Semua Bab เมียเสี่ย: Bab 51 - Bab 59

สองวันต่อมา อัครราชนัดหลินออกมาเจอที่ร้านเหล้าในช่วงเย็น ไม่ลืมเตรียมยานอนหลับไปด้วย เผื่อว่าต้องใช้ นั่งรอด้วยท่าทางสงบนิ่ง แม้ในใจจะไม่ได้รู้สึกแบบนั้นเลย “ขุนมาทำอะไรคะ” กรรณิการ์เดินเข้ามาทัก หลังจากมองจนมั่นใจแล้วว่าใช่เขา นานแล้วที่ไม่เห็นขุนเขามาที่แบบนี้ “มาดื่ม” อัครราชตอบตามความจริง แอบกังวลนิดหน่อยที่มาดื่มกับหลินในที่แบบนี้ เขาอุตส่าห์เลือกร้านที่ไม่ค่อยมีคนรู้จัก เพราะไม่อยากให้คนลือไม่ดี แต่มันคงเลี่ยงไม่ได้ตลอดหรอกมั้ง ก็คนรู้จักเขาทั้งจังหวัด มีหวังโดนคนเอาไปนิททาอีกแน่ๆ “กับเมีย?” “กับคนอื่น” “ขุนยังไม่เลิกนิสัยเดิมอีกเหรอ” กรรณิการ์มองด้วยสายตาผิดหวังอีกครั้ง เธอนึกว่าเขาจะทำตัวดีขึ้นเพราะได้เด็กนั่นเป็นภรรยา แต่ทำไมถึงยังไม่ทิ้งนิสัยเดิม สงสารเด็กนั่นนิดหน่อยแฮะ ที่ได้เป็นเมียเสี่ย “ขุนเป็นแบบนี้เพราะใครล่ะ” อัครราชเหยียดยิ้ม เขาเคยเป็นคนดีมาก่อน จนถูกเธอหักหลัง เขาเลยไม่เชื่อใจในความรัก ยอมรับว่าที่เคยทำตัวไม่ดี เพราะเธอ “อย่ามาพูดให้ขำ อย่ามาโยนความผิดให้กันแบบซ้ำซาก ขุนเป็นแบบนี้เพราะขุนเอง แล้วถ้าขุนจะเลิกเป็นนั่นก็เป็นเพราะขุน

กว่าฤทธิ์ยาจะหมดและกว่าคนตัวโตจะพอใจ ทั้งสองคนก็ใช้เวลาด้วยกันเกือบเช้า แต่ครั้งนี้เขาว่าเธอน่าจะตื่นไหว เพราะเขาไม่ได้ใส่สุดแรงอย่างทุกที มือหนาโอบกอดเธอไว้อย่างหวงแหน ต่อไปคงไม่มีเรื่องแบบเดิมเกิดขึ้นอีกแล้ว ถ้าจบเรื่องนี้ได้เมื่อไหร่ เขาเชื่อว่าเธอจะมีความสุข เพราะเขาตั้งใจไว้แบบนั้น อัครราชปล่อยให้เธอนอน และปลุกภรรยาตื่นตอนใกล้เที่ยง ยกอาหารขึ้นมารอแล้ว พร้อมอาหารเสริมที่จำเป็นสำหรับบำรุงร่างกาย มองคนที่งัวเงียตื่นด้วยความรู้สึกเอ็นดู นี่เขามีเมียจริงๆหรือเปล่า มองเธอทีไร ให้ความรู้สึกเหมือนกำลังเลี้ยงลูกเลย “กี่โมงแล้วคะ” “จะเที่ยงแล้ว อาบน้ำกินข้าวเร็ว ไปโรงพักเสร็จจะพาไปเที่ยว” “เสี่ยแลดูว่างๆนะคะ ธุระกิจเจ๋งหมดแล้วเหรอคะ” อารยาพูดเหน็บสามี เดินไปยืนหน้าตู้กระจก หยิบยางรัดผมมารวบผมขึ้นสูง เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว เดินเข้าห้องน้ำ ไม่ได้ตั้งใจเหน็บแนมสามีหรอก แต่ปกติเสี่ยไม่ว่างขนาดนี้ไง อัครราชพาอารยามาที่โรงพักตอนบ่าย เข้าไปคุยกับเพื่อนที่นัดไว้ เพื่อหาข้อสรุปว่าสามารถเอาผิดเรื่องอะไรได้บ้าง แม้จะไม่ค่อยพอใจในข้อสรุปมากเท่าไหร่ แต่ถือว่าโล่งใจพอส

“คือเราขอโทษ” เปรมนัสยังยืนอยู่ที่เดิม ไม่คิดว่าเธอจะให้ความช่วยเหลือใดๆ เพราะเขาไม่ได้อยู่ในสถานะเดิมอีกแล้ว “ถ้ายังไม่จบ ฉันแจ้งตำรวจแน่ แล้วอย่าคิดว่าฉันจะกลัวคำขู่ ออกไปตอนที่ยังพูดดี แล้วไม่ต้องโผล่หัวมาให้เห็นอีก” มารวีหลับตาลงช้าๆ เธอรักผู้ชายห่าเหวแบบนี้ลงได้ยังไง ก็แค่ไอ้ตอแหลที่เข้าหาเธอ แล้วเก็บเธอไว้ใช้ประโยชน์ตามคำพูดของอีสารเลวนั่น แต่ทำไมเธอถึงยังรักก็ไม่รู้ “เราอยากดูแลเธอกับลูก” เปรมนัสน้ำตาคลอหน่วย ตอนแรกตั้งใจมาหาเพราะถูกลรินขู่ให้มาก็จริง แต่เห็นสภาพเธอแล้วเขาอยากทำแบบนั้น อยากดูแลเธอกับลูกจริงๆ “ไปดูแลผู้หญิงที่แกรักเถอะ แล้วก็ลบรูปที่แกใช้ขู่ฉันด้วย” มารวีไม่ยอมใจอ่อนอีกแล้ว เขารักผู้หญิงคนนั้นเธอรู้ดี ถ้าเขาสงสารเธอ ก็ควรลบรูปพวกนั้นของเธอซะ “เราลบออกไปนานแล้ว เราไม่ได้ตั้งใจจะทำแบบนี้” เปรมนัสมองด้วยสายตาเว้าวอน เขาเป็นคนจีบเธอก่อนนะ พยายามจีบจนติด แต่ไม่คิดว่าทุกอย่างจะลงเอยแบบนี้ ในช่วงที่เขาหมดหวังจากลริน เขาตีตัวออกห่างจากเธอและได้เจอกับมารวี เขาจีบมารวีจนติดและคบกันปกติ จนลรินรู้เข้า แล้วเข้ามาวุ่นวาย เขาไม่รู้ว่าเธอเอารูปถ่ายของ

“จะไม่จ้างพนักงานอินทิเรียเหรอ” อัครราชถามเพราะเข้าใจปัญหาทั้งหมด เขารู้สถาพคล่องทางการเงินของเธอพอสมควร ถึงได้รั้งรอมาตลอด ไม่ใช่ว่าไม่อยากคืนให้เธอ แต่คืนไปแล้วเธอจะมีเงินบริหารมันไหมเท่านั่นเอง ที่เขายังรู้สึกเป็นห่วง “ถ้าขุนขายคืน เราว่าจะยุบตำแหน่งงานนั้น เราคงจ้างไม่ไหว อินทีเรียเงินเดือนสูงกว่าพนักงานทั่วไปขุนก็รู้” กรรณิการ์คิดมาดีแล้ว ช่วงนี้คนไม่ค่อยจ้างอินทีเรียของบริษัทเท่าไหร่ ส่วนมากจ้างจากพวกอินทีเรียที่รับงานอิสระ การจ้างแบบผูกขาดจ่ายเงินทุกเดือน มันเกินกำลังเธอจริงๆ “ที่บริษัทมีอินทีเรียกี่คน” “ถ้าไม่รวมกับเมียขุน ก็สี่คน” “ไอซ์คิดว่าไง จะรับคนพวกนั้นไว้ แล้วรวมมาเปิดบริษัทหรือเปล่า” อัครราชถามภรรยาที่นั่งเงียบ เขากำลังจะเปิดบริษัทรับตกแต่งภายในโดยเฉพาะ เขาว่าน่าจะเป็นโอกาสเหมาะทีเดียว “ก็ดีนะคะ พี่ๆเขาฝีมือดีกว่าไอซ์มาก” “งั้นตกลงขายให้กรีนนะ กรีนอยากมีอะไรเหลือไว้ให้ลูกบ้าง” กรรณิการ์น้ำตาคลอ เมื่อนึกถึงดวงใจที่สามีเหลือทิ้งไว้ให้เธอดูแล “เอาแบบนั้นนะไอซ์ เดี๋ยวสิ้นเดือนขุนเข้าไปคุยด้วยนะ” อัครราชนัดวันเวลากับกรรณิการ์อีกครั้ง สิ้นเดื

อารยานอนลูบท้องตัวเองเบาๆ ตอนนี้เธอหลบเข้ามานอนเล่นให้ห้องโปรดภายในบ้าน ไม่คิดไม่ฝันว่าตัวเองจะเป็นคุณแม่ในวัย 24 ปี แต่รู้สึกดีเหลือเกินที่รู้ตัวว่าท้อง “นี่ไอซ์ ช่วยบอกหน่อยได้ไหมว่าโกรธเรื่องอะไร” อัครราชเดินมานั่งลงบนพื้นข้างๆโซฟาที่อารยานอนลูบท้องอยู่ “ก็เสี่ยเสียงดังทำลูกตกใจ” อารยาเบะปากใส่ ไม่ต้องบอกแล้วมั้ง เพราะเธอแสดงอาการขนาดนี้ เสี่ยไม่ได้โง่ คงรู้แล้วแหละว่าเธอท้อง “สรุปว่าท้องจริงๆเหรอ” อัครราชวางมือลงบนหน้าท้องของภรรยาอย่างแผ่วเบา อยู่ดีๆบ่อน้ำตาก็ตื้นเขิน หยดแมะลงบนพื้น เขาเฝ้ารอมานาน ไม่เคยคิดฝันว่าจะมีวันนี้ “ค่ะ ไอซ์ตรวจเมื่อวันก่อน ตั้งใจจะเก็บไว้เซอร์ไพรส์เสี่ยในวันเกิดตัวเอง ดีใจไหมคะ” อารยาลุกขึ้นนั่งช้าๆ โดยมีสามีช่วยประคอง ดึงมือสามีให้ลุกมานั่งข้างๆ เช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าสามีเบาๆ ไม่ค่อยเห็นเสี่ยร้องไห้เลย แต่เสี่ยขี้แยกว่าที่คิดอีก “ดีใจสิ ดีใจมาก ขอบคุณนะ” อัครราชกอดภรรยาไว้หลวมๆ ถ้าไม่มีเรื่องมากมายในวันวาน เขากับเธอจะมีโอกาสแบบนี้ไหมก็ไม่รู้ เขายังจำภาพในวันแต่งงานได้ดี เธอไม่ได้แสดงออกว่ายินดีที่ได้แต่งงานกับเขาเลยด้วยซ้ำ ชีวิตห