คืนเดียวเปลี่ยนชีวิต! ก็เพราะอกหักอยากประชดชีวิตแท้ ๆ จ้างผู้ชายมานอนด้วยทั้งที แต่ก็ดันเข้าใจผิด ไปนอนด้วยผิดคน! แล้วจะทำยังไงได้ ในเมื่อฉันกระโจนใส่เขาอย่างเร่าร้อนไปแล้ว! แถมระบบบ้า ๆ นี่ก็มาจากไหนไม่รู้ นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน ไม่ทำตามภารกิจมันก็หักเงินฉัน! จะบ้าตายรายวัน! ฉันไม่ไหวแล้วโว้ยยย….!! เกิดแต่กับกู!!!
view more[ลลิน]หลังเลิกงานวันนี้เป็นวันที่ฉันรู้สึกเหนื่อยล้าที่สุด จากยอดเงินที่มีอยู่หมื่นกว่า ตอนนี้เหลือติดบัญชีไม่ถึงหกสิบบาท! และยังห่างไกลจากการใช้หนี้มหาศาลที่ระบบเคยแจ้งไว้ฉันน้ำตาคลอเบ้าทันที ริมฝีปากสั่นระริก ไม่ใช่เพราะแค่เงินหายไป แต่เพราะมันคือความรู้สึกสิ้นหวังที่ถาโถมเข้ามาอีกครั้ง ทั้งที่พยายามจะตั้งต้นใหม่แล้วแท้ ๆ“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะด่าคนพวกนั้นด้วยซ้ำ แต่ก็กลั้นไว้ไม่ไหวจริง ๆ นี่ จะปล่อยให้คนอื่นมาดูถูกรึไง”[ระบบหญิง] “ลูกสาว~ เข้าใจนะว่าเธอโมโห แต่เธอต้องเรียนรู้ที่จะควบคุมตัวเองนิดนึงน้า~ ไม่งั้นเงินจะปลิวหายเอานะจ๊ะ!”“หุบปาก ไอ้ระบบเฮงซวย! ฮืออออออ”ฉันซบหน้าลงกับหมอนอย่างหมดแรง น้ำตาหยดใสซึมผ่านแก้มอย่างห้ามไม่อยู่ เสียงหัวใจในอกมันเงียบเชียบราวกับไม่กล้าแม้แต่จะเต้นแรงเหมือนก่อนหน้านี้แล้วด้วยซ้ำ แต่ทันใดนั้นเอง เสียงแจ้งเตือนใหม่ก็ดังขึ้นอีกครั้ง[ระบบชาย] “ภารกิจใหม่พร้อมแล้ว พิสูจน์คุณค่าให้ได้ในเวลา 7 วัน หากทำสำเร็จ รับโบนัส 30,000 บาท และจะได้รับการปลดล็อกสิทธิพิเศษขั้นต้น”ฉันเบิกตากว้าง น้ำตายังไม่ทันแห้งดี เสียงของระบบทำให้หัวใจเต้นแรงขึ้นอีกหน่อยอย่างมีคว
[คิริน]ผมนั่งอยู่ในห้องทำงานชั้นบนสุดของตึก มือกดเลื่อนเอกสารรายงานของแต่ละแผนกไปเรื่อย ๆ โดยที่สายตากลับจับจ้องอยู่กับหน้าจอเล็ก ๆ อีกจอซึ่งเชื่อมต่อกับกล้องวงจรปิดบริเวณโถงด้านนอกภาพบนหน้าจอคือหญิงสาวคนหนึ่งที่เพิ่งเริ่มทำงานได้เพียงไม่กี่วัน....ลลินผู้หญิงคนนี้ไม่เหมือนใครเธอดูเหมือนเด็กจบใหม่ธรรมดา ๆ แต่อีกด้านหนึ่งกลับมีความกล้าที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อนในชีวิตกล้าพูด กล้าเถียง และกล้าสัมผัสผมผมยังจำได้ดีว่าเมื่อวาน เธอเดินผ่านโต๊ะแล้วแกล้งสะดุดก่อนจะพุ่งเข้ามาชนแขนผมเบา ๆ เหมือนเป็นอุบัติเหตุ จากนั้นช่วงบ่ายก็พยายามใช้จังหวะต่าง ๆ มาแตะหน้าอกผมแบบไม่ตั้งใจแน่นอน ผมรู้ว่าเธอจงใจและจุดสุดท้ายที่เธอสัมผัส คือหน้าท้องของผมที่จริงผมควรจะโกรธ แต่กลับรู้สึกขำมากกว่า และสงสัยไปด้วย“ผู้หญิงคนนี้ ต้องการอะไรกันแน่?”[ลลิน]เช้าวันนี้ ฉันมาทำงานอย่างกระปรี้กระเปร่าพร้อมแก้วกาแฟเย็นในมือ“ตื่น! ต้องตื่น! ต้องดูขยัน! ต้องดูเทพ! ต้อง...”ฉันเดินดี๊ด๊าไปที่ห้องพักเบรค กะจะไปนั่งกินแซนวิชที่ซื้อมาและกำลังจะอ้าปากเอ่ยทักทายคนอื่น ๆ ในห้องพักเบรคนั้นแต่สิ่งที่ได้กลับมา…เสียงซุบซิบ สายตาเหย
[ลลิน Part]ฉันมุดตัวกลับเข้าที่โต๊ะตัวเอง หัวใจเต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะ“เยส ฉันรอดแล้ว! ภารกิจวันนี้ สำเร็จ!”[ระบบหญิง] “บอกแล้วว่าเธอทำได้ลูกสาว! เก่งมากจ้า~”[ระบบชาย] “ระบบจะอัปเดตภารกิจใหม่ให้ในเช้าวันพรุ่งนี้ ขอให้พักผ่อนอย่างเต็มที่”ฉันถอนหายใจโล่งอกครั้งใหญ่สุดในรอบวัน ก่อนจะทรุดตัวพิงเก้าอี้อย่างหมดแรง เห็นทีเลิกงานฉันต้องไปจัดชาบูเติมพลังซะแล้วฉันนั่งทำงานต่ออีกแค่ชั่วโมงนิด ๆ ก็ถึงเวลาเลิกงาน เมื่อออกจากตึก ฉันตรงปรี่ไปยังร้านชาบูทันที ภารกิจวันนี้สูบพลังฉันไปโคตรเยอะ ยังไงซะก็ขอซัดชาบูเติมพลังก่อนล่ะวะหลังจากกินเสร็จและกลับถึงคอนโด ฉันก็รีบอาบน้ำเข้านอนและหลับเป็นตายทันทีที่หัวถึงหมอนวันรุ่งขึ้นฉันตื่นตั้งแต่ตี 5 อาบน้ำแต่งตัวพร้อมออกไปทำงานสุด ๆ โชคดีที่คอนโดฉันอยู่ไม่ไกลจากบริษัทมากนัก นั่งรถไฟฟ้ามาแค่ 7 สถานีก็ถึงแล้วตอนเช้า ฉันยังไม่ทันได้วางแก้วกาแฟลงจากโต๊ะ ระบบก็ดังขึ้นในหัวอีกครั้ง[ระบบหญิง] “จ้า~ ภารกิจใหม่มาแล้ว! เลื่อนขั้นเป็นเลขานุการของท่านประธานให้ได้ ภายใน 48 ชั่วโมง!”“หาาา!?” ฉันแทบพ่นกาแฟออกมา[ระบบชาย] “เงื่อนไขภารกิจ หากล้มเหลว จะถูกหักเงินครึ
[ลลิน Part]เชื่อไหมว่าชีวิตคนเราเนี่ย แค่เดินผ่านประตูห้องทำงานของบอสสุดหล่อ ก็สามารถกลายเป็นเรื่องเครียดแห่งชาติได้ และที่แย่ไปกว่านั้นคือระบบที่ตะโกนใส่หูไม่หยุด[ระบบหญิง] “แขน อก หน้าท้อง อย่าช้า! พุ่งตัวไปเลย!!!”[ระบบชาย] “หากภารกิจล้มเหลว หักเงินสองเท่า และห้ามทำตัวน่าสงสัย”ใช่ค่ะ ชีวิตฉันตอนนี้เหมือนเดินอยู่บนเส้นด้ายขึงตึงเส้นหนึ่งคือ “เงินรางวัล 2,000 บาท”อีกเส้นหนึ่งคือ “โดนไล่ออก+ติดลิสต์คนโรคจิต”ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ที่โต๊ะเล็ก ๆ ในมุมห้องทำงานบอส พี่พรรณรายบอกว่าวันนี้บอสจะเทสงานเองก่อน เขานั่งไขว้ขา อ่านเอกสารอย่างหล่อเหลาอยู่ไม่ไกลโดยไม่พูดกับฉันเลย นอกจากคำทักทายเมื่อเช้าตอนพี่พรรณรายพาฉันมาแนะนำตัวเสียงนุ่มลึกแบบนั้นมันไม่ควรปล่อยผ่านจริง ๆ ให้ตายสิ!แต่ฉันจะหลงไม่ได้ เพราะฉันมีภารกิจลับต้องทำ!“จับแขนก่อน ต้องเริ่มจากแขน” ฉันคิดในใจ พลางหยิบแฟ้มขึ้นมาเดินไปที่โต๊ะเขา“เอ่อ…ท่านประธานคะ นี่เอกสารที่ฝ่ายบุคคลฝากมาให้ค่ะ”เขาเงยหน้าขึ้นมองเล็กน้อย ดวงตาคมคู่นั้นประสานเข้ากับสายตาฉันแบบตรง ๆฉันเผลอกลืนน้ำลายไปหนึ่งอึก“วางไว้บนโต๊ะเลย”“อะ เอ่อ…ค่ะ”โอกาสทอง!ฉันวางแ
[จาก : HR ซาเรน่า กรุ๊ป]เรื่อง : แจ้งผลการสัมภาษณ์งานเรียนแจ้งให้คุณลลิน พิชญธิดา ทราบว่า ท่านผ่านการพิจารณาเบื้องต้นและได้รับคัดเลือกให้เข้าทำงานเป็นพนักงานทดลองงานของบริษัท ในตำแหน่งผู้ช่วยฝ่ายบริหาร เริ่มงานวันพรุ่งนี้ เวลา 08:00 น.“ได้งานแล้ว!!!”[ระบบหญิง] “กรี๊ดดดดดดด~ ลูกสาวฉันได้งานแล้ววววว~ ปังมากแม่!”[ระบบชาย] “คุณได้รับเงินโบนัสจากภารกิจสมัครงานและสัมภาษณ์สำเร็จ +5,000 บาท ได้รับโอกาสเข้าสู่ระบบงานภารกิจลำดับถัดไป”“โอ๊ย! หัวใจฉันเต้นแรงจะตายอยู่แล้ว!”ฉันเปิดแอปธนาคารดูยอดเงินในบัญชี พอหักดอกเบี้ยไปเหลือแค่ประมาณสามพัน แต่สำหรับคนที่ติดลบมาทั้งวันทั้งคืนแบบฉัน นี่มันคือเงินล้านชัด ๆ!ฉันรีบลุกขึ้นจากเตียง จัดเสื้อผ้า เตรียมชุดสำหรับวันพรุ่งนี้ แน่นอนว่ามีแต่เสื้อเชิ้ตมือสองกับกระโปรงเรียบ ๆ ที่ดูยังไงก็เหมือนพนักงานทดลองงานที่ยังไม่มีเงินมากนัก ซึ่งจริง ๆ มันก็คือฉันนั่นแหละ“พรุ่งนี้ขออย่าได้พลาดนะลลิน...”ฉันภาวนาเงียบ ๆ ก่อนจะหลับตาลง และหลับไปพร้อมรอยยิ้มจาง ๆ ที่หายากในชีวิตช่วงหลัง ๆ มานี้เช้าวันใหม่ที่สดใส เออ สดใสแหละมั้งฉันยืนอยู่หน้ากระจก ลมหายใจสั้น ๆ หน้าซ
[คิริน Part]“ลลิน พิชญธิดา”ผมอ่านชื่อเธอซ้ำช้า ๆ พลางใช้นิ้วแตะที่มุมเอกสาร ก่อนจะพลิกไปดูรูปถ่ายหน้าตรงเล็ก ๆ บนใบสมัครนั้น“ใช่แน่นอน ไม่ผิดตัวแน่”หญิงสาวในชุดเดรสเมื่อคืนนั้น คนที่ผมไม่ควรจะมีส่วนเกี่ยวข้องด้วยเลยสักนิด แต่โชคชะตา ดูเหมือนจะไม่ได้คิดเช่นนั้นถึงยัดเยียดเธอเข้ามาในชีวิตของผมผมเหยียดยิ้มจาง ๆ ยังจำทุกอย่างในคืนนั้นได้ดี แม้จะอยู่ในสภาพกึ่งมีสติจากฤทธิ์ยา แต่สัมผัสของเธอก็ชัดเจนจนแทบฝังลงในสมอง“มาสมัครงานที่บริษัทฉันงั้นเหรอ? หรือว่าเป็นแผนอะไรของใครอีก?”ผมพึมพำกับตัวเอง ดวงตาคมหรี่ลงขณะวางเอกสารลงบนโต๊ะ ก่อนจะกดปุ่มบนรีโมตเพื่อเปิดจอวงจรปิดที่ซ่อนอยู่ในบานกระจกเงาฝั่งตรงข้ามภาพจากชั้นสี่ของฝ่ายบุคคลแสดงให้เห็นหญิงสาวเจ้าของชื่อในใบสมัครนั่งรออยู่หน้าโต๊ะพนักงานด้วยท่าทางไม่มั่นใจ เธอนั่งขดตัวเหมือนจะพับลงไปได้ทุกเมื่อ มือบีบกันแน่นขณะเหม่ออย่างใจลอย ผมจ้องภาพนั้นนิ่ง ก่อนเอ่ยเรียบ ๆ กับเลขาส่วนตัวที่ประจำอยู่หน้าห้องผ่านอินเตอร์คอม“แจ้งฝ่ายบุคคลว่าผู้สมัครชื่อนี้ให้ขึ้นมาสัมภาษณ์กับฉันโดยตรงในวันพรุ่งนี้”เสียงอีกฝ่ายนิ่งไปครู่หนึ่งเพราะรู้ว่าโดยปกติแล้วผมไม่เ
Mga Comments