Lahat ng Kabanata ng คุณหมอโฮสต์ สุดที่รัก: Kabanata 11 - Kabanata 20

เย็นวันเสาร์สาวสวยสุดเซ็กซี่ในชุดราตรีเกาะอกเว้าหลังถึงเอวสีพีช หน้าสั้นหลังยาว เกล้าผมมวยสูงปักกิ๊บเพชรเม็ดเล็ก ๆ แต่งหน้าสวยหวาน ก้าวลงมาจากรถลีมูซีนสนามบินเดินเข้ามาในโรงแรมหรูที่จัดบรรยากาศแสนโรแมนติกตั้งแต่หน้าประตูทางขึ้นห้องจัดเลี้ยงวันนี้เป็นวันแต่งงานของต้นข้าวลูกสาวคนเล็กเจ้าของเหมืองที่ใหญ่ที่สุดในภาคใต้เพื่อนรักของเธอ แต่เธอมางานเช้าไม่ทันทำให้ต้องมางานช่วงเย็นและเธอต้องมาคนเดียวเพราะพี่ชายสุดที่รักอย่างเจเดนไปออกค่ายแพทย์อาสาบนดอยตั้งแต่เมื่อเย็นวานและจะอยู่ที่นั่นถึงเดือนหน้า ส่วนน้องชายลูกเพื่อนพ่อที่มาฝึกงานที่โรงแรมในเครืออยู่จังหวัดใกล้ ๆ บอกว่าวันนี้ต้องกลับบ้านด่วน เธอเลยทำสีหน้าไม่ถูกตอนเดินเข้างานและมีคนมองมาตลอดทาง“มาซักทีนะคะ สวยเว่อร์ เขาให้มาเป็นเพื่อนเจ้าสาวนะคะ ไม่ใช่มาเป็นเจ้าสาว” เอลซี่เบะปากว่าเพื่อนแต่ก็ยิ้มที่เห็นเธอมาในคืนนี้“น้อย ๆ ค่ะคุณ เนี่ย โดนปล่อยทิ้ง พี่เจขึ้นดอย ไอ้วนก็จำเป็นอะไรต้องกลับบ้านวันนี้ก็ไม่รู้ แล้วคิดสภาพเปลี่ยนชุดนี้จากสนามบิน แต่งหน้าบนรถจ้า ดีนะเมื่อกี๊พนักงานบอกว่าไอ้ข้าวให้มารับเอากระเป๋าไปเก็บให้ไม่งั้นกูได้ลากกระเป๋าเข้

“มึงก็ใจดีเกิ๊นเป็นกูไม่เอาไว้ทั้งน้าทั้งหลานว่ะ ภาระองค์กร แล้วดูสิไปไหนก็ขายหน้าขายตาบริษัท ประกาศโต้ง ๆ ว่าเป็นเลขาท่านประธานแต่สันดานโคตรต่ำ” เอลซี่จีบปากจีบคอพร้อมกับยกแก้วน้ำเปล่าขึ้นจิบ“ก็ไม่คิดเอาไว้ ถึงได้หาผู้ช่วยใหม่เอามาเทรนก่อนแม่จะวางมือไตรมาสหน้า เตรียมไว้เป็นผู้ช่วยกู กูบอกอาไมตรีไปแล้วถ้าไม่พอใจก็ลาออกก่อนเกษียณได้เลย”“ก็ดีนะ ตัดไฟแต่ต้นลม ถ้ามึงขึ้นทำแทนแม่แล้วค่อยไล่ออกได้โดนครหาว่าใช้ตำแหน่งกลั่นแกล้งแน่ ต้องให้แม่จัดการก่อนเลย” ลูกอ้อนว่าขึ้นแล้วมองหน้าเพื่อน“เออ...แก คืนนั้นแกอยู่กับคุณธีใช่ป่าว” เอลซี่ถามเพื่อนตาเป็นประกายล้อเลียนขึ้นมาทันที“เออ...”“เป็นไง” เอลซี่ถามยิ้ม ๆ“เป็นไงล่ะ ไม่รู้วันนั้นเผลอกินมาตินี่อิอ้อนหรือเปล่า ผื่นขึ้นเต็มตัว สภาพเหมือนโดนโทรมเลย น่าอายฉิบหาย” หญิงสาวว่าพลางหลบตาเพื่อน เรื่องแพ้มาตินี่เพื่อนของเธอก็พอรู้บ้างและวันนั้นก็มีการสั่งมาดื่มกันจริง ๆ ทำให้เอลซี่กับลูกอ้อนที่นั่งลุ้นอยู่ถึงกับมองหน้ากันแล้วถอนหายใจ“แสดงว่าชวด แกรู้หรือเปล่า พี่แกนักเรียนนอกนะคะ เพิ่งกลับมาวันที่แกลากเขามานั่นแหละ” เอลซี่ยื่นหน้ามาพูดอย่างตื่นเต้น“

แองจี้จำเป็นต้องล้วงกระเป๋าหาคีย์การ์ดมาเปิดเข้าไปในห้องและทันทีที่ประตูปิดชายหนุ่มก็จู่โจมตะโปมจูบหญิงสาวแบบไม่ทันตั้งตัว มือใหญ่ล็อคแก้มทั้ง 2 ข้างไว้แน่น ส่งลิ้นหนาเข้าไปตวัดพันเกี่ยวลิ้นเรียวเล็กอย่างเร่าร้อน จนหญิงสาวหู้อื้อตาลายแทบส่างเมากับสิ่งที่เกิดขึ้น รีบคว้าชายเสื้อของชายหนุ่มไว้แน่น เมื่อรู้สึกเหมือนตัวเองแขนขาอ่อนแรงอย่างไม่ทราบสาเหตุ ชายหนุ่มก้มลงช้อนร่างบางในท่าเจ้าหญิงเดินไปวางที่เตียงนอนใหญ่ แล้วล้มตัวลงทาบทับสอดมือใหญ่ประสานมือบางกดไว้กับที่นอนหลวม ๆ ปากหนาประกบจูบออดอ้อน อ้อยอิ่งจนเธอเคลิบเคลิ้มไปกับรสจูบแสนวาบหวามที่ชายหนุ่มมอบให้“ไปห้องพี่กันนะครับ นะ” ว่าพลางลูบไล้หน้าท้องแบนราบเบา ๆ จนเธอรูสึกขนลุกไปทั่วตัว“แต่...” “พี่รู้ว่าที่รักค้างแต่ข้างบนน่าจะเก็บเสียงดีกว่าห้องนี้นะ ไม่งั้นพรุ่งนี้ที่รักอาจโดนเพื่อนล้อก็ได้” สายตาอ้อนวอนหวานเชื่อมชวนละลายทำเอาหญิงสาวเม้มปากแน่น“ก็...” “หรือหนูไม่อยาก” เงยหน้าขึ้นส่งสายตาออดอ้อนในขณะที่มือสอดเข้าไปลูบไล้หน้าขาเลื่อนขึ้นจนถึงกางเกงในตัวจิ๋วก่อนจะยกยิ้มที่มุมปากเหมือนผู้ชนะ “แฉะหมดแล้วนะ นะครับขึ้นข้างบนนะครับนะ” คนอ้อนว

Toy Part“ครับอาเจ้า” ชายหนุ่มกดรับสายทันทีที่เดินพ้นห้องอาหาร‘เมื่อคืนพ่อโรมบอกว่าทอยโทรหา เห็นว่าเลขาของอาไปทำอะไรที่ไหนนะลูก’ คุณอาเจ้าขาภรรยาพ่อโรมถามลูกชายเพื่อนสามีมาตามสายอย่างห่วงใย เพราะเมื่อคืนสามีท่านอารมณ์เสียยกใหญ่ที่เลขาของท่านไปก่อความวุ่นวายที่งานแต่งเพื่อนของลูกชายเพื่อนรัก ไปด่าคนในงานซ้ำยังเอาชื่อบริษัทไปพูดอีกด้วย“ที่โรงแรมพ่อศิครับอา เมื่อคืนผมมางานแต่งเพื่อนเห็นเธอบอกว่าเป็นตัวแทนแบรนด์รวิมางานแล้วมาหาเรื่องเพื่อนผมในงานครับ” ชายหนุ่มตอบพร้อมกับถอนหายใจเบา ๆ‘เอ...อาว่าช่วงนี้เราไม่ได้รับการ์ดเชิญไปงานแต่งที่ไหนนะ แล้วอีกอย่างแบรนด์เราก็มีชุดหลากหลาย แค่ชุดแต่งงานมีทั้งเช่าทั้งซื้อวันนึงออกเป็นสิบเป็นร้อยชุด เราไม่รับการ์ดเชิญนะลูก’ คุณอาบอกหลานชายพลางขมวดคิ้วนึกเพราะปกติถ้าเป็นลูกค้าชุดแต่งงานจะไม่มีตัวแทนแบรนด์ไปอยู่แล้วนอกจากการเชิญเป็นการส่วนตัวเท่านั้น“งั้นแสดงว่าเธอแอบอ้างสิครับ เอาชื่อเสียงแบรนด์มาแอบอ้างแบบนี้ไม่โอเคเลยนะครับคุณอา” ชายหนุ่มพูดเสียงเครียดเพราะกิริยาที่พลอยมนแสดงเมื่อคืนพร้อมกับอ้างชื่อบริษัทเสียงดังดูไม่ดีกับแบรนด์เอามาก ๆ‘นั่นสิอาก็ไม

“เย็นนี้กลับโรงแรมด้วยกันนะคะ” ว่าพลางจรดหน้าผากตัวเองกับของหญิงสาวส่งสายตาออดอ้อนหวานเยิ้มจนแองจี้ไม่อยากปฏิเสธ“แล้วทำไมรักต้องกลับด้วยล่ะ พี่จะกลับก็กลับไปสิ” *ก็อยากกลับไปด้วยหรอกไม่รู้เมื่อไหร่จะได้เจอกันอีก...* หญิงสาวคิดในใจแล้วแอบถอนหายใจเบา ๆ“กลับไปพี่ต้องกลับบ้านไปช่วยพ่อดูงานแล้วก็ไปช่วยเพื่อนบนดอยเป็นเดือน พี่ต้องคิดถึงหนูมากแน่ ๆ” ชายหนุ่มออดอ้อนทำเอาคนฟังถึงกับถอนหายใจกับนิสัยแมวตัวใหญ่ของเขาที่เริ่มเผยออกมาบ่อยขึ้นตั้งแต่เริ่มขึ้นเรือมาเมื่อเช้า*เฮ้อ...เพิ่งรู้จักกันไม่ถึง 5 วัน อะไรจะอ้อนดีขนาดนี้วะกูจะบ้า สมกับเป็นโฮตส์จริง ๆ ว่ะ ก็อ้อนขนาดนี้ไม่แปลกหรอกที่จะเป็นตัวท็อปของร้านได้แล้วกูจะเชื่อได้ยังไงวะว่าแค่นั่งกินเหล้าด้วยกันเฉย ๆ...* หญิงสาวคิดในใจและยังคิดว่าเขาจะทำอาชีพนั้นจริง ๆ เพราะจากรายได้ที่รู้มาในคืนนั้นและการแสดงออกของชายหนุ่มที่ออดอ้อนอยู่ตอนนี้ “ไม่ต้องมาพูดว่าคิดถึง เมื่อกี๊ยังยืนคุยกับผู้หญิงอื่นต่อหน้าแค่หันหลังก็เชื่อไม่ได้แล้วค่ะ ทำเป็นพูดจะกลับบ้าน มีนัดทางอื่นก็ว่ากันตรง ๆ ค่ะ รักไม่ซีหรอกมันเป็นอาชีพพี่นี่” หญิงสาวว่าแล้วทำท่าจะว่ายน้ำกลับไปหาเ