Lahat ng Kabanata ng ระบบร้าย ใช้หนี้รัก Love Debt System: Kabanata 21 - Kabanata 30

ตั้งแต่ที่ฉันผ่านบททดสอบจากคุณปู่สุดโหดของบอสมาได้ ชีวิตทำงานในแต่ละวันก็ดูเหมือนจะราบรื่น ถึงแม้ฉันจะโดนสายตาโหด ๆ ของชายชรามองอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้จ้องเหมือนจะฆ่าฟันฉันเหมือนก่อนในส่วนของงานบางวันก็ต้องตามบอสเข้าบริษัท บางวันก็มีทำงานที่บ้านบางสลับกันไป วันนี้เป็นวันเสาร์ ไม่ต้องเข้าบริษัท ฉันตื่นแต่เช้าเดินมาที่ห้องอาหารก็เจอคุณปู่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่เหมือนเดิม“อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณปู่”ฉันกล่าวทักทายชายชราพร้อมกับนั่งลงเตรียมกินโจ๊กสายตากับหมาดราวกับมาเฟียใหญ่หันมามองฉันไม่นานก็เอ่ยขึ้น“บอสเธอนี่มันน่าเบื่อนะ ว่าไหม”เสียงห้าว ๆ ของคุณปู่ดังขึ้นท่ามกลางบรรยากาศบนโต๊ะอาหารเช้าที่มีเพียงคุณปู่กับฉันนั่งกินข้าวกันอยู่สองคน ขณะที่คิรินติดประชุมทางออนไลน์ตั้งแต่เช้าตรู่ ฉันยิ้มแห้ง ๆ พลางตักโจ๊กเข้าปากอย่างเงียบ ๆ“หลายวันมานี้เธอทำโน่นทำนี่ ดูแลฉัน ดูแลหลานฉัน ช่วยงานแม่บ้าน ถึงอาหารที่เธอทำจะเหมือนยาพิษก็เถอะ แต่เธอก็ดูไม่ได้มีพิษภัย”ฉันแทบสำลักโจ๊กเมื่อได้ยินว่าอาหารที่ฉันทำเหมือนยาพิษ คุณปู่หัวเราะสะใจ ยกน้ำชาขึ้นจิบอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะวางแก้วลงแล้วโน้มตัวเข้ามาใกล้ฉัน“หลานฉัน

[คิริน]ผมนั่งอยู่ในห้องทำงานตามปกติ แขนที่เป็นแผลโดนยิ่งเฉียดก็หายดีแล้ว ทุกอย่างดูเหมือนจะกลับเข้าสู่สภาพเดิม แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมด เพราะตั้งแต่เช้า ลิลินก็เดินชนผมไปแล้วสองครั้งครั้งแรกคือหน้าลิฟต์ เธอหันหลังแล้วก้าวถอยมาชนผมเต็มแรงครั้งที่สองคือในห้องประชุม เธอทำเป็นเก็บแฟ้มแล้วสะดุดขาโต๊ะ ล้มมาทับแขนผมอย่างจังเธอขอโทษเสียงเบา ไม่สบตา แล้วรีบเดินหนี มันไม่ได้เจ็บอะไรหรอก แค่แปลกใจปกติลิลินไม่ใช่คนซุ่มซ่ามแบบนี้ หรือเธอกำลังวางแผนอะไรอีก? หรือเธอเริ่มใช้ความน่าสงสารบังหน้าเพื่อเข้าหาผม?ผมหรี่ตา จ้องมองหน้าจอคอมแต่ในหัวไม่ได้โฟกัสกับตัวเลขตรงหน้าเลยตอนนี้ ผมรู้สึกถึงบางอย่างที่เปลี่ยนไป ไม่ใช่แค่เธอ แต่ตัวผมเองด้วย“ธีร์” ผมกดอินเตอร์คอม “เรื่องที่สั่ง ได้หรือยัง?”“ได้ครับท่านประธาน เดี๋ยวผมเอาแฟ้มเข้าไปให้ตอนนี้เลยครับ”ไม่นาน แฟ้มประวัติส่วนตัวแบบละเอียดของลิลินก็ถูกวางลงบนโต๊ะทำงานของผมผมหยิบมาเปิดดูเกิดในครอบครัวฐานะปานกลาง พ่อแม่เสียชีวิตหมดแล้ว จบจากมหาวิทยาลัยธรรมดา ไม่ได้มีชื่อเสียง หรือสายสัมพันธ์พิเศษอะไร รายชื่อเพื่อนและเครือญาติทั้งหมดดูไม่มีใครที่น่าตั้งข้อสงสัยว่

[ลิลิน]ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาในเช้าวันพุธที่เงียบสงบ ท่ามกลางเสียงนกร้องที่ลอดผ่านหน้าต่างห้องนอนมันผ่านมาหลายวันแล้วที่ฉันต้องมาอยู่ที่บ้านนี้ ถึงจะปั่นป่วนไปบ้างบางครั้งแต่ฉันก็ผ่านมาได้อย่างภาคภูมิ ฉันเริ่มชินกับกล้องวงจรปิดและสายตาแหลมคมของบอสแล้วเสียงในหัวดังขึ้นมาเบา ๆ[ระบบหญิง] “วันนี้เป็นวันพิเศษ งดภารกิจ และงดหักเงิน 1 วัน”[ระบบชาย] “อย่าคิดว่านี่คือรางวัล มันคือการจับตามอง”ฉันเบะปากใส่อากาศ ถอนใจเฮือกใหญ่“ในที่สุดก็ได้พักซักที”ฉันเดินลงมายังห้องครัว กลิ่นหอมของกาแฟลอยมาตามลมอ่อน ๆ พอเดินเข้าไปใกล้ ๆ ก็พบว่ามีแซนด์วิชวางอยู่บนโต๊ะ พร้อมโน้ตแผ่นเล็กเขียนไว้ด้วยลายมือเรียบร้อยว่า“กินซะ จะได้ไม่หิวระหว่างทำงาน - คิริน”ฉันยืนอึ้งไปพักใหญ่ สมองพยายามประมวลผล นี่เขาใส่ใจเรารึเปล่านะ?“บอส ทำแซนด์วิชให้ฉัน?” ฉันพูดกับตัวเองเบา ๆไม่สิ เขาอาจแค่บังเอิญทำไว้แล้วเหลือ หรือไม่ก็กลัวฉันทำครัวพังอีกเหมือนวันก่อน แต่พอคิดถึงรสชาติแย่ ๆ ที่เขายอมกลืนลงท้องไปได้ ฉันก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มบาง ๆ“คนแบบเขา มีมุมแบบนี้ด้วยเหรอเนี่ย”ฉันหยิบแซนด์วิชมานั่งกินเงียบ ๆ บนเก้าอี้ มองออกไปยังสวนหลัง

[ลิลิน]ตั้งแต่เช้า ฉันก็รู้สึกว่าระบบหญิงต้องมาแปลกอีกแน่ ๆ และก็ไม่ผิดเลย[ระบบหญิง] “ภารกิจใหม่ของวันนี้! ทำให้เขายิ้มออกเพราะเธอ! ถ้าสำเร็จ ได้เงิน 5,000! ถ้าทำไม่สำเร็จ โดนหัก 10,000! เอ้า จงใช้เสน่ห์ทั้งหมดที่มีแล้วออกไปทำให้เขาหลงให้ตายไปเล๊ย!”แม่เจ้า! หลงไม่ว่า แต่ขอแค่ไม่ให้ฉันล้มละลายก็พอฉันถอนหายใจยาวอย่างหมดแรงแล้วเปิดตู้เสื้อผ้า หยิบเดรสทำงานสีครีมเรียบ ๆ ขึ้นมาใส่ หวีผมให้เรียบ ลิปสติกสีชมพูอ่อนถูกทาแบบเร่งด่วนก่อนจะคว้าแฟ้มแล้วรีบออกจากห้องในใจคิดแผนสารพัด บางทีก็อยากใช้มุกตลก แต่ก็กลัวโดนไล่ออก หรือไม่ก็โดนเขม่นจากคนทั้งบริษัทแต่ก็ต้องเสี่ยงล่ะนะ!“บอสคะ นี่เอกสารประชุมเช้านี้ค่ะ”ฉันวางแฟ้มลงตรงหน้าเขาบนโต๊ะทำงาน เอนตัวพิงขอบโต๊ะอย่างเป็นธรรมชาติ แล้วเอียงคอมองอีกฝ่ายเขายังนั่งนิ่ง มือพลิกเอกสาร สีหน้าเรียบเฉยไร้ความรู้สึกเหมือนเดิม“วันนี้ท่าทางอารมณ์ดีนะคะ ฉันกล้าพนันว่าถ้าตอนนี้ฉันเดินกระโดดกบไปรอบโต๊ะ บอสคงไม่ขำออกหรอกใช่ไหมคะ?”เขาเงยหน้าขึ้นมองฉันแล้วเงียบไม่หัวเราะ ไม่ยิ้ม ไม่อะไรทั้งนั้น...เอาวะ รอบแรกไม่สำเร็จ รอบสองล่ะต้องสำเร็จแน่!ตอนสายระหว่างประชุ

[ลิลิน]ฉันไม่รู้เลยว่าวันนี้มันพิเศษแค่ไหน…จนกระทั่งระบบหญิงโผล่มาขำคิกคักพลางโยนข้อความภารกิจใส่หน้าอย่างร่าเริงเกินเหตุ[ระบบหญิง] “ภารกิจพิเศษ แอบเซอร์ไพรส์วันเกิดบอส แม้เขาจะไม่ยอมบอกวันเกิด เธอก็ต้องรู้ให้ได้ว่าเขาเกิดวันไหน รางวัล 15,000 บาท ห้ามถามตรง ๆ เด็ดขาด! ใช้ไหวพริบเท่านั้น ห้ามพลาดล่ะ!”ฉันถึงกับสำลักน้ำลายตัวเองในห้องน้ำหญิงตอนเช้า รีบเช็ดปากแล้วพึมพำงึมงำ“วันเกิดเหรอ แถมยังต้อง แอบเซอร์ไพรส์อีก โอ๊ยบ้าไปแล้ว! แล้วบอสเกิดวันไหนล่ะเนี่ย”“ลิลิน เธอหัวเราะคนเดียวเหมือนคนบ้าอีกแล้วนะ”เสียงของพลอยใสเลขาแผนกบัญชีที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ทำฉันสะดุ้งโหยง รีบยิ้มแห้ง ๆ ใส่แล้วเผ่นออกมาทันทีเอาล่ะ…ถ้าไม่ให้ถาม ก็ต้องสืบสินะ!ฉันเริ่มปฏิบัติการตั้งแต่ช่วงสาย ทั้งถามทีมแม่บ้านแบบอ้อม ๆ“พี่บัวคะ คุณคิรินชอบของหวานไหมคะ”แกล้งเมาท์เรื่องทำบุญวันเกิดเจ้านายเก่าให้คนขับรถฟังเพื่อหยั่งเชิงพูดคุยสัปเพเหระกับธีร์แล้ววกมาเรื่องวันเกิด และก็ลองโยนคำถามแบบเล่น ๆ ใส่ธีร์ ผู้ช่วยคนสนิทของเขา…รวมถึงไปเม้าส์มอยกับบอดี้การ์ดส่วนตัวของบอส ชอบคุยไปเรื่อยไปเปื่อยจนในที่สุด...…และแล้วฉันก็ได้คำต