บทที่ 22

[HUSBAND]

:คุ้มคลั่ง!!

ซ่าส์~

เสียงน้ำเย็นๆไหลออกมาจากก๊อกน้ำเป็นสาย สาวน้อยยื่นมือออกไปให้โดนน้ำอย่างผ่อนคลายพร้อมกับโน้มลงไปล้างหน้าไล่ฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ส่งผลทำให้ใบหน้าเรียวเล็กนั้นร้อนผ่าวไปที่พวงแก้มทั้งสองข้าง

"อุ้ย ตายแล้วทำไมคุณเวลถึงจูบได้รุนแรงขนาดนี้นะดูสิลิปสติกหลุดหมดแล้ว สงสัยจะชอบรสนี้!!"สาวน้อยหันขวับไปคอแทบเคล็ดเมื่อได้ยินเสียงใครบางคนเอ่ยถึงของสามีด้านพฤตินัยของเธอที่ไม่ได้เจอหน้ากันนานนับเดือน

เจ้าของต้นเสียงนุ่มนวลนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน เธอคนนั้นก็คือพี่สาวต่างแม่ของเธอนั่นเอง สาวน้อยดึงหน้ากลับมาส่องกระจกเพื่อเช็คใบหน้าตัวเองต่อพร้อมกับตีหน้าเรียบนิ่งไม่สะทกท้านถึงประโยคดังกล่าว

"ช่วงนี้ไม่เห็นเธอมาป้วนเปี้ยนแถวนี้เลยนะ ทำไม! โดนคุณเวลเขี่ยทิ้งแล้วหรอ!"

"..."พี่สาวต่างแม่ของเธอเอ่ยแบบห้วนๆเพื่อเร้าอารมณ์โทสะให้หญิงสาวสติแตก แต่เธอนั้นกลับชักสีหน้าไร้ความรู้สึกพลางกับไม่สนใจคำพูดของผู้เป็นพี่

เมื่อแพนเห็นปฏิกิริยานิ่งเฉยของเธอ ก็ทำให้ตนนั้นฉุนเฉียวขึ้นก่อนที่จะกระชากต้นแขนของผู้เป็นน้องเต็มแรงจนคนตัวเล็กแทบปลิว

"นี่ ฉันพูดด้วยทำไมไม่ตอบ!!"

"ไม่อยากคุยกันคนบ้า อย่าคิดว่าผิงไม่รู้นะว่าพี่กับพ่อคิดจะทำอะไรอ่ะ!!" สาวน้อยกัดฟันพูดพร้อมกับขึงตาใส่ผู้เป็นพี่สาวอย่างเครียดแค้น แพนตกใจเล็กน้อยเมื่อได้ฟังประโยคที่เธอกล่าวเมื่อสักครู่ จากนั้นเธอก็แสยะยิ้มออกมาอย่างชั่วร้ายเหมือนกับนางแม่มดในนวนิยาย

"หึ ถึงแกจะรู้แต่ช่วยอะไรใครไม่ได้อยู่ดี ถ้าผ่านคืนนี้ไปเมื่อไหร่ทุกอย่างก็จบ"

"ฉันไม่ยอมให้พี่ทำมันสำเร็จแน่!!" ผู้เป็นพี่สาวยักคิ้วขึ้นหนึ่งทีพร้อมกับชักใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มอย่างชั่วร้าย ก่อนที่จะเดินจากเธอไปโดยไม่เกรงกลัว ถึงหญิงสาวจะรู้จุดประสงค์ที่ผู้เป็นพี่เข้ามาวุ่นวายในชีวิตของชายหนุ่มแต่เธอก็ไม่สามารถที่จะพูดให้พี่สาวนั้นละเลิกความคิดได้

เพล้ง!

ขวดสุรานับสิบแตกกระจายทั่วพื้นเมื่อวิวนั้นโยนมันไปทั่วทุกมุมของคลับเหมือนกับคนบ้าคลั่งเธอกระโดดขึ้นโต๊ะบาร์พร้อมกับปาขวดทุกชนิดที่อยู่ตรงนั้นใส่ผู้คนนับร้อย จนพวกเขานั้นกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจกลัวว่าขวดสุราจะหล่นใส่หัวตน เพราะถ้าเป็นอย่างนั้นก็คงจะสาหัสไม่น้อย

"ไอ้โชคไอ้คxย ไอ้เชี่ย!! มึงทำแบบนี้กับกูได้ยังไงวะ!!!"

"วิวลงมาได้แล้วเธอจะพังทุกอย่างในร้านไม่ได้นะ"ลุคพยายามพูดเกลี้ยกล่อมเธอให้หยุดการกระทำทุกอย่าง เพราะตอนนี้ข้าวของกระจัดกระจายเละไม่เป็นท่าทั่วคลับหรู

"ไม่ต้องมาห้ามกู กูจะพังแม่งทุกอย่างเลย!!"เธอไม่ฟังใครหน้าไหนทั้งนั้นพลางหยิบแก้วไวน์ออกมาทั้งลังและทุ่มมันลงเพื่อระบายเพลิงโทสะที่ลุกโชนท่วมล้นไปทั้งตัวและหัวใจจนเหลือเพียงเถ้าถ่านแห่งความเจ็บปวด

ทันใดนั้นเองผู้เป็นพี่ชายก็ได้ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้า เขาตกใจเล็กน้อยเมื่อกวาดสายตาไปมองรอบๆไม่คิดว่าสภาพของคลับที่ไฮโซที่สุดในกรุงเทพฯจะตกอยู่ในสภาพนี้ ชายหนุ่มกำหมัดแน่นจนเส้นเลือดปูดขึ้นตามแขนและมือความอดทนได้ถึงขีดจำกัดยากที่จะอัดอั้น เขาจึงออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงดุดันน่าเกรงขามเพื่อให้ผู้เป็นน้องนั้นเลิกคุ้มคลั่งก่อนที่ทุกอย่างนั้นจะพังด้วยน้ำมือของเธอ

"ยัยวิว!! ลงมาเดี๋ยวนี้" แต่ดูเหมือนว่าผู้เป็นน้องสาวนั้นจะไม่เชื่อฟังคำสั่งของเลย

"ไม่เว้ย!! ไอ้พี่เวลบ้าไอ้พี่เวลโรคจิตไม่ต้องมาสั่งน้องเลย"

"ถ้าแกไม่ลงมาแกโดนฉันลงโทษแน่ ลงมา!!!"

"ฮือๆ แม้แต่พี่ก็ยังไม่รักฉัน ไม่เคยมีใครรักฉันเลย ฉันอยากตายอ๊าก!!"ชายหนุ่มยกมือขึ้นมากุมขมับรับไม่ได้กับสิ่งที่ผู้เป็นน้องสาวนั้นทำลงไป

"ทำตัวแบบนี้ ใครจะไปรักแกวะ! ลงมา!"เขาตะคอกเสียงดังออกคำสั่งน้องสาวตัวแสบอีกครั้ง แต่ทว่าเธอก็ยังไม่เชื่อฟังเอาแต่แหกปากร้องไห้โวยวายไม่หยุด

"มีเรื่องอะไรกันน่ะ" หญิงสาวขมวดคิ้วเข้าหากันพร้อมกับเอ่ยถามลุคทันทีเมื่อเห็นข้าวของในคลับกระจัดกระจายไปทั่วพื้นหลังจากที่เธอนั้นไปเข้าห้องน้ำเพียงครู่เดียว

"ก็เพื่อนเธอน่ะสิ อาละวาดจนคลับเละไปหมดแล้วเนี่ย"

"โอ๊ยปวดหัว!!"สาวน้อยยกมือทั้งสองข้างขึ้นมากุมขมับตัวเองและบ่นปวดหัวให้กับการกระทำของเพื่อนสาว ขืนถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป คลับสุดหรูแห่งนี้คงได้ปิดตัวลงอย่างถาวรแน่! คงมีแต่เธอเท่านั้นที่รู้ว่าจะต้องทำยังไง

หญิงสาวเดินไปคว้าไวน์ขวดสีดำที่โต๊ะลูกค้าท่านหนึ่งก่อนที่จะกระดกมันลงคอหมดในรวดเดียวเหมือนกับคนที่ขาดน้ำ เธอกำคอขวดจนแน่นก่อนที่จะฟาดขวดแก้วในมือใส่ขอบโต๊ะจนแตกเหลือแค่เพียงคอขวดและเศษส่วนที่ยังเกาะตัวกันอยู่เป็นปลายแหลมๆ

เพล้ง!!

เธอกระโดดขึ้นโต๊ะบาร์เดียวกันกับคนคุ้มคลั่งอย่างรวดเร็ว และเรื่องที่คนอื่นไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อเธอยื่นมือออกไปด้านหน้าใช้ขวดแก้วที่มีปลายแหลมไปจี้ใต้คางของเพื่อนสาว

"เชี่ยแล้วไง!!"ลุคเอ่ย

"นี่ เธอจะทำอะไรน้องสาวฉัน อย่าทำอะไรบ้าๆนะ!!" ในขณะนี้เสียงทุกเสียงที่อยู่ในคลับเงียบสงัดลงโดยอัตโนมัติทุกสายตาเพ่งมองมาที่เธอเป็นจุดเดียวกัน คนคุ้มคลั่งเบิกดวงตากลมโตออกมาอย่างตกใจจนตอนนี้นัยต์ตาของเธอเปลี่ยนเป็นหวาดกลัวแทน

"ผะ ผิง แกจะทำอะไรฉัน" ผู้เป็นเพื่อนเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นคลอน ร่างเล็กสั่นไปทั้งตัว ซึ่งต่างกับคนตรงหน้ามาก เพราะสีหน้าเธอตอนนี้ดูดุดันเกรี้ยวกราด นัยต์ตาสีดำสนิทเต็มไปด้วยสัญชาติญาณนักล่าพร้อมที่จะฆ่าผู้เป็นเพื่อนให้ตายตรงนี้

"อยากตายไม่ใช่หรือไง"เธอพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งแต่ก็แอบแฝงความเลือดเย็นไว้อยู่ ปกติแล้วเธอจะไม่แสดงด้านนี้ออกมาให้ใครเห็นง่ายๆ คงจะเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่เธอดื่มไปเมื่อครู่จึงทำให้เธอมีความกล้าที่จะทำอะไรแบบนี้ได้ เธอคว้ามือเล็กของเพื่อนสาวขึ้นมาก่อนที่จะใช้ขวดแก้วแตกบาดลงไปที่นิ้วเรียวจนเลือดไหลอาบบอกมาในทันที

"กรี๊ด! อีผิง เจ็บนะเว้ยเอาแก้วมาบาดนิ้วฉันทำไม!!"

"จะได้มีสติไง ถ้าเกิดว่าฉันเอาขวดแก้วนี่แทงเข้าไปในท้องแกจะเจ็บกว่านี้อีกนะลองไหมล่ะ"

"ฮึ่ก! ม่ายเอา~ฉันไม่อยากตาย ชาตินี้ยังไปเที่ยวไม่ครบทุกประเทศเลย อ๊าก!!!"

พรึ่บ!!

หญิงสาวดึงตัวเพื่อนสนิทอย่างวิวเข้ามากอดอย่างรวดเร็วในขณะที่เธอกำลังมีอารมณ์โกรธที่อ่อนกำลังลง มือเรียวลูบศีรษะเพื่อนอย่างอ่อนโยน เพื่อนสาวก็รีบกอดตอบกลับเธอในทันทีพร้อมกับปล่อยโฮออกมาอย่างเหลืออด ตอนนี้หัวใจของวิวนั้นช่างเปราะบางเหลือเกิน ดูเหมือนว่ารักครั้งนี้จะเป็นรักที่เธอจริงจังมากกว่าครั้งไหนไหน

"เลิกบ้าได้แล้ว เมาก็ไปนอนเดี๋ยวฉันพากลับห้อง"

"คุณวิวไปพักผ่อนก่อนนะครับเดี๋ยวผมจะไปส่ง"บอดี้การ์ดหนุ่มสุดหล่อยื่นมือหนาขึ้นมาเพื่อประคองร่างของผู้เป็นนายหญิง เธอก็ยอมจับมือแดนก่อนที่จะกระโดดลงจากโต๊ะบาร์แต่โดยดี เข้าใช้แขนแกร่งช้อนร่างของเธอขึ้นมาท่ามกลางผู้คนนับร้อยชีวิตถึงแม้เขาจะทำตามหน้าที่แต่ในใจลึกๆนั้นเขาก็เจ็บปวดและเป็นห่วงเธอไม่น้อยกว่าคนอื่นๆเลย

"ฉันฝากด้วยนะแดน"

"ครับคุณเวล" หญิงสาวเพ่งสายตาไปมองชายหนุ่มก็นึกโกรธเคืองขึ้นมาพร้อมกับคว่ำปากลงภายในใจอัดอั้นไปด้วยความรู้สึกที่เกลียดชัง

‘น้องสาวตัวเองเป็นหนักขนาดนี้ยังให้คนอื่นอยู่ข้างๆอีก คนไร้หัวใจ!!’

"ลุคนายกลับไปก่อนนะเดี๋ยวคืนนี้ฉันจะอยู่กับวิวก่อน"หญิงสาวหันขวับไปหาเพื่อนชายพร้อมกับบอกให้เขานั้นกลับไปเพราะว่าคืนนี้เธอจะอยู่ดูแลเพื่อนสาวเอง หญิงสาวคิดสงสารเพื่อนตัวเองที่เจ็บช้ำขนาดนี้แล้วคนในครอบครัวยังไม่อยู่ปลอบใจให้ความรักความอบอุ่น

"อืม เธอก็ระวังตัวด้วยนะเราเป็นห่วง"

"อืม โอเค"

"เรากลับก่อนนะ" ในขณะที่ทั้งสองนั้นกำลังสนทนากันอยู่ก็มีแววตาที่แผ่รังสีอำมหิตออกมาเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ แต่พวกเขาหาได้สะทกสะท้านอะไรไม่ เพราะทั้งสองนั้นไม่ได้คิดที่จะชายตามามองชายหนุ่มที่ขึงตาใส่อย่างเกรี้ยวกราดเลยสักนิด

ห้อง 504

บอดี้การ์ดหนุ่มค่อยๆวางร่างเล็กลงบนเตียงสีขาวขนาดใหญ่ เขามองใบหน้าของเธอด้วยแววตาเป็นห่วงแต่ก็ไม่สามารถแสดงอะไรออกมาได้มากนักเพราะเขานั้นช่างแตกต่างกับเธอมากเหลือเกิน

"คุณแดนไปพักผ่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวผิงดูแลต่อให้เอง"

"ไม่เป็นไรดีกว่าครับเดี๋ยวคุณเวลจะว่าผม คุณผิงนั่นแหละที่ต้องไปพักผ่อน"

"ไม่เป็นไรจริงๆค่ะ" เธอยังยืนยันเหมือนเดิมว่าคืนนี้เธอจะเป็นคนดูแลเพื่อนสาวเอง แต่บอดี้การ์ดหนุ่มนั้นก็ไม่ยอม

"คุณผิงครับ การที่เรามีหน้าที่ที่ต้องดูแลรับผิดชอบเราก็ต้องทำมันให้ดีที่สุด ถึงแม้ว่าจะไม่เคยเต็มใจทำมันเลยก็ตาม " เธอจ้องมองในตาที่เต็มไปด้วยความเศร้าหมองแกลมเจ็บปวดของแดน ก็ทำให้เธอรู้สึกเจ็บแปลบไปที่หัวใจ ชายหนุ่มผู้นี้คงอยากจะอยู่ดูแลเพื่อนสาวของเธอจริงๆเธอสัมผัสได้ถึงความรักความห่วงใยในตัวเขาได้

"ผิงเข้าใจแล้วล่ะค่ะ งั้นผิงกลับก่อนนะคะ"เธอฉีกยิ้มกว้าง พยักหน้าด้วยความเข้าอกเข้าใจเขาเป็นที่สุด แล้วกลับหลังหันตั้งท่าว่าจะเดินออกไปแต่เขาก็ดันพูดขัดขึ้นมาเสียก่อน

"เดี๋ยวก่อนครับคุณผิง!!!"

"คะ?"

"พอดีว่าคุณเวลสั่งแชมเปญไว้ ผมฝากคุณผิงเอาไปให้คุณเวลที่ดาดฟ้าหน่อยได้ไหมครับ"

"เอ่อ....."เธอลากเสียงยาวลังเลใจว่าจะยอมทำตามที่เขาบอกไหม ในใจก็อยากขึ้นไปเต็มที แต่อีกหนึ่งใจก็ไม่อยากไปรบกวนเวลาแห่งความสุขของเขากับพี่สาวต่างแม่

"ถือว่าผมขอร้อง เห็นแก่ผมเถิดนะครับ" แดนยื่นขวดแชมเปญราคาแพงให้เธอ หญิงสาวก็เอื้อมมือไปรับไว้ยังไม่เต็มใจแต่ก็ต้องยอมทำตามเพราะเธอคงขัดเขาไม่ได้

"เฮ้อ~ ก็ได้ค่ะ"

_____________________________

ตัวอย่างตอนต่อไป.....

"นี่เธอทำบ้าอะไรของเธอ!!! ถ้าหัวฉันแตกขึ้นมาเธอจะ...."

"ผิงชอบคุณ!!!!"

"ฮ๊ะ!! ทะ เธอพูดบ้าอะไรของเธอเนี่ย ถ้าเมาก็ไปนอนซะ!!!"

😳😳😳😳