Lahat ng Kabanata ng ชาตินี้ข้าไม่ขอเป็นสตรีตัวแทน: Kabanata 51 - Kabanata 60

"ครั้งนี้ต้องรบกวนท่านแล้ว"ถางเกาเย่ขมวดคิ้วมองไปทางหญิงสาวข้างกายรุ่ยอ๋อง การที่นางรู้ว่าในหน่วยของเขามีคนมากความสามารถนั้นไม่ใช่เรื่องแปลก ที่แปลกคือนางรู้ได้อย่างไรว่าคนผู้นั้นเป็นใครทว่าเมื่อเห็นท่าทีสนิทสนมของหญิงสาวกับรุ่ยอ๋องแล้วก็คาดเดาได้ว่าคนที่บอกกล่าวนางต้องเป็นชายหนุ่มสูงศักดิ์ตรงหน้าอย่างแน่นอน"ไปตรวจสอบ""ขอรับ"ริมฝีปากเล็กคลี่ยิ้มบาง มองกลับไปทางกู้ฮวาหลันด้วยสายตาอย่างผู้ชนะ ตัวนางเป็นผู้รู้เหตุล่วงหน้าจะไม่เตรียมแผนสำรองไว้รับมือกับสถานการณ์ต่างๆ ได้อย่างไร ดังนั้นตั้งแต่ก่อนจะเกิดเพลิงไหม้เมิ่งหว่านชิงก็ได้เตรียมทุกอย่างเอาไว้แล้ว เมื่อมีคนตรวจสอบจึงพบเศษของเล็กๆ น้อยๆ ตามที่นางเอ่ยแจ้ง โดยไม่มีตกหล่น"เรียนใต้เท้าพวกเราตรวจสอบโดยละเอียดแล้วพบของเสียหายตรงตามที่คุณหนูเมิ่งแจ้ง นี่เป็นรายการสิ่งของที่ตรวจสอบได้ขอรับ"พูดจบเจ้าหน้าที่หนุ่มก็ยื่นสมุดบันทึกรายการข้าวของที่เสียหายให้กับถานเกาเย่"ประเมินความเสียหายของทรัพย์สินรวมตัวเรือนนี้ ก็น่าจะห้าพันตำลึงทอง"ห้าพันตำลึงทอง บ่าวชายที่เพิ่งยอมรับว่าเป็นผู้วางเพลิง ได้ยินมูลค่าความเสียหายร่างกายก็ถึงกับอ่อนแรงขึ้นมา

“คุณหนูเมิ่ง คือว่า...”ซางชุนมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยท่าทีลังเล ถึงแม้ท่านอ๋องจะให้ความสำคัญกับคุณหนูเมิ่งผู้นี้มากเพียงใด แต่นางก็ยังเป็นเพียงหญิงสาวเพิ่งปักปิ่นย่อมไม่รู้เรื่องราวยุ่งยากที่ท่านอ๋องกำลังเผชิญ“เรื่องนี้ข้าจะจัดการเอง รบกวนคุณหนูดูแลท่านอ๋องด้วย”เมิ่งหว่านชิงมองตามคนสนิทของรุ่ยอ๋องแล้วขมวดคิ้วเรียว สายตากังวลใจของอีกฝ่ายชัดเจนว่าเรื่องที่รุ่ยอ๋องกำลังจัดการอยู่นี้ไม่ใช่เรื่องเล็ก หรือว่าจะเป็นเรื่อง สายลับเผ่าเป่ยเหลียงซางชุนเดินออกจากประตูวังรุ่ยอ๋องด้วยสีหน้ากังวลใจ ตอนนี้รุ่ยอ๋องบาดเจ็บหมดสติ ในขณะที่สถานการณ์ในเมืองก็กำลังวิกฤต เพียงแต่ตัวเขาเป็นเพียงคนติดตามของท่านอ๋องจะจัดการเรื่องใหญ่เกินตัวเช่นนี้ได้อย่างไร“ท่านซางชุน ตอนนี้ท่านอ๋องหมดสติไปแล้ว พวกเราจะจัดการอย่างไรดี”“เรื่องนี้ข้าจะ...”“แบ่งกำลังออกเป็นสองส่วน”ดวงตาของซางชุนเบิกกว้าง เขารับใช้ใกล้ชิดท่านอ๋องมานาน คนที่ติดต่อกับท่านอ๋องเขาย่อมคุ้นเคยเป็นอย่างดี ดังนั้นเสียงสตรีคนนี้แม้ไม่ต้องเห็นหน้าเขาก็จดจำได้ว่านางคือ... คุณหนูเมิ่ง เมิ่งหว่านชิง“ท่านเป็นใครมีอำนาจอะไรมาออกคำสั่งพวกเรา”เมิ่งหว่านชิงที่

เมิ่งหว่านชิงพักอยู่ที่วังรุ่ยอ๋องร่วมครึ่งเดือนเรือนหลังใหม่ก็สร้างเสร็จ แม้จะไม่ใหญ่โตเท่าเรือนหลักของจวนกู้แต่ก็นับว่ามั่นคงกว่าเดิมอยู่มากเพียงแต่ย้ายกลับเข้ามาได้ไม่ถึงครึ่งวันคนจากศาลต้าหลี่ก็เข้ามาพร้อมกับเรียกตัวทุกคนไปที่โถงหลักของจวนกู้“มีเอกสารชี้ชัดมาว่านายท่านกู้ติดต่อกับสายลับเป่ยเหลียง จับตัวไป!!”คนของศาลต้าหลี่ตรงเข้าจับกุมกู้เฉินโม่ในทันที ทำเอาเหลียงฮุ่ยหลินตกใจจนแทบสิ้นสติ เมิ่งหว่านชิงมองสถานการณ์แล้วก็เข้าใจในทันที ที่แท้ในชาติก่อนเรื่องบางอย่างที่เกิดขึ้นจนกู้เฉินโม่ถูกคุมตัวไปสอบสวนก็คือการติดต่อกับสายลับเป่ยเหลียงนี่เอง แม้จะไม่รู้ว่าสุดท้ายเพราะอะไรเขาจึงถูกปล่อยตัวออกมา แต่การได้เห็นอีกฝ่ายต้องตกที่นั่งลำบากเช่นนี้ก็นับเป็นเรื่องที่น่ายินดียิ่ง“เดี๋ยวก่อนเจ้าค่ะ”รอยยิ้มยินดีของเมิ่งหว่านชิงพลันจางหายไปในทันทีที่ได้ยินเสียงของกู้ฮวาหลันกล่าวแย้ง ความรู้สึกบางอย่างกำลังเตือนว่า หากปล่อยให้อีกฝ่ายกล่าวต่อจะส่งผลเสียมากกว่าผลดี ดังนั้นเมิ่งหว่านชิงจึงรีบเอ่ยแทรกขึ้น“พี่สาวกู้ ข้ารู้ว่าท่านเป็นห่วงนายท่านกู้ แต่ขัดขวางการทำงานของเจ้าหน้าที่ศาลต้าหลี่มีความผิด

เมิ่งหว่านชิงอ่านจดหมายที่รุ่ยอ๋องตอบกลับแล้วขมวดคิ้วแน่น เรื่องคนที่ติดต่อกับสายลับเป่ยเหลียงนั้นชี้ชัดไปที่กู้เฉินโม่ เดิมที่องค์ฮ่องเต้มีราชโองการให้ประหารทั้งตระกูล ทว่าต้วนอ๋องได้ร้องขอให้ไว้ชีวิตคนในตระกูลกู้เอาไว้ ซึ่งเรื่องนี้นับว่าเป็นผลดีต่อนาง เขาจึงไม่ได้คัดค้าน เพียงแต่หลักฐานเหล่านี้คล้ายจะชัดเจนเกินไปจนดูผิดปกติ แม้ว่าเรื่องราวจะเป็นไปตามที่นางต้องการแต่เขาก็อยากให้นางระวังตัวเอาไว้ หลังอ่านจดหมายจบเมิ่งหว่านชิงก็ขบคิดด้วยความสงสัย แม้ว่าต้วนอ๋องจะมีสัมพันธ์อันดีกับตระกูลเหลียง ด้วยมีศักดิ์เป็นน้องเขยของเหลียงฮุ่ยหลิน แต่การขออภัยโทษให้ครอบครัวตระกูลกู้นั้นเสี่ยงเกินไปต่อสถานะของเขาในตอนนี้ มือเรียวยกขึ้นกอดอกขบคิดอย่างละเอียด เหตุผลที่จะทำให้ต้วนอ๋องยอมช่วยเหลือครอบครัวกู้ นอกจากผลประโยชน์ทางการเมืองแล้วก็คงมีเพียง ความสัมพันธ์ส่วนตัว เมื่อคิดถึงความสัมพันธ์ส่วนตัว เมิ่งหว่านชิงก็หยุดชะงักที่เหตุการณ์ในวันที่กู้เฉินโม่และกู้อิงโม่ถูกคนของศาลต้าหลี่คุมตัวไป ในวันนั้นมารดาของนางถูกเหลียงฮุ่ยหลินเรียกตัวไปรังแก ตัวนางก็ขบคิดหาทางช่วยเหลือมารดาจึงไม่ทันสังเกตว่ากู้ฮวาหลัน

“ข้าได้ยินมาว่าฮูหยินใหญ่จะทำพิธีรับบุตรชายบุญธรรม เจ้าไปสืบได้ความหรือยังว่าเป็นเด็กจากตระกูลใด” เมิ่งหว่านชิงเอ่ยถามพลางไล้ปลายนิ้ววนบนถ้วยชา ตามธรรมเนียมของต้าเซี่ย สตรีที่ออกเรือนหากสามีสิ้นลม ไร้ญาติผู้ใหญ่ให้พึ่งพา ไร้บุตรชายให้พึ่งพิง สตรีต้องกลับคืนตระกูลเดิม เพียงแต่ตระกูลเหลียงยังมีบุตรสาว หลานสาวอีกหลายคนที่ยังไม่ได้ออกเรือน หากเหลียงฮุ่ยหลินพาบุตรสาวกลับบ้านเดิม ไม่เพียงสมบัติของบ้านสามีและสินเดิมจะถูกบ้านใหญ่ยึดไปเป็นเงินของจวนเหลียง ตัวนางที่เป็นหญิงหม้ายไร้ประโยชน์ ไม่มีที่พึ่งย่อมถูกปฏิบัติไม่ดีนัก ดังนั้นทันทีที่พิธีกรรมส่งวิญญาณของกู้เฉินโม่และกู้อิงโม่เสร็จสิ้นเพียงเจ็ดวัน เหลียงฮุ่ยหลินก็แจ้งเรื่องรับบุตรชายบุญธรรมในทันที “เป็นบุตรชายของต้วนอ๋องเจ้าค่ะ” “บุตรชายของต้วนอ๋องจะยอมมาเป็นบุตรชายบุญธรรมของเหลียงฮุ่ยหลินได้อย่างไร” “เด็กชายคนนี้เป็นเชื้อสายของต้วนอ๋องที่เกิดกับสาวใช้ในวังเมื่อแปดปีก่อนเจ้าค่ะ ตอนอยู่ในวังต้วนอ๋องไร้มารดา ไร้อำนาจ มีชีวิตไม่ต่างจากบ่าวไพร่คนหนึ่ง บ่าวสืบมาได้ว่าตอนที่คุณหนูกู้ฮวาหลันทูลขอเขาจากต้วนอ๋อง เด็กชายคนนี้ก็รีบคุกเข่ายอมรับในทั