บทที่ 15 สิทธิ์ความเป็นผัว

“ไม่มีปัญหาเลยครับ ช่วงนี้ผมว่างงานผมไปได้หมด นี่กะว่าถ้ากลับบ้านผมอาจขึ้นไปช่วยงานเพื่อนบนดอยหรือไม่ก็อาจตามพี่ชายเข้าป่า ถ้าอยู่บ้านพ่อน่าจะไล่เข้าออฟฟิศแล้วผมก็ไม่ถนัดงานบริหารเท่าไหร่” ชายหนุ่มตอบพร้อมกับวางมือที่ไหล่คนข้าง ๆ บีบเบา ๆ จนเธอสะดุ้ง

“อูย...บอกเป็นนัย ๆ ว่ากลับบ้านไปแล้วจะติดต่อไม่ได้ใช่มั้ยคะ” ลูกอ้อนถามยิ้ม ๆ ก่อนจะปรายตามองเพื่อนสาวที่นั่งอยู่ข้าง ๆ

“ไม่ขนาดนั้นครับแต่แค่ผมไม่เคยนั่งออฟฟิศ เลยคิดว่าถ้าไปนั่งแต่ละวันคงจะยาวนานน่าดู คงต้องหาอะไรทำที่ไม่ต้องนั่งประจำที่แบบนั้น”

“ไม่อยากนั่งก็เดินไปเดินมาสิ” คนนั่งข้าง ๆ ประชดขึ้น

“แล้วที่รักอยากเดินไปเดินมากับพี่มั้ยคะ” ชายหนุ่มหันไปถามยิ้ม ๆ

“โอย...ละลายมากค่ะคุณธี อิรักคะตกลงนางเป็นทองหรือคอนกรีตยะ เขามาขนาดนี้ยังนั่งคอตั้งอยู่ได้” เอลซี่แซวเสียงดังแล้วเอื้อมไปตีแขนเพื่อนอย่างหมั่นไส้

“บ้าสิใครจะไปมีเวลาเดินไปเดินมา คนต้องทำมาหากิน” แองจี้ว่าขึ้นแล้วยกแก้วขึ้นกระดกทีเดียวจนหมดก่อนจะวางลงแรง ๆ ตวัดหางตาใส่คนนั่งข้าง ๆ เพราะตอนนี้นอกจากบีบไหล่เบา ๆ ทีแรก ยังค่อย ๆ เลื่อนมือลูบแผ่นหลังของเธอจนขนลุกอีกด้วย

“งั้นเอลว่าเร