์เย็นนี้ครับ ผมรู้ว่าคุณเวลคงไม่ไปก็เลยโกหกไปว่าคุณเวลไม่ว่าง""หึ! โกหกมันบาปนะไอ้แดน""...."ปากหนายกมุมขึ้นเล็กน้อยสายตาคมมองผู้เป็นลูกน้องเพื่อสื่อให้แดนรับรู้ว่าคราวนี้เขาจะต้องทำยังไงแดนรับรู้ได้ถึงสิ่งที่เขาต้องการในทันทีพร้อมกับฉีกยิ้มออกมาอย่างน่าขัน"งั้นผมจะโทรนัดเธอ 4 ทุ่มละกันนะครับ" คิ้วหนายักขึ้นแทนคำตอบพร้อมกับละความสนใจจากผู้เป็นบอดี้การ์ดมาสนใจเจ้าไวน์เลิศรสตรงหน้าแทน "อย่าลืมไปรับน้องชายฉันที่สนามบินด้วยนะ""ครับคุณเวล""หึ! ถ้าค

[HUSBAND]:ผิงชอบคุณ!!สาวน้อยเดินเหม่อลอยเหมือนกับร่างไร้วิญญาณฤทธิ์แอลกอฮอล์ถาโถมเข้ามาทำให้สมองของเธอขาวโพลน แววตาหยาดเยิ้มเหมือนคนที่ง่วงแต่ไม่ยอมนอน แถมยังเดินเซไปเซมาทรงตัวไม่อยู่จนซุ่มซ่ามจนไปชนเข้ากับใครบางคน"อ๊ะ!!" เธอร้องออกมาด้วยความตกใจจึงรีบเงยหน้าขึ้นมาดูบุคคลที่เธอชนเข้าเต็มแรง เธอพยายามรีทัชภาพให้ชัดขึ้นและก็ต้องเบิกตากว้างทันทีเมื่อพบว่าเป็นพี่ชายเพื่อน"ขอโทษครับ คุณคนสวยเป็นอะไรหรือเปล่า" เธอยังคงจ้องใบหน้าคมคายนั้นต่อจนไม่อยากละจากใบหน้าหล่อเหลาเพราะสาวน้อยนั้นอยากจะมองเขาให้นานๆ "เมาหรือเปล่าเนี่ยจ้องผมแบบนี้ปิ้งผมหรอ ผมคิดนะครับ ฮ่าๆๆ""ฮ๊ะ?"หญิงสาวขมวดคิ้วโก่งเข้าหากันด้วยความไม่เข้าใจ ว่าทำไมคนตรงหน้าถึงมีปฏิกิริยาที่เปลี่ยนไปจากเดิมมาก เวล คนเก่าที่เธอรู้จักนั้นทั้งดุร้ายทั้งโหดเหี้ยม ช่างแตกต่างจากผู้ชายตรงหน้าเธอในตอนนี้ ลักษณะท่าทางของเขาเป็นคนมีอารมณ์ขันและดูเป็นมิตรมากกว่าคนเดิม"งงอะไรครับ ไม่เคยเห็นคนหล่อหรอ ว๊า~เสียดายจังใกล้ถึงเวลาแล้ว ผมต้องขอตัวไปหาพี่ชายผมก่อนนะครับ เอาไว้คราวหน้าถ้าผมเจอคุณอีกค่อยมาสานสัมพันธ์ต่อนะ" และเขาก็เดินจากเธอไปด้วยใบ

[HUSBAND]:งอน"ฮ๊ะ แกบอกว่าชอบพี่ชายฉันเนี่ยนะ""เออ"หญิงสาวตัดสินใจเล่าทุกอย่างให้เพื่อนสนิทของเธอฟังโดยไม่ปิดบังข้อมูลอะไรแม้แต่น้อยไม่ว่าจะเป็นจุดประสงค์ที่พี่สาวเธอมายุ่งกับพี่ชายของเพื่อนและสิ่งที่เธอเผลอพลั้งปากออกไปว่าชอบเขาในขณะที่เธอนั้นสติกำลังฟั่นเฟือนเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์จนไม่รู้สึกเขินอายแม้แต่น้อย"แย่แล้วอีผิง ถ้าเป็นแบบนี้พี่ฉันไม่มีทางปล่อยแกไปแน่ แกทำอะไรลงไปเนี่ย!!""ก็ฉันเมานี่นา ฉันไม่รู้ตัวนี่!!"เธอแย้งขัดออกไปภายในใจก็เริ่มหวั่นกลัวขึ้นมาว่าจะเป็นดังที่เพื่อนบอกว่าเขาไม่ยอมปล่อยเธอไปเป็นอิสระแน่ๆ"แกไม่รอดแล้วล่ะอย่าหนีเลย ยิ่งพี่แกจะฆ่าพี่ฉันด้วยแล้วนี่ ยิ่งไม่รอดว่ะ!!""แล้วฉันจะทำยังไงวะ ถึงจะสามารถขัดแผนการของพี่สาวฉันได้""จากที่ฉันฟังแกเล่ามานะ ฉันคิดว่าพี่ของแกคิดจะจับพี่ชายของฉันเป็นผัวชัดๆเลยว่ะ เพราะถ้าเป็นแบบนั้น จริงๆแล้วมันก็พอมีวิธีอยู่นะขึ้นอยู่กับว่าแกจะยอมทำไหม""ทำอะไร?"เจ้าของใบหน้าเรียวเล็กชักสีหน้าสงสัยเมื่อเพื่อนสนิทเอ่ยออกมาทำให้เธอค้างคาใจ จนต้องเงียบเพื่อรอลุ้นคำตอบต่อไปของเพื่อนสาว"เป็นเมียพี่ชายฉัน! เพราะนี่มันเป็นทางเดียวที่จะให้ยายนั

[HUSBAND] :NC25+ขู่💦 "กรี๊ด!!! แด๊ดตัดสายไปเลยนะคะ"สาวน้อยกรีดร้องออกมาอย่างตกใจใบหน้าตื่นกลัว ที่คนร่างสูงเล่นแรงถ่ายเธอให้ผู้เป็นน้องดู แต่เขานั้นก็รีบปิดกล้องลงไม่ได้ตั้งใจแต่อย่างใดแค่มือลั่นไปกดใช้งานกล้องหลังเท่านั้นเอง "ไอ้เชี่ยมึงจะคลอมาทำไมวะ โทรมาปกติก็ได้นี่หว่า ไอ้เวร!!"เสียงดุดันออกมาจากริมฝีปากหนาอย่างหัวเสียโทสะเริ่มเข้ามาครอบงำเขาอีกครั้งเตรียมที่จะระเบิดอารมณ์ใส่คนที่ไม่รู้จักกาละเทศะ (โธ่เอ๊ย ปกติก็คลอเอากับสาวโชว์ฉันแบบนี้อยู่แล้วไม่ใช่หรอวะไอ้พี่ชาย ฮ่าๆๆ) "ทำไมแด๊ดโรคจิตแบบนี้อ่ะ นี่ตั้งใจถ่ายผิงหรอคะ"คนตัวเล็กดันหน้าขึ้นมาจากอกเขา แสดงสีหน้าไม่พอใจทันทีเมื่อได้ยินปลายสายเอ่ยขึ้นว่าทำเรื่องแบบนี้เป็นปกติเธอจึงฉุกคิดขึ้นมาว่าชายหนุ่มตรงหน้าต้องตั้งใจถ่ายเธอให้น้องชายดูแน่ๆ "ฉันไม่เคยทำแบบนั้นนะ ไอ้นี่มันใส่ร้ายฉัน ไอ้ไวน์มึงหุบปากไปเลย!!" (เออๆ กูก็แค่จะบอกว่าเหยื่อที่มึงให้กูฆ่าอ่ะกูจัดให้สภาพเละมาก) "เออขอบใจมากเดี๋ยวไว้ค่อยคุยทีหลัง กูขอฆ่าเหยื่อตรงนี้ต่อก่อน"ชายหนุ่มรีบตัดสายทิ้งแล้วหันมาสนใจคนตรงหน้าที่แสดงออกถึงความไม่พอใจ เธอจ้องหน้าเขาเหมือน

[HUSBAND]:หมาผู้ซื่อสัตย์"นี่พี่แดน! ปกติแล้วนางเอกอกหัก พระเอกต้องพาไปทะเลนะ แล้วพี่ฉันมาที่นี่ทำไมเนี่ย!!"วิวเอ่ยน้ำเสียงไม่พอใจแกลมโวยวายออกมานิดๆ เมื่อบอดี้การ์ดหนุ่มของเธอนั้นพาเธอมาสงบสติอารมณ์อยู่ที่บ้านเด็กกำพร้าแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ"ฮ่าๆ ก็ผมไม่ใช่พระเอกสำหรับคุณวิวนี่ครับ" แดนหัวเราะร่าออกไปอย่างน่าขันเมื่อเห็นสีหน้าของผู้เป็นนายนั้นเปลี่ยนไปจากเดิม ตลอดการเดินทางเธอมีแต่ชักสีหน้าเศร้าสร้อยร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจเพราะถูกอดีตคนรักหักหลังแต่พอมาถึงบ้านเด็กกำพร้าแห่งนี้เท่านั้นแหละ จากเศร้าหมองแปรเปลี่ยนเป็นไม่พอใจทันที คิ้วโก่งทั้งสองข้างขมวดเข้าหากันเหมือนเด็กน้อยไม่ได้ดั่งใจ เวลาที่พ่อแม่ไม่ยอมซื้อของเล่นให้"แล้วตกลงพาฉันมาที่นี่ทำไม!!""ผมพาคุณวิวมาดูบ้านของผม""บ้านของพี่? ที่นี่เนี่ยนะ?" วิวไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองว่าแดนบอดี้การ์ดหนุ่มของเธอนั้นจะเป็นเด็กกำพร้า เพราะที่ผ่านมาเธอไม่เคยคิดอยากจะรู้จักเรื่องของเขาเลยสักนิด แม้แต่สักนิดก็ไม่เคยอยากรู้...."ใช่ครับ เราเข้าไปข้างในกันดีกว่า"แดนพาผู้เป็นนายเดินเข้าไปข้างในของบ้านเด็กกำพร้า เด็กน้อยอายุราว 3 -4 ขวบวิ่งเล่นไล