Semua Bab ชาตินี้ข้าไม่ขอเป็นสตรีตัวแทน: Bab 11 - Bab 20

 หยางเทียนอี้มองดูจดหมายตรงหน้าแล้วขมวดคิ้วหนา คนของเขาบอกว่าเมื่อเช้านี้มีหญิงชราท่าทางน่าสงสัยเดินวนไปวนมาอยู่ที่หน้าประตูวัง ทหารเฝ้าประตูจึงได้เข้าไปสอบถาม ก่อนจะพบว่ามีบุคคลนิรนามต้องการส่งจดหมายฉบับนี้ให้รุ่ยอ๋อง หลังจากที่ซางชุนได้ตรวจสอบแล้วพบว่าเป็นจดหมายเตือนจึงได้นำมามอบให้กับผู้เป็นนาย“ท่านอ๋องเช่นนั้นเรื่องที่เขาหนิงซานควรยกเลิกไปก่อนดีหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”“ไร้สาระ ก็แค่จดหมายไร้ที่มาเพียงฉบับเดียวเท่านั้น จะทำให้เป็นเรื่องใหญ่ไปทำไมกัน”ครึ่งปีมานี้เขาพยายามอย่างหนักในสืบหาแหล่งกบดานของกลุ่มกบฏเก่า ครั้งนี้หลักฐานแน่นหนา สถานที่ชัดเจน เขาย่อมไม่ปล่อยโอกาสนี้ไปเพียงเพราะคำเตือนไร้ที่มาฉบับเดียว หากแต่ภาพกลีบเหมยสามกลีบที่มุมล่างของจดหมายกลับทำให้เขานึกถึงชายผ้าเช็ดหน้าของเด็กหญิงผู้นั้น“คุณหนูเมิ่งผู้นั้นเป็นอย่างไรบ้าง”“คนของเราบอกว่านาง

 กว่าที่เมิ่งหว่านชิงจะกลับถึงจวนเสวี่ยท้องฟ้าก็กลับมามืดมิดอีกหน ร่างกายของนางอ่อนเพลียไปหมด จะอย่างไรร่างกายนี้ก็เป็นเพียงแค่เด็กหญิงวัยสิบสี่ปีเท่านั้น วันนี้ไม่เพียงใช้แรงไปมากมาย ยังต้องแบกรับแรงกดดันอีกมหาศาล จะอ่อนล้าจนแทบล้มลงก็นับว่าเป็นเรื่องธรรมดา“คุณหนู บ่าวจะไปเตรียมน้ำอาบให้ท่านนะเจ้าคะ”“เจ้าเองก็เหนื่อยไม่น้อยเหมือนกันไปพักผ่อนเถอะ”วันนี้อวี้หรุนติดตามนางอย่างใกล้ชิด ไม่เพียงแค่ต้องคอยเฝ้าระวังอารักขา ยังต้องรับคำสั่งจากนางอีกหลายเรื่อง แน่นอนว่าอีกฝ่ายคงเหน็ดเหนื่อยไม่แพ้กัน อีกอย่างเมิ่งหว่านชิงในตอนนี้ไม่ใช่เมิ่งหว่านชิง ที่เป็นเด็กหญิงอายุ 14 ปีเหมือนในชาติก่อนอีกแล้ว แต่เป็นเมิ่งหว่านชิงในวัย 21 ปีที่มีประสบการณ์ใช้ชีวิตในสนามรบมาถึง 5 หนาว เรื่องการดูแลปรนนิบัติตนเองจึงไม่จำเป็นต้องรบกวนผู้อื่นเข้ามาช่วยเหลือ"แต่ว่า..."

 ทางด้านจ้าวซูซินหลังจากเชิญหมอมาแล้วรู้ว่าเสวี่ยซูเหวินถูกพิษชนิดเดียวกับที่ตนเองใส่ในขนมของเมิ่งหว่านชิงก็ขบกรามแน่น ทว่าจะไปกล่าวโทษคนถึงเรือนก็ไม่อาจจะทำได้“ชัดเจนว่าเป็นท่านอากับน้องสาวที่วางยาข้า ทำไมท่านแม่กับท่านพ่อยังไม่จัดการพวกมันให้ข้า”“หุบปาก!”จ้าวซูซินหันไปตวาดลูกชายที่โวยวายทั้งที่ร่างกายยังอิดโรย ก่อนจะขบกรามเอ่ยด้วยสีหน้าคับแค้นใจ“หากไม่เพราะท่านรองพิธีการกู้แจ้งชัดเจนว่าต้องการเสวี่ยชิงเยี่ยนไปเป็นอนุภรรยาข้ามีหรือจะยอมทนมาหลายเดือนเช่นนี้”“แต่ข้าไม่ทน! หากครั้งนี้ท่านไม่จัดการแก้แค้นน้องสาวปีศาจนั่นให้ข้า ข้าไปจัดการเอง”จ้าวซูซินเห็นท่าทางอาละวาดไม่ยอมถอยของลูกชายก็ได้แต่ขมวดคิ้วอย่างหงุดหงิด สุดท้ายก็แสร้งจำใจรับปากเพื่อให้อีกฝ่ายสงบ ไม่มาสร้างเรื่องจนแผนของนางพัง

บทที่ 5.1โต้กลับแผนร้ายหยางเทียนอี้มองกล่องไม้ตรงหน้าแล้วขมวดคิ้วหนาด้วยความสงสัย เมื่อครู่ซางชุนคนสนิทของเขาบอกว่าสิ่งนี้เป็นของที่เด็กสาวตระกูลเมิ่งส่งมาให้ แน่นอนว่าหญิงสาวนางเดียวที่กล้าส่งของให้เขาโดยตรงเช่นนี้ย่อมเป็นเมิ่งหว่านชิง ดังนั้นในใจของเขาจึงมีความอยากรู้เป็นพิเศษ โดยไม่มีความหวาดระแวงเลยแม้แต่น้อยก็รีบเปิดกล่องไม้ออกดู"นี่คือรากบัวแดง!! ท่านอ๋องเช่นนี้พิษเหมันต์ของพระองค์ก็จะรักษาได้แล้ว เพียงแต่เหตุใดคุณหนูเมิ่งถึงได้ส่งรากบัวแดงมาให้ หรือว่านางจะรู้เรื่องที่พระองค์ถูกพิษ"รุ่ยอ๋องนึกถึงเมื่อคราวที่เขาถูกวางแผนลอบสังหารที่เขาหนิงซาน ในตอนนั้นซ่งเว่ยหรานเป็นคนรักษาอาการบาดเจ็บให้เขา ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ ด้วยฝีมือการแพทย์ของอีกฝ่ายแน่นอนว่าต้องตรวจพบพิษที่ซ่อนอยู่ในตัวเขา เพียงแต่ที่เขาคาดไม่ถึงก็คือเมิ่งหว่านชิงจะใส่ใจถึงขนาดตามหารากบัวแดงนี้มาให้เขา "พวกเราใช้เวลาตามหารากบัวแดงนี้มา สามปีก็ไม่พบแม้แต่เบาะแสเพียงเล็กน้อย ไม่คิดว่านางจะใช้เวลาเพียงไม่กี่เดือนก็ตามหาได้ ช่างเป็นสตรีที่ไม่อาจดูแคลนจริงๆ"หยางเทียนอี้เอ่ยชมเชยความสามารถของเด็กสาวพรางยกมุมปากขึ้

 “คุณหนูนี่ท่านจะไปที่ใดกันเจ้าคะ”“แน่นอนว่าต้องไปโต้กลับ”พูดจบเมิ่งหว่านชิงในชุดรัดกุมสีดำสนิทก็หยิบผ้าสีดำอีกผืนมาโพกหน้าอำพรางตน“คุณหนูท่านต้องการทำสิ่งใดสั่งการบ่าวได้เลยเจ้าค่ะ บ่าวจะไปทำแทนท่านเอง อย่าได้ลงมือเสี่ยงอันตรายด้วยตนเองเลย”แม้ว่าหลายครั้งอวี้หรุนจะรู้สึกคล้ายกับว่าเด็กสาวตรงหน้าไม่ใส่เด็กน้อยวัยสิบสี่ แต่จะอย่างไรในความเป็นจริงอีกฝ่ายก็ยังคงเป็นสตรีวัยที่ยังไม่ได้ปักปิ่น แน่นอนว่านางไม่อาจปล่อยให้คุณหนูของตนออกไปเสี่ยงอันตรายได้“แค้นนี้ของข้า ข้าจะจัดการเอง”“แต่ว่า...”“นี่เป็นคำสั่ง!”น้ำเสียงเด็ดขาดและแววตาดุดันของเมิ่งหว่านชิงที่ส่งมาทำให้อวี้หรุนไม่กล้าเอ่ยปากต่อต้านอีก หากแต่สายตายังคงชัดเจนถึงความห่วงใย เมิ่งห