Semua Bab Can't deny #ของคุณเชาว์: Bab 21 - Bab 30

“ตื่นเร็วจัง” น้ำเสียงอู้อี้ของเชาว์ทักทายเด็กหนุ่มที่กำลังดำผุดดำว่ายอยู่กลางสระว่ายน้ำภายในพูลวิลล่าสุดหรู ก่อนจะทิ้งตัวนั่งบนเตียงอาบแดดใต้ร่มคันใหญ่หลังจากคนหน้าสวยไปรับว่านจากขึ้นมาบนรถ ทั้งคู่กอดจูบนัวเนียกันตั้งแต่เจอหน้าจวบจนเข้าห้องพักในเวลาเที่ยงคืนนิด ๆ เด็กใต้อาณัติไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรเลยนอกจากดันป๊ะป๋าขึ้นไปบนเตียง ปลุกปั้นเชาว์น้อยจนแข็งปั๋งแล้วขย่มจนเขาน้ำแตกสองรอบ เขาหลับไปเมื่อร่างกายผ่อนคลายถึงขีดสุดหลังจากไม่ได้พักผ่อนดี ๆ มาหลายคืนในสภาพน้ำกามเลอะเทอะ ทว่าช่วงเกือบสายของวันนี้ เชาว์ตื่นมาในสภาพเนื้อตัวสะอาดสะอ้านและสวมใส่ชุดคลุมสีขาวสะอาดตา ซึ่งไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นฝีมือเด็กตัวสูงนั่นแหละ“อรุณสวัสดิ์ครับ” ว่านยกยิ้มกว้าง พาตัวเองขึ้นมาจากสระว่ายน้ำในสภาพที่ทำให้เชาว์เกือบลืมหายใจ ก่อนจะหยิบผ้าขนหนูมาซับความเปียกชื้นบนร่างกายโดยไม่มองหน้าอีกคน “ผมเห็นคุณเชาว์นอนสบาย เลยไม่ได้ปลุก อ้อ ผมสั่งอาหารเช้ามากินแล้วนะ คุณเชาว์อยากกินอะไรมั้ย ผมสั่งให้”“นี่... ตั้งใจหรือเปล่า” สีมรกตของเชาว์เป็นประกายวิบวับ จ้องมองกางเกงชั้นในหนึ่งเดียวบนร่างกายแน่นกล้ามเนื้อไม่ละสายตาไป

“ปลุกรุนแรงจังเลยนะคะ” เสียงหวานแหบพร่าพูดขึ้นกับเจ้าของแผ่นหลังกว้างที่กำลังใช้สะโพกบดคลึงแก่นกายชุ่มโชกไปด้วยของเหลว ทั้งน้ำลายและน้ำหล่อลื่นเมื่อวานหลังจากจบเซ็กซ์ริมสระว่ายน้ำ ว่านร้องไห้ใส่เขาและไม่ยอมปริปากเอ่ยอะไร เล่นเอาเชาว์ทำตัวไม่ถูก อาการวิตกกังวลเล่นงานป๊ะป๋าเข้าอย่างจังจนทำได้เพียงกอดปลอบนิ่ง ๆ จวบจนผ่านไปราวสิบนาทีเด็กเลี้ยงก็บอกว่าให้แยกกันอาบน้ำ ว่านทวงคำสัญญาที่ว่าจะตามใจกันตลอดทริปโดยการให้เชาว์พาไปร้านอาหารชื่อดังในท้องถิ่นร้านหนึ่งและบอกว่าจะไม่มีเซ็กซ์กันแล้ว เชาว์นึกเข่นเขี้ยวว่าเด็กในปกครองแสบนัก ทว่าเขาไม่ใช่คนคืนคำ หากบอกว่าตามใจก็คือตามใจจริง ๆทว่าเช้าวันนี้คนที่บอกว่าห้ามมีเซ็กซ์กลับปลุกกันด้วยสัมผัสอ่อนโยน เล้าโลมแก่นกายเชาว์ด้วยปากจนมันเปียกชุ่มและแข็งขืน หันหลังให้กันแล้วจับต้นขาเขาไว้พลางไสสะโพกไปมาเป็นการชักรูดแก่นกายให้เขาแทนมือ และเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมานี่เองที่เขาตื่นจากการหลับสนิทจนเห็นภาพนี้คนกล้ามแน่นไม่พูดจาอะไรแม้แต่คำเดียว ไม่ใช่แค่ตอนนี้ แต่เป็นมาตั้งแต่เมื่อวานนั่นแหละ ประหยัดคำพูดและสีหน้าเคร่งเครียดจนเห็นได้ชัด เชาว์เอ่ยถามหนึ่งครั้งว

หลังจากโถมตัวกอดและนัวเนียกันหลังจบมื้อเช้าที่พ่วงด้วยการตกลงคบหาเป็นแฟน ว่านก็ชวนเชาว์ออกไปตระเวนกินร้านอาหารโลคอลและคาเฟชื่อดังของพัทยาทั้งวันตามแพลนที่อยากทำ ก่อนจะจบด้วยมื้อค่ำตรงร้านหรูในโรงแรมซึ่งป๊ะป๋าบอกว่าจองไว้แล้วว่านเมาไวน์จนหน้าแดง เหตุเพราะพนักงานแนะนำตัวไหนว่านก็เล่นสั่งมาชิมทั้งหมด เชาว์ไม่ได้ออกปากห้ามแม้แต่นิด เขาสนุกสนานกับการมองดูแฟนเด็กตาลุกวาวสลับทำหน้าเหยเกในรสชาติของเครื่องดื่ม และต่อให้ดื่มจนหมดทั้งร้าน ขนหน้าแข้งเขาก็ไม่ร่วงหรอกเมื่อขึ้นมาบนรถว่านนั่งโอนเอนไปมาแต่กอดแขนป๊ะป๋าไม่ห่าง แววตาแสดงออกถึงความต้องการแสนลุ่มลึกและกระซิบเบา ๆ ข้างหูว่ากระสันอยากทำสิ่งนั้นมากเพียงไหนพอถึงห้องเจ้าตัวรีบแจ้นไปเข้าห้องน้ำ ซึ่ง... ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าว่านเข้าไปทำอะไร“ป๊ะป๋าครับ” เสียงอู้อี้จากว่านซึ่งนุ่งเพียงผ้าขนหนูพันท่อนล่างเรียกให้เชาว์ที่กำลังสไลด์หน้าจอมือถืออ่านข่าวธุรกิจชะงักและหันไปมอง“หืม ว่าไงคะ”“เจลหมด ผมลืมหยิบอีกขวดมา” ใบหน้าและน้ำเสียงทุ้มต่ำติดงอแงในแบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน “ให้คนขับรถไปซื้อให้ได้มั้ย”“ไม่พอตอนเตรียมตัวเหรอ”“เปล่า เตรียมตัวเสร็จแล้ว แต่

“รู้สึกดีมากเลยครับ” เสียงของว่านยานคางปะปนอาการหอบ ใบหน้าหล่อที่นอนทับแขนคนรักเงยขึ้นมองจากมุมที่ต่ำกว่า วางคางไว้กับอกแบนราบที่ขยับขึ้นลงตามอัตราการหายใจ “ได้เรียกป๊ะป๋าว่าแฟนแล้วดีสุด ๆ เหมือนฝันเลย”นัยน์ตาสีมรกตหลุบลงมองใบหน้าที่โดนเส้นผมสีดำเปียกชื้นเป็นช่อ ๆ แนบไปทั่ว นิ้วเรียวปัดเกลี่ยมันออกไปให้พ้นกรอบหน้าแล้วจ้องดวงตาสีเหมือนอัญมณีพร้อมยกยิ้ม “ได้เรียกว่านว่าแฟนก็ดีเหมือนกันค่ะ”เด็กหนุ่มหน้าแดงซ่านเมื่อได้ยินแบบนั้น ว่านมุดใบหน้าเข้าหาหน้าอกขาวผ่อง โอบรอบเอวคอดไว้แน่นอย่างขวยเขินเล็กน้อยและทำอะไรไม่ถูก“อะไรคะเนี่ย แล้วว่านก็มาเขินป๊ะป๋าเหรอ”“ทีตอนว่านเรียกป๊ะป๋าว่าคุณแฟน ป๊ะป๋าก็เขินเหอะ” เด็กหนุ่มเงยหน้าขึ้นมาเถียง ยู่หน้าใส่จนเชาว์ต้องหยิกแก้มจนยืดเพราะทนมันเขี้ยวท่าทางเหล่านั้นไม่ไหว “เอ็บ (เจ็บ) ”“ช่างแซว”“ก็เขินนี่”“ยอมรับแล้วเหรอว่าเขิน” ว่านเม้มปากแน่น มองยิ้มกรุ้มกริ่มจากคนหน้าสวยแล้วก็นึกล้มเลิกการเบือนหน้าหนีเพราะคิดว่าทำไปแล้วเสียเปล่า ก่อนจะพยักหน้าให้แทน “เป็นคนหล่อที่น่ารักจริง ๆ”“ป๊ะป๋าก็เป็นคนสวยที่เท่ที่สุดของว่าน”“ปากหวาน”“มีทิปมั้ยครับ ถ้ามีทิปจะช

“กลับมาแล้วคร้าบ” เสียงยานคางเอ่ยขึ้นเมื่อก้าวผ่านประตูของเพนต์เฮาส์มาตรงโซนรับแขกแล้วเจอกับป๊ะป๋าในชุดคลุมผ้าซาตินสีแดงเบอร์กันดี้ที่ชอบใส่ทับชุดนอน“ไงคะ ติดงานหรือติดสังสรรค์กันล่ะ” ดวงตาคู่สวยละออกจากหน้าจอแล็ปท็อปที่กำลังอ่านอีเมลงาน ส่งมือไปด้านหน้าเป็นการเรียกเด็กตัวสูงให้เดินเข้ามาหาและจับมือกัน“สังสรรค์ครับ เพื่อนบอกว่าไม่เจอนานแล้ว พอส่งงานลูกค้าเสร็จก็ไปกินข้าวกินเบียร์กันนิดหน่อย” เด็กหนุ่มโยนกระเป๋าไว้ตรงโซฟาตัวเดี่ยวแล้วพุ่งเข้าไปกอดคนรักทั้งยังฝังหน้าไว้ตรงหน้าอกแบนราบอย่างคนหมดแรง “เหนื่อยมากเลยป๊ะป๋า”“บอกแล้วไงว่าไม่ต้องทำงานก็ได้ ตัวแค่สิบเซ็นต์ ป๊ะป๋าเลี้ยงได้” เชาว์โดนมือขวาอย่างจอมใจพูดใส่หน้ามาในวันที่ไปคลับพร้อมกับว่านว่าเขาน่ะตามใจแฟนเกินไปแล้ว เพราะทันทีที่ว่านพูดเล่น ๆ ว่าอยากให้มีเครื่องดื่มใหม่มาบ้าง เขาสั่งให้จอมใจสรรหามาเลยทันที กะอีแค่แฟนบ่นว่าทำงานแล้วเหนื่อย เขาสามารถให้แฟนเลิกทำงานได้เลย ถึงเชาว์จะไม่ได้เข้าขั้นมหาเศรษฐีแต่การเงินก็ไม่เคยเป็นปัญหาสำหรับเขา“ไม่ได้อยากเลิกทำงานซะหน่อยนี่ครับ แค่อยากให้คุณแฟนโอ๋”“ฮะ ๆ โอเคค่ะ งั้นมาให้คุณแฟนโอ๋นะ”สอ