All Chapters of อย่ารักนางร้าย: Chapter 21 - Chapter 30

พิงค์มิรานั่งกอดเข่าอยู่บนโซฟาในชุดสเวตเตอร์สีครีมนุ่มๆ มือถือแก้วชาร้อนแน่น เธอมองออกไปยังวิวตึกสูงไกลสุดตา แม้ภาพตรงหน้าจะสวยงามเพียงใดแต่ในใจกลับเงียบงันกว่าที่เคย“เขาจะเป็นยังไงบ้างนะตอนนี้ ช่างเขาสิแค่ให้ช่วยยังใจร้าย” เธอยังน้อยใจกับสิ่งที่เขาทำ แต่เข้าใจเพราะเราทั้งสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันมือที่กุมแก้วชาแน่นขึ้นเล็กน้อย กลิ่นชาร้อนลอยขึ้นจางๆ แต่กลับไม่ช่วยให้ใจเธออุ่นขึ้นได้เลย เธอหลุบตาลงสูดหายใจลึก แล้วบอกตัวเองเบาๆ“อยู่แบบนี้ก็คงดีที่สุดแล้วอย่างน้อยก็ไม่มีใครทำร้ายหัวใจกันได้อีก” อีกไม่กี่วันก็ต้องกลับประเทศไทยแล้ว กลับไปในที่ที่ไม่เหลืออะไรสำหรับพิงค์มิราปกติฉากนี้ควรจะเป็นศรัญที่ตามง้อพราวฟ้า แต่ตอนนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไปหมดแล้ว เพราะเธอเข้ามาเปลี่ยนทุกอย่างให้ไม่เหมือนเดิม และไม่รู้ว่าเรื่องจะจบแบบไหน.ศรัญผลักประตูห้องพักโรงแรมเปิดออกด้วยกุญแจสำรองที่เพื่อนช่วยจัดการให้ หัวใจเต้นโครมครามเหมือนจะหลุดออกมาจากอก เขาไม่รู้ว่าตัวเองหวังอะไรจากสิ่งที่จะเจอแต่ภาพที่เห็นตรงหน้าทำให้ทุกอย่างพังทลายพิงค์มิรายืนอยู่ข้างโซฟา มีผู้ชายอีกคนนั่งอยู่ใกล้เกินไปในห้องเดียวกัน สีหน้าเห

ข่าวบันเทิงวันนี้ระอุอีกครั้งพราวฟ้าเปิดใจกลางวงนักข่าว เธอสวมชุดเดรสสีดำหรูสง่า สีหน้าเคร่งขรึมกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา ดวงตาทอประกายแข็งกร้าวแม้รอยยิ้มจะยังถูกทาลงบนใบหน้า ก่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงมั่นคง“สำหรับความสัมพันธ์ระหว่างพราวกับคุณศรัญ เรายังไม่ได้เลิกกันค่ะ” แม้ว่าเธอจะรู้ที่สุดว่าเขาไม่เคยขอเธอเป็นคนรักเลยสักครั้งเสียงนักข่าวซุบซิบกันทันทีพราวฟ้าช้อนสายตาขึ้น มองไปยังกล้องสื่อหลายสำนักอย่างไม่หลบ“แต่ที่ผ่านมาพราวก็ยอมรับว่ามีบุคคลภายนอกเข้ามาเกี่ยวข้อง และทำให้ทุกอย่างสั่นคลอนพราวไม่อยากใช้คำว่ามือที่สาม แต่ความจริงถ้าคนเราสุจริตใจตั้งแต่แรก เรื่องแบบนี้คงไม่เกิดขึ้น”หนึ่งในนักข่าวถามขึ้นทันที“หมายถึงคุณเกรซใช่ไหมคะ?”“ถ้าใครเคยเห็นภาพหลุดในช่วงหลัง ก็คงเดาได้ไม่ยากค่ะว่าใครเป็นใคร” พราวฟ้ายิ้มเล็กน้อย แต่ดวงตากลับเย็นเฉียบแถลงการณ์นั้นแพร่กระจายไปทั่วโลกออนไลน์ในเวลาไม่นาน#พราวฟ้าโดนแย่งแฟน #ศรัญเลือกเกรซกลายเป็นไวรัลอีกครั้งแต่สิ่งที่พราวฟ้าไม่รู้ คือยิ่งเธอกล่าวหายิ่งผลักศรัญออกไปไกลกว่าเดิมพิงค์มิราและศรัญกลับมาไทยพร้อมกัน ทั้งสองเริ่มออกเดตกัน ไปไหนมาไหนกันแบบไม่กลั

“พี่ไม่รู้จริงๆ ว่าพราวฟ้าต้องการอะไรเพราะพี่ปฏิเสธไปแล้ว หรือแค่ใช้ข่าวนี้เป็นเครื่องมือพี่ไม่อยากปรักปรำใครถ้าไม่มีหลักฐาน แต่มันก็ไม่เปลี่ยนความจริงข้อเดียวพี่รักเกรซไม่ใช่พราวฟ้า”คำพูดนั้นเหมือนหยุดลมหายใจของทั้งสองคน พิงค์มิราหลุบตาลงต่ำ น้ำเสียงเธอแตกเป็นเสี่ยงๆ“เกรซเหนื่อยมาก เกรซผ่านช่วงที่แย่ที่สุดของชีวิตมาแล้วครั้งหนึ่ง และเกรซไม่คิดว่าจะต้องย้อนกลับไปเจอแบบนั้นอีก” ตอนจบของเรื่องหวังว่าศรัญจะรักพิงค์มิราตลอดไป“พี่รู้ว่าเกรซเสียใจพี่จะทำทุกอย่างให้ชัดเจน” เขากระซิบเบาๆ ก่อนจะยื่นมือไปลูบผมเธออย่างอ่อนโยน เขาหยุด ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงเด็ดขาดหนักแน่น และมั่นคงกว่าเคย“พี่จะไม่ให้เกรซเป็นคนที่ต้องยืนรับความผิดทั้งหมดอีกต่อไป”เธอเงยหน้าขึ้นช้าๆ เห็นประกายในแววตาของศรัญที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน แววตาของคนที่เลือกแล้ว“พี่ศรัญจะทำอะไรคะ”“พี่จะออกแถลงข่าวเอง และจะพูดทุกอย่างความจริงทั้งหมด ทั้งเรื่องกับพราวฟ้าเรื่องข่าว หรือแม้แต่เรื่องหัวใจของพี่” เขายิ้มบางๆ และบีบมือเธอเบาๆ“เพราะตั้งแต่วินาทีนี้พี่จะไม่ยอมเสียเกรซไปอีก”เธอถึงกับร้องไห้ออกมาโผล่เข้ากอดเขา วันนี้รับรู้ถึงความอบ

ศรัญดึงพิงค์มิรามากอดไว้แน่น เขาไม่อยากให้เธอออกไปไหนเลยในวันนี้“อยู่กับพี่ได้ไหมวันนี้” เสียงทุ้มของเขาแผ่วเบา แต่หนักแน่นพอจะหยุดทุกจังหวะของหัวใจเธอได้ “เป็นอะไรคะ” เธอชะงัก มือที่กำลังจะหยิบกระเป๋าชะงักกลางอากาศ เธอหันมามองเขา ดวงตากลมโตไหวระริกเขาไม่ตอบในทันที แค่ก้มหน้าซบลงกับไหล่เธอแขนทั้งสองข้างรัดแน่นขึ้นอีกนิดราวกับกลัวว่าเธอจะหายไป“ไม่รู้สิ วันนี้แค่รู้สึกไม่ดีไม่อยากให้ไปไหนเลย” เขาพูดเบาๆ ตรงกับหัวใจตัวเองที่สุดหญิงสาวถอนหายใจเบาๆ ความดื้อดึงที่เคยมีกลับแปรเปลี่ยนเป็นความอ่อนโยนเมื่อได้ยินน้ำเสียงแบบนั้นจากเขา เธอค่อยๆ วางกระเป๋าลง หันมากอดเขาตอบมือเรียวลูบแผ่นหลังเขาเบาๆ“ไปไม่นานค่ะมีงานเปิดตัวสินค้า พี่แววใกล้มาถึงแล้วเกรซต้องไปแล้วค่ะ” เธอหอมแก้มเขาทั้งซ้ายและขวา และจูบปากเบาๆ ก่อนจะผละออก“เฮ้ออ รีบกลับมานะ” ทำไมวันนี้เขาไม่สดชื่นเลยอาจจะคิดมากเกินไปเรื่องพราวฟ้า เขาไม่รู้ว่าหลังจากนี้หญิงสาวคิดจะทำอะไรต่อ ตอนที่ออกมาจากคอนโดเขาเห็นแววตาที่เคียดแค้นของพราวฟ้าพิงค์มิรานั่งอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ ขณะช่างแต่งหน้ากำลังเกลี่ยรองพื้นลงบนผิวเนียนละเอียดของเธออย่าง

หลังจากที่ใช้เวลานับเดือนในกองถ่าย ซึ่งเต็มไปด้วยอารมณ์หลากหลายทั้งความเครียดความเหนื่อย และการทุ่มเททุกวินาทีให้กับบทบาทนางร้าย พิงค์มิราในชุดเดรสสีดำเรียบหรู ก้าวออกมาจากรถพร้อมรอยยิ้มกว้าง สะท้อนความโล่งใจและความสุขที่ยากจะซ่อนเธอไม่ได้มาคนเดียวข้างๆ คือผู้จัดการส่วนตัวที่ดูแลเธอมาตั้งแต่เริ่มต้นในวงการ พร้อมกับทีมงานทั้งหมดค่ำคืนนี้พวกเขานัดฉลองที่ผับชื่อดังกลางเมือง วิวด้านนอกเป็นแสงไฟระยิบระยับของตึกสูง และเสียงหัวเราะของเพื่อนๆ ดังสอดแทรกมากับเสียงดนตรีเบาๆ“ในที่สุดก็จบจริงๆ แล้วนะ” พิงค์มิราพูดพร้อมยกแก้วขึ้น ก่อนทุกคนจะชนแก้วกันเสียงดังอย่างพร้อมเพรียง“ใครบอกจะหยุดแค่เรื่องนี้ล่ะ เดี๋ยวบทใหม่ก็มาอีกแน่ ดูสิยิ่งเล่นยิ่งปังนะน้องเกรซ” แววที่แม้จะเป็นผู้จัดการจอมเข้ม แต่ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มตาหยีพิงค์มิราหัวเราะเบาๆ แต่แววตากลับเต็มไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย และอาจจะมีเศษเสี้ยวของความคิดถึง เพราะการถ่ายทำเรื่อง “อย่ารักนางร้าย” ไม่ได้เป็นแค่ผลงานอีกชิ้น แต่มันคือบทพิสูจน์ตัวตนในอีกแง่มุม ที่เธอเองก็ไม่เคยคาดคิดว่าจะรักมันได้มากขนาดนี้“เกรซครับพี่ขอชนแก้วหน่อย” กวินพระเอกของเรื